Pierre
(Petrus) Cornelis (1889-1945) was een Aalsters fabriekbestuurder, liberaal gemeenteraadslid
en voormalig schepen van de stad Aalst. Maar het bekendst is hij als ex-voorzitter
van Eendracht Aalst.
Pierre Cornelis studeerde aan de Staatsmiddelbare Jongensschool te Aalst en
werd regent, werkte zich verder op en trad in juni 1914 in dienst bij de
Glucoserie Hyacinthe Leclercq. Daar werd hij uiteindelijk ook directeur.
Hij was liberaal gemeenteraadslid in 1932 en werd twee jaar later kortstondig
schepen van onderwijs, een taak die hij buitengewoon goed behartigde en
heropnam in 1939.
Hij had een grote invloed op het stedelijk onderwijs.
Onder
zijn schepenambt werd op 09-04-1939 dan ook de eerste steen gelegd van het huidige
Koninklijk Atheneum.
Pierre was in Aalst en de regio een welbekende en graag geziene figuur. Naast zijn politieke en industriele activiteiten vond hij nog de tijd voor cultuur en sport.
Hij was stichter van het Aalstersche Kunstenaarsgilde, dat met
medewerking van Aalsterse nijveraars de plaatselijke kunstschilders finacieel
steunde. Het wereldje van de kunstschilders was hem zeker niet onbekend,
Valerius de Saedeleer was trouwens zijn schoonbroer.
Pierre was ook stichter en voorzitter van de Bond der Oud-Leerlingen van de
Staatsmiddelbare School. Niet minder populair was hij, terug in de sportmiddens, als
voorzitter van de voetbalclub Eendracht Aalst, en dit gedurende een periode van vijftien jaar.
Zeer dramatisch waren de omstandigheden waarin hij om het leven kwam.
Tijdens
de laatste oorlog oefende hij het ambt uit van schepen van ravitaillering.
Hij
nam zijn verantwoordelijkheid op en zorgde voor de regelmatige bevoorrading van
de burgers, steunde het verzet en bleef niet onverschillig voor de
werkweigeraars en onderduikers.
Door zijn functie kwam hij regelmatig in
contact met de bezettende overheid, wat een aanleiding werd voor een
lastercampagne tijdens de bevrijding: zijn goede naam en eer werden besmeurd.
Vanuit een bepaalde hoek werd hem verraad en collaboratie verweten. Het is echter nooit zwart op wit bewezen dat hij zich tot zulke praktijken zou hebben geleend.
Toch zal hij deze leugenachtige campagne met zijn leven bekopen.
In de
nacht van 15 op 16 mei 1945 werd hij in zijn woning, Dirk Martensstraat 71,
lafhartig neergeschoten door leden van een communistisch gezinde vermeende
weerstandsgroep. De vier daders werden in 1948 zwaar veroordeeld, één ervan
kreeg de doodstraf.
Hierbij
een foto van het graf van Pierre
Petrus
trouwde met Amanda De Saedeleer. Amanda is geboren op 11-03-1889 in Aalst.
Amanda is overleden op 25-02-1967 in Aalst, St.Elisabeth-ziekenhuis, 77 jaar
oud.
Bert
Van Hoorick over de zaak Cornelis uit 'in tegenstroom' p204/205:
Woensdag
16 mei - ik ben pas 16 dagen thuis - wordt Aalst opgeschud door een gerucht dat
als een vuurtje onder de bevolking loopt:schepen Pierre Cornelis is
gisterenavond vermoord.
Enkele
dagen voordien stond hij vermeld op een aanplakbrief waarin de aanhouding werd
geëist van tien bij name genoemde ingezetenen van de stad die als
'collaborateurs' vernoemd, desnoods aan de volkswoede zouden overgeleverd
worden.
Dinsdag
laat op de avond - zo wordt vernomen - hebben drie onbekenden zich aan de
woning van de liberale schepen aangeboden, zogezegd als agenten van de
Staatsveiligheid.
