Café
‘De Gele Limonade’ en ‘Radio Katanga’ … Ze zullen voor eeuwig en altijd met
elkaar geassocieerd worden, hoewel de ene ook wel zonder de andere kon ...
De
geschiedenis van het café aan de Ridderstraat 68 begint eigenlijk al in 1888.
Het heette er toen ‘In ’t goed leven’.
Het heette er toen ‘In ’t goed leven’.
Later
bevonden zich op deze plaats nog twee cafés tot in 1913 de herberg door het
wegnemen van de tussenmuur één grote ruimte werd. De dorpel van de weggenomen
voordeur links is trouwens nog steeds zichtbaar.
In
de jaren ’20 was hier café ‘Mie Zjenau’ met Dolf ‘de poit’ (Adolf
Cornand) als patron.
Adolf
was cabaretier en rondtrekkend musicus. Zijn vrouw, Marie Sunau, had een heel
mooie stem en als koppel brachten ze dus vaak vertier en plezier in het café. Die
tijd waren ze echte volksfiguren en hun ‘café chantant’ was dan ook ‘the place
to be’.
Adolf
bezat een elektrische piano en een liedje aanvragen kostte je toen 25 cent (met
‘normale’ piano was dat 5 cent). Hijzelf
speelde tijdens de week, in het weekend waren het vooral ‘Pa Lou’ en Désiré
Moens die voor het muzikale tintje zorgden.
Ook
Mie Zjenau zong dus zelf. Als ze ergens een mooie tekst of lied hoorde, schreef
ze de woorden op en Charles Van de Meersche componeerde er de muziek bij.
Onder
de bekendste liedjes behoorde zeker ‘mijn naaimasjien’
Een
pintje kostte er toen 1 frank … jawel hoor : 0,02 € !!!
De
vaste klanten waren de leden van de kaatsclub van op het pleintje schuinover het
café.
Ze
moesten eigenlijk wel vaste klant zijn en op goede voet staan met de baas, want
vaak moesten ze hun ‘verdwenen’ ballen gaan terugzoeken in het café.
De
dief ? Duck, de hond van de patron, vond het maar al te leuk om de kaatsers hun
eigendommen te laten terugzoeken.
Marie
is gestorven aan het begin van de oorlog en Dolf hertrouwde met Netteke
Verbeeck.
Het
bleef steeds een ‘sportieve bedoening’ daar in de Ridderstraat.
Na
Dolf kwam ‘Pachter’ achter de toog te staan. Minder kaatsspelers maar des te
meer kaarters en bollers.
De
jaren ’50 dan, de jaren van de rock ’n roll en dat was in Aalst niet anders.
Het café dat ondertussen werd omgedoopt tot ‘De Macumba’ kreeg een mooie muurschildering van de band
van Nat King Cole. Geen echt fresco maar wel een schildering rechtstreeks op
het behang … Ook enkele Disneyfiguren versierden de muren.
Regina
Rozycka opende er eind jaren ’50 dan ‘Café de Polonaise’.
Met
carnaval 1979, we schrijven vrijdag 16 maart, opende Jan Louies, samen met nog enkele
andere Oilsjteneers een praatcafé.
Jan
had gezocht en vond de ideale locatie in de Ridderstraat waar hij het oude café
op de kop kon tikken.
Het
werd een sober en fris cafeetje waar je nog rustig kon babbelen, met een zacht
achtergrondmuziekje.
Men
wou eigenlijk bekomen dat de mensen de drempelvrees om binnen te komen in een grote
zaal wat zouden verliezen. Een beetje ‘decentraliseren’ dus, terugkeren naar
het ‘kleinere en gezelligere’.
Kortom,
een alternatieve gelegenheid voor diegenen die in Aalst ondertussen verloren
liepen tussen de grotere dans- en drankgelegenheden.
De
naam ‘In de gele
limonade’
werd aangebracht omdat achter de kleur geel niets kon gezocht worden wat ook
maar enigszins naar politieke discussies zou kunnen leiden (toen toch niet).
Het was gewoon een 'kanariegele' naam voor een praatcafé waar je kon gaan zingen ‘zoals
je gebekt was’.
‘In
de Gele Limonade’ zou dan ook starten op een zo neutraal mogelijke basis. Het
was geen lokaal van één of andere vereniging, geen vergaderzaal, …. neen,
iedereen was er welkom, en iedereen kon er dan ook zomaar binnenstappen. Het
was dé plaats om na toneel of na de film nog wat te blijven nakaarten of doorfilosoferen.
Het
café was enkel in het weekend geopend en werd afwisselend opengehouden door maar
liefst 18 mensen, waaronder Mon van der Biest, Jan Louies, Dennis Geis, Guido
Saey, Eugeen Liebaut en Paul Gees.
