Irish Coffee was een Belgische (Aalsterse) rockband die werd opgericht in 1970.
De leden kwamen oorspronkelijk van een andere band, 'The Voo Doo', maar gezien het hier ook gaat over William Souffreau, duiken we toch nog wat verder de geschiedenis in.
William werd geboren op 14 april 1946 in Erembodegem (bij Aalst).
Begin jaren zestig stortte hij zich in de muziekscene met de rock-'n-rollband The Blue Jets.
In die tijd schreef William ook zijn eerste nummer, 'Feel so Lonely', dat later werd opgenomen op het album 'Shake It' (2002) door 'Blink It'.
Rond 1963 speelde hij de pannen van het dak bij 'The Mings'.
Zijn eerste eigen opnames dateren uit 1966, met 'The Four Rockets'.
Tegen het einde van de jaren 60 werden The Four Rockets omgetoverd tot de meer psychedelische rockband 'Dementia Praecox'.
Toch was het allemaal blijkbaar niet wat hij echt zocht en de groep 'The Voodoo' werd in 1969 opgericht door Dirk Dierickx en Romain De Smet (uit Sandy & The Voodoos), Paul Lambert en Hugo Verhoye.
Paul, Hugo en William kwamen toen uit de begeleidingsband van Rocco Granata, niet meteen het genre muziek dat we later van hen gewoon waren ...
Ze repeteerden eerst in café Las Vegas in Aalst.
Jef, de eigenaar van deze zaak was ook eigenaar van El Gringo, en ze konden al snel ook daar repeteren en optreden in het weekend.
Eén week voor hun eerste optreden, hield Romain, de gitarist, het echter voor bekeken en besloot om de band te verlaten. Lichte paniek dus, want het eerste optreden skippen, dat zou echt 'not done' zijn.
Gelukkig was er Hugo die zich een goede gitarist herinnerde. Deze speelde bij 'Willy Palma & The Raja's'. De 16-jarige Jean Van Der Schueren werd opgewacht aan school, en werd gevraagd of hij wou meespelen bij Voodoo.
Gelukkig was er Hugo die zich een goede gitarist herinnerde. Deze speelde bij 'Willy Palma & The Raja's'. De 16-jarige Jean Van Der Schueren werd opgewacht aan school, en werd gevraagd of hij wou meespelen bij Voodoo.
Enige voorwaarde was dat hij op een week tijd het repertoire van de groep zou onder de knie krijgen.
Zo gezegd, zo gedaan ... Het repertoire bleek geen probleem en de groep gaf in de El Gringo een prachtig optreden.
Al vrij snel hadden ze een grote aanhang in de streek.
Het repertoire was doorspekt met covers van diverse rock- en popgroepen. In het begin waren dat voornamelijk The Beatles, The Marmelade, Bee Gees, CCR, ...
Later werd het repertoire wat zwaarder en gingen ze vooral richting The Kinks, The Who, The Free, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, Deep Purple, .. Ook speelden ze soms vrij onbekende songs.
We schrijven 30 augustus 1970. In het linkse magazine 'Voor Allen' was al enkele weken een “grootse picknick, een reactie tegen luchtbevuiling” in het stadspark van Aalst aangekondigd.
Er werd ook “een optreden van een underground groep” beloofd.
De dag zelf werd in de pers als volgt beschreven : “Het begon op een mini-Woodstock te lijken. (…), dus dat beloofde heel wat kwestie van 'sfeer en gezelligheid'.
Rond drie uur hadden zich reeds 500 mensen rond het podium geschaard voor het optreden van 'The Voodoo'.
Nog in datzelfde jaar traden ze in Erembodegem op samen met The Pebbles. Die waren 'hot' omwille van de monsterhit '7 horses in the sky' en trokken ook steeds heel wat volk naar allerlei festivals en festiviteiten. Ook toen dus.
Het optreden van 'The Voodoo' sloeg aan en enkele Pebbles werden fan, waarna ze de groep ook eens gingen bekijken in Hekelgem.
Wie er tijdens dat optreden ook bij was, was Louis de Vries (concertpromotor en manager van, onder andere, The Pebbles en Ferre Grignard ('Ring, ring'). Later werd deze man ook een bekend spelersmakelaar in de voetbalwereld.
Hij had meteen interesse in de groep en vroeg om een tweetal nummers te schrijven om op te nemen.
