Nieuws uit Aalst

--------- 't Principoilsjte vandaug es da ge ni te veil complementen mokt en genietj van 't leiven ! - - - - - - - Covid-19 : Blijf aub toch voorzichtig en denk aan uw medemens !! - - - - - - - Deel enkel berichten van officiële bronnen om fake news te vermijden !!! - - - - - - - -

maandag 7 december 2020

Dolfken de stadstrommelaar (Adolf Eeckhaut +1977)

 Adolf Eeckhaut … het zegt U hoogstwaarschijnlijk niets. 
Toch hebben de meeste Aalstenaars zeker al horen spreken over deze stadsgenoot. 


Adolf werd geboren op 14/07/1915 als zoon van Polydoor Eeckhaut en Maria De Gendt. Zoals bijna iedereen toen hadden ook zij klinkende bijnamen. Polydoor was ‘Polle va Stientjes’, moeder was ‘Mie Toespelle’ en Adolf werd ‘Dolfken van Polle va Stientjes’.

Dolfken was reeds van kindsaf altijd in een opperbest humeur. Niets kon hem eigenlijk schelen, en hij was zich nooit van enig kwaad bewust. Hij speelde trommel en trompet, zeer tot … euh … genoegen van de buren, die vaak de radio harder moesten zetten als Dolfken aan zijn ‘ouvertures’ begon. 
‘Een beetje simpel’ zoals velen hem zagen, maar het allerlaatste wat men kon zeggen over hem was dat hij idioot of dom was. 

Een eenzaat, dat was hij ergens wel, hoewel hij er wel voor zorgde dat iedereen hem wist wonen. Daarvoor had hij immers een groot plakkaat aan zijn deur (Pontstraat 44) opgehangen met daarop zijn naam geschilderd. Je kon er niet naast kijken. 

Dolf had zoals reeds gezegd zijn passie gevonden in de muziek, meer bepaald de trommel en de klaroen. 
Hij trad op als verzoek, maar wou hiervoor geen vergoeding. Een stuk chocolade was voldoende voor hem. Daardoor bleef het idee van de ‘simpele loodgieter’ natuurlijk bestaan, en kreeg hij ook wel eens de bijnaam ‘Zotten Dolf’.

Het hoogtepunt van het jaar voor Dolf was  telkens opnieuw de carnavalsstoet. Hier mocht hij immers steeds mee lopen, trommelend voor of achter het Ros Balatum. 

Later, we schrijven 1975, zouden de Draeckenieren er voor zorgen dat hij ook beschouwd werd als half-lid van hun vereniging, en van dat ogenblik af was het hek van de dam. 
Burgemeester-Draeckenier Marcel De Bisschop benoemde hem zelfs tot de officiële stadstrommelaar.

Dolfken, de stadstrommeleer” was een feit ...

Overal, maar dan ook letterlijk overal, kreeg men Dolfken te zien.
Op de Paardenzitting van de Draeckenieren zelf, tijdens prinsenverkiezingen, op jubilees, verjaardagsfeesten, officiêle inhuldigingen … Overal waar een trommel of klaroen nodig was, was Dolfken paraat. 

Onderstaande foto toont Dolf die, samen met prins Bob en keizer Kamiel in augustus 1975, een gepaste serenade bracht aan Marieke De Vos. 
De gelegenheid ? 
Marieke vierde haar 104e verjaardag en dat werd in de buurt natuurlijk goed gevierd.
 

Het enige probleem met Dolf was dat, eens hij begon te spelen, je hem niet gemakkelijk meer gestopt kreeg. Zelfs niet toen hij mee uitgenodigd werd aan tafel of op de receptie achteraf. 
Chocolade bleek het enige middel om hem waardering te tonen (en hem dan ook stilletjes te laten stoppen). Bier of andere sterke dranken drinken deed hij niet, dus met een biermand deed men hem ook geen plezier. 

Tijdens het optreden van de Aalsterse Gilles op het driekoningenfeest in 1977 schoot hij wel de hoofdvogel af. 