Op de topdag van dat jaar was er eventjes een kleine ‘vlaggenkwestie’ …
Op die dag sierde immers een zwart-gele vlag het stadhuis. Het rood van de Belgische driekleur was er af gewaaid.
Op het politiebureau hing de
karnavalvlag (rood-wit-geel) en voor de Keizershallen was een oude, wit-rode,
vlag te zien.
Enkel aan de vlaggenmast van de ‘Gele Limonade’ hing de officiële goedgekeurde Groot-Aalst vlag (rood-wit-rood-wit). Een vlag trouwens die de kleuren verkreeg naar de stadskleuren uit de 14e eeuw, zonder dat daar toen een vlag aan verbonden was.
Enkel aan de vlaggenmast van de ‘Gele Limonade’ hing de officiële goedgekeurde Groot-Aalst vlag (rood-wit-rood-wit). Een vlag trouwens die de kleuren verkreeg naar de stadskleuren uit de 14e eeuw, zonder dat daar toen een vlag aan verbonden was.
Over
de kleuren van de stadsvlag, de leuze en het wapenschild van Aalst is HIER meer
te lezen
Het werd een groot succes en reeds aan het einde van het eerste werkingsjaar werd beslist om de openingsuren te verlengen. Men zou niet enkel het weekend maar ook op maandag en donderdag open zijn. Vanaf dan werden ook twee vergaderzaaltjes voorzien voor verenigingen die daar nood aan hadden.
Het werd een groot succes en reeds aan het einde van het eerste werkingsjaar werd beslist om de openingsuren te verlengen. Men zou niet enkel het weekend maar ook op maandag en donderdag open zijn. Vanaf dan werden ook twee vergaderzaaltjes voorzien voor verenigingen die daar nood aan hadden.
De
‘kleine opzet’ werd al gauw een beetje weggedrumd want met carnaval was het café ‘the
place to be’.
Ter
gelegenheid van de kat-kermis, die zijn hoogdagen kende in de jaren ’50, stonden er een paar molentjes en de Gele
Limonade gaf de zogenaamde ‘kattebroodjes’ aan de kleuters die er zich
aanboden. Het bakken van dergelijke broodjes was een oud gebruik op ‘de kat’ .
Het waren een soort pistolets met krenten er in of er aan.
Ook
het café zou zich de komende jaren in zetten om het gebruik opnieuw te doen
herleven en de Kattekermis zoveel mogelijk te steunen..
Het was natuurlijk niet alleen feesten, op regelmatige basis werden er praatavonden georganiseerd met de meest uiteenlopende onderwerpen.
Zo stond bijvoorbeeld het moeilijke thema ‘opvoeding en onderwijs’ op het programma, maar ook een ontmoetingsdag van een bedrijf of vereniging was er schering en inslag.
In
1981 gaven Jacquy De Pauw en Jan Louies de impuls om in de Gele Limonade
een eigen radiostation op te starten.
Jacquy
had zijn muzikale interesse al van jongsafaan en richtte in 1978 in 't Fabrieksken
mee de legendarische Belpopgroep LavviEbbel op.
Hij
deelde in die beginperiode met Cas Vander Taelen het podium als zanger.
Radio Katanga zou zich, net als het grote
voorbeeld FM Brussel, profileren als onafhankelijke en niet-partijgebonden
zender, om een alternatief te kunnen bieden aan de bestaande vrije-radio
situatie, waar de programmatie te zeer gedomineerd werd door al te commercieel
gerichte muziekjes, sluikreclame en pseudo-informatie. Het was dus een zender
met punkattitude … alles mocht en alles kon.
In
eerste instantie fungeerden de testuitzendingen van de radio eigenlijk als een
DJ-set voor het aanwezige publiek. In mei 1982 vinden we bijvoorbeeld een fuif
terug met Radio Katanga : ‘Dansen op de betere muziek’.
De
eerste échte radio-uitzending vond plaats op 1 september 1982 vanuit de
Ridderstraat.
Het
totaal aantal niet-openbare radio's voor de streek liep zo tot 21. De beheerders
van de radio zagen de oprichting zeker niet als een overbodig feit daar het
niet in hun bedoeling lag om de reeds bestaande zenders te beconcurreren of na
te apen.
Katanga
wou steeds de voorrang geven aan de “betere muziek” en "échte stadsinformatie met
duiding" en men hoopte daardoor, net als FM-Bruxel, een progressief en
intellectueler publiek te kunnen bereiken.