William was naast een begenadigd muzikant in zijn jonge jaren ook al eens actief geweest als schrijver. Zo maakte hij al eens nummers voor zijn toenmalig bandje 'The Four Rockets'.
De uitdaging werd dus aanvaard en dus begon hij geen twee, geen drie, maar wel een viertal nummers te schrijven.
De uitdaging werd dus aanvaard en dus begon hij geen twee, geen drie, maar wel een viertal nummers te schrijven.
Het werden prachtnummers. De keuze van de eerste single viel op 'Masterpiece'. Op de b-kant kwam 'The Show', met een tekst die geschreven werd op een riff van Jean Van der Schueren.
In die tijd luisterde William, samen met zijn broer, toen vaak naar heel andere muziek. We spreken hier over jazz en klassiek ... Misschien zal je het je niet zo snel voorstellen bij het vernoemen van William, maar heel vaak lag daar de muziek van Bach op de platenspeler, echt een meesterwerk ... en van daar naar de naam 'masterpiece' is natuurlijk maar een klein stapje.
Het nummer ging over het verschil tussen rijkdom en armoede in deze wereld. Nu zoveel jaren later nog steeds heel actueel dus. Het zou zomaar terug in de top 3 terecht komen bij een nieuwe release, daar ben ik zeker van.
Heel snel drong zich ook een naamsverandering op.
Deze werd beslist tijdens een etentje van Louis de Vries met de uitgever van Parrot.
De menukaart heeft toen de doorslag gegeven: ‘Irish Coffee – 5 dollar !’
'Irish Coffee' was born!
Er werd meteen ook werk gemaakt van een elpee, en ook daarvoor bleek William de geknipte tekst- en muziekschrijver.
De arrangementen van de nummers werden wel samen gemaakt tijdens de repetities, en dat heeft ooit wel eens gezorgd voor discussie. Zo werd geopperd om iedereen te vermelden, we praten hier immers over heel goeie muzikanten waarvan ieder zijn duit in het zakje deed, en dat was democratisch uiteraard de beste oplossing geweest, maar Sabam gooide hier roet in het eten ...
Over de naamsvermeldingen werd echter al gauw niet meer gesproken en men hield zich vooral bezig met de belangrijke dingen : de muziek.
De single werd eerst in België uitgebracht op Triangle (wat een label was van het Franse Barclay) en in de Verenigde Staten op Parrot.
In andere landen, ja er was inderdaad veel buitenlandse interesse, werd dat dan weer uitgebracht op andere labels.
Het succes was enorm, zo enorm dat zelfs in Zuid-Amerika, op een verzamelelpee waar ook Jimi Hendrix op staat, de naam 'Irish Coffee' staat te pronken ...
Geniet mee met de mooie klanken van 'Masterpiece' :
De elpee werd er eentje met nummers van hun eigen hand. De single was de doorbraak en men diende dus op dit elan verder te gaan om succesvol te blijven.
Voor de elpee werd Willy De Bisschop ingelijfd als bassist. Aan de opnames met de muzikanten en de zang op een 8-track werd eigenlijk maar een paar dagen gewerkt.
Zoals hierboven al vermeld werd, werden zowel de teksten als de muziek geschreven door William. De rest van de groep zorgde voor de schitterende arrangementen.
Ook live was de groep echt wel fenomenaal te noemen. Toendertijd kende men het woord 'festival' vooral in het Brusselse, en alle grote namen uit die tijd speelden er.
Lagger Blues Machine, Daily Life, Jenghiz Kahn, Burning Plague, Carriage Company, Salix Alba en ook Irish Coffee.
De – meestal Brusselse – bands kwamen bij velen echter nogal hautain over.
Het werden al gauw ‘dikkenekken’ genoemd ... Toen kwam Irish Coffee, de 'Oilsjteneers', die zonder al te veel boe of ba eigenlijk iedereen met gemak naar huis speelden.
De bekendste single "Masterpiece" was een hit in een aantal Europese landen en de groep werd officieus uitgeroepen tot de beste rockband van België.
Leadzanger William Souffreau werd in de jaren 70 zelfs benoemd tot "beste zanger van België".
De groep mocht op podia staan naast Golden Earring, Chicken Shack, Uriah Heep en ga zo maar verder.
In 1973 verliet Jean de groep om zich verder te kunnen concentreren op zijn studie 'klassieke gitaar'.
