Pierre Monsaert - Pie Moustache - Den Appel

Ge zetj van Oilsjt as ge 'Piè Moustache van den Appel' nog gekost etj …

Met zijn eerste vrouw, Jeannine, had hij een dochter, Sonja.

Pierre (eigenlijk 'Petrus') werkte in de vakschool HRITO in de Welvaartstraat. Daar was hij hulpkok, klusjesman en reed hij ook met 'het busken' rond.

Hij hield echter ook café 'Den Appel' open, samen met zijn vrouw Elise.

Voor de deur stond steevast 'zijnen Amerikoon', een pronkstuk waar hij al even fier over was, als over zijn snor. 

Café Den Appel was gelegen op de Gentsesteenweg 60 in Aalst.

In de bijna 150 jaar oude afspanning zouden vroeger nog Jan De Lichte en Baekelandt onder de bezoekers geweest zijn. 

Pierre was heel gekend in de buurt, niet het minste om zijn ietwat 'vreemde' uitzicht met die lange snor, die hij altijd 'tot in de puntjes' verzorgde. Dat hij trouwens heel fier was op zijn snor, liet hij duidelijk blijken, want als hij iemand ontmoette, stelde hij zich vaak voor als 'de champion of the moustache' ...
Hij mocht dan ook rekenen op een grote belangstelling van 'toeristen' die naar zijn snor kwamen kijken. Talrijke weddenschappen en traktaties waren het rechtstreekse gevolg van zijn 'sierraad', en hij diende zelfs een vraag in voor de verzekering van zijn pronkstuk. 
Het ging over een bedrag van 50 000 Frank bij eventuele beschadiging.  Dat bedrag kwam overeen met een Frank per centimeter snor ... die horizontaal uitgerokken tussen de 50 en 55 centimeter mat. 

De weddenschappen gingen vooral over het feit of er al dan niet een ijzerdraadje verborgen zat in de snor ... uiteraard won hij deze allemaal.

In 1976 heeft hij ooit gewed dat hij zijn snor zou afscheren als Lucien Van Impe dat jaar de Tour de France niet zou winnen. Hij werd hiertoe uitgedaagd door Bert Van Hoorick. 

Lucien won ... de snor bleef dus ...

Voor wat betreft de oorsprong van zijn snor, moeten we terug keren naar zijn grootvader. Als kind al had Pierre enorm veel belangstelling voor deze snor en in 1973 is hij dan zelf beginnen sparen voor zijn eigen exemplaar. 

Het zou perfect gekund hebben, maar Pierre wou niet meedoen aan de rage van 'records'. Hij wou een eigen attractie creëren, wat natuurlijk wel enige zorg vergde. 

De verzorging dan ...

Elke dag wassen en kammen uiteraard, en ook de flesjes 'fixatief' met haarspray dienden om het geheel bij mekaar te houden. 

In geval er geen haarspray meer was, was bier trouwens ook goed ... U leest het goed : 'bier'. 

Dagelijks moest hij zeker een half uur uittrekken aan de vormgeving van zijn moustache, en ook zijn vrouw diende bij te springen om alles 'recht' te krijgen. Hij verklaarde zelfs ooit dat indien zijn snor wat naar beneden zou hangen, dat zou wijzen op een familiaal 'akkefietje' waardoor hij geen hulp gekregen had. 

 

Zijn werkplaats als hulpkok baarde hem natuurlijk ook zorgen. Het was immers niet evident om met zo'n 'aanhangsel' in een keuken te staan. Hij moest zijn snor dan ook op een speciale manier samenhouden, zodat deze aan de gevaren en ook aan het zicht onttrokken was. 

Af en toe diende hij ook op, ook al voor prominenten, en het onderwerp van gesprek ging al snel naar 'diene garçon met die grote moustache'. 

Het zou zelfs regelmatig eens gebeurd zijn dat auto's tegen mekaar knalden omdat ze naar hem keken en de baan uit het oog verloren waren. 

'In die tijd' was het de gewoonte dat cafés een eigen sticker hadden. Hierbij enkele exemplaren van 'Den Appel'

Wie zeker zo'n sticker had waren 'de vrienden van den Appel'.