Geen
afgezaagde deuntjes dus, maar muziek die naarmate de avond vorderde steeds
moeilijker toegankelijk werd. Van punk evolueerde men gedeeltelijk aan naar
soul, rhythm en blues, Nederlandstalige muziek, filmmuziek en cabaret om dan
bijvoorbeeld af te sluiten met een streepje jazz. Hoogstaande cultuur dus, die tegenwoordig jammer genoeg steeds minder en minder zijn plaatsje kan vinden in de commerciële maatschappij.
Er
was niet echt een vastgelegd zendschema, en heel veel presentatoren passeerden
de revue.
Sommigen
hielden het zelfs maar een drie- à viertal keren vol, maar dat was niet erg, er
waren kandidaten genoeg om hun uurtje ‘fame’ op de radio te beleven.
Wie
de muziekkeuzes maar matig kon waarderen, was de Aalstere brandweer die zich
net om de hoek bevonden. Katanga’s alternatieve rockmuziek klonk in de
radiokamer van de pompiers en werd meteen als stoorzender gecatalogeerd.
Om
verdere problemen met de brandweer (en de veiligheid) te vermijden, verhuisde
het zendstation naar café Kactus op de Grote Markt (later ’t Craeyken, XO en
nu ‘t Kraaiken).
Het
werd een sober ingerichte ruimte met voor die tijd wel ‘moderne’ apparatuur.
Door
het vermogen van de 25 Watt zender met behulp van een booster op te trekken tot
100 Watt, hoopte men heel de streek van Groot Aalst te kunnen bereiken.
Het
was de plaats waar praktisch alle muziekgenres – behalve hardrock dan – gedraaid
werden. De eerste jingles werden ingesproken en geproduceerd door niemand
minder dan Marcel Vanthilt. Vijf jaar lang kreeg de Cactus een publiek en
artiesten van diverse pluimage over de vloer.
Om
gelegaliseerd te worden diende men een vzw op te richten. Deze werd beheerd
en gedirigeerd door Jacquy De Pauw, Filip Buckens, Leen D’Hondt en Patrick
Terryn.
De
DJ’s waren vooral jongeren, studenten en mensen die zich belangloos inzetten
voor de muziek.
Financieel
had men het dus niet echt heel breed. Daar men echt de onafhankelijkheid
wou blijven behouden en zich afzijdig wou houden van elke inmenging van buiten
af, deed men bewust geen beroep op sponsors of andere geldschieters.
‘Voor wat
hoort wat’ en men wou zeker niet afhangen van derden.
Men
slaagde er uiteindelijk toch in om een starterskapitaal te verzamelen van 100 000
BF. Inkomsten kwamen uit fuiven, tombola’s, td’s, maar ook uit een systeem van
zogenaamde ‘permanente opdrachten’. Sympathisanten konden op die manier 50 tot
100 BF storten op een rekening en met dat geld werden dan onder andere de
kosten voor SABAM betaald.
Katanga
organiseerde ook optredens, voornamelijk in De Gele Limonade met onder andere
één van de allereerste optredens van Marcel Vanthilts ‘Arbeid Adelt’. Daar was de
publieke belangstelling zo “groot” dat de de groep optrad in de kelder terwijl
het publiek in het café stond.
Arbeid
Adelt! werd opgericht in 1981 door Marcel Vanthilt en Jan Vanroelen. Ze braken
door in Vlaanderen met het nummer "De dag dat het zonlicht niet meer
scheen".
Het nummer zou oorspronkelijk "De dag dat de dokter geen
pillen meer voorschreef" gaan heten, maar Jan Vanroelen vond dat maar
niets.
De tekst van het nummer werd gewijzigd in "De dag dat het zonlicht
niet meer scheen", maar dat leidde dan weer tot een conflict met John
Terra, die een schlager met dezelfde titel had uitgebracht.
Maar hey, ... foert, ... ze zongen
het toch 😊
Andere bekende nummers zijn "Lekker westers", "Death Disco"
en "Stroom".
Andere
muzikanten die deel hebben uitgemaakt van de band waren Luc Van Acker, Willy
Willy (later oa The Scabs) en Dani Klein (later Vaya Con Dios).
Naast
Arbeid Adelt passeerden ook ‘Twee Belgen’ (Lena, Operation coup de poing) en de
experimentele muziek van ‘Wim Mertens’ de revue.
In
1984 waren er eventjes wat moeilijkheden in verband met de topdag.
Enkele culturele verenigingen maakten bezwaren over het feit dat ze geweerd werden van de officiële affiches. De stad klasseerde ze omwille van hun drankenverkoop immers als commerciële drankgelegenheden en niet als vereniging en dus was er voor hen geen plaats meer.
