In Aalst hadden zowel de Cinema Palace
als Feestpaleis een werknemer in dienst die minimaal één dag per week affiches
ging plakken als aankondiging voor de films van de komende week.
Aangezien de nieuwe programmas
toendertijd steeds op vrijdag startten, gebeurde dit aanplakken meestal op
donderdag.
De atributen van de ‘afficheleverancier’ waren een lichte houten ladder van +/- 2 m. een emmer met een papborstel, pap en een rugtas met de opgerolde affiches.
Het aanplakken zelf gebeurde op vaste plaatsen in de stad, maar wel meestal in de voormiddag. Dat dit tamelijk zware werk bij voorkeur in de voormiddag gebeurde had een welbepaald doel.
In de namiddag namelijk werden emmer,
papborstel en ladder in de cinema achtergelaten en begon het plezantere
gedeelte: affiches afleveren in de cafés van Aalst.
Eén affiche en twee gratis tickets voor de komende week....plus ne keer drinken, want diene pap in de morgen, ‘dat lijmde nogal’.
… Dan nog ne keer drinken, … want ja … 'op één been kunde toch ni gaan', ...
en nog eens, …
Rekening houdend met het feit dat de tocht op die manier, hoewel er dus wel iedere keer een affiche minder was, toch steeds zwaarder bleek te worden, begon men ‘logischerwijs’ met de verst van thuis gelegen cafés om zo stilletjes aan toch thuis te geraken.
Bronnen :
Palace Aalst"
Willy Kiekens, ik kan niet stil zitten" over het leven van zijn moeder Suzanne Lanckman
Willy Kiekens, ik kan niet stil zitten" over het leven van zijn moeder Suzanne Lanckman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten