Prinsjen van Oilsjt : 2011 : Kristof Devos

Het was de eerste keer in de geschiedenis dat er zich voor de verkiezing van Prins Carnaval in Aalst maar één kandidaat had aangeboden.  Heel jammer uiteraard, gezien de spanning uiteindelijk volledig verdween.

Kristof stond er echter op om toch deel te nemen aan een volwaardige verkiezing, "om te tonen dat hij de titel wel degelijk waard is".

Ook al had niemand het aangedurfd de strijd aan te gaan, toch bleef hij als enige kandidaat ook een jaar lang campagne voeren ...

Maar hoe kwam het nu eigenlijk dat Kristof de twijfelachtige ‘eer’ had om er alleen een feestje van te maken ? 

De onduidelijkheid was eigenlijk ontstaan toen eind augustus Patrick ‘Patje' Janssens besloot om uit de strijd te stappen, omdat hij sterk onder de indruk was van de populariteit van de andere kandidaat, Kristof Devos. Veel carnavalisten vonden het een schande dat er voor het eerst in de geschiedenis geen echte verkiezing zou plaatsvinden en vroegen om de inschrijvingen opnieuw open te stellen. Kristof Devos was daar aanvankelijk ook voorstander van, maar hij heeft zich uiteindelijk toch neergelegd bij de situatie. 

De burgemeester, Ilse Uyttersprot, en haar schepenen vonden dat het reglement voor de verkiezing van Prins Carnaval niet mocht worden aangepast, zelfs niet na het afhaken van tegenkandidaten. 

In het verleden was dit al wel eens anders, toen de inschrijfperiode omwille van te weinig kandidaten verlengd werd. Toen zorgde dat echter ook voor vele ‘zure’ reakties, zeker toen een laatkomer uiteindelijk met de titel ging lopen. 

‘In het reglement staat dat er ingeschreven kan worden tot en met 1 augustus. Over het afhaken van kandidaten wordt helemaal niets vermeld. Als we het reglement nu wijzigen, zou dat het beeld opwekken dat we aanpassen à la tête du client en zou de overblijvende kandidaat zich benadeeld kunnen voelen. Kristof Devos blijft dus de enige kandidaat voor de verkiezing van Prins Carnaval', reageerde de burgemeester. 

De huidige prins Chris ‘Boein' Boone volgde de redenering van de burgemeester. ‘Het reglement was nog maar net aangepast en het nog eens aanpassen zou niet eerlijk geweest zijn tegenover Kristof, die al meer dan zes maanden campagne voert', vond hij. 

‘Kristof is trouwens zo sterk dat geen enkele nieuwe kandidaat van hem zou kunnen winnen. Hij heeft zowel de Prinsencaemere als de Prinsengarde achter zich, dat is uniek in Aalst. Kristof wordt zeker een goede opvolger', aldus Boein.

Wel ontgoocheld was René Souvagie (56), want die zag het ondertussen ook nog zitten om zich kandidaat te stellen. ‘Ik had al veel mensen rond mij verzameld die wilden meewerken aan mijn decor en aan mijn show. Ik zal me moeten neerleggen bij de regels, maar ik hoop dat ik toch nog iets ludieks kan doen. Misschien mag ik eens optreden op Kristofs verkiezingsavond ?' 

‘Ik ga ervoor zorgen dat de mensen niet kunnen zeggen dat ik de titel te gemakkelijk heb behaald. Ik ga dus alles doen wat ook andere prinsen gedaan hebben: ik blijf campagne voeren, ik blijf hard werken aan mijn show en ik ga met hart en ziel liedjes zingen', verklaart Kristof daarop in de pers.  

Het inleidende Driekoningenfeest vond plaats op 7 januari en de verkiezing zelf op 22 januari. 

Uiteraard diende er geen beslissing genomen te worden over de volgorde van de kandidaten tijdens ‘le moment supreme’ maar er werd toch een mooie show gegeven. 

‘Waar, dat is nog niet beslist’, vertelde Kristof tijdens het jaar, “maar ik zou heel graag een show geven in de Flora”, ‘Het is elk jaar daar al doorgegaan. Ik zou erg ontgoocheld zijn als ik moet verhuizen naar een kleinere zaal waar niet alle carnavalisten binnen kunnen’.

Het werd uiteindelijk toch opnieuw de Flora, en Kristof kon zich dus uitleven in ‘zijn droomavond’ in ‘de grote zaal’. 

De grote afwezige op deze show was trouwens Kamiel Sergant, die na 35 jaar aan de kant geschoven werd als presentator en vervangen werd door ‘Nicolleken’, Nicole Ringoir, voorzitster van het feestcomité.

Hij moest dus (alleen) deelnemen aan verschillende proeven. In een kennisproef over Aalst haalde hij 225 op 250 punten. 

Een meer dan behoorlijk resultaat dus, wat bewees dat hij zeker al heel veel kennis had over Aalst en Carnaval. Uiteindelijk toch belangrijk voor een kandidaat-prins.

Voor de show zelf, die heel vlotjes verliep en waarbij hij dus wel degelijk ‘alles’ gaf,  kreeg hij van de jury 436 op 500 punten. 

Het sms'ende publiek in de zaal gaf daarvoor hem 245 op 250 punten. Het mag dus duidelijk zijn, de jury en het volk stonden achter hem, en hij heeft de overwinning dus zeker niet gestolen.

De kersverse Prins haalde dus in totaal  906 punten op 1.000 en kreeg zaterdagnacht rond half één de scepter van Chris 'den Boein' Boone, de Prins Carnaval 2010, en het lint van burgemeester Ilse Uyttersprot.

Het was een – zeker Kritof toch iet of wat teleurstellende - verkiezing met één kandidaat-prins. 'Maar die wilde wel aan een volwaardige verkiezing deelnemen om te tonen dat hij de titel waardig is', aldus burgemeester Uyttersprot. 'En het feest was er zeker niet minder om.'

De carnavalsdriedaagse in Aalst begon dat jaar op zondag 6 maart met de traditionele carnavalsstoet, waar Kristof natuurlijk ook een ereplaatsje in kreeg.

De stoet kende wel een klein incidentje toen de groep ‘De Saazers’ een ‘gevaarlijk’ onderwerp hadden aangesneden. Zij brachten immers een parodie op de zogenaamde ‘parachutemoord’. 

In het stoetlied was de volgende tekst te horen: "Ik spring oit e vliegmasjien, vér menne Marcel te zien. 'T es moine Marcel, ze wetj ze da wel. Here parachit, die was nor de shit. Mor ik weit van niet."

Het lied werd natuurlijk niet gesmaakt door de ouders van de dader en de echtgenoot van het slachtoffer, die in Het Laatste Nieuws dreigden met een klacht. De twee families verenigden zich en vroegen aan de stad Aalst om De Saazers uit de stoet te weren met hun praalwagen. Saas-voorzitter Tim Schepmans begreep de heisa niet, want volgens hem was de wagen en het lied grappig bedoeld.