De originele bezetting was als volgt:
William Souffreau: zang, gitaar, bas
Jean Van Der Schueren: leadgitaar tot 1973.
Willy De Bisschop: basgitaar
Paul Lambert: hammondorgel (+ 1975)
Hugo Verhoye: drums
Luc De Clus : gitaar op de 4e single
Raf Lenssens : drums op de 3e en 4e single
In de periode van 1973 tot 1975 runde William 'de Soef', ook het café 'Amber'. De hele Aalsterse muziekwereld kwam er. Hij keek hier zelf op terug als een 'zware periode'. Een cafébaas is immers meer dan een 'pintentapper'.
Neen, je bent barman, buitenwipper, psycholoog, kuisvrouw, ... tegelijkertijd. En voor wat hem persoonlijk betrof, moest hij soms ook nog eens de job van 'jukebox' uitoefenen.
Dat 'den Amber' een zware indruk heeft nagelaten bij de Aalstenaars mag duidelijk blijken uit hun eigen Facebook pagina en het feit dat er van tijd tot tijd eens een reünie gepland staat.
Meer over 'den Amber' : HIER
Raf, Paul, Willy en Luc deden na hun 'Black Coffee'-uren nog wat backing vocals, onder andere bij zanger Wim De Craene. Toen ze in november 1974 terugkeerden van zo'n optreden werd hun camionette aangereden. Paul Lambert, die het hammondorgel bespeelde bij de groep, overleed. Raf werd zwaargewond.
De overige leden zagen het in eerste instantie niet meer zitten om verder te gaan en gingen hun eigen weg ... De ziel was eruit ... het was gedaan met Irish Coffee.
William schreef nog het prachtige nummer 'I had a friend' voor Paul ... een heel mooi nummer dat het geheel zowat samenvat ... 'I had a friend, we had a band ...'
Enkele jaren later kwamen Willy, Tony, Raf en William terug samen en besloten om een nieuwe groep op te richten. Dat werd 'Joystick', die echter niet lang heeft bestaan.
De groep bestond uit een funky gezelschap hoornblazers en topmuzikanten zoals William zelf (natuurlijk), Tony Boast (gitaar), Willy De Bisschop (bas) en Raf Lenssens (drums)
.
Er werd gezorgd voor een mooie prestatie door het voorprogramma van Motörhead te verzorgen in zaal Okapi. Dat gebeurde op 20 maart 1980.
Er waren grootse plannen, en er werden veel demo's gemaakt, maar 'Joystick' scoorde niet.
De groep werd ontbonden, en William ging verder met de covergroep 'Oh Boy'.
Zij hadden een geweldige livereputatie en trokken massa's volk naar hun optredens.
Leden waren :
Leden waren :
William Souffreau (gitaar en zang), Luc De Clus (gitaar), Rene Diependaele (keys), Willy De Bisschop (bas) en Hugo Verhoye en Raf Lenssens (drums)
Groepen verdwenen maar William bleef steeds heel actief in het muziekwereldje. In 1990 ging hij solo als singer-songwriter en was vooral op pad met zijn akoestische gitaar.
Een knap staaltje muziek bracht hij in 1991, toen hij in 'de Zevende dag' een mooie versie van 'My town' ten gehore bracht, samen met Franky Du Mongh. Geniet even mee ...
In 1992 verschijnt de cd 'Little Man'. Little Alison uit het mooie liedje is inmiddels uitgegroeid van 'de dochter van' naar een volwassen kunstenares én verantwoordelijk voor, onder andere, het artwork van de cd’s When The Owl Cries, Tobacco Fields en Heaven.
Tot op de dag van vandaag bracht hij meer dan tien albums uit en hij werkte samen met vele grote muzikanten, zoals Dave Peabody, Michael Chapman, Philip Catherine, Jo Bogaert en Jan De Wilde. Hij speelde op grote podia en deed voorprogramma's van The Kinks en 10cc.
Eind jaren negentig pakte William zijn rock-'n-roll-jaren weer op en richtte hij de rockabillyband Blink It op. Zij brachten twee swingende albums uit - 'Rock Billy Boogie, 2000' en 'Shake it, 2003' - die heel lovende kritieken kregen.