Ook Radio Katanga kreeg hetzelfde verdict. Ze mochten niet meewerken aan de topdag en een gepland live optreden op de Grote Markt mocht niet doorgaan omdat ze ook actief waren als lokale radio.
Enkele culturele verenigingen maakten bezwaren over het feit dat ze geweerd werden van de officiële affiches. De stad klasseerde ze omwille van hun drankenverkoop immers als commerciële drankgelegenheden en niet als vereniging en dus was er voor hen geen plaats meer.
Ook Radio Katanga kreeg hetzelfde verdict. Ze mochten niet meewerken aan de topdag en een gepland live optreden op de Grote Markt mocht niet doorgaan omdat ze ook actief waren als lokale radio.
Soit,
men concentreerde zich verder op de radio en op de optredens en heel wat
(nieuwe) groepen werd de mogelijkheid geboden om hun muziek te brengen : ‘Man Without World’, ‘Neoprene GRT’, ‘Acts Of
Worship/Forgotten Heroes’, ‘Killvision’, ‘Interzone’, ‘Het Gesticht’, ‘2nd
Civilization’, ‘Trans-Vorm’ en ‘Paranhydroxybenzozas R.33-812’, ...
Het zegt U
misschien allemaal niets (meer) maar toch waren zij ooit 'de vedetten’ van de Ridderstraat
en wijde omgeving.
In
de waanzin zat de rebellie. Heel wat muzikale ‘pareltjes’ (zeker nooit commercieel)
verschenen enkel op obscure cassettjes die van hand tot hand hingen en werden
geruild. Zelden werden ze ook verkocht.
Dat
was zo een beetje waar ‘de jeugd’ zich mee bezig hield. Maar wees nu eerlijk : in
plaats van wat zever op FaceBook te verkondigen en constant met de smartphone rond
te lopen ‘taggen’ en ‘sharen’, deed de jeugd wel wat. Geen youtube oorlogen
door zelfverklaarde ‘idolen’, maar muziek delen van al dan niet obscure
groepjes en samen genieten bij een sigaretje en een pintje.
In
1984 was er een herschikking van de FM zenders op nationaal niveau.
De
herverdeling gebeurde op geografische basis, en Aalst kreegt van de RTT twee
frequenties toegewezen.
Zowel Radio Caroline, Radio Katanga en Radio Belfort voldeden aan de wettelijke vereisten en zorgden dus meteen voor een probleem … 3 zenders … 2 plaatsjes …
Zowel Radio Caroline, Radio Katanga en Radio Belfort voldeden aan de wettelijke vereisten en zorgden dus meteen voor een probleem … 3 zenders … 2 plaatsjes …
Het
Ministerie van Cultuur gaf aan de drie zenders een positief advies maar omdat
er maar twee beschikbare frequenties waren voor Aalst moest Radio Katanga een
frequentie delen met Radio Belfort.
Katanga mocht uitzenden op maandag-,
woensdag- en vrijdagnamiddag. Ook tijdens het volledig weekend mocht de radio
programma's verzorgen.
In
afwachting van een definitieve beslissing ging het voor Katanga gewoon allemaal
verder.
Dampfuiven,
Reggae avonden, Rock avonden, Rolling Stone fuif, …
De
vaak extravagante kapsels van de bezoekers in het café deed menig terrasbezoeker
van de aanpalende cafés soms wel eens raar opkijken. Binnenin, onder het veelal
industriële gedreun, groeiden groepen als ‘Mensen Blaffen’, ‘Heart Explodes’, ‘Poclain’,…
Vanuit
de radiostudio op de eerste verdieping deden programmamakers als onder anderen Hans Lorie
(alias Pablo Alosto), Florre “Wagon” Cooman, Dirk “Boerken Taas” Van Medegael,
Pierre “Pirre” Brewee, Filip “System Killer” B. en vele anderen ‘hun ding’ met
programma’s als ‘Filature du Canal’ en ‘Armageddon Time’.
Reggae,
blues of oude klassiekers, het werd allemaal gespeeld.
Grote
voortrekker Jacquy De Pauw en zijn eeuwige kompaan Jan Louies zorgden er
via hun programma ‘Mén Ièneg Oilsjt’ voor dat ook zowel het Aalsterse dialect én de
politiek de aandacht kregen die ze verdienden, en dat de kritische noten ook
bij het lokale bestuur konden doordingen.
Die mindset zou trouwens lang blijven bestaan. Zo waren beide heren lesgevers van de cursus 'Aalsters' aan het CVO Keizerlijk Plein, en het is ook geen geheim dat ze hun kritiek niet spaarden. Vooral Jacquy uitte vaak zijn ongenoegen in zijn blog 'Pauwenogen', waar hij alles en iedereen die 'tegenwerkte' graag becommentarieerde.
