Het Stemmingstrio

Het stemmingstrio bestond uit Johnny Marcoen, Johny De Mol en Jacky D'Herde.

Johnny Marcoen (26/10/1940) zal jammer genoeg de geschiedenis ingaan als de man voor wie het vier keer niet lukte om prins van Aalst te worden.

Hiermee mag hij zich gerust de ‘Keizer van de verliezers’ noemen.

Wel altijd verloren op gebied van het prinsschap, maar Johnny is natuurlijk wel een monument in de carnavalswereld.

Zijn grootste hits, die iedereen nog wel kan meebrullen, waren / zijn ‘E plosjken van ’t alverdroi donker’ en ‘Johnny zoi ze’. In 2010 hebben vader en zoon (Bart) Marcoen een nieuwe carnavalssingle. Clark van Mere schreef voor hen 'vraken, a maneken es hier'

Jacky D’Herde (°1945 - 25/3/1983) was in 1972 lang de enige kandidaat Prins Carnaval. Ook Johnny Marcoen stelde zich uiteindelijk nog kandidaat. 

Jackie won maar drong erop aan dat Johnny hem tijdens zijn prinsenjaar overal zou vergezellen. De twee doorkruisten het ganse land en Jackie beloofde reeds om Johnny ten volle steunen mocht hij zich nog eens kandidaat stellen. Lang moest hij daar niet op wachten want dat gebeurde al het jaar daarop, in 1973.

Jacky ging met 'den ajuinendans' naar de verkiezing van de 'carnavalsplaat', een coproductie van VARA en BRT. Jacky eindigde op de zevende plaats, maar wat belangrijker is, rechtstreeks hieruit vloeide het idee voort tot oprichting van het Stemmingstrio.

Jacky was naast 'voorzitter van de marktcommissie', 'lid van het stedelijk Feestcomité', uitbater van café ''t Pompierke en zaal Madelon.

Johny de Mol (27/9/1942-30/8/2006) was twee maal kandidaat prins carnaval, in 1960 en in 1971, maar jammer genoeg haalde hij nooit deze titel.

Hij werd, als Kamiel Plezant, vooral bekend door het liedje ‘Iendracht veroit’, dat uitgroeide tot hét gekendste clublied van ‘onzen Iendracht’. Dat stond op zijn eerste plaat die uitkwam in 1972.

Op dezelfde plaat stond onder andere ook nog ‘Oilsjt, g’etj men hert gestoelen’, een lied dat tegelijkertijd ook door Kamiel Sergant op plaat werd gezet.

Zijn tweede plaat bracht hij uit in 1973 en daarop stonden drie liedjes : ‘Ajuinenkwartier’, ‘Karnaval’ en ‘Wa zegge ze van Oilsjt’. De twee laatste liedjes werden ook door Kamiel Sergant uitgebracht.

Dat zowel Kamiel Sergant als Kamiel Plezant dezelfde liedjes uitbrachten, lag eigenlijk in het feit dat de platenwinkels Kieckens (Zoutstraat) nogal zwaar aan het concurreren was met Van Nuffel (Moorselbaan).

Op de terugweg van een zangwedstrijd in Nederland  smeedden Jackie en Johnny plannen om een muzikaal duo te vormen. In hun zoektocht naar muzikale omkadering ontmoetten ze Johny De Mol, die in Aalst reeds bekend was als Kamiel Plezant en ... ‘Het Stemmingstrio’ was een feit.

Aan tekstschrijvers was er in die tijd trouwens geen gebrek. Zo was er bijvoorbeeld Clark van Mere, maar ook Jean-Paul (De Boitselier) die zijn kunnen reeds lang bewezen had, en die naast enkele teksten trouwens ook voor de doopnaam van het trio zorgde

Op 31/5/1973 gaven ze hun eerste ‘concert’ in het Volkshuis, toen nog op de 'Veirkemert'.

Het honorarium bedroeg 'as men ons mor een pintj kennen koeipen' en het werd een geweldig succes.