De Saazers kregen hierop heel wat steunbetuigingen. Zo lanceerden burgemeester Uyttersprot, Kamiel Sergant, Prins Kristof en de vzw Carnavalist Tot In De Kist een gezamenlijk persbericht, waarin stond dat ze als één blok achter de carnavalsgroep AKV De Saazers stonden en dat de Aalsterse satire niet als doelstelling had om mensen te kwetsen. 

Ze betreurden dat het artikel dat in de pers verschenen was, niet de ware context weergaf. Door de steun van het stadsbestuur mocht de groep toch gewoon deelnemen aan de stoet. 

De Saazers beslisten wel om aan zelfcensuur te doen. In de tekst van het lied vervingen ze de naam Marcel door een bieptoon.

Een klein incident dus eigenlijk, maar al gauw overheerste dit ‘geval’ de pers. 

Jaren later zouden trouwens nog een aantal groepen enkele ‘gevaarlijke’ onderwerpen ter sprake brengen, al dan niet met de nodige commotie achteraf. 

Al vanop de schoolbanken droomde Kristof er trouwens van om ooit eens prins te worden van zijn stad. Zijn pennenzak stond dan ook volgeklad met zaken die naar Aalst en zijn carnaval verwezen en ook zijn agenda bleek leek meer op een affiche voor de carnavalsviering dan een gewoon ‘schoolobject’.

Op 4 december 2012 raakte bekend dat Kristof fractievoorzitter zou worden van NVA Aalst en dus ook op politiek vlak kregen we de prins nog vaak te zien.

Kristof kwam uit een omgeving van zelfstandigen, was mondig en sociaal heel bewogen. 

Dat bleek al onder andere uit zijn politieke carrière, maar ook ruilde hij in 2017 zijn job als werknemer in de interieursector in voor een zelfstandigenbestaan. 

De laatste drie jaar was hij al wat aan het uitkijken naar een horecazaak in het centrum.

Hoewel hij helemaal geen ervaring had in het horeca-leven, zagen hij en zijn vrouw Anissa het van in het begin volledig zitten. 

Anissa heeft wel in de horeca gewerkt, maar wat meer ervaring opdoen, kon zeker geen kwaad. Enthousiasme hebben we des te meer. We waren al even aan het uitkijken om een eigen zaak te starten in de horeca en dit is voor ons een buitenkans die we met beiden handen willen grijpen.

In februari 2018 raakte bekend dat de prins voor het eerst in 20 jaar niet zou deelnemen aan carnaval. Waarom ? Hij en zijn vrouw Anissa werden de nieuwe cafébazen van hét café bij uitstek in Aalst : den Beiaard. 

'Van in het café hebben we een prachtig zicht op de markt' verklaart hij, en hij voegt er meteen aan toe dat zijn café wél open zal zijn tijdens de driedaagse.

De grote werken werden gehouden tot na carnaval, maar het café was open ...

Eventjes toch een bang momentje in 2018, toen in de nacht van 15-16 september het café naast de Beiaard, ‘Café de Paris’ uitbrandde. 

Het café zelf brandde volledig uit, bij chocolaterie Valentino is de schade eveneens immens en café De Beiaard had vooral last van rookschade. Vermoedelijk ontstond het vuur in de keuken van Café de Paris.

Prinsjen van Oilsjt : 2010 : Chris Boone 'Den Boein'

Vier kandidaten boden zich aan voor deze verkiezingen. 

Chris Boone (den Boein)(°13/04/1982)  was in 2007 al eens kandidaat Prins Carnaval geweest, maar hij verloor toen van Klaus Gabrio. Hij was gekend als tekstschrijver voor verschillende carnavalsgroepen en was zelf lid van 't Es Noig.

Op zijn campagnebal kregen de eerste 500 feestvierders een sjaal met lintmeter op. Dit verwees naar zijn campagnelied Ons nief vastelauvendklied. Om een carnavalskleed te maken had men immers een lintmeter nodig.

Kurt Boriau (Droeve Kurt) Jeugdprins van België in 1992 en werd in 1998 Ajuinprins. 

Kurt was lid van De Droeve Apostelen en kreeg daardoor de bijnaam Droeve Kurt. Zijn campagneliedje was De Kurt Ver Tieng.

Gustaaf Schouppe (De Staaf) begon zijn campagne in oktober 2009 door campagneborden aan de toegangswegen van Aalst te zetten. Op de borden stond de slogan 'Ook hij denkt aan mij', waarbij Voil Jeanet Gunther Kinoo, Etienne Grillaert en een ezel afgebeeld stonden.

Staaf werd in 2006 al eens Arendprins en met de hulp van Frank Van Rymenant en zijn groep De Zjieverleppen hoopte hij om ook Prins van Aalst te worden. 

Al snel werd echter getwijfeld aan de geldigheid van zijn kandidatuur, omdat Staaf niet over een blanco strafblad zou beschikken. Onrechtstreeks zorgde hij er trouwens voor dat het campagnejaar van den Boein heel stroef zou verlopen. 

Peter Van Nuffel (Den Board) was in 1998 al eens Arendprins en wou in 2010 ook Prins van Aalst worden. 

Met ‘In 't joor tieng’, ‘Ier es Den Board’ en ‘As men broeiken zol gebakken zen’ had hij enkele heel goede campagneliedjes te pakken. 

Peter organiseerde in samenwerking met de Broodboetiek een wedstrijd waarbij men een jaar gratis brood kon winnen. Op zijn affiche stond Den Board dan ook met een broodzak afgebeeld.

Het campagnejaar van Den Boein verliep heel stroef doordat iemand van het team ‘Boein’ uitlatingen gedaan had over kandidaat ‘Staaf’ op een vergadering. Die informatie werd uitgelekt, waarna de kandidatuur werd ingetrokken. 

Staaf beschikte blijkbaar niet over een blanco strafblad door zijn betrokkenheid bij een drugszaak uit 2001. Hij had hiervoor in februari eerherstel bij de koning gevraagd, maar had dit voorlopig nog niet gekregen.

Staaf probeerde om alsnog te mogen deelnemen via een klacht bij gouverneur André Denys, maar deze ging niet in op de klacht. Volgens Staaf zou er onduidelijkheid geweest zijn rond het reglement, maar de gouverneur oordeelde dat het stadsbestuur de kandidaturen moest evalueren en dus ook kandidaten mocht weigeren.

Staaf besliste uiteindelijk om het hierbij te laten, waardoor hij niet zou deelnemen aan de Prinsenverkiezing en zijn campagne moest staken

Diegene die de tol moest betalen was uiteindelijk natuurlijk niet dat deeltje van het team die deze informatie gebruikt had, maar wel de kandidaat zelf, de man die ze elk weekend op bals en eetfestijnen zagen. 

Chris werd aanzien als de grote ‘boeman’, terwijl hij eigenlijk geen problemen had met iemand. 

Van hem mocht iedereen meedoen.

In één klap kreeg hij een hele hoop mensen tegen zich. Op vele activiteiten was de spanning te snijden. Dikwijls moest hij na een optreden direct naar huis omdat hij voelde dat er ‘ambras’ zat aan te komen, zelfs de dag dat hij  zijn lint kreeg op het Driekoningenfeest."