Na
het sluiten van de Cactus in september 1986 werd de antenne terug
naar de Gele Limonade verkast, waar de heropening op 17 mei feestelijk werd
gevierd in aanwezigheid van de Katanga discobar.
Naar
verluidt (maar dat werd nergens bevestigd) zou de figuur van Maurice uit de reeks
FC De kampioenen trouwens ook een oude stamgast van het café geweest zijn. Getuige het exclusieve drankje waarmee hij
elke aflevering meer dan één keer zijn keelgat spoelt.
Neen,
serieus, alle gekheid op een stokje, dit was ‘fake news’ natuurlijk.
Op informatief vlak wou Katanga het uitdiepen van het lokale nieuws op zich nemen. Op die manier hoopte men een betrouwbare aanvulling te vormen op de BRT nieuwsdienst, die verantwoordelijk was voor de nationale en internationale berichtgeving.
Op informatief vlak wou Katanga het uitdiepen van het lokale nieuws op zich nemen. Op die manier hoopte men een betrouwbare aanvulling te vormen op de BRT nieuwsdienst, die verantwoordelijk was voor de nationale en internationale berichtgeving.
Ook het omroepen van evenementenkalenders betekende een boost voor het culturele leven, en in het programma ‘’t sukkelstraatje’ haalde men onderwerpen aangaande sociale hulpverlening, crisisopvang en dergelijke voor de micro.
Elke
zondagnamiddag werd er tussen 13 en 14 uur een uur in het Marokkaans
uitgezonden. Daarin werd vooral gesproken over de gebeurtenissen in Aalst en
over sport. Het programma werd druk beluisterd door de Marokkaanse gemeenschap.
Fuiven
werden vaak gehouden in de Madelon (Grote Markt) maar ook de Keizershallen was
ooit het decor van een geweldige retro-rockavond.
1986 betekende naast de ‘thuiskomst
in de Gele Limonade’ en de overwinning van Sandra Kim op het
Eurovisiesongfestival ook de officiële vergunning voor radio Katanga.
Door dit heuglijke feit konden ze eindelijk uit de illegaliteit treden.
Het
was toen één van de enige Vlaamse radiozenders die haar apparatuur ook ten
dienste telde aan verenigingen en individuen die wouden meewerken op economisch,
sociaal, cultureel of politiek vlak en ze wouden, nu de officiële erkenning er
was, verder uitgroeien tot een platform voor het Aalsterse maatschappelijke
leven.
Het
radiostation was toen in elke huiskamer binnen een straal van 8 kilometer te
horen.
Elke
dag vanaf 14 u , op zaterdag vanaf 10 u en op dinsdag ‘gesloten’.
107.8
FM werd
definitief ‘Radio Katanga’ ... wel, definitief, ... 't is te zeggen ...
Katanga zou het ondanks het grote engagement van zijn medewerkers, nooit echt makkelijk hebben. Jacquy De Pauw verwoordde het als volgt : “Groot probleem met Katanga was dat in tegenstelling met andere “gelijkwaardige” zenders zoals Scorpio in Leuven, Centraal in Antwerpen en FM Brussel, Aalst geen universiteitsstad was waardoor noch de noodzakelijke publieke achterban noch de nodige getalenteerde dj’s voorradig waren. Vooral dat laatste was een permanent probleem in een systeem dat er van uitging dat zoveel mogelijk live moest worden gepresenteerd omdat zeker in de beginfase de nodige apparatuur ontbrak om programma’s automatisch te sturen.”
Achter
de microfoon hebben toch nogal wat bekende Vlamingen gestaan, echter wel nog
voor ze bekend waren.
Zo
maakte Marcel Vanthilt ooit jingles voor de radio, Ella Michiels is nu
presentator bij Klara en Aster Nzeyimana die we nu kennen van Sporza maakte
deel uit van deze radio.
In
1991 wordt de radio binnen de haar toegewezen 8 km zone ernstig gestoord
door Radio Contact Brussel. Die zenden dan wel uit op een andere frequentie,
maar veel te sterk en in stereo, en daardoor is het op sommige plaatsen
onmogelijk geworden om onze stadsradio nog te ontvangen.
Eigen
ervaring leert dat in de Naarstigheidstraat bijvoorbeeld, er geen sprake meer
was van radio Katanga, tenzij wat klanken die ondersteund werden door veel
geruis of de muziek van Contact.
Daarom protesteerden ze en werd een klacht neergelegd bij de Minister van Cultuur, Patrick De Wael.
Daarom protesteerden ze en werd een klacht neergelegd bij de Minister van Cultuur, Patrick De Wael.