In het casino van  Middelkerke, waar ze later ook op de planken stonden, werden ze zelfs tot vijf keer teruggeroepen. 

Optreden was trouwens niet het enige belangrijke. Achter de schermen bleef Antoine Baetens druk doende. Hij wou absoluut platen verkopen met dit trio, en dat zou ook gebeuren.

Op een nacht werd Johny uit zijn bed gebeld met de heuglijke melding dat ze de volgende dag een opname zouden gaan doen in de studio van Johny Hoes in Nederland.

Daar aangekomen bleek dat men eigenlijk verwacht had dat de artiesten in het bezit zouden zijn van muzikanten, muziekinstrumenten, partituren, teksten, …  maar neen, … ze hadden enkel hun stemgeluid meegebracht.
Er was zelfs nog niet nagedacht over welk lied ze zouden laten persen …

Na veel wikken en wegen en heel veel onderhandelingen in verband met het materiaal was het dan eindelijk zo ver. Ze verbonden zich voor een opname van 'Snoepie Snoepie' voor tenminste 500 platen en ze kregen een bandje mee naar huis met de muziek.

Ze konden dus beginnen oefenen … dringend … heel dringend … want reeds twee dagen later zouden de opnames plaatsvinden. 

Na een 'Allez jonges, we zullen het eens proberen hé' werd hen een micro onder de neus geduwd. Na de eerste poging krijgen ze een 'ok' van de opnameleider ... 'van den ieste kier' direkt op plaat? 

Ja hoor, het was zo. Ze konden het bijna niet geloven, zeker als je weet dat Johny bijvoorbeeld voor de opname van zijn eerste plaatje maar liefst 5 uur nodig had. 

Ze kregen zelfs een televisieoptreden in het tv-programma “binnen en buiten” op de toenmalige BRT. Voor dat optreden in 1974 werd trouwens een hele supportersbus ingezet. Hoe Antoine het geregeld had wisten ze niet, maar het was wel waarheid. 

Antoine wou trouwens nog meer nieuwe liedjes en kreeg het schitterende idee om 'liekes oit d'aa doeis' te gaan brengen. 

Alle oude straatliedjes die konden gevonden worden, werden bij mekaar gelegd en de mannen van 't orkest maakten hiervan een soort potpourri : 'd'hoeige vesten'. 

In dit lied gaat het, naast vele andere Aalsterse onderwerpen, onder andere ook over Domien en zijn vrouw, beter gekend als ‘den Oeleschoiter en Angelique’.

Over dit duo (ook al muzikanten) is HIER meer te lezen.

Met de tekst en muziek in handen trok men naar de studio's van Sylvain Tack in Buizingen. De opnames daar duurden maar liefst 7 uur, maar ze waren niet heel tevreden met het resultaat, hoewel het wel een groot succes werd.

Het stemmingstrio stond altijd garant voor leuke ambiance muziek voor jong en oud. Ze traden vooral op in tehuizen, voor bejaarden en gehandicapten, de Aalsterse avond, de prinsenverkiezingen en allerhande andere carnavalsfeesten.

Op een bepaald ogenblik hadden ze zelfs bijna elk weekend een optreden.

Hier zijn ze te zien op een foto uit 1974 in gezelschap van accordeoniste Godelieve.

Op vrijdag 4 oktober 1974 ging in de Zaal Madelon op de Grote Markt hun eerste fanbal door. 

Naast het Stemmingstrio zelf, traden nog meer op : John Horton, Marc Dorian, Francy Vany, Rudy Clarck, Tim Davis, Clark van Mere, Marie-Claire, Vanita en Daniëlla.

Hun bekendheid in Aalst bleef natuurlijk ook niet onopgemerkt bij andere zangers, en zo kwam het dat ze vaak gevraagd werden om het voorprogramma van ‘BV’’s’ te verzorgen. Niet enkel van BV's trouwens, maar ook van heuse wereldsterren. 