Ook voor de verkiezing deden de wildste verhalen de ronde. Zo gingen ze hem bijvoorbeeld ontvoeren of allerlei voorwerpen naar hem gooien tijdens zijn show. Dat bleken achteraf (gelukkig maar) cowboyverhalen geweest te zijn, maar wat er wel was, was veel boegeroep, wat uiteraard ook niet echt motiverend is, als je het beste van jezelf aan het geven bent. 

Het feestje ging uiteindelijk door onder de grote belangstelling van maar liefst 4000 carnavalsvierders.

Het onthaal in de Florahallen was echter niet goed georganiseerd, waardoor velen door het lange aanschuiven pas binnenkwamen, nadat de eerste show al voorbij was. 

Bovendien was ‘de zaak Staaf’ ook nog steeds niet vergeten. 

Kurt mocht de spits afbijten en legde met een goeie show de lat meteen erg hoog voor de twee andere kandidaten. 

Hij had het in zijn show over de grote K's met het lied Het Fiejst Van De K. 

Volgens Kurt was de K de mooiste letter uit het alfabet, waarbij hij allerlei woorden met de K opsomde.

Daarna had hij het over RIP RUP, waarmee hij het over de werken aan de Tragel had. Hij draaide aan het Rad van Fortuin en moest op zoek gaan naar het woord ‘keireken’, inderdaad ook al met de letter ‘k’.

Daarnaast bracht hij ook een heel geslaagde parodie op het telvisieprogramma De Slimste Mens Ter Wereld, waarbij hij het moest opnemen tegen Nicole Ringoir en Antoine Van der Heyden.

Afsluiten deed Kurt met Kaffeklasj over de koffiekoeken van burgemeester Uyttersprot op woensdagochtend na carnaval. Kurt toonde zich podiumvast, zelfverzekerd en kwam erg enthousiast over.

Tweede werd ‘den Boein’. 

In de fictieve carnavalswinkel ‘’t pompierke’  opende hij sterk met ‘Vastelauved in men stei’ en daarna. ging hij, samen met twee tot leven gekomen paspoppen, op zoek naar een vastenavondkostuum voor burgemeester Ilse Uyttersprot. Hij koos er voor de burgermoeder een politie-uniform uit. Dit moest natuurlijk haar vlucht (van 2009) in agentenpak uit de Ridderzaal van het belfort illustreren. De burgemeester diende toen te vluchten voor de fors ‘in hun gat gebeten en luidkeels protesterende’ Aalsterse brandweermannen. 

In E Kostum bezong Chris het verhaal van een carnavalskostuum tijdens de carnavalsdagen.

In de koffer van burgemeester Uyttersprot vond den Boein uiteindelijk enkele attributen, waaronder een vlammende sossis. Hij zette hierop het lied ‘ik speil poliesje’ in, dat ondertussen ook al een echte klassieker geworden is. 

Als slotnummer zong hij Giejl De Stad Es Vedrom Verklidj.

De derde kandidaat, Den Board, ging de culinaire toer op omdat Aalst in 2010 gekozen was als de Stad van de Smaak. 

Terwijl Peter bij het binnenkomen van de zaal aan het begin van de avond nog een baard had, begon hij zijn show zonder. Hij had zich tussendoor immers geschoren. Peter acteerde in een reuzengrote keuken, waarbij alle onderdelen meebewogen op de tonen van de muziek.

Hij opende met 'k ben nen ajoin’ en in ‘Wa ne nest’ nam hij enkele beslissingen van het stadsbestuur op de spreekwoordelijke korrel. 

Zijn tussenacts werden opgevuld door een zwaar stotterende kelner of twee diva's die eens een kijkje kwamen nemen in de keuken van het restaurant ... In ‘Deer ’t Ajoinenland’ verenigde hij de Aalstenaars van linker- en rechteroever door hen hand in hand door het Ajuinenland te laten lopen. Als slot scoorde hij met ‘Fiejsten’.

Alle commentaren waren het voor een keer roerend eens met elkaar : ” Den Boein danste als een gek en zong als een professional”.

Chris straalde veel energie uit en bewijst nog steeds dat hij één en ander in zijn mars heeft. 

Hij bracht, net als de andere twee kandidaten trouwens, dus een prachtige show. 

De drie kandidaten werden op twee fronten beoordeeld; de theoretische proef en de show. De show werd gequoteerd door de jury en het publiek kon hun voorkeur uitbrengen via sms.

Bij de theoretische proef kwam Chris als beste uit de hoek en ook de jury sprak haar voorkeur uit voor den Boein. Het publiek stemde massaal op Den Board, maar Chris had een te grote voorsprong gecreëerd, waardoor hij Prins Carnaval 2010 werd.

Theorie Jury Publiek Totaal

Chris Boone 383 punten (44/50) 786 punten 333 punten (1402 stemmen) 1503

Peter Van Nuffel 304 punten (35/50) 693 punten 417 punten (2749 stemmen) 1414

Kurt Boriau 313 punten (36/50) 520 punten 250 punten (1162 stemmen) 1083

Wie dacht dat zijn lijdensweg van tijdens de campagne nu volledig over was, kreeg ongelijk. 

Het begon al met de scepteroverhandiging. Op dat moment worden normaal gezien de liedjes uit de show van de winnende prins gebracht.. 

Bij Chris bleken dat echter liedjes uit zijn show van 2007 te zijn. Een totale anticlimax dus en totaal niet hoe hij zich het had voorgesteld als kleine jongen. 

Ook de ‘afterparty’ kreeg een negatieve bijklank, en het prinsenjaar zou ook niet worden wat je er als prins zou van hopen. 

Met zijn Prinsenkostuum was hij eigenlijk ook niet tevreden. Hij had liever een traditioneel kostuum gehad uit Maaseik, maar dat liep toch even anders. 

Elke Prins heeft tijdens zijn Carnaval ook de beschikking over de zogenaamde ‘slèppendraugers’. Dat zijn mensen die de prins volgen en enkele van zijn activiteiten overnemen tijdens de grote druktes : nominetten uitdelen, medailles verkopen en dergelijke. Die sleppendraugers had hij echter niet.  Daarenboven bleek hij dan ook nog eens veel te weinig nominetten te hebben, waardoor veel mensen teleurgesteld waren. 

Als nieuw Prins Carnaval mocht Chris meteen het nieuwe monument voor de overleden carnavalist inhuldigen op het kerkhof. Hij deed dit in het bijzijn van burgemeester Uyttersprot, Feestcomité-voorzitter Nicole Ringoir en Keizer Kamiel Sergant.

Ondanks de tegenkantingen van de supporters van Staaf en den Board, verliepen de drie carnavalsdagen voor Chris goed. Het was ijzig koud tijdens carnaval, maar dat kon voor Chris de pret niet bederven. 

Nicole Ringoir noemde hem tijdens de popverbranding 'Foto Prinsj', omdat iedereen met hem op de foto wou. Zijn prinsenjaar werd bovendien nog extra speciaal gemaakt door de erkenning van Aalst Carnaval als UNESCO-werelderfgoed in november.

Na de carnavalsdriedaagse ging het echter  bergaf. 

Een paar weken na de prinsenverkiezing liep de relatie van Chris stuk, waardoor ook enkele bevriende prinsen en teamleden hem plots de rug toekeerden.

Chris deed zijn uiterste best om overal aanwezig te zijn maar op het laatste kon hij het gewoon niet meer opbrengen. Op veel plaatsen waar hij verscheen, gingen spontaan middelvingers omhoog, werd de muziek stopgezet of vertraagd als hij aan het zingen was. Ook de geruchtenmolen hield aan en op de duur waren mensen meer bezig met zijn privéleven dan met Carnaval zelf. 

Dat hij het zwaar gehad heeft, hoorde men trouwens ook in zijn afscheidsliedje, “Als alle lichten zijn gedoofd”.

Nadat hij bij zijn campagne en show steun had gekregen vanuit De Prinsencaemere, koos hij na zijn prinsenjaar om aan te sluiten bij deze vereniging. Chris zou met de Caemere meespelen in een 4-tal revue's tot 2013.

Na het Driekoningenfeest van 2014 verstuurde hij een brief naar alle leden van De Prinsencaemere om te melden dat hij voor onbepaalde tijd inactief zou zijn. Hij bleef wel lid van de vereniging maar toen hij zijn creativiteit wel kwijt bleek te kunnen bij De Prinsengarde begon hij vanaf 2015 liedjes te schrijven voor de cd's van De Prinsengarde.

Na de prinsenverkiezing van 2017 deed hij zijn aanvraag bij de Prinsengarde en op prinsendag 2018 werd Chris officieel opgenomen in de vereniging voor ex-prinsen. Ter gelegenheid hiervan maakte hij het lied ‘Na ben'ek bè de Garde’, dat hij bracht op Prinsendag 2018.

Hij zou zich actief blijven inzetten voor de Garde en eind 2018 was hij ook voor het eerst te zien in de carréshow van de Prinsengarde. Opnieuw schreef hij enkele liedjes voor de show.

Gezien de overheersend negatieve herinnering aan zijn tweede deelname, zou hij toch alles nog eens willen ‘te goei’ overdoen. Een jaartal plakte hij er echter niet op. Hij zou zich dan wel nog eens volledig willen ‘smijten’ in een ‘deftig’ prinsenkostuum, en mét sleppendraugers die genoeg nominetten kunnen uitdelen. Hij wil gewoon nog eens op de planken staan, want dat vindt hij toch ‘de max’. 

Den Boein produceerde ondertussen ook enkele carnavalsCD’s waarvoor hij het gros van de teksten voor zijn rekening genomen heeft. Bovendien wordt zijn inbreng in de jaarlijkse prinsenrevue meer en meer naar waarde geschat. Onder andere de geslaagde finalesongs van de edities 2012 en 2013 zijn door hem geschreven.

De voormalige Prins Carnaval beloofde al tijdens zijn verkiezingscampagne om Kamiel Sergant bij wijze van eerbetoon een monument te laten bezorgen. Het plan dat Boone in gedachten had, liep echter niet zoals gehoopt. 

'De pins, die verkocht werden om geld in te zamelen voor het beeld, deden het in eerste instantie niet zo goed. Omdat muziek het ‘in Oilsjt’ altijd beter lijkt te doen dan andere promotiemiddelen, heeft hij uiteindelijk besloten om het eens met een single-cd te proberen. Die kon hij betalen met het geld van de pins, en de kosten voor Sabam heeft hij zelf bijgelegd.

Voor de realisatie van die cd kon Chris rekenen op de hulp van carnavalsgroep De plekploosters, een tiental ex-prinsen onder wie Wim, Werner en Christoph 'de Floeren' Troch. Ook Hendrik Daelman, wereldberoemd in Aalst (en omstreken) omwille van zijn pakkende lied 'Oilsjt goi stad van men droeimen' droeg graag zijn steentje bij.

De cd bevatte vijf liedjes, waaronder twee nieuwe songs: 'Een oede on Kamiel', dat door Hendrik Daelman wordt gezongen en 'E standbèldj vér Kamiel', dat werd gezongen door de ex-prinsen en waarvoor Clark Van Mere de muziek schreef. Clark heeft trouwens nog enkele pareltjes op zijn palmares staan.

Chris Boone kreeg (uiteraard) wel eens commentaar over zijn project. Volgens sommigen is het ‘not done’ om al een monument te willen voor iemand die nog niet dood is. 

'Voor mij heeft Kamiel dat zonder twijfel al verdiend. Hij is al jaren onze keizer en als je ziet wat hij hier allemaal voor de mensen doet, zie ik niet in waarom we zouden wachten tot hij er niet meer is. Anderzijds is er nog veel werk aan de winkel alvorens het standbeeld hier zal staan. Er zullen nog veel cd's moeten verkocht worden', verklaart hij.

De cd-single 'E Standbèldj Vér Kamiel' was te verkrijgen voor tien euro bij Van Nuffel, Liebaut, Kapsalon Knipperdeknip en Frituur ’t Snacksken

In 2015 komt ‘den Boein’ opnieuw in de pers. Echter niet als nieuwe kandidaat-prins, maar wel met een alweer nieuw initiatief omtrent carnaval.

De ex-prins carnaval en cameraman Jan Waegeman maken dan namelijk bekend dat ze aan een documentaire aan het werken zijn die zal gaan over de Aalsterse carnavalsprinsen. In 'Prinselijke verhalen' vertelt elke prins over zijn ervaringen in zijn (of haar) campagne- en prinsenjaar. De opnames lopen op hun einde tegen september 2015 en het eindproduct zou moeten af zijn tegen carnaval 2016.

De documentaire begint met Karel De Naeyer - prins in 1961 en 1962 en tevens de oudste nog levende prins - en zal eindigen met de 60ste prins Stephanie Daeleman.

In de zomer van 2018 is Chris trouwens ook begonnen met 'De Mobiele Nachtwinkel' in Aalst. Dat is een nachtwinkel waarbij de goederen die je koopt binnen de 30 minuten bij jou thuis worden afgeleverd. 

“Het bestaat al in andere steden en dus mocht onze wereldstad Aalst niet ontbreken”, zegt Chris, die denkt hiermee een gat in de markt te kunnen vullen.

Na veel nadenken besloot Chris om het in 2017 toch nog eens te proberen. Ondertussen had hij er twee dochters bij gekregen en wou hij dat zij dit ook eens konden meemaken. Hij was toen lid van de nieuwe groep Gebosjt, die voornamelijk bestond uit leden van zijn campagneteam. Hiervoor liep hij ook nog stoeten met De Plekploosters (2011) en Oeverboeft (2015).

Chris moest het opnemen tegen drie andere kandidaten: Raf Sidorski, Ronny Eemans en David Bockstael.

De show van Chris bestond vooral uit zelf geschreven liedjes en ideeën, en draaide rond de filmwereld. Zijn show startte voor bioscoop 't Fiestpalois, waarna hij zijn lied Oilsjt e Fiejstpalois inzette. Daarna ging hij de emotionele toer op, door de overleden carnavalisten te herdenken met Steiren oon't heimelroik. Hierbij verscheen een Wall Of Fame achter hem, met daarop 12 topcarnavalisten die de afgelopen jaren overleden waren.

In ‘E Fisjtjen vér d'ajoinen’ zong hij over het nieuwjaarsfeest dat de burgemeester voor het stadspersoneel georganiseerd had. Bij de finale van de show verscheen Chris in een glitter-narrenpak. Hij eindigde met Oilsjt, ik zing a geren, terwijl op de achtergrond karikaturen van burgemeester D'Haese, een Voil Jeanet en een gille te zien waren. Chris bracht een sterke show en zo was de toon meteen gezet voor de rest van de avond.

Bij de proclamatie bleek Chris de meeste punten behaald te hebben op de kennisproef, waardoor hij meteen een voorsprong had op zijn medekandidaten. 

De jury en het publiek gaven echter de voorkeur aan Raf, waardoor deze met 861 punten Prins Carnaval werd. Chris eindigde als tweede met 720 punten.

Als tekstschrijver blijft hij gegeerd bij kandidaten Prins Carnaval of Arendprins en ook heel wat groepen deden ondertussen al beroep op Chris voor het schrijven van stoetliedjes.  Daarnaast schreef hij ook nog liedjes voor De Beaters, De Romingo's, De Prinsencaemere en De Prinsengarde.

Sinds 2019 maakt hij ook steeds een muzikaal jaaroverzicht met ‘Adieu, tot ziensj’, dat hij samen met Bart Marcoen opneemt 

Prinsjen van Oilsjt : 2009 : Jurgen Cooman

De verkiezing van Prins Carnaval 2009 werd de vroegste in de geschiedenis van de Prinsenverkiezingen. 

Waar men het record al geclaimd had in 2008, werd dit amper een jaar later al verbroken. 

Voor de verkiezingen van 2008 had de stad de verkiezingen reeds vervroegd naar 15 december 2007, omdat er een heel vroege carnaval op het programma stond. 

Zo kregen de groepen en de kandidaten iets meer ademruimte om zich deftig voor te kunnen bereiden op de wagens en de shows.  

Het resultaat werd positief geëvalueerd, en de Prinsenverkiezing zou ook dit jaar opnieuw heel vroeg plaats vinden. 

Daardoor was het al op 6 december 2008 dat de nieuwe Prins van Aalst bekend gemaakt werd. De kandidaten hadden tijd tot 14 augustus om zich aan te melden bij de stad. 

Alles was goed voorbereid, enkel een locatie voor de Prinsenverkiezing, die ontbrak nog en het werd een hele uitdaging om dat ‘detail’ nog geregeld te krijgen. 

De eigenaar van de Florahallen wou immers, integenstelling tot het jaar ervoor, de zaal niet meer verhuren, zelfs niet voor meer dan 1 euro.

Daardoor kwamen er stemmen die een grote tent of zelfs de loods van de Coplac voorstelden. 

Geen van deze oplossingen bleek echter haalbaar of betaalbaar, en uiteindelijk zou men de eigenaar van de Florahallen toch weten te overtuigen en kon het feestje weer in de vertrouwde Flora doorgaan. 

De kaartenverkoop voor de Prinsenverkiezing draaide volledig in de soep.

Al van 6u 's morgens stonden mensen in ellenlange rijen aan te schuiven om een ingangsticketje trachten te versieren. Bij het binnenkomen van de Werf kreeg men eerst een volgnummer, waarna men naar de loketten mocht doorschuiven. 

De man die de volgnummers uitdeelde, bleek echter te dicht bij de loketten opgesteld te staan, waardoor het al snel een getrek en geduw werd.

Buiten een paar kleine schrammen kwam iedereen er goed vanaf, en maar liefst 2.580 kaarten werden verkocht. 

Net zoals vorig jaar werd in september het feest 'Op Zen Oilsjters' georganiseerd om de kandidaten aan een volgnummer te helpen. Het driekoningenfeest zou immers ook dit jaar opnieuw veel te dicht bij de eigenlijke verkiezingen plaatsvinden om alles nog in orde te kunnen brengen voor de grote verkiezing. 

Naast de kandidaten, zorgden vooral ook presentator keizer Kamiel, Prins Kenny en Michel Picqueur voor ambiance. 

De kandidaten brachten elk hun campagnelied ten gehore, waarna men de volgorde voor de optredens zou bepalen. Het Feestcomité liet de kandidaten puzzelen, waarbij de eerste kandidaat Tom Ottoey ('Bigfoot') de snelste puzzelaar bleek. Hij was klaar met puzzelen voor de andere kandidaten, Jurgen Cooman en Johan Viette. Tom had dus de keuze om zijn volgnummer te kiezen en hij koos er voor om als laatste zijn show te mogen brengen tijdens de Prinsenverkiezing. 

Johan zou de spits afbijten en Jurgen zou als tweede het podium betreden.

Johan Viette was op dat ogenblik al een gekende carnavalist en maakte deel uit van verschillende groepen. Hij was de laatste jaren penningmeester bij de Salongcarnavalisten en fungeerde ook als voorzitter van de vzw Dokumentatiecentrum Aalst Karnaval. Johan was in 1997 trouwens ook al eens kandidaat. 

Voor Jurgen Cooman was het ook al geen eerste keer. 

Hij verloor in 1996 en 1998 en dit jaar zou dus al de derde keer zijn dat hij een gooi zou doen naar de Prinsentitel. Hij was dus ook zeker geen onbekende ‘in het milieu’. 

Tom Ottoey was lid van de Matotten en besliste 10 jaar geleden al dat hij zich in 2009 kandidaat zou stellen voor de titel van Prins Carnaval. Hij hield word en kreeg de welluidende bijnaam Bigfoot mee, een logische keuze omdat hij schoenmaat 52 had.  Tom trapte zijn campagne trouwens af met een barbecue in kasteel De Rozerie.  

Maar liefst 4.000 toeschouwers waren komen opdagen in de Florahallen.

Bij het binnenkomen van de zaal vielen meteen de 100en bloemenruikers op.

Niemand wist wat die er eigenlijk stonden te doen, maar later zou duidelijk worden wat de eigenlijke bedoeling was van deze bloemen. Verder vielen vooral de kleuren groen (team Jurgen) en oranje (team Viette) op.

Het was duidelijk wie de favorieten waren deze avond, wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet de underdog kan zijn  die kan winnen.

Keizer Kamiel stelde zoals steeds de kandidaten voor aan het publiek, waarna ze aan hun show mochten beginnen. 

Eerder die dag hadden ze ook reeds een schriftelijke proef van 50 vragen moeten afleggen, waarvan de uitslag op het einde van de avond zou volgen. 

Viette mocht starten en begon zijn show in slaapkledij. 

Hij ving aan met het lied 'Mega Daugen', waarbij hij zich tijdens het lied transformeerde tot uitbater van een antiekwinkel.  Terwijl hij aan het eind gekomen was van het lied was ondertussen ook ook het décor al volledig omgebouwd tot een antiekwinkel.

'Viette Antiquiteiten' werd een feit. 