Ze
wezen erop dat ze als enige radio niet gebonden zijn aan adverteerders, en dat
ze dus ook weigeren om mee te doen aan een opbod van zendvermogen.
Zelfs
in die periode werd nog steeds gewerkt met het beginprincipe … geen reclameboodschappen … en dit nog als
enige vrije zender in Vlaanderen.
We
vinden de radio in 1992 gezond en wel terug, zij het dan wel op een andere
frequentie (103.3 FM) en op een ander adres.
‘De
gele limonade’ werd verkocht.
2011 Betekende een nieuwe
aanpak voor de radiozender en men bracht opnieuw veel meer nieuws van eigen bodem.
Op
20/04/2011 is een piepjonge presentator aan de slag, de jongste uit Aalst en
omgeving, misschien zelfs wel van Vlaanderen.
Op
22 september, toen hij amper 15 jaar oud was, werd Tejo Soete al presentator
van ‘Het Katanga Effect’, een programma op de gelijknamige alternatieve
radiozender. Gedurende één uur op woensdagnamiddag en twee uur op zaterdag bracht
hij nieuwtjes over zijn favoriete muziek en de showbizz. Hij had het ook over
de activiteiten die gedurende de week in Aalst plaats vinden.
Studio
Brussel-presentator Tomas De Soete was zijn grote voorbeeld, maar toch heeft hij
er nooit aan gedacht om professioneel presentator te worden. Hij volgde Audiovisuele
vorming aan de Academie in Aalst en dat was dan ook zijn échte passie.
Tegenwoordig
is Tejo Eigenaar van Ooh Yeah, een zaak die zich verdiept in ontwerp, bouw,
visualisatie, decor, klank- en lichtspel, mediaproducties, logo’s, huisstijlen,
drukwerk, magazines, … oh ja, en je kan er ook slepende deuren laten repareren,
meubels laten monteren, kaders en spiegels laten ophangen, enz.
In
2013 werd beslist om de zittingen van de Aalsterse gemeenteraad
rechtstreeks en integraal uit te zenden.
"We
hebben gemerkt dat in Aalst heel wat mensen politiek geïnteresseerd zijn",
zei Ralph Iliano, de beheerder. "Je merkt dat mensen echt willen weten
hoe hun stad bestuurd wordt. De montages (die tot dan steeds een dag na de
raad werden uitgezonden) werden een paar duizend keer beluisterd en daarom
hebben we toestemming gevraagd om de zittingen rechtstreeks uit te zenden."
Volgens
de enquêtes luisterde maar liefst 22% van de inwoners van de stad Aalst
regelmatig naar Radio Katanga, toen op 105.1 FM. De Aalsterse stadsradio
draaide dan ook met veel plezier eventjes de rollen om en wou graag … naar zijn
luisteraars luisteren!
De
zender lanceerde een enquête in verband met radio en de manier waarop mensen
ermee omgaan. Ook werden de wensen van de luisteraars bevraagd en kon iedereen,
eventueel anoniem, tips geven aan de radiomakers van Katanga.
Augustus
2014 : De Aalsterse regionale radio Katanga is blij met haar nieuwe
zomerprogrammatie. Elke Zaterdag tussen 16.00 en 18.00 uur strijkt een ploeg
van de zender neer op een terrasje in de regio. De presentatoren van dienst
nodigen 2 praatgasten uit aan hun terrastafel en babbelen met hen over het
voorbije jaar. Onder andere burgemeester D’Haese en Sven De Smet (GMG)
passeerden al de revue.
Het
was geen zwaar debatprogramma, eerder een losse babbel over de gast en de
manier waarop hij of zij terugkeek op gebeurde zaken.
De
formule werd een groot succes en de appreciatie van de aanpak was heel
positief.
In
2015 bracht zender rond kerst van dat jaar de een programma vanuit een
speciaal ingerichte studio met café in de galerij Pieter Van Aelst.
Een
verzoekplaatje kostte amper 1 euro, en al die euro’s werden door de zender na
afloop van de actie aan ‘Mensen Helpen Mensen’ geschonken. De kerststudio van
radio Katanga werd trouwens ook nog omgetoverd tot een oorlogsrestaurant.
Op
een luchtige manier kreeg je dan een beetje geschiedenis van onze regio tijdens
oorlogsjaren en conflictsituaties op je bord. En dat mocht je tijdens de
kerstactie letterlijk nemen, want Chef Steven van ‘The Finest Hour’ voorzag een
volwaardig kerstmaal uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog. en wereldwijd via
streaming op www.radiokatanga.be. Met smartphone of tabletcomputer kan je
luisteren via de TuneIn-app.