Zo stonden ze op maandag 21 oktober 1974, een week na hun fanbal dus, in het voorprogramma van niemand minder dan ... Bill Haley!

Inderdaad, dé 'Bill Haley and his Comets' kwamen naar 'de Klaroen' in Aalst. 

De man van onder andere 'Rock around the clock' trad dus niet enkel op in 'het grote' Antwerpen (de Roma), maar ook in ons eigen Aalst. 

'Let the good times roll' dus, en dat in gezelschap van onze drie carnavalisten die niet wisten waar ze het hadden.

In 1975 deden ze met 'schatje, wanneer mag ik nou' mee aan het programma ‘beste carnavalschlager ‘75’ waar ze een welverdiende zesde plaats behaalden. Deze wedstrijd ging door in Maasmechelen en zelfs in het ‘verre Limburg’ ontmoetten ze er nog een bekende Aalstenaar. 

In de jury van het BRT-programma zetelde immers onze prins ’74, prins Antoine.

Ze traden natuurlijk ook niet enkel op in voorprogramma's . Zo stonden ze in 1976 bijvoorbeeld ook naast Urbanus Van Anus in de Tuf Tuf (Zonnestraat)

Het succes bleef duren en op de BRT bereikten ze zelfs de achtste plaats in de Vlaamse top 10 met het lied ‘Den Dopper’.

Ze begonnen echter de pedalen wat te verliezen en toen een groots opgezet plan om ook het voorprogramma van Dalida te verzorgen, slecht afliep, ging het allemaal wat minder. 

Hun optredens waren niet zo verzorgd meer, en de voorbereidingen lieten meer dan te wensen over. 

Ze probeerden in 1976 het succes van 'd'hoeige vesten' te evenaren met 'Marieken', maar dat liedje bleek wel leuk te zijn, maar het werd toch niet echt wat men er van gehoopt had. 

Johny, die nog een eigen zaak had, bleef niet bij de pakken zitten en bleef promotie voeren.

Uiteindelijk werd het allemaal toch wat te veel en in 1978 stapte Johny De Mol uit het trio.

Jacky en Johnny traden nog op tijdens het Driekoningenfeest en de prinsenverkiezing van dat jaar, en ze maakten ook nog één plaat, ‘Het bier, de schepper van ’t plezier’.

Daarna stopten ze in schoonheid met heel wat herinneringen aan een zeer succesvolle periode.

The end?  Bwa, net zoals bijna alle 'gestopte' artiesten, bleven ze wel nog een paar keer te zien tijdens carnavalsvieringen, ook zelfs met Johny De Mol. De grote optredens en successen waren echter definitief ten einde.

In september 2008 kwamen alle singles van het stemmingstrio uit op een verzamel-cd met de klinkende naam Muzikoilsjt Volume 1 : Het Stemmingstrio.

Hieronder een overzicht van de liedjes die op deze cd staan :

1.       Snoepie, Snoepie

2.       Het weer is goed

3.       D’Hoeige Vesten

4.       OILJST 1900

5.       Den Dopper

6.       Geef ons een pint

7.       Schatje, wanneer mag ik nou

8.       Je mag het niet weten

9.       Dokter Stijn

10.     Roepen

11.     Marieken

12.     Verboden te roken

13.     Den T.V.

14.     De Schepper van ’t plezier

15.     Bonustrack : Kannibaal (De Marcoentjes)

Met het project ‘Muzikoilsjt’, een initiatief van Bart Marcoen en Patrick Van de Meersche, wil men oude of verloren gewaande singels, lp’s en ook nooit uitgebrachte nummers weer naar boven halen. 

Ze worden gedigitaliseerd maar de stemmen van de originele opnames worden wel behouden.

Unieke muziekstukken dus, die zeker niet meer verloren mogen gaan.

