Het waren de gebouwen van de voormalige sa Filterie
Impériale d’Alost die vanaf 1973 onderdak boden aan de Keizershallen, een grote
evenementenhal met nabijgelegen parking. De melding dat de Filtrerie Imperiale
in vereffining ging, werd bekend gemaakt op de jaarlijkse algemene vergadering
op 26 april 1973.
Eén van de eerste evenementen die in 1973 zouden
plaatsvinden was een tentoonstelling met boekenbeurs, die diende als
aanvulling van het Nationaal Congres der
Grafische Bedrijven. Dit was een unieke gelegenheid voor de stad om het rijke
en vaak te onbekende drukkersleven van Aalst terug op de kaart te brengen.
Aalst zou Aalst niet zijn, mocht er toch niet wat
‘gekreft’ bijhoren.
In De Gazette van Aelst van 14/4/1973 verscheen een
artikel als zouden de Aalsterse restaurant- en zaalhouders helemaal niet gerust
zijn in de projecten voor de Keizershalle, meer bepaald de diverse activiteiten
die er zouden doorgaan.
Dit kwam tot uiting tijdens een vergadering van Horeca
Aalst, onder voorzitterschap van de heer Permentier.
Er zou onderzocht worden in welke mate bepaalde
initiatieven in de Keizershalle een concurrentie zouden kunnen betekenen voor
de lokale Horeca.
Alles bleek uiteindelijk dan toch ‘nog mee te vallen’ en
niets stond toen nog de uitbreiding van de gebouwen als evenementenhal in de weg.
Van belotterstornooi tot jaarmarkt, filmvoorstellingen
en tentoonstellingen, over een hele resem optredens. De Keizerhalle ‘leefde’
gedurende vele jaren bij de Aalsterse bevolking. .
Over de jaarbeurs was de pers heel enthousiast.
Uit de Voorpost van 7/9/73 het volgende verslag :
“Bij het binnenkomen van de beurshallen worden we
werkelijk getroffen door zijn uitgestrektheid Niet minder dan 88 exposanten,
waarvan de helft uit Aalst zelf, stellen hun waren tentoon of prijzen hun
diensten aan.
Particulieren en stielmannen kunnen er hun gading
vinden in de duizend en één artikelen die er op een aanlokkende manier worden
tentoongesteld. Een wandeling van een paar uur langsheen de standen is een
boeiend tijdverdrijf en laat u kennis maken met de modernste snufjes van onze
hedendaagse beschaving”
Ook de bierhalle werd toen trouwens met heel veel enthousiasme beschreven
en gesmaakt.
De Keizershalle werd een goede opvolger voor zaal De
Rink, waar vroeger al de ‘topevenementen’ plaatsvonden. Carnavals- en andere evenementen werden er op
regelmatige basis georganiseerd.
Ook het befaamde ‘Katrienenbal’ vond meermaals plaats
in deze grote zaal.
Tijdens de aanvangsjaren vond dit evenement steeds plaats in de zaal
“Madelon”. Later werd overgegaan naar een feestje in ‘De Rink” (Roll-Skating)
in de Ridderstraat.
In de golden sixties liep die zaal echter steeds bomvol, en het
bemachtigen van een frisse pint vereiste heel wat kunst en vliegwerk.
In 1972 werd ‘De Rink’ gesloten, met als gevolg dat de
Katrienen op straat stonden.
Marcel Carlier en Walter Van Herreweghe drongen echter
aan bij het stadsbestuur en konden na heel wat moeite en onderhandelen het
zopas aangekochte maar totaal onaangepaste fabriekscomplex (de Keizershalle dus)
afhuren. Voor de Katrienen een grote sprong in het duister, maar de vrees bleek totaal ongegrond te zijn. In februari 1973 werd in deze gigantische ruimte een succes zonder
weerga gevierd en gefeest als nooit tevoren het geval was geweest.
De ruimte met maar liefst 2200 zitplaatsen, werd
aanzienlijk verkleind zodat het ‘refter’ achtige effect werd tenietgedaan. Dit
gebeurde door middel van heel wat ingrepen : doeken, een kleiner podium,
verplaatsing van de toog, camouflage van het plafond, ...
Onder enorme belangstelling stelde men later de
totaliteit van de zaal ter beschikking, zodat er voldoende ruimte vrijkwam voor
alle geïnteresseerden.