Augustus dat zelfde jaar : De
makers van Ajoin Music beginnen met een eigen stadsradio, de zender zal genoemd
worden naar het gratis huis aan huis blad Goeiedag. Het station zal een heel
jaar door radio maken, maar tijdens het Aalsters Carnaval zal ‘Ajoin music’
gedurende drie maand de ether in gestuurd worden. In de jaren ’90 had men in
Aalst al een vrij succesvolle vrije radio die uitzond uit onder de naam Avanti,
maar die is jammer genoeg verloren gegaan rond de eeuwswisseling.
Volgens
de makers van het nieuwe radiostation bleek er vraag te zijn naar een nieuwe
Aalsterse stadsradio, die er niet alleen was voor Aalst, maar ook de spreekbuis
kon zijn voor de stad.
Ewoud
Van der Poorten, de stationmanager en Bart van den Borre ‘Beireken Ajoin’ voegden
daar aan toe dat Ajoin music na 10 jaar voor het eerst zal bestaan uit een
ploeg van allemaal Aalstenaars, waaronder Peter van den Bossche en Danny
Verhulst (bekend van Okapi Aalstar)
Zelfs
de Paroi, ook toezichter van de carnavalswerkhallen, zal zorgen voor de muzikale
omkadering.
De
zender zal te beluisteren zijn op 107.8 FM, op die frequentie zat tot nu
toe Ajoin Music.
In
2016 was er reeds een dreiging als zou de radio haar plaatsje in de
ether moeten laten vallen, maar terzelfdertijd zorgden ze ook mee voor een
unicum in Aalst … twee radio’s die samen het carnavalsproject ‘Oilsjt Mjoezik’
zouden brengen.
De
Aalsterse radio’s Stadsradio Goeiedag Aalst, Radio Katanga en Oiljst Mjoezik hadden
een unieke samenwerking afgesloten en de radio’s gingen voor het
carnavalsproject Oiljst Mjoezik samenwerken.
“Vorig
jaar heeft Stadsradio Goeiedag gedurende drie maanden de eigen programma’s
stopgezet en een forum gegeven aan de carnavalisten. Dit jaar krijgt Aalst
tijdens de carnavalsperiode de keuze uit de twee producten”, legt commercieel
verantwoordelijke Bart Van den Borre uit.
De
samenwerking is voor deze stad uniek, niet tegen elkaar strijden maar met
elkaar werken met de bedoeling het niveau nog hoger te krijgen. De unieke
samenwerking tussen de Aalsterse radio ’s komt er ook dankzij Radio Katanga.
Vanuit
Halle 13 (de carnavalscantine) werd de Kick-Off van Oilsjt Mjoezik 2016-2017
gegeven met een receptie, openingswoorden, optredens en een spetterende
lancering via de 105.1 FM!
Vanaf
dan, en dankzij een wapenstilstand 'op
zèn Oilsjters' werken Radio Katanga en Radio Goeiedag nauw samen!
De
burgemeester kwam het geheel natuurlijk inwijden, en deed dit met de volgende
woorden :
"Ik
ben ongelofelijk content en moet jullie feliciteren!
In
Oilsjt heb je alles 'dobbel'
De
Garde en De Caemer, voetbal en de basket, ge kunt uren doorgaan, of we hebben
er '2' van.
Ik
ben gralek positief, dit is goed voor de uitstraling van onze stad.
Het
is radio op heel goed manier!
Dat
Katanga en Goeiedag samenwerken, is op dat gebied een meerwaarde!
3
maand rond carnaval een eigen carnavalsradio?
Mensen
beseffen onvoldoende welk 'ongelofelijk product' dit is!
Reklammekes
in het dialect, is op zich al zo uniek.
Van
buitenaf zijn ze er jaloers op en wij realiseren ons niet eens hoe speciaal
dit is.
Laten
we carnavalsradio in ere houden. …"
“De
frequentie 105.1 FM werd de stek om de programma’s van de
carnavalsradio Oilsjt Mjoezik te brengen, 107.8 FM bleef de frequentie van
Stadsradio Goeiedag Aalst waar ze ook de focus bleven houden op de andere
aspecten van de ajuinenstad. Die radio werd nu na één jaar zo goed beluisterd
dat ze er zeker niet mochten mee stoppen.
Maar
ook Radio Katanga stopte niet, integendeel. “Na de carnavalsperiode, vanaf 1
maart dus, hernam Katanga haar uitzendingen via 105.1 FM.
De
oudste lokale radio van Aalst dacht dus zeker nog niet aan stoppen. Het had
echter geen zin om elkaar te beconcurreren in een stad zoals Aalst en daarom leenden
ze hun frequentie graag even uit om een gezamenlijk project dat al jaren
gedragen werd in de stad samen nog groter te maken.