Hij ging daarna de politieke toer op met 'Neigen hozen op een roet'. Afsluiten deed hij met 'Da's Oilsjt Carnaval' in een Aalsters getint narrenkostuum. 

De show was van een heel hoog niveau, en Jurgen wist meteen dat zijn prestatie nog straffer moest zijn, wou hij enige kans maken op de overwinning. 

Tijdens de opbouw van zijn decor verscheen 'het metjen' op het toneel met een platenspeler. 

Zij zou enkele liedjes draaien ter opwarming, maar de dj van dienst ging Hiermee in eerste instantie niet akkoord. Uiteindelijk vonden ze toch een ‘compromis’, en terwijl ze 'Op ons metjen eire zolder' draaide, werd ook het decor van Jurgen zichtbaar. 

Jurgen startte in zijn zetel, waarna hij, gekleed in een regenboogpak à la K3 overging naar ''t Es vastelauved dat door es'. 

Bij het verzetten van een grote bloempot, trok hij de blaadjes van de bloem af, om zo op zoek te gaan de geschikte locatie voor de prinsenverkiezing. 

Werd het de Coplac, of werd het toch een tent of … opnieuw de Florahallen? 

Het publiek haalde de bloemenruikers naar boven en Jurgen zong zijn 'De Florablommekei', een lied dat jaren later nog steeds uit alle Aalsterse kelen meegebruld zou worden, en bovendien nog jarenlang actueel zou blijven (het is nu 2021 en we wachten nog altijd op een 'zool').

Een fantastisch moment dat hem zeker heel wat punten zou opbrengen. 

Sprekende meubels verzorgden de tussenstukjes van Jurgen, waarna hij met een pak vol nominetten verscheen om zijn lied 'E Linjeken van de Prinsj' te zingen. 

Afsluiten deed hij met 'E Giel Joor Carnaval'. Jurgen zijn show stak heel goed in elkaar, de zang was dik in orde, en hij moest dus zeker niet onderdoen voor de prestatie van Viette.

Als laatste mocht Tom zijn show brengen, maar het werd jammer genoeg al vrij snel duidelijk dat hij het niveau van zijn voorgangers niet zou kunnen evenaren. 

Hij bracht een Aalsterse versie van 'Goeiemorgen, morgen' en zong van 'Ilse, 't es ne pot eiten', maar zijn zangprestaties waren jammer genoeg niet goed genoeg om aanspraak te kunnen maken op de uiteindelijke overwinning. 

‘Bigfoot’ deed een heel verdienstelijke poging, het was zeker niet slecht te noemen, maar de tegenstand was duidelijk te sterk voor hem. 

In afwachting op de uitslag mocht Prins Kenny zijn lied 'Heila Ilse' nog eens brengen. 

Hiervoor had hij Ilse Uyttersprot meegenomen op het podium. 

Na zijn lied was het tijd om afscheid te nemen van zijn prinsenjaar. Hij ontving als afscheidscadeau van de stad een vergulde oorkonde, een bos bloemen en een plakboek met krantenknipsels. 

Men verwachtte een nipt verschil tussen Jurgen en Johan, maar bij de bekendmaking van de punten bleek dat het verschil toch groter was dan men gedacht had. 

Zowel de jury als het publiek kozen voor Jurgen Cooman, die zo na zijn derde deelname Prins Carnaval werd van Aalst. Johan 

Een teleurgestelde Viette kondigde na afloop van de Prinsenverkiezing een sabbatjaar aan. 

De uitslag : 

Jurgen  :    theoretische proef  46/50 (393 punten) 

                 + jury                         238 (793 punten) 

                 + sms        2299 stemmen (417 punten) 

                 =                                        1603 punten

Johan :      theoretische proef   45/50 (385 punten)

                 + jury                          212 (707 punten)

                 + sms         953 stemmen   (333 punten)

                 =                                        1425 punten

Tom :        theoretische proef     26/50 (222 punten)

                 + jury                            150 (500 punten)

                 + sms         306 stemmen     (250 punten)

                 =                                            972 punten

Het aangekondigde ‘sabatjaar’ van Johan ‘De Viette’, voormalig voorzitter van Dokumentatiecentrum voor Aalst Carnaval (DAK) en bekende carnavalist, kreeg een heel dramatisch vervolg. 

Johan stapte op 16 december 2010 onverwacht uit het leven. 

Het was zijn goede vriend Tom Vermeir die hem vond. Johan was op 8 december 40 jaar geworden en vertoonde geen tekenen va depressie. Wel doorging hij een moeilijke echtscheiding. 

De 40-jarige IT-consultant deed twee keer een gooi naar de titel van prins carnaval. 

Een eerste keer was in 1997, toen hij met amper enkele punten verschil verloor van Dirk Van De Velde. 

De tweede keer dus in 2009, toen Jurgen overtuigend won. Johan Viette was ooit medeoprichter van AKV Possensje en zat ook bij de Droeve Apostelen en de Schoimers. 

Hij ging in 2004 bij de Salongcarnavalisten en was sinds een jaar lid van de Poipeplekkers. Viette, die veel tijd doorbracht in het DAK, was ook actief binnen de vzw Carnavalist tot in de kist.

Hoe de meeste stadsgenoten voelden, werd in een forum van Gazetajoin perfekt samengevat :

“Ik em het just vernoemen en ik moen zeggen dak er ni goe van ben

De Viette was de moot van Jan en allemaan peizek. 

Ik zal em me herinneren as ne mensj me zen hert op de zjuste plosj en altoid me ne lach op zen gezicht

Viette, oeik al zede van ons weg gegoon, in elken oilsteneer zen hert zeldje ver iejweg en alted voeirt bestoon!”

Jurgen liet zijn Prinsenkostuum maken bij Antwerpenaar Jozef Van Den Eeden, die ook al het kostuum van Prins Klaus en Picqueur gemaakt had.

Hij koos voor witte en paarse kleuren en op zijn borst was een carnavalesk wapenschild van Aalst geborduurd. Verder koos hij voor een lange mantel met 150 knopen in plaats van een cape. H

et borduurwerk op zijn rug was een verwijzing naar zijn verkiezingsshow en de Prinsenhoed van werd een moderne versie van een narrenhoed, die werd versierd met vijf pluimen en een 400-tal Swarovski-kristallen

Na zijn Prinsenjaar werd Jurgen lid van de Prinsencaemere, waar hij in 2017 secretaris werd. Jurgen werkt mee aan de revues van de Prinsencaemere en in het Oilsjters Zangpalois van 2017 en 2019 verzorgde hij de tussenstukjes op een ludieke manier.

Vele liedjes van Jurgen, die ook gebracht werden tijdens de Prinsenrevues, zijn verschenen op de cd's van De Prinsencaemere. Tussen 2002 en 2005 was Jurgen ook te huren op de cd's van de Prinsengarde. 

In 2010 werden Jurgen en Peter Vereecken toegevoegd aan de boyband De Fleksies, die een jaar eerder door Christophe Troch en Filip Vijverman gestart was. De naam van de groep ontstond tijdens het campagnejaar van Jurgen, waarbij Christophe en Filip in het team van Jurgen bekend stonden voor hun onaflatende flexibiliteit.

