Niet veel later zou Wil-Frit uit Aalst gelauwerd worden als een van de beste frituren van België. ‘Ze’ vonden het dus goed.
Eigenaar Wilfried Wesemael (Wil-frit, what’s in a name) was uiteraard blij en tevreden met deze erkenning.
Twintig jaar nadat hij gestopt was met zeges na te jagen, behaalde hij toch nog eens een overwinning,
Maar Wilfried was bescheiden, Wilfried was vriendelijk.
Te veel ‘mens’ en te weinig ‘winnaar’ ... kortom geen kopman.
Hij won wel eens, maar als hij niet won, ach ja, dan was dat dan ook geen drama.
Hij belandde bij het grote Raleigh, waar hij de vaste secondant van Jan Raas werd. Raas mocht zich gezegend prijzen met een zó betrouwbare knecht, een vriendelijke figuur bovendien. Als Raas won, zegevierde Wilfried ook een beetje.
Na de tweede etappe besloot Post niet langer op alle drie zijn paarden te blijven wedden en koos voor Knetemann. Knetemann, de pr-magneet, moest en zou winnen, en daar zouden Lubberding en Wesemael zich in moeten schikken.
Die avond deelde Post zijn beslissing aan Wilfried mee.
Daar, op die hotelkamer, zag Wilfried Wesemael een kans, misschien wel zijn kans om toch ooit zélf eens te stralen. Hij schikte zich dus naar de wensen van Post. Geen keus.
Later die avond zou Jan Raas eigenhandig de zaken rechtzetten. Woedend praatte hij op Post in, herinnerde hem aan diens eigen stelregel dat iedere Raleigh-renner moest kunnen winnen en aan al die zeges die de ploeg aan de getrouwheid van zijn knecht te danken had.
Post capituleerde en Wesemael won de Ronde van Zwitserland. Vol motivatie vertrok hij vervolgens als lid van een gouden team ook naar de Tour. Meer nog dan ooit tevoren was hij bereid zich volledig op te offeren in dienst van het grotere geheel.
In de derde etappe ging hij echter onderuit, maar leek er in eerste instantie nog goed vanaf te komen. Jammer genoeg viel deze hoop toch tegen: zijn been zwol op en die zwelling verdween maar niet.
Biddend om genezing vervolgde Wesemael zijn weg.
Maar het been bleef zwellen ...
De blessure zal de start blijken tot de voorzichtige afbouw van Wesemaels loopbaan.
Nog twee jaar rijdt hij als domestique bij Raleigh, en daarna nog een jaartje bij een klein Vlaams ploegje, maar de spirit van weleer is verdwenen.
Eind 1982 besluit hij dat het mooi is geweest en opent zijn eigen frituur in Gijzegem.
Later verhuist hij naar Aalst, waar hij op de Hopmarkt friterie 't Spit uitbaat. In 2001 verhuist hij nog eens, maar dit keer niet verder dan de overkant van het plein.
En het is daar dat hij nog steeds zijn dagen tussen de ballekes en de kroketten door zal brengen, in de frituur die bijna zijn naam draagt.
De mensen zijn zijn sportcarriere zeker niet vergeten. Soms komt er nog eens een journalist langs, of een fotograaf, of zelfs een cameraploeg. Zoals die keer dat de televisie in zijn zaak stond. Hoe het allemaal zo begonnen was, vroegen ze. En Wilfried vertellen: hoe hij begon als jongetje van twaalf, hoe hij er de gereden eerste tijd overal vanaf werd en hoe hij niet opgaf. Achter hem stonden de bakken mayonaise in het gelid. En Wilfried vertelde verder, over de blessures die hem gedwongen hebben te stoppen en over het begin van zijn loopbaan in de snacks. Het adres nog eens noemen, dat kon nooit kwaad. Hopmarkt 23...
Of er wel eens iets geks gebeurde, vroeg de interviewer. Nou ja, 's nachts kun je soms goed lachen, peinsde Wilfried. Mannen die een pintje hebben gedronken. Onlangs nog sprong er iemand over de toonbank. Stomme dingen eigenlijk, waar je achteraf dan toch om lachen kunt. En, voegde hij er in stilte aan toe, soms vraagt iemand hem naar zijn wielercarrière. En dan denkt hij aan de Ronde van Zwitserland 1979. En aan Jan Raas, en aan de mensen van Test Aankoop.