Hier een clipje van Birdierik op de tonen van 'het weer is goed' 

 Hier nog enkele hoesjes :

Bronnen :

De Standaard 26/11/2008

discogs.com

De Voorpost 20/9/1974 - 4/10/1974 - 18/10/1974

postbuzz.com

FaceBook Johnny Marcoen

Lied ‘het weer is goed’ Birdierik via YouTube    

T'NT - Al wie da ni springt

Tony Swings en Tom Vermeir waren de twee mannen achter de groep T‘NT. 
De naam zou kunnen komen van T(ony) eN T(om) maar dat is niet zo. De eigenlijke naamsverklaring is 'Teen 'N Tander').
Ze wonen beiden in Aalst waar ze opgroeiden en van kleinsaf deel uitmaakten van het carnavalsmilieu. Tony werd in 1999 Prinsj Carnaval van de stad Aalst, een titel die niet voor iedereen is weggelegd. Tom volgde in 2004.

"Al wi da ni springt" werd geschreven en vooral gezien als een manier om Tom bekend te maken bij het publiek dat regelmatig carnavalfuiven afschuimt. Tot hun grote verbazing werd het liedje de carnavalhit van Aalst en ondertussen zelfs ook nog van andere carnavalsteden.

Dankzij Luk Alloo en TV6 kreeg het bescheiden hitje de nodige duw om door te breken in heel Vlaanderen. Tony en Tom kregen een ‘contract’ en mochten ‘Al wie da ni springt’ de hitparades inzingen, weliswaar dan in een Nederlandstalige in plaats van een Oilsjterse versie ...

De muziek werd ooit geschreven door ‘Katastroof’ ("Ikkekannekik") de covertekst komt van Dirk Van de Velde (beter gekend als ‘de Foef, prins 1997)

Ze mochten zelfs hun hit ten gehore brengen bij Tien Om Te Zien, en behaalden er zelfs de nummer 1 gedurende 8 weken.

T'NT scoorde met hun hit :

- 19 weken vermelding in de hitparade.
- 10 weken in de top 10 (inclusief 3 weken Top 5).
- Wekenlang nummer één in de Vlaamse top 10.
- 8 weken nummer één in Tien Om Te Zien.

In de Officiële 'top aller tijden', gebaseerd op de scores van de Hitparade sinds de jaren 50 staat T'NT maar liefst op de 844^ste plaats met 665 Punten!

Eigenlijk is 'Al Wie Da Nie Springt' dus één van de grotere Vlaamse Hits ooit

Jammer genoeg kon het feestje niet blijven duren. Omwille van de nogal expliciete tekst, waar blijkbaar nogal wat aanstoot werd aangenomen, werd het liedje gebannen van vele radio stations, die zich niet wilden mengen in de ‘homo-discussies’. Ook mocht het lied niet meer gespeeld worden op fuiven zoals bijvoorbeeld ‘de foute party’ van Q-Music.  Joe FM deed echter nog straffer. De hit werd zelfs gebannen uit hun eigen Carnavals top 100 ...

In 2013 werd zelfs een Facebookpagina in het leven geroepen om steun te betuigen aan deze 'boycot' : Wij willen T'NT op de Foute Party!

Ondertussen is hun eerste gouden plaat, ondanks alles, wel een feit.

En sedert in 2019 de Foute 128 op Q music veranderde naar de foute 528 heeft ook ‘Al wie da ni …’ toch een plaatsje veroverd.

Van plaats 266 in 2019 naar 158 in 2010 !

Wie weet binnenkort in de echte top … en met optreden in de studio of in de grote zaal ?

Rudolf Hecke (ex-Pop in Wonderland) schreef mee aan de opvolger van "Al wie da ni springt":
"Alles uit (behalve het licht)" stond een aantal weken in de Vlaamse top 10.

Later volgden nog ‘De Tieten Van Ons Madam’ (op de tonen van 'tulpen uit Amsterdam'), ‘Geef Me De Vijf’ ('oh what a night'), en ‘Het Clublied’ in 2002 ('weir emmen e clubken opgericht, ver mensjen me e lielek gezicht).