De Fleksies brachten ondertussen al verschillende cd's uit en vele van hun liedjes worden heel enthousiast meegezongen tijdens de carnavaldriedaagse : 

Dwoze koei, Jommoja, Ne peloever me reklam op on de zoikant, Pesies ewa zat, Toet toet zoi Nicole,    

Voil Jeanetten oeveraal, Zu Goed As Af,  … wie kan ze niet meezingen … ?    

Solo werd natuurlijk de ‘Florablommekei’ het bekendste. 

Op het Gala van Porteplum won Jurgen in 2009 daarmee trouwens de Gaa Porteplum voor beste liedje van de Prinsenverkiezing. 

Zijn Flora Blommekei haalde maar liefst 89 procent van de stemmen, geen concurrentie dus. 

Later steunde hij ook nog vele kandidaten. 

Honkvast kan je ‘m echter niet echt noemen.  Hij was in het verleden immers lid van De Toerenbiejoekes, Eirg, De Zwietollekes, De Droeve Apostelen en Krejeis. 

Momenteel is Jurgen lid van Beschomt (allez, als het ondertussen nog niet veraderd is natuurlijk).

Het klappen van de carnavalszweep leerde Jurgen kennen op het Guldenboomplein. 

Zijn moeder Alphonsine hield er het café ’t Hoekske open. 

Haar man Jozef stichtte er samen met prinsj Michel Cleemput de carnavalsvereniging ‘de Kornissesloipers’ en het was onder andere hierdoor dat ook zoon Jurgen (°29/05/1973) de carnavalsmicrobe te pakken kreeg. 

Als kind staken ze er heel wat kattenkwaad uit, ze bouwden kampen, er werd gevoetbald enzovoort, maar hét evenement van het jaar werd toch telkens weer het ‘Spel zonder grenzen’. 

Dat werd georganiseerd tijdens pinksterkermis en zorgde alle jaren voor een enorme volkstoeloop. 

Heel wat carnavalsgroepen namen hieraan deel, en natuurlijk werd Jurgen er ook op die manier als hetware ingezogen. 

Daarenboven was zijn vader reeds kandidaat geweest in 1982. Hij eindigde toen tweede in de wedstrijd die gewonnen werd door ‘Jempi’.

Toen hij 9 jaar was, nam hij deel aan de verkiezing ‘Mister Koolstraat’ van het zomercarnaval in de Koolstraat en hij won. 

De verkiezing van Miss en Mister Koolstraat was een ludieke wedstrijd voor jongeren tot 15 jaar, waarbij ze verkleed over het podium moesten defileren. Jurgen nam deel aan het defilé onder de naam Jurgen Kabas en werd door de jury uiteindelijk gekozen als Mister Koolstraat

 

Carnaval was toen nog niet zo ‘modern’, de mensen spraken af om naar de stoet te gaan kijken, en daarna gingen ze iets eten. De mensen gingen toen nog vieren volgens het principe ‘kafeiken in, kafeiken oit’. 

In 1996 probeerde Jurgen het voor het eerst. 

In de Ridderzaal van het Belfort werden de drie kandidaten Prins Carnaval 1996 op het Driekoningenfeest voorgesteld aan het publiek. 

Jurgen nam het toen op tegen Kris Van Vaerenbergh, die in 1995 ook kandidaat was, en Yves Van den Bremt (den Bremt).

De campagne werd ontsiert door een geval van vandalisme dat zijn gelijke nog niet had gekend in de carnavalswereld. 

Jurgen maakte toen deel uit van de Toerenbiejoekes en de groep kocht een pompierwagen aan om zijn campagne te ondersteunen. De wagen stond geparkeerd aan de Zeebergbrug ter promotie, maar daar werd de wagen slachtoffer van vandalisme. 

Lampen, ramen, zwaailichten en speciale meettoestellen werden vernield en binnenin werden alle draden doorgeknipt. 

Meteen werd er verdachtmakingen geuit en werd er gesuggereerd dat de vandalen uit het kamp van de andere kandidaten kwamen. De Toerenbiejoekes vreesden (terecht?) de start van een vuile campagne en loofden 100 000 frank uit om de daders te ontmaskeren. Kris en den Bremt ontkenden dat de daders uit hun achterban kwamen en wilden mee helpen zoeken naar de daders, waarbij Kris zelfs 10 000 frank toevoegde aan de beloning voor de gouden tip. De daders werden uiteindelijk gevonden en kwamen, gelukkig voor carnaval, niet uit het carnavalsmilieu

Met 1 290 punten werd Jurgen toen tweede achter Kris Van Vaerenbergh (1 385 punten). 

Den Bremt eindigde op de derde plaats met 713 punten

Twee jaar later probeerde hij het opnieuw en na Yves Van den Bremt (den Bremt) en Pascal Breewee (den Bienaver) stelde hij als derde kandidaat zijn campagne voor. 

3 Kandidaten dus maar tijdens het Driekoningenfeest in de Ridderzaal van het Belfort bleek dat ook Wim Van Sante (Bronco) zich op de valreep ook nog kandidaat gesteld had, al zou blijken dat hij niet veel tijd in zijn campagne zou steken.

De Prinsenverkiezing zelf startte met een vaste proef, waarbij de kandidaten zeven kostuums aan de juiste carnavalsgroepen dienden te koppelen en zes zangers van oude carnavalsliedjes moesten herkennen. 

In de show van Jurgen zaten verwijzingen naar de GFT-container en hield hij grote schoonmaak op het stadhuis. 

Op de zolder van zijn metjen ging hij op zoek naar carnavalsgerief, om te eindigen op de trappen van de Comte. De liedjes We Draugen Vastelauved Op Ons Hand, Op Ons Metjen Ere Zolder en 't Was Carnaval, 't Es Assegoensjdag waren niet slecht, maar Jurgen kon niet op tegen de sterke show van den Bremt.

Zowel het publiek als de jury gaven de voorkeur aan den Bremt, waardoor hij met 1 791 punten Prins Carnaval werd. Pascal Breewee werd tweede met 1 258 punten en Jurgen strandde op de derde plaats met 982 punten. Bronco eindigde zoals verwacht als laatste met 477 punten

Jurgen werd naast prins een begrip in de Aalsterse carnavalswereld.

Prinsjen van Oilsjt : 2008 : Kenny D'Hondt 'De Kenny'

Gezien carnaval 2008 uitzonderlijk vroeg viel, werd ook de prinsenverkiezing navenant heel vroeg georganiseerd, namelijk al op 15 december 2007. 

De verkiezing ging door in de Florahallen en werd gewonnen door Kenny D'Hondt (21/3/1981), die zijn tegenstanders David Vermeir en François Bonnaerens achter zich liet.

Al heel kort na de vorige verkiezingen werd bekend dat er zich tijdens deze campagne drie kandidaten zouden aanmelden om naar de titel van prinsj van Oilsjt te dingen. 

Gezien de vroege verkiezingen, en dus logischerwijs ook een kort campagnejaar, begonnen ze er dan ook al vroeg aan. Zo waren de drie reeds begin juni al aanwezig op de eerste Keiremis Ajoin, die werd georganiseerd door carnavalsgroepen De Copaings, Possensje, Woorom Dadde, de Vismooil'n en Guy De Coster van café 't Ajuintje.

