Ludovic De Mesmaecker - Jezus van Hofstade

Ge zetj van Oilsjt as ge jezus uit Hofstade 

blootvoets en met grijze baard, op zijne velo zag rondrijden ...

Vele Oilsjteneers hebben hem ooit wel zien voorbijrijden met zijn fiets, hij was gekend in elke Aalsterse wijk.

In café De Gele Limonade kwam hij in de jaren '80 zijn zelfgemaakt appelsap opdrinken. Het was een van de weinige cafés waar hij dat mocht doen. Daarvoor kwam hij ook in CSV 't Fabrieksken, in de Wellekesstraat, waar hij eveneens welkom was. 

Hij liep winter en zomer in short en op sandalen en kwam de zaterdag, tegen de middag, per fiets naar de groentemarkt om er de resten te vragen of op te rapen. Achteraan op zijn fiets stond steeds een grote kartonnen doos waarop iets geschreven stond in de aard van "De boodschap : ....' of "Jezus is ......", …

Ludovic woonde in een krot van een boerderijtje, tussen de rommel. Een stoof had hij zelf gefabriceerd door een constructie van grote VDM frituurolievaten.

Slapen deed hij op de grond met een doek over hem, en als het te koud was, zette hij een zelfgemaakt masker op, zodat 'zijnen asem zijn gezicht verwarmde'. 

Hij zei herhaaldelijk dat hij getraceerd werd door de staatsveiligheid en door allerlei rare individuen gezocht werd. Zo is er eens een hele scène geweest bij electrohandel 'De Ridder' (Naarstigheidstraat) omdat hij een radiootje wou kopen. Hij betrouwde het echter niet dat er batterijen inzaten, want dat zouden volgens hem de geknipte objecten geweest zijn om hem te kunnen bespionneren. Gezien er in die tijd nog geen internetradio bestond, en usb of cd-rom al helemaal niet bestonden, is hij onverrichter zake terug moeten keren ...

Als hij iets opschreef, deed hij dat in een krabbeltaaltje dat voor Esperanto moest doorgaan. Volgens hem was het Esperanto, de taal van de toekomst, maar eigenlijk was het een onverstaanbaar taaltje dat enkel hij kon ontcijferen.

Hij woonde tot begin jaren '60 in de Caudronstraat 2. De eigenares was een oude juffrouw en hij woonde boven de garagepoort. Hij deed er allerlei klusjes in ruil voor de huurprijs, en heeft er gewoond tot de dood van de eigenares.

Daarna woonde hij op het Volksplein (nr 1). Op het plein herstelde hij een oude lijnbus, waarin hij later ging wonen als kluizenaar. Dat was dan ergens tussen Erpe en Lede aan de Keiberg in een bosje.

In die tijd is hij ook nog een tijdje lid geweest van judo club Hirano-Kwai die op dat ogenblik haar lokalen had op de St. Annalaan.

Hij had toen al afwijkende gedachten en was vooral bezig met Oosterse religies (Hindoeïsme). 

Eind jaren '70 verscheen er een reportage van hem in Humo ('De Christus van Hofstade') en hij is ook ooit eens ten tonele verschenen in een reportage op tv. 

Hij woonde ook nog in Hofstade in de Kortehoekstraat in een vervallen boerderijtje, en in Moorsel op 't Steven (aan de meisjesschool).

Zijn laatste woonplaats was op de Oude Dendermondsesteenweg, waar hij enkele jaren geleden (2013-2014?) gestorven is van ontbering.