Le ‘Moment Supreme’ was steeds het defilé der
verkleden.
Twee toffe herinneringen aan het Katrienenbal in de
Keizershallen die ik nooit zal vergeten zijn dat ik eens samen met twee
vrienden de polonaise had ingezet, om enkele tientallen meters verder ineens te
constateren dat we dus maar met z'n 3 waren, en dat de andere feestvierders een
andere weg waren ingeslagen.
Ook hebben we in het decor van de Muppet show zelf een
‘showke’ ten beste gegeven, door in de cabine van Statler en Waldorf te
kruipen, en van daaruit de zaal te groeten.
We werden ‘vriendelijk verzocht’ om deze plaats te
verlaten, en toch maar gewoon in de zaal verder te gaan vieren.
 |
Keizershallen - 1978
zicht op de achterkant van de
Keizershallen
(vroeger van de brouwerij De Gheest.
Reclame voor SAFIR.
|
 |
Keizershallen - 1978
Vanuit de Beelveldstraat zicht
op de achterkant van de Keizershallen
(vroeger een fabriek) en de skyline van
de brouwerij De Gheest.
Reclame voor SAFIR.
|
In 1980 zorgde schepen van Feestelijkheden Marcel De
Bisschop voor enige ophef door zijn plannen bekend te maken betreffende de
vernieuwing van de stedelijke Keizershallen. Ook volgens schepen De Neve zouden
de Keizershallen niet zijn wat ze zouden moeten zijn.
Volgens hem zou er een planning bestaan voor de
opschik. De eerste fase van de planning omvatte onder andere de restauratie van
het voorliggend herenhuis aan het Keizerlijk Plein.
Anderzijds was het de bedoeling om onder de
Keizershallen een parking aan te leggen. En met dit doel voor ogen zouden dan wel
alle bestaande gebouwen worden gesloopt.
Enkel indien van deze plannen zou afgeweken worden,
bestond er volgens hem nog een kans op restauratie.
Hierbij een foto uit 1981 van de toegang tot de
spektakelzaal en de grote parking van de Keizershallen via de Beekveldstraat in
Aalst :
In 1982 organiseerde de toen heel populaire
radiozender ‘Radio Saturnus’ haar derde fanbal in de hallen. Tal van vedetten
hadden de eer hier aan mee te kunnen werken. Ook Kamiel en zijn Kamillekes
waren – natuurlijk – van de partij.
Heel wat lokale, nationale en internationale vedetten
stonden ooit op de planken in de Keizershallen.
Dit omvatte bijvoorbeeld de carnavalsprinsen en hun
gevolg, inclusief natuurlijk Keizer Kamiel die de Aalsterse ‘scene’ vertegenwoordigden, maar ook
Jacques Raymond, Micha Marah, Jean Walter, Toni Bell, Lia Linda en Freddi
Tollembeek aan het orgel maakten er hun opwachting.
Dakwerken aan de stadsfeesthalle zouden in 1984
voltooid worden voor 150 miljoen BEF, integraal ten laste van de stad.
Later dat jaar moest er ook nog eens een miljoen
opgehoest worden voor het aanpassen van de verluchtingsinstallatie.
Op onderstaande foto van uit 1976 is het duidelijk dat
deze dakwerken geen overbodige luxe waren. De rare dakbegroeiing is trouwens
bijna identiek aan de begroeiing van de kerktoren in Erembodegem anno 2014.
In 1987 vinden we in de Voorpost een aankondiging van
geleide wandelingen terug, die werden georganiseerd door de wandelvereniging De
Kadees. Bijeenkomst aan de stand van de Kadees.
In 1988 krijgen we een internationale gast te
verwelkomen. Niemand minder dan Mikis Theodorakis kwam voor een repetitie en
concert naar de Keizershallen. Na een etentje in de Mikisklub gaf hij een
fantastisch concert.
Nog in 1988 vinden we op de affiche van ‘Alleijong’,
het rockconcert bij uitstek volgende namen terug : Highway Hawk, Lonely in the
Crowd, Schudden voor gebruik, de LSP band, ...Ook Bea Van Der Maat, Bart
Peeters en Walter Grootaers kwamen ‘hun ding’ doen onder kundige leiding van
presentator John Woolley.