De samenstelling : William (gitaar en zang), Luc De Clus (gitaar), Filip De Braekeleer (bas) en Hugo Verhoye (drums en zang). Dit kwartet werd nog aangevuld door 'The Mighty Blue Cloud Horn Section' ('Rock Billy Boogie') en Ronny Verbiest (akkordeon), Patrick Mortier (trompet), Pietro Lacirignola (sax) + Jan De Bakker (trombone) op 'Shake it'.
In 2002 kwam er opnieuw een 'Irish Coffee', ditmaal met een 'II' erbij.
Zij maakten in 2004 een nieuw album en stelden dit in 2005 onder andere voor tijdens een grote liveshow in Bonn- Duitsland. Het resultaat werd ook een live album 'Irish Coffee at Rockpalast 21.12.2005' dat werd uitgebracht in 2008.
Bezetting 2002-2005
William Souffreau: zang, gitaar
Luc De Clus: leadgitaar
Hugo Verhoye/Stef Vanstraelen: drums
Franky Cooreman: bass
Stany Van Veer/Chris Taerwe: orgel
Ook deze bezetting hield het echter voor bekeken.
William had echter al gezorgd dat er geen 'zwart gat' kwam, en had in 2004 al een nieuwe rock'n roll band, The Cochrans, opgericht.
Het waren William zelf, Rik Vermeir (Bas) en Kris van der Cammen (drums) die prachtige versies speelden van songs van vooral Eddie Cochran en andere jaren 50-helden.
In 2007 werd het originele album van Irish Coffee voor maar liefst 000 euro verkocht op eBay en in 2008 bracht de groep nog een livealbum uit, Live Rockpalast - Harmonie Bonn - 21.12.2005
Het grote succes bleef trouwens niet in onze buurlanden, neen, de groep kende ook een grote bekendheid in bijvoorbeeld Korea.
Intussen werden ook enkele samples uit nummers van Irish Coffee 'gebruikt' ('gepikt', 'geleend') door andere artiesten.
Zo zijn de noten van 'When Winter Comes' duidelijk te horen in 'Kill You' van Pounds feat. Conway the Machine and I.am.Trustarr.
Een andere sample is afkomstig uit 'A day like today' (een nummer dat werd geïnspireerd op de Vietnamoorlog die toen woedde). Dit werd gebruikt door de Italiaanse rapper Kaos One in zijn nummer 'Algoritmi'.
In 2008 nam William een album op met The Moonlovers.
De artiesten William, Jan Blieck (gitaar), Dieter De Mits (bas) en Gino Campenaerts (drums) zorgden ervoor dat ook 'William Souffreau & The moonlovers' een groot succes werd.
Ook speelde hij vaak als duo samen met Kloot per W. in 'Old School' en ook dat klikte enorm goed. William deed dingen die hij anders waarschijnlijk nooit zou gedaan hebben.
Zo bijvoorbeeld speelde hij ooit op elektronische beats ... Voor William een hele prestatie, want hij beschouwde die jaren 80-toontjes als 'regelrechte brol'.
Synthesisers en Vocoders? Niet voor William, die zweerde bij échte gitaren en échte drums.
Ook bij zijn rock 'n roll band 'The rockabilly Rhythm Revue', maakte hij rond 2010 samen met Eric Le Clerq (bas) en Kris Van der Cammen (drums) het mooie weer op de Belgische podia.
De 'Irish coffee'-stop duurde tot 2012, maar gezien het bij William toch bleef kriebelen, kwam er toch alweer een nieuwe bezetting. Als 3-piece band, en onder de naam 'Irish Coffee III' brachten ze in 2013 een nieuw album uit: "Revisited".
De songs werden nog steeds allemaal geschreven door William. Voor het nummer 'Got some love' worden de credits gedeeld met Tony Boast.
Peter Bauwens (orgel op 'gimme a sign') en Ronald Vanhuffel (gitaar op 'no good for nothing') komen voor als gastmuzikanten.
Dat het bleef kriebelen, mag blijken uit het feit dat het volgende album ook al op de planken lag in 2015.
Dat werd 'When the owl cries' met Jan Oelbrandt (lapsteel) en Luc Crabbe (backing vocals) als gastmuzikanten. Ook hier ... all credits naar William, behalve 'I gotta move' (Ray Davies), 'I'm alive' (William + Jean Van Der Schueren) en 'I hate war' (William met teksten van een speech van Franklin D.Roosevelt).