In zowel België als in Nederland werd ‘al wie da ni ...’ gecovered, onder andere door respectievelijk "Dynamite" en door de "G Boys" 

Hierbij de Oilsjterse - originele - versie : 

Bijna vanzelfsprekend werd het lied ook opgepikt in voetbalmiddens, waar het gebruikt werd in versies als ‘Al wie da ni springt, is Buffalo’, ‘..., is FCB’, '... is een rat', enzovoort.
Ook de politiek bleef niet achter met onder andere 'al wie da ni springt is N-VA'.


Hierbij de - uiteraard beste - versie van de Oilsjterse Iendracht-voetbalsupporters : 'al wie da ni springt, es gièn Ajoin' :

Dat het niet enkel in carnavals- en voetbalmiddens hoeft te blijven, maar ook op 'serieuze' aangelegenheden kan gebruikt worden, bewijst de politie van Gent. Die gebruikte de titel onder andere om te waarschuwen voor de Facebookrage die mensen vraagt om van bruggen te springen. Hierbij een print screen van hun website : 

Bronnen : 

website politie Gent
eendrachtaalstsfeer (via Youtube voor de 'voetbalversie' van 'al wie da ni springt')
YouTube - originele versie van 'al wie da ni springt')
muzikum.eu
muziekweb.eu

De Kamillekes - dansen

De Kamillekes - het bekende dansgroepje van carnavalskeizer Kamiel Sergant - hield het, in 2014, na 45 jaar voor bekeken. De keizer zou het rustiger aan doen omwille van gezondheidsredenen, en dus was meteen ook de toekomst van de dansgroep gehypothekeerd.

Nele Cassiman, die de groep al een paar jaar onder haar vleugels had, hield na het afscheid van Kamiel Sergant de mogelijkheid wel nog even open om voort te doen met De Kamillekes maar hakte uiteindelijk toch de knoop definitief door. 

"De Kamillekes" waren de 'keizergarde', letterlijk de 'bewakers van de keizer'", zegt Mia Sergant, dochter van Kamiel en van haar negende tot haar zevenentwintigste een 'Kamilleke'. "Een keizergarde hangt vast aan de keizer. Als die stopt dan stopt de garde ook."

Mia Sergant (53), Jolanda Loncke (56) en Linda Otte (51) waren erbij van in het begin en diep vanbinnen bleven ze vrolijke dansmariekes.

"Een carnaval is voor mij volmaakt als ik Kamiel en de Kamillekes zie passeren en hij met de popverbranding luidkeels 'Doemen Voesj?!' roept.

Twee generaties Kamillekes hebben dat meegekregen", zegt Jolanda Loncke, Kamilleke sinds 1970. "Vanaf het moment dat de carnavalszottigheid start op zaterdag tot dinsdagnacht kan ik uur per uur zeggen waar de Kamillekes zich bevinden. In de rusthuizen, op de raadszitting, de stoet... Dat zit er nog altijd in."

De drie dames versleten hun beste jaren in de dansgroep van Kamiel Sergant en ze hebben er zeker geen spijt van. "In 1968 bij zijn laatste prinsenverkiezing had mijn vader al danseresjes mee op het podium. Gogogirls waren toen populair en dus had mijn pa logischerwijs ook gogogirls als hij optrad. Mijn zussen en ik liepen om hem aan te moedigen rond met een T-shirt 'go go pa'", zegt Mia Sergant, Kamilleke sinds 1969. 

"In 1969 was er eigenlijk voor het eerst sprake van 'Kamillekes'. Een twintigtal jongens en meisjes ging op een platte wagen mee met keizer Kamiel in de stoet. Ja, er zijn een hele tijd jongens bij de Kamillekes geweest. Zij trommelden, wij dansten. Maar omdat de trommelende mannen toch wat in de schaduw bleven van de huppelende meisjes, groeide het uiteindelijk uit tot een meisjesgroep."

De allereerste wagen met Kamillekes in 1969

Uit het dansgroepje ontstaat in 1970 trouwens ook een damesvoetbalploeg. 