Mevrouw
Cornelis laat hen binnen maar haar man is niet thuis, hij is naar zijn
wekelijkse vergadering van 'Eendracht-Aalst', de voetbalclub waarvan hij
voorzitter is. Maar de drie gewapende mannen geloven haar niet en terwijl een
van hen de toegangspoort van het herenhuis bewaakt, stormen de anderen de
trappen op, naar de eerste verdieping.
Op
hetzelfde ogenblik stapt schepen Cornelis zijn woning binnen en wordt een
stengun op hem gericht.'Zijt gij Cornelis?' wordt hem nog gevraagd, want die
mannen kennen hem niet eens.
'Ja,
dat ben ik,'zegt hij en op slag wordt hij neergeschoten.
De
drie onbekenden zijn dan weggevlucht, maar een van hen is nog even op zijn
stappen teruggekeerd om de zieltogende Cornelis van zijn portefeuille te
beroven.
Onder
de burgers van de stad is de verontwaardiging algemeen.Ook de kommunistische
Partij veroordeelt de moord op Cornelis en tijdens een spoedvergadering van de
gemeenteraad wordt gewag gemaakt van een mogelijke politieke misdaad.
Wegens
de vooraf op de muren aangebrachte aanplakbrief van het Onafhankelijksfront
weegt een zware verdenking op leden van de harde kern van deze
verzetsorganisatie.Hoewel het gerechtelijk onderzoek pas na vele maanden tot de
aanhouding van de daders zal leiden, berokkent deze moord heel wat schade aan
de, nochtans populaire, kommunistische Partij...
Natuurlijk kennen we allemaal het Pierre Cornelisstadion, het voetbalstadion van Eendracht Aalst dat dus de naam van deze bijzonder invloedrijke man draagt.
Het is sedert 1828 de thuishaven van 'onzen Iendracht'.
Het stadion telde 7500 plaatsen (4000 staanplaatsen + 3500 zitplaatsen). Dat werd later teruggebracht naar 4500, en nog later opnieuw bijgesteld naar 6294 plaatsen.
Het stadion is gelegen aan de Bredestraat, vlak bij de viaduct over de Dender, die meteen ook dienst doet als 'parking' tijdens de thuismatchen.
De volledig overdekte staantribunes bevinden zich langs één langszijde : tribune K voor de thuisploegen, tribune I voor de bezoekers, beide netjes gescheiden door 'bufferzone J' voor de neutrale supporters.
De overdekte zittribunes bevinden zich aan de andere lagnszijde : trubunes A,B,C,D en E bovenaan en G beneden. De tribunes B, C en D bestaan uit business seats en helemaal bovenaan bevinden zich ook nog enkele Skybox-seats.
Achter één van de doelen zijn er geen plaatsen voorzien. De andere breedtezijde wordt volledig ingenomen door de Europpatribune, die bestaat uit de tribune H onderaan (zitplaatsen achter het doel) en indoor business seats bovenaan.
Oorspronkelijk speelde Eendracht Aalst aan de 'Puiteput' (einde Sint Annalaan), en in 1928 verhuisde men naar de huidige locatie. Het stadion werd omgedoopt tot 'Pierre Cornelisstadion' na het overlijden van Pierre Cornelis, vijftien jaar voorzitter van de club. De verhuis van de 'Puiteput' naar de nieuwe locatie (aan de kerk van 't Heilig Hart) wordt trouwens ook bezongen in het alomgekende supporterslied van Kamiel Sergant : 'Van oon de Poitepit, tot oon het Hoilig Hert, ...'
Eendracht Aalst kende zijn gloriejaren in de jaren '90 en het stadion was dan vaak geheel bezet, met pieken van maar liefst 12000 supporters.
In de jaren '80 waaide een deel van de staantribune weg, die toen geheel moest vervangen worden..
Later werd deze tribune door toenmalig burgemeester Annie De Maght zelfs tijdelijjk gesloten omwille van de veiligheid.
De club viert in 2019 trouwens zijn 100-jarig bestaan, na een hele reeks van pieken en dalen.
Bronnen :
Wikipedia
'In tegenstroom' - Bert Van Hoorick
eendrachtaalst.be/
Foto graf : eigen foto
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.