Deze verenigden zich trouwens ook in een apart clubje van visliefhebbers.

Wie op een zaterdagavond in de buurt was, kon merken dat er aan Den Appel iets gebeurde. De aanwezige menigte wees - gelukkig - niet op een ongeval, maar wel op een bijeenkomst waarbij vis, krab en garnalen verdeeld werden.

Inderdaad, Pierre was ook de spilfiguur achter een initiatief om een 20-tal keer per jaar met al wie aan sportvisserij wou doen, het ruime sop te kiezen. 

Vanuit het Nederlandse Breskens vertrok men met de geïnteresseerden, meestal een 15-tal mensen, om te gaan vissen, 's middags was er tijd voor middagmaal en en 's avonds werd de buit dan in en rond het café verdeeld onder de amateur-matrozen.

Maar er werd niet enkel gedronken en gevist. 

Uiteraard was er in 'Den Appel' ook plaats voor 'kaartings', 'belottingen' en ... politiek gepraat. In 1982 stond Pierre op plaats 25 van de SP-ploeg die aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnam. Hij haalde meteeen 488 stemmen achter zijn naam en dat konden er veel meer geweest zijn, want later bleek dat sommige kiezers tevergeefs 'meneer Den Appel' gezocht hadden op de lijsten ...

Pierre was ondertussen ook afgevaardigde van de vakbond in het HRITO en werd bovendien ook verkozen als ondervoorzitter voor de sektor in Aalst.

In 2008 sloot café 'Den Appel' en werd met nieuwe eigenaar heropend in 2012. 

Uit 'Het Nieuws van Aalst' van zaterdag 17 november 2012 :

AALST - Het bekende café Den Appel aan de Gentsesteenweg in Aalst is na 3,5 jaar opnieuw open. De vzw Sporting Club Aalst Lions maakte er haar clublokaal van. De vereniging helpt bij het zoeken van sponsoring voor de jeugd- en damesafdeling van voetbalclub SK Lebeke-Aalst. Uitbater van het café is Patrick Goisse. Hij is trainer van de jeugdafdeling en houdt elke donderdag gratis training voor kansarme kinderen, op de terreinen van het Beukenhof in de Langestraat. ‘Wij helpen hen ook bij hun schooltaken', aldus Patrick, die geboren is in Brussel. ‘Ik ben een echte Belg. Mijn moeder Christina is Aalsterse, zij is de dochter van de eigenaars van de vroegere textielfabriek Stroobants. Mijn vader is afkomstig uit Charleroi.' Alhoewel het café nu een clublokaal is, blijft het toegankelijk voor iedereen. ‘Ik zal dan ook de naam niet wijzigen. Den Appel is te bekend.' 

Wat wel veranderde was de groene kleur van de gevel.

Eind 2014 stond 'den Appel' echter opnieuw te huur.

Sedert 2018 is er opnieuw een nieuwe uitbater. 

Het gaat deze keer om de horecazaak - 'frituur den Appel', waar je onder andere heerlijke kippenproducten (fried chicken) kan verkrijgen, naast een aanbod van snacks, frietjes en burgers.

Zo kan men er naast 'een groot', 'een klein' en 'een middel' ook een 'zeemeerminnetje', 'friet tsunami' of een 'boerenfriet' bestellen. En bestel je 'een hot twister', een 'dubbel dekker' of een 'meatlover' in plaats van een gewone hamburger.

Ook deze nieuwe uitbater had een nieuw kleurtje in petto : de gevel werd nu grijs.

De typische 'appel' bleef wel aanwezig, dit maal in de vorm van een blinkend spiegelexemplaar. 

 

Bronnen : 

Stickers den Appel : Lieven Van Der Haegen via Facebook
foto's : eigen foto's

Voor Allen 16/7/1976

De Voorpost 22/10/1976

De Gazet van Aalst 1/7/1983

Foto Pierre : De Voorpost 19/3/1976
foto interieur : frituur-den-appel.be/index.html