"Uit zottigheid hadden we eens gezegd dat we graag eens een voetbalmatch wilden spelen. Dus deden we mee aan een tornooi waarin we onder meer tegen 'De Stinnekes' uit Meldert - de ploeg van Anny De Maght - speelden. 

We wonnen het tornooi en van het een kwam het ander en uiteindelijk hebben we de eerste officiële damesvoetbalploeg van België opgericht", zegt Mia Sergant.

In 1977 krijgen de Kamillekes het stamnummer 8511. "Het is nog altijd de oudste damesvoetbalclub van België", zegt Mia. In Aalst kent iedereen de club als 'De Kamillekes' maar de officiële naam is nu 'VC Dames Eendracht Aalst'.

Meer over de voetbalploeg : HIER

Jolanda, Linda en Mia (links op de foto) in 1979

Ondertussen zijn Kamiel Sergant en zijn Kamillekes graag geziene gasten op televisie. Ze treden op en ontmoeten de Vlaamse sterren, van Nicole en Hugo tot Willy Sommers. 

De meisjes reizen naar Londen, Amsterdam, Duitsland en Kopenhagen. Ze zien een stukje van de wereld dankzij Kamiel Sergant, maar krijgen van hem ook een belangrijke les mee. 

"Op onze agenda stond er bij enkele activiteiten 'verplicht aanwezig'. Dat waren de optredens in de rusthuizen", klinkt het bij de dames. "Hij wilde ook dat we de senioren uit hun stoel haalden en ermee dansten. Ik werk nu in een woonzorgcentrum en heb het Kamillekes-effect gemerkt. Mensen die een heel jaar op hun kamer zitten, komen maar één keer buiten en dat is wanneer de Kamillekes langskomen", zegt Jolanda.

"Er werd ook niet gediscrimineerd. Iedereen mocht meedoen. Dik, dun, groot, klein. Wat niet wil zeggen dat de dansjes niet perfect moesten zijn. We zijn er al een tijdje uit, maar de danspasjes van 40 jaar geleden kan ik nog perfect", zegt Linda Otte, sinds 1974 bij de Kamillekes.

"Eens een Kamilleke, altijd een Kamilleke".

Mia Sergant, Linda Otte en Jolanda Loncke kennen nog steeds de danspasjes

Eind augustus 2014 moest er een beslissing genomen worden, want de stad Aalst wou weten of er in de carnavalshallen nog een plaatsje gereserveerd moest worden voor de praalwagen van Kamiel. Mia Sergant en Nele Cassiman kregen bedenktijd en overlegden.

"Ik heb Nele gecontacteerd met de vraag of ze nu wou doorgaan met De Kamillekes. Ze vond het beter om de knoop door te hakken en te stoppen. 

Kamiel stopt met carnaval en De Kamillekes ook en zo is het goed", zegt Mia Sergant. 

Door deze beslissing dreigde echter ook de wagen, die al zo lang meeging, verloren te gaan. Om dat te kunnen vermijden, werd deze verkocht.  Deze wagen werd getrokken door een stokoude Mercedes, die er al een jaar of 40 opzitten had. Enkele technische mankementjes mochten de koop niet in de weg staan.

Het was de groep 'Denjer Enjeren' die de wagen kocht. De opbrengst ging naar de door brand getroffen groep 'Geloeif mè Goed'. 

Het waren de Kamillekes zelf die dat jaar nog eens te zien waren op de wagen van deze groep, en hiermee zorgden voor een eervol afscheid. Dat was trouwens helemaal in de lijn van het onderwerp van de groep dat jaar : 'Weir, de Denjeren enjeren, vinnen het vandoeng om ierbetoein te betoigen oon Kamiel en zen Kamillekes, en hen hier nog insj in de blommekes te zetten'.

Bronnen : 

Tekst en foto's : HLN 5/9/2014 - 22/10/2014

Stadsradio Goeiedag interview carnavalsdagen 2014