Ook de eerste editie van ‘Beepopalula’ staat dat jaar (88) op de
affiche. In organisatie van OMP (Oilsjterse Muziek Promotie) en onder
presentatie van Carl Huybrechts (die tijdens de Antwerpse Proms al bewezen had
zich best te kunnen vinden in dit soort presentaties) werden heel wat
klassiekers naar de stad gelokt. Op de
uitgebreide affiche stonden Oh Boy met Dirk Dierickx, Johny Melkebeeck, John
Wooley and Friends, The Falling Stones, the Black Birds, Eddy Piens (Recover),
ADS Band, Schudden voor gebruik, en top of the bill Boogie Boy.
In 1989 stonden ‘Piets Boys’, ‘Recover’, en John
Wooley op de planken, naast “Lait Russe” en “The Samantha Brothers”. Ook de
Falling Stones en The Black Birds maakten er hun opwachting. Omwille van afzegging (beroepsomstandigheden)
van presentator Zaki, werd Kurt Van Eeghem opgetrommeld om de boel aan mekaar
te praten.
Op 21 oktober van dat jaar lokte “Alleijong” een
formidabele podiumbezetting naar Aalst. Naast Clouseau, De Sam Cooke Singers en
The Crew, waren namelijk ook The Scabs en The Golden Earring te gast in de
Ajuinenstad.
Tijdens de derde editie in 1990 kwamen John Woolley
and Friends, The Falling Stones, Marmelade, Freddy and the dreamers, Dozy Beaky
Lich and Tich, the Chas mc Devitt Skiffle Group, Hermans Hermits, the Searchers
en The Troggs de zaal in lichterlaaie zetten.
Afsluiter die avond werd Chuck Berry, uniek in Belgie. Staanplaatsen kostten toen 550 Frank,
zitplaatsen 1000 frank, en voor zitplaatsen voor het podium betaalde men 1200 frank.
Beebopalula zorgde dat jaar voor Marmelade, Dave Dee
Dozy Beaky Mich and Tich, The Troggs, Herman’s Hermits en The Searchers. Opties
waren The Rubettes, The Tremlocks, The Pretty Things, en Earth and Fire.
Op 27 april 1991 kende het evenement zijn vierde
editie. Op de affiche Mud, Dave Dee, The Easybeats, Marmalade en The Searchers.
Nog in 91 vierde ook ‘Alleijong’ zijn vierde
verjaardag. Hier opende de relatief jonge groep ‘Less Wilson’ het hele
gebeuren. De groep Bad Behaviour kon daarna de zaal bekoren.
Oudgediende John Woolley and Friends werd voorafgegaan
door ‘Toast’. John is trouwens ook één
van de stuwende krachten van OMP, maar heeft zich steeds bescheiden op de
achtergrond gehouden.
Daarna kwamen De Kreuners opdraven, en zij werden
anderhalf uur later overgenomen door Raymond Van Het Groenewoud.
De vijfde editie van Beepop IN 1992 werd opnieuw een topper. The Troggs en
Dozy, Beaky, Mick & Tich hadden reeds hun kwaliteiten bewezen op eerdere
edities, en daar werden ook nog The Rubettes aan toegevoegd. Ook The Coustiks,
die met hun uitzonderlijk goede Beatles imitaties de revelatie bleken te zijn,
dienden heel wat bisnummers te spelen.
Ook Matcbox en The Fortunes maakten er hun opwachting
om de meer dan 3000 toeschouwers een fantastische avond te bieden.
Ook datzelfde jaar werd Alleijong een
allesovertreffende topper.
Op een bepaald ogenblik moest de kaartenverkoop aan de
kassa stopgezet worden. Geen nood echter want het hele gebeuren kon gevolgd
worden op een gigantisch videoscherm.
Ondergetekende raakte wel binnen en was dus getuige
van een opnieuw schitterend spektakel.
De Single Side Band opende de avond, en bracht de
sfeer er goed in. Mama’s Jasje zweepte vervolgens het jonge volk op.
Zoals verwacht brachten de Dinky Toys ook iedereen in
vervoering met een schitterend en tropisch optreden.
Het programma werd vervolledigd met eveneens
schitterende optredens van John Woolley and Friends, Soulsister en The Radio’s.