Bezetting 2012-2016
William Souffreau: Zang & Leadgitaar (+ 7/4/2023)
Franky Cooreman: Bass
Kris Van der Cammen: Drums
In 2016 vierde William zijn 70ste verjaardag en dat werd gevierd in De Brug op 16 april.
Daar werd onder andere deze prachtige 'whole lotta love'-medley gebracht ... Ambiance verzekerd!
In 2017 bracht William zijn solo-album 'Tobacco Fields' uit en bracht voor de gelegenheid ook nog een nieuwe samenstelling van de groep op het podium.
Irish Coffee IV ... naar later zou blijken zou dit echt wel de laatste versie worden van deze heel succesvolle groep.
'Tobacco Fields' werd een autobiografische plaat en William kijkt daarop terug naar zijn jeugd en de omgeving waar hij opgegroeide.
Hij ging in Aalst naar ’t Atheneum en veel van de nummers verwijzen dan ook naar 'onze keizerlijke stee'.
Tobacco Fields gaat over zijn eerste herinneringen aan Terjoden en aan zijn grootvader Felix, die een kleine boer was en toebak kweekte op de gronden waar nu het industriepark van Erembodegem is. Daar waren immers ook de speelterreinen: 'het bos van De Vis' en 'de Wellemeersen' bijvoorbeeld.
Het is ook aan die kant van de autostrade dat hij met zijn eerste groepje is begonnen The Blue Jets.
Het is ook aan die kant van de autostrade dat hij met zijn eerste groepje is begonnen The Blue Jets.
In een ander nummer heeft hij het over 'Ravachol', een Frans anarchist 1859 – 1892. De link naar Aalst is echter ook niet ver te zoeken. Zoek het maar eens op in den Oilsjtersen diksjoneir. (‘betekenis : 1. bandiet, geweldenaar 2. deugniet, kapoen’ uitg. 1988).
En natuurlijk mag het originele repetitiekot in 'El Gringo' niet vergeten worden ...
In 2020 maakte de vierde bezetting van Irish Coffee nog een prachtplaat, 'Heaven'
Op 8 januari 2021 was de single Masterpiece / The Show van Irish Coffee jarig. Exact 50 jaar eerder werd het liedje voorgesteld in een pand op de Grote Markt in Brussel. Enkele maanden later werd de debuut-lp gereleaset en werd het een bescheiden hit in enkele Europese landen.
Vandaag de dag zijn zowel de single als de elpee Belpop-klassiekers. De langspeler wordt daarenboven trouwens beschouwd als de eerste Belgische hardrockplaat. Deze is meteen ook het duurste Belgische collectors item en kan dus een aardig centje opleveren. Volgens Discogs is de vraagprijs momenteel al opgelopen tot 1500 €.
Het blijft dan ook een meesterwerk van de Belgische rock, volgens velen klonk het zelfs 'buitenlands', maar geniet U vooral zelf mee van dit prachtige nummer. Het woord 'hardrock' werd toendertijd nog niet gebruikt. Eigenlijk was het enkel Zaki, de bekende DJ-presentator, die het fenomeen 'hardrock' kende en benoemde.
William Souffreau was tot op het einde van zijn dagen ook nog steeds actief als soloartiest en bracht ondertussen al meer dan 10 albums uit.
Op vrijdag 7 april 2023 kwam echter het nieuws dat William niet meer onder ons was.
Hij overleed
De laatste samenstelling van 'Irish Coffee' was :
William Souffreau (zang en gitaar)
Frank Van Laethem (gitaar en backing vocals)
Johan Ancaert (lead gitaar)
Erik Goetvinck (bas)
Bruno Beekmans (drums en zang)
Dat William een heel graag geziene figuur was in het Aalsterse mag onder andere blijken uit de vele steunbetuigingen die op social media de ronde doen na het nieuws van zijn overlijden ...
Alweer een Aalsters icoon verdwenen ... Gelukkig kunnen we nog nagenieten van de mooie muziek die hij ons heeft achtergelaten ... RIP William ...
Bronnen :
Interview William voor Belpop
De Voorpost 28/02/1975
Wikipedia
belgianmetalhistory.be/html/bands/irish/irish.html
Clip 'Masterpiece' via Camiel Delclef - Youtube
Clip 'I had a friend' via Camiel Delclef - Youtube