Piet (Pierre) Van Eeckhaut

Pierre (Piet) Van Eeckhaut (Aalst, 10 oktober 1939 – Turkije, 1 juli 2014) was een Belgisch advocaat en politicus voor sp.a.

Hij werd geboren in Aalsterse arbeiderswijk Mijlbeek, aan de rechteroever van de Dender, als oudste in een gezin met vier zonen. Zijn vader was meestergast bij de spoorwegen, zijn moeder was een tijdlang bonneteriearbeidster. Later werd ze huisvrouw. Het gezin behoorde tot de Aalsterse daensistische traditie, waarbij de aandacht uitging naar het sociale, christelijke en Vlaamsgezinde. In zijn jeugd was hij lid van de lokale scoutsbeweging.

Hij volgde zijn lagere en middelbare studies aan het Koninklijk Atheneum Aalst, alwaar hij Grieks-Latijnse humaniora volgde. Vervolgens studeerde hij rechten en wijsbegeerte in Gent. Hij was er voorzitter van het Katholiek Universitair Centrum. Ongeveer tegen het einde van zijn studies werd hij ongelovig.

Hij vestigde zich in Gent als advocaat. Hij liep stage bij meester Van de Kerckhove, die een bekend socialist was. Zo kwam hij zelf bij de socialistische partij terecht.

In 1965 won hij de eerste prijs tijdens een pleitwedstrijd van het Verbond der Belgische Advocaten en in 1968 de eerste Georges Debra-pleitwedstrijd van de Vlaamse Conferentie der Balie van Gent.

In april 1972 pleitte hij zijn eerste assisenzaak van in totaal 102. Hij werd bekend door enkele spraakmakende rechtszaken. Zo verdedigde hij onder meer Roland Feneulle, die samen met Freddy Horion in 1980 veroordeeld werd voor de moord op het gezin Steyaert in St Amandsberg.

Ook in de assisezaken rond onderzoeksrehter Guy Jespers en de beerputmoord in Oostkamp trad Van Eeckhaut op.

Ook in het Agusta dossier en in het dossier van de moord in Hotel de la Gare in Aalst is hij tussengekomen.

Daarnaast was hij in 1970 openingsredenaar van de Vlaamse conferentie van de Gentse Balie en was hij stafhouder van 1991 tot 1993.

Van Eeckhaut kreeg uit zijn twee huwelijken drie dochters, waarvan er twee actief werden aan de balie van Gent. Liesbet en Els zijn actief in de Gentse politiek. 

Nina werd strafpleiter en in 2005 pleitte hij voor het eerst samen met zijn dochter voor het Brugse assisenhof. Volgens Nina waren ze heel complementair : jonge gedrevenheid, die gekoppeld werd aan relativerende ervaring.

Nina ervaarde het ‘dochter zijn van ...’ niet echt altijd als een voordeel. De druk die op haar vader gelegd werd, was veel minder. Alles wat hij bereikte was winst. Voor haar was het net iets anders. Vooral in het begin van haar carriere dachten velen dat ze alles in de schoot gekregen heeft, wat natuurlijk niet zo was.  Aanbiedingen vanuit bedrijven om er als bedrijfsjurist aan de slag te gaan, heeft ze echter altijd afgewimpeld, omdat ze – net als haar vader – meer houdt van het strafrecht, het familierecht en het kinderrecht.

Piet was ook een van de auteurs van het in februari 2008 geschreven manifest van de Gravensteengroep.

In 1970 nam hij voor het eerste deel aan lokale verkiezingen in Gent. Hij viel in deze periode op, door verschillende persoonlijke tussenkomsten. Dit was opmerkelijk aangezien er in deze periode een traditie bestond van een zwijgende meerderheid, waarbij uitsluitend de fractieleiders het woord voerden tijdens openbare zittingen. Toen hij zich na het ontslag van Amedée De Keuleneir kandidaat stelde als fractieleider, werd hij echter niet verkozen.

In 1976 werd hij vanop de vierde plaats verkozen met ongeveer 3000 voorkeurstemmen, en werd hij schepen van Onderwijs en Toerisme in de CVP-BSP-coalitie onder leiding van burgemeester Placide De Paepe. In 1979 weigerde hij in deze functie een voorstelling van de musical Snoepjes te laten doorgaan. Als argument stelde hij dat deze voorstelling, die handelde over pedofilie, niet thuishoorde in een onderwijsinstelling.

Van Eeckhaut was sinds 1984 fractieleider van de SP in de Oost-Vlaamse provincieraad. Van 1994 tot 2006 was hij provincieraadsvoorzitter. In 2006 werd hij als lijstduwer op de sp.a-lijst tegen zijn verwachting in opnieuw verkozen en nam zijn zetel niet meer op.

In 2010 verdedigde hij in een van zijn laatste grote assisenprocessen Violetta Van De Geuchte uit maldegem, die beschuldigd werd van babymoord. Hij pleitte toen aan de zijde van zijn dochter Nina. De laatste jaren had hij een stap terug gezet in zijn kantoor, maar toch bleef hij nog actief meewerken aan dossiers en pleidooien.
Het advocatenkantoor Van Eeckhaut trad onder meer ook op voor de slachtoffers in de zaak van Kim De Gelder, die veroordeeld werd tot levenslang voor de moorden in kinderdagverblijf ‘Fabeltjesland’in Dendermonde.

Hij overleed onverwachts tijdens een vakantie in Turkije op 74-jarige leeftijd.

Een interessant interview met Piet Van Eeckhaut door Margot Van Der Straeten is HIER te vinden.