Kameraadschap, dat is het geheim. Kameraadschap en goei patatten ...
Hierbij een fotootje met de twee passies van Wilfried, de koers en de friet ...
Op 7/1/2015 kreeg men in Aalst de boodschap dat Wilfried een
overnemer aan het zoeken is. Aftellende naar zijn pensioen vindt hij dat het
genoeg is geweest.
De vele werkuren eisen hun tol en bovendien wil het koppel meer tijd spenderen met de kleindochter.Leen De Smedt
Er wordt nu een overnemer gezocht voor de legendarische frituur op de Hopmarkt. Wil-Frit zonder Wilfried, het is haast niet voor te stellen. De alom bekende zaakvoerder stelt zijn klanten gerust: ‘We blijven open tot er een overnemer gevonden is’, zegt hij.
Al 35 jaar bakken hij en zijn vrouw samen de heerlijkste frietjes. Letterlijk: door Test Aankoop én de lezers van de krant wordt Wil-Frit bij de beste frituren van België gerekend. En er zijn nog grootse plannen voor de frituur.
Maar : Wilfried kan niet zonder friet,
… en Aalst kan blijkbaar niet zonder Wilfried.
De frituur werd ondertussen bijna volledig vernieuwd, met als enige minpuntje misschien : De plaats om te wachten voor de toog is jammer genoeg nogal beperkt. …Wanneer je er op een weekendnacht aanschuift voor een pakje lekkere vettigheid, sta je al gauw op de straatstenen van de Hopmarkt. Maar, hoewel het inderdaad soms drummen is, heb je bij Wilfried toch nooit het gevoel dat je lang moet aanschuiven. Er is steeds voldoende en vriendelijk personeel en de boel gaat altijd snel vooruit. Plus natuurlijk het zicht op de aankomende balletjes in tomatensaus, een specialiteit van de zaak ... dat helpt het wachten natuurlijk verlichten.
De meester zelve, Wilfried, ontfermt zich anno 2020 (hij is ondertussen 70 jaar) dus nog steeds persoonlijk over het professionele bakken van de frieten. Wilfried had de frituur een tijdje geleden te koop gezet, maar hij is toch maar van dat idee afgestapt. Hij beseft blijkbaar dat Aalst centrum niet zonder zijn diensten kan.
De drie
bovenstaande gebouwen - Frituur Wil Frit, club The Tube en The King's -
behoren ondertussen helemaal tot het verleden.
In
januari 2019 werd immers bekend gemaakt dat een bouwaanvraag ingediend werd
voor het bouwen van luxeappartementen en een handelsruimte.
Op 4
oktober 2019 komt dan de bevestiging dat ‘The Kings’ inderdaad plaats zal maken
voor iets nieuws.
De
vergunning werd afgeleverd door de stad en de gebouwen verdwijnen dus volledig,
de naam zal echter nog een stukje verder blijven leven in ‘Le Roi’ …
Ook de
frituur ‘Wilfrit’ en club 'The Tube' verdwijnen hierdoor.
Over
The King's is HIER meer
te lezen.
In juni
2020 startten de afbraakwerken van enkele van de 'monumenten' van de Aalsterse
horeca.
Doel is
om te kunnen bouwen vanaf 1 september. De oplevering van 'Le Roi' is voorzien
voor 360 werkdagen. De werken zullen dus naar schatting tot februari 2022
duren.
Wil Frit verhuisde de frituur naar een gebouw naast café 'De Post' (hoek
Hopmarkt - Korte Nieuwstraat) want volgens de planningen was er geen plaats voor
een frituur of andere horeca in het gebouw 'Le Roi'. Dat zou niet passen voor
de uitstraling van het gebouw.
De opening van het nieuwe pand was op donderdag 12 november 2020, in volle coronacrisis dus, maar geen onoverkomelijke hindernis voor de Aalstenaar om er toch meteen een portie te gaan halen ...
Wel is het zo dat Wilfried zelf niet meer zelf aan het roer staat. Hij heeft beslist om toch op pensioen te gaan en laat de zaak over aan Jenny Dierick
Bronnen:
HLN 08/01/2015 – 04/10/2019 - 28/4/2020
Facebook Wil-Frit
Test Aankoop
Foto 'passies' Geert De Rycke
Wikipedia
Foto nieuw project : Renovera Projectontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.