Zij brachten het beste van het beste en iedereen kon opnieuw gelukkig naar
huis.
Nog een groot evenement in Aalst blijkt de
Nieuwjaarsnacht te zijn. Zonder twijfel kan men stellen dat ook deze nacht in
Aalst een belangrijk feest is.
Vroeger kon men hiervoor gemakkelijk terecht in het
dozijn dancings en cafés in de buurt van het stadscentrum en de Korte
Nieuwstraat.
Door het verdwijnen van deze laatste, was het echter
bijna onmogelijk geworden om nog een plaatsje te vinden voor de feestlustigen.
Vandaar dat in 1990 het idee kwam om de grootste zaal
van de stad, De Keizershallen, open te stellen voor oudejaarvierend Oilsjt.
‘The not 12 o’clock’ party was meteen geboren.
De meer dan 4000 aanwezigen bewezen dat Aalst rijp was
voor een dergelijk initiatief, met gratis ontbijt en betaalbare consummaties.
De tweede editie kreeg zelfs een regionaal karakter.
Overal in de provincie werd publiciteit gemaakt en dit resulteerde in bezoekers
uit Gent, Ninove, en ... Dendermonde.
In totaal meer dan 6000 feestvierders vonden de weg
naar de Aalsterse Keizershallen.
De volgende logische stap is ... inderdaad ... het
grootste evenement van Belgie worden.
Om dit te realiseren werden de handen in elkaar
geslagen met de mensen van de LSP Band. Om van deze eerste ‘Langste Nacht’ een
groot succes te maken was ook hulp en steun van het Aalsterse stadsbestuur en
sponsors nodig.
Het reuzefeest kwam aandraven met discobar, 120 kW
lichtshow, drie dansvloeren, een videowall en de LSP band en guests. Deze
guests waren trouwens niet van de minste.
De ingang kostte 250 frankskes en zo kon men de
laatste uren van 1992 doorbrengen in het aangenaam gezelschap van onder andere
Walter Grootaers, Ludo Mariman, Felice, Jo Lemaire, Chris Van Den Durpel, Kid
Safari, William Soufreau, Kurt Van Eeghem, Ben Crabbé, Bob Savenberg, Kris
Wauters, Koen Wauters, Robert Mosuse, Peter Van Laet, Tom Van Landuyt, …
Verder konden ook nog volgende artiesten ooit hun
opwachting maken in de fameuze Keizershallen : Adamo, Will Tura, Touch of Joy
(met Sergio), Middle of the Road, Mariska Veres (Shocking Blue), Dave Berry,
...
Grote namen dus, in een zaal die eens ‘groots’ was …
In 1992 werd op de gemeenteraad een punt besproken dat
bij de bevolking blijkbaar nogal gevoelig lag, namelijk de overplaatsing van
een deel van de winterfoor.
Het was gebruikelijk dat de Aalsterse carnavalskermis
opgesteld stond op de verschillende pleinen in de stad, parkingplein
Kattestraat-Ridderstraat / Hopmarkt / Esplanadeplein / Vredeplein / Houtmarkt,
Werf en natuurlijk de Grote Markt.
Veranderingen drongen zich op, en dit omwille van
verschillende redenen. Het niet meer in gebruik nemen van de parking
Kattestraat werd gestaafd door de melding dat deze ruimte geen eigendom meer
was van de stad. Op de Werf liep een juridische procedure (die door de
stad werd verloren), en waardoor er zeker geen foor meer mocht geplaatst
worden.
Houtmarkt en Vredeplein stelden problemen inzake
veiligheid, en ook de aanplantingen zouden voor problemen zorgen voor de
foorplaatsing.
Voor de Houtmarkt werd aangevoerd dat de foorreizigers
zelf klaagden ‘dat ze er het zout op hun patatten niet meer verdienden’.
Ter vervanging werd voorgesteld om de attracties op te
stellen op de parking achter de Keizershallen. In tussentijd was men al begonnen
met de voorbereidende werken voor de aanleg van een elektriciteit- en TV/FM
bedelingsnetwerk, teneinde ten behoeve van de foor over een vermogen van 500
kVA te kunnen beschikken.
Totaal van de kosten : 2 644 140 frank, waarvan 1 124
411 frank ten laste viel van het stadsbestuur.