Gewoon weer Radio Katanga op 105.1 FM dus. En dan hadden de mensen opnieuw
keuze tussen hun uitzendingen en de uitzendingen van de collega’s van
Stadsradio Goeiedag.
De invalshoeken waren trouwens vrij verschillend, en ze
zouden dan ook samen bekijken hoe ze elkaar kunnen aanvullen in plaats van
dezelfde dingen te doen.
Een aantal van de programma’s bleven trouwens tijdens
Oilsjt Mjoezik gewoon doorlopen, maar dan op 107.8 FM. Een beter voorbeeld van
pax media vind je niet ...
Eén
van de laatste wapenfeiten van de radio werd trouwens het radiospel over de
Eerste Wereldoorlog.
In
2016 brachten ze immers een stukje
toneel op de radio.
In
samenwerking met de regie en cast van “Ik was 19 in 14”, het succesvolle
toneelstuk dat werd opgevoerd op verschillende locaties in het Sint-Maarteninstituut
waarbij het publiek van de ene locatie naar de ander werd gebracht, vonden in
de Radio Katanga studio de opnames plaats van een echt radiotoneel.
De
radiobewerking van “Ik was 19 in 14” werd geschreven door de regisseur van het
originele stuk, Wilfried De Muynck, gebaseerd op een idee van Erwin De Swaef en
Wim Sonck.
Een
aantal van de originele acteurs lazen voor de microfoon de rollen in, en de
radiomakers van Katanga namen de montage en sonorisatie op zich.
Het
resultaat was een beklijvend stukje radio van 70 minuten waarin de luisteraar werd
meegenomen naar 1914 en een Aalsterse familie in de Groote Oorlog kon volgen.
Het
geheel werd uitgezonden op Wapenstilstand, zaterdag 11 november, vanaf 13u. Elk
uur begon met een deel van het stuk. ’s Avonds werd het hele stuk integraal
nogmaals uitgezonden. Op zondag 12 november wer dit geheel herhaald. Na
uitzending kon men het radioluisterspel, een uniek historisch document, ook op
CD in huis halen
Op
31 december 2017
trok Vlaams mediaminister Sven Gatz de stekker uit Radio Katanga, de oudste
lokale radiozender van de Denderstreek. Het betekende meteen het einde van 35
jaar muziekgeschiedenis.
De
carnavalsradio’s Ajoin Music en Oilsjt Mjoezik bleven bestaan. City Music, dat
Ajoin Music maakte, kreeg van Sven Gatz het pakket met frequenties 107.8 en
105.8 FM. Stadsradio Goeiedag Aalst mocht met Oilsj Mjoezik verderwerken op
105.1 FM.
Kind
van de rekening … Radio Katanga …
Het
einde van een mooie geschiedenis, die toch wel wat wordt verdergezet door
uitwisseling (eerder overname) van een aantal presentatoren door andere zenders.
‘De
Gele Limonade’ was toen al geschiedenis, en tegenwoordig vindt men daar restaurant
‘la table d’Hugo’.
De
beoordelingen over dit restaurant zijn meer dan goed te noemen. Men heeft het
vooral over de gezelligheid, maar ook de menukaart gooit hoge ogen en krijgt
heel veel lof. De uitbaters zijn supertoffe mensen, een echte aanrader, …
Met
carnaval wordt het geheel trouwens terug omgetoverd tot ‘de gele limonade’, met
ambiancemuziek en een enorm goede carnavalssfeer.
Begin 2020 dienden de Aalstenaars afscheid te nemen van Jacquy De Pauw, de man achter
Radio Katanga, en ondertussen ook mede oprichter en lid van de carnavalsgroep ‘noig’,
woordvoerder van de ‘Vereniging van de losse groepen’, en lid van de werkgroep ‘Carnavalsraadzitting’.
Over Jacquy is HIER meer te lezen.
Over Jacquy is HIER meer te lezen.
Bronnen :
Onion
Rock, p. 102-103
HLN
2/12/2017
Vies
Oilsjt 1/3/1979 – 1/6/1979
clark-debisschop.co.uk
De
Gazet van Aalst 4/5/1984
Nieuwe
gazet van Aalst 23/11/1984
De
Standaard 11/7/2011
foto
de gele limonade onion rock collectie Jan Louies
foto
cactus jaren ’80, onion rock
Het
Nieuwsblad 20/4/2011
familiekunde-aalst.be
VVF Aalst ‘Cornand-Sunau’
De
Voorpost 2/2/1979 – 23/3/1979 – 12/10/1979 – 11/4/1986 – 19/7/1991
persregiodender
9/11/2017 – 2/1/2015 – 8/8/2014
goeiedag.be
24/11/2016