Dolf had plaatsgenomen op één van de lege stoelen die voorzien was voor de leden van het stadsbestuur.  Tijdens het eerste gedeelte van de show was het de ‘Actif Club’ die de pannen van het dak speelde. Vooral de trompettist maakte de muzikant in Dolfken wakker, en hij verdween.
Even later kwam hij echter terug en hij had gezelschap mee … zijn klaroen. 
Hij speelde vanuit het publiek mee met de fanfare van de Gilles en presentator Kamiel Sergant riep hem op het podium. Hij mocht een zelf gekozen nummertje brengen en dat werd ‘Napoleon’, waarmee hij de hele zaal enthousiast liet mee applaudisseren. 


Ambiance ten top … maar hij kon natuurlijk weer van geen ophouden weten. Het applaus van de toeschouwers en – top of the bill – een kus van de bloemenfee maakten dat hij maar bleef spelen. Het was toen – net niet hardhandig – dat Kamiel hem persoonlijk van het podium moest sturen, anders was hij misschien nog bezig. 

Hij kreeg van de Prinsencaemere wel een ereteken om hem te bedanken voor zijn tomeloze inzet voor het Aalsterse carnaval. Dat dit wel degelijk om een belangrijke erkenning ging, blijkt uit de andere laureaten die dezelfde erkenning kregen : de ajuinboer, de gilles, de oude garde, … Een indrukwekkend lijstje, waar hij maar al te graag deel van uitmaakte. Want dat is waar hij het om deed, de mensen plezier bezorgen met zijn muziek.

Aan elk liedje komt natuurlijk een einde, en dat spijtige einde kwam ook voor Dolfken veel te snel. 
Bij het oversteken in de Pontstraat, waar hij woonde, werd hij op 7 maart 1977 gegrepen door een auto en hij overleed aan zijn verwondingen. 

De woning van Dolf bleef staan en verkrotte snel...
Op deze foto uit 1977 is zijn huisje nog te zien (het hoekhuis, helemaal rechts zien we de pastorij van het Begijnhof) 

Enkele jaren later werd het pand opgekocht en kwam er nieuwbouw (winkel, studio en appartementen)
 

In memoriam Dolf … 

Hij zal geen groots standbeeld krijgen, waarschijnlijk zal er ook nooit een straat naar hem genoemd worden, maar Dolf blijft verder  leven in de harten van vele Aalstenaars. 
Hij die blij werd van een handdruk, een applaus, een stukje chocola … 
Hij die vrolijk werd toen hij een krant kreeg, of een frisdrank …
Hij die tevreden was, gewoon om ‘er bij te zijn’ …

Een jaartje later kende Aalst de oprichting van ‘De Tettemoesjen’, een carnavalsgroep met zo’n 15-tal leden. 
Een grote wagen konden ze, wegens te weinig geld in kas, jammer genoeg nog niet bouwen, maar ze brachten toen wel een ode aan Dolfken. Het werd een klein met de hand getrokken wagentje waarop de stadstrommelaar ‘zijn ding’ deed’ …


In 2015 kreeg Dolfken wel nog een grote erkenning in de vorm van ‘e linjeken’ van de Moikes
Zij staken dat jaar bij hun aftelkalender deze lintjes met als onderwerp enkele Aalsterse volksfiguren, waar natuurlijk ook Vosse Kilo, Poesjkapelle en Zwet Lowieken behoorden. Het was Dennis De Wolf die de tekeningen maakte hiervoor.


Een ‘Last Post’ voor Dolf is het minste wat hij verdient …  jammer genoeg zullen deze noten nooit meer uit zijn klaroen komen …

Over Poesjkapelle is HIER meer te lezen.
Over Zwert Lowieken is HIER meer te lezen.
Over de Pontstraat is HIER meer te lezen.



Bronnen

De Voorpost 8/9/1975 – 8/8/1975 – 4/3/1977 – 21/1/1977 – 11/3/1977 – 18/3/1977 – 13/1/1978
carnavalaalstkoentje foto De Tettemoesjen     
carnavalslintje.be
foto huis via MadeInAalst      
Overleden karnavalisten via MadeInAalst

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.