De VU-VVD, bij monde van Danny Denayer, meende dat er
door deze beslissing geraakt werd aan de boterham van de horecazaken op de
hogergenoemde pleinen.
Bovendien zouden de zebrapaden naar de keizershallen
niet op de juiste plaatsen gelegen hebben.
Van Mossevelde vroeg zich ook af of de volgende stap
eventueel de openstelling van de Keizershallen zou kunnen zijn, waardoor het
carnavalsgebeuren helemaal uit het stadscentrum zou verdwijnen.
Burgemeester Annie De Maght echter, repliceerde dat
alle aangesproken comités, raden en commissies, samen met de foorreizigers
zelf, met de maatregel wel akkoord konden gaan.
Het zou duidelijk een experiment zijn, en
eventueel vatbaar voor evaluatie / veranderingen.
Zij haalde aan dat er een betere verlichting is, dat
patrouilleringen door politie met honden er gemakkelijker zou verlopen, en dat
de toegang tot de parking van brouwerij De Geest nog steeds bereikbaar zou
zijn.
Aan de achterzijde
van de voormalige hallen verrees in 1998 het nieuwe Politiehuis dat plaatst
biedt aan de agenten van de Lokale Politie Aalst. Omwille van de speciale
architectuur, met veel glas, wordt dit gebouw door vele Aalstenaars ook wel
eens smalend ‘het glozen kot’ genoemd.
Op 4/5/2002 is te lezen in het Nieuwsblad dat nog
voor de zomervakantie met het volledig slopen van de Keizershallen zou gestart worden. Enkel het
onthaalcomplex aan het Keizersplein zal overeind blijven.
Het
vrijgekomen terrein wordt ingericht als een voorlopig parkeerterrein in
steenslag. ,,Tegen september moet de parking gebruiksklaar zijn'', zegt
burgemeester Anny De Maght. ,,We willen de langparkeerders uit het stadscentrum
halen. Het tarief zal laag gehouden worden. Naar de gemeenteraad doen we een
voorstel van 1 euro per parkeerbeurt, ongeacht de duur.
Het
tarief geldt voor gans het terrein gelegen tussen het politiehuis en het
onthaalcomplex. Het afgebakend terrein zal verscheidene toegangswegen hebben,
ieder afgesloten met een slagboom. Om de parking te verlaten zal het bedrag in
de gleuf van een ontvangstbox moeten gedeponeerd worden om de slagboom te
openen. Praatpalen aan de uitgangen staan in verbinding met het politiehuis.
De
burgemeester houdt voor dat na maximum twee jaar het terrein zal omgevormd
worden tot een zone met woon- en parkeergelegenheid en veel groen.
Na de afbraak van de Keizershallen blijkt dat het terrein volledig in gebruik genomen werd als parkeerzone, en dat er van 'veel groen' niet echt veel sprake is.
Jaren later wil de stad
Aalst de omgeving van de Keizerspoort een nieuw elan geven. Waar nu dus de druk bezochte parking ligt, zouden nieuwe kansen kunnen liggen.
Behalve
de grote parking bevinden zich ook het politiehuis en enkele winkels zich in de
omgeving. Maar het kan en mag dus iets meer zijn, vindt schepen van Stadsvernieuwing Ann
Van De Steen (SD&P) in december 2014. Deze 'aankondiging' is echter nogal vaag gebleven, en het is dus helemaal niet duidelijk of dit nu betekent dat de
parking aan de Keizershallen op termijn zal verdwijnen. “Het is nog veel te
vroeg om daarover uitspraken te doen. We moeten ook rekening houden met de
foor.
Heel wat attracties staan op de parking tijdens het carnavalsseizoen. Het
stadsbestuur heeft de principebeslissing genomen om de herontwikkeling in gang
te zetten”, zegt ze.
'Herontwikkeling'... Een woord dat ook viel op de gemeenteraad van 30 april 2024. Daar werd verkondigd dat er zich inderdaad veranderingen opdringen.
Het politiehuis, net naast de parking, is na meer dan twintig jaar dienst te klein geworden en smeekt om uitbreiding.
En meteen zal ook de parking zelf ondergronds verdwijnen.
De lijnen zijn gezet. Wanneer het allemaal concreet wordt, is nog even afwachten.