Ook tijdens de tweede Nacht van de Mert waren de kandidaten present.

Kenny D'Hondt mocht al de titel Arendprins dragen in 2003. 

Kenny was gedurende zes jaar lid bij de Lodderoeigen en verhuisde daarna naar De Snotneizen. Na zijn verkiezing als Arendprins werkte hij ook actief mee aan de prinsencampagnes van Wim Delclef en Michel Picqueur. 

François Bonnaerens was al bekend als muzikaal-technisch genie bij de carnavalsgroepen. Hij verleende de groepen en carnavalisten vooral bijstand bij het maken van hun stoetliedjes en dansen. Hij was trouwens één van de medestichters van  Schiefregt'oever. 

David Vemeir, de broer van prins carnaval 2004 Tom Vermeir, was al lid van de Poipeplekkers, de Zieke Zjieratten en de Steijnzoel'n voor hij de Zjieverleppen oprichtte.

Naar aanleiding van de vroege Prinsenverkiezing konden de kandidaten zich reeds in november 2007 een eerste keer rechtstreeks met met mekaar meten tijdens een debat dat gehouden werd op ‘de White Party’ van de Droeve Apostelen.

Het debat dat gehouden werd in de cantine van de werkhallen, werd in goeie banen geleid door Prins Klaus en Christophe Troch, die later voor een tijdje voorzitter van het Feestkomité zou worden.

Gezien de uitzonderlijk vroege carnaval, op 3 februari, zat de agenda 'van 't stad' in januari al bomvol en samen met het Feestcomité werd besloten om de Prinsenverkiezing van dat jaar uitzonderlijk reeds te laten doorgaan op 15 december 2007. 

Hierdoor zou Prins Klaus de twijfelachtige eer krijgen om de kortste ambtstermijn van een Prins Carnaval ooit gehad hebben. 

Det Fortuin (van het Feestcomité) stelde na een evaluatie van de kiezingen van voorbije jaren voor om de publieksstemming tijdens de verkiezingen af te schaffen. Op die manier zou men een 'professioneler' oordeel krijgen van de kandidaten, en zou men heel wat tijd kunnen winnen. De voorgaande jaren draaide de verkiezing steeds uit op discussie, en dat wou ze in de toekomst vermijden. Het voorstel werd niet aanvaard en men zou verder stemmen volgens de gebruikelijke procedure.

Of toch niet.  Het schepencollege besliste toen immers, op voorstel van Dylan Casaer, om de publieksstemming voor de nieuwe Prins Carnaval per sms-voting te laten verlopen. Vroeger was het zo, dat wie een toegangsticket versierd had, ook stemrecht had en dus probeerde elke kandidaat logischerwijs zoveel mogelijk fans naar de verkiezingen te krijgen, maar volgens Dylan zou dit via het sms-systeem vermeden kunnen worden en zouden er door het ontbreken van een stemruimte, ook meer toeschouwers in de zaal kunnen. Natuurlijk zou er maximaal één stem per telefoonnummer toegelaten worden.

Daarnaast werd ook een voorstel ingediend om de toegangskaarten te laten reserveren via het internet. Omdat zo een systeem echter helemaal niet fraudebestendig is, en dus ook zou leiden tot eeuwendurende discussies, werd ook dit voorstel niet aanvaard. Wie kon toen denken dat men enkele jaren later de seconden zou aftellen om toch maar aan kaarten te kunnen geraken via het internet … en dat een sms-voting de normaalste zaak van de verkiezingen zou worden. 

Er was trouwens nog een ideetje dat uiteindelijk niet door zou gaan : men stelde voor om de kandidaat prinsen elk 850 kaarten te laten verkopen aan hun aanhang, waarvoor ze zelf dan een halve euro per kaart zouden opstrijken. Niet dus, want ook dat zou aanleiding kunnen geven tot fraude en discussies. 

De kaarten zouden uiteindelijk dan toch via CC De Werf verkocht worden … 3900 stuks werden het, en ze konden telefonisch gereserveerd worden maar ook ter plaatse worden aangekocht.

Er konden slechts 2 kaarten per persoon gekocht worden en de kaarten waren in een recordtijd van 2 uur allemaal uitverkocht. Kandidaat François Bonnaerens maakte van de gelegenheid gebruik om meteen 800 kaarten over te kopen, wat natuurlijk niet in goede aarde viel bij zijn medekandidaten. 

Ook toen al was de stad nog maar eens op zoek naar een geschikte locatie voor de Prinsenverkiezing.

Hierbij bleken er twee opties te bestaan : de Florahallen of een grote tent. 

De eigenaar van de Florahallen had een huurcontract voor 12 maanden afgesloten met de nv Lavera-events, en deze nv wou de organisatie van de Prinsenverkiezing zeker op zich nemen. 

Zij zouden maar liefst 5 000 mensen in de zaal kunnen krijgen, wat veel meer zou zijn dan vroeger, wanneer de stad dit evenement organiseerde. Lavera-events wou onder andere investeren in een grotere ingang van de zaal en in een betere spreiding van de togen en het podium. 

De stad leek aanvankelijk niet echt geneigd om de prinsenverkiezing uit handen te geven, temeer omdat deze verkiezingen eigenlijk één van de weinige winstgevende activiteiten van het Aalsters carnavalsfeest was.

Tijdens een vergadering van de gemeenteraadscommissie feestelijkheden stelde gemeenteraadslid Vera Van der Borght voor om toch maar gesprekken aan te knopen met de nv Lavera, maar hier werd aanvankelijk afwachtend op gereageerd. Ook Bart Van den Neste, prins 2000 en toen ook bestuurslid bij Open Vld , wou dat de stad zou onderhandelen om de Florahallen te huren en tot een akkoord te komen met de nv Lavera.

Na veel wikken en wegen, pro’s en contra’s en een hoop gediscuteer, werd toch een overeenkomst gevonden die aanvaardbaar bleek voor beide partijen. 

Voor het afhuren van Florahallen zou de stad het fenomenale bedrag van 1 (één) euro betalen. Op deze manier zouden de verkiezingen toch in de Florahallen kunnen doorgaan en moest er niet overgeschakeld worden naar een plan B, wat een feesttent had geweest. 

De Prinsenverkiezing kon ook gevolgd worden via TV Oost. 

Deze samenwerking kostte de stad 2 500 euro voor een uitzending van 20 minuten per optreden, meer dus dan de Euro die werd uitgegeven voor het gebruiken van de zaal. 

Er werd 3 keer 20 minuten uitzending voorzien met nadien nog eens 20 minuten voor de bekendmaking van de uitslag en de eerste beelden van de nieuwe prins.

In de kantine van de werkhallen werd er een groot scherm opgehangen voor de carnavalisten die geen ticket hadden bemachtigd, en waar deze uitzendingen dus ook live bekeken konden worden. 

Door het nieuwe sms-systeem, waarbij het te sms'en nummer ook via televisie bekend gemaakt werd, konden daarenboven ook de kijkers die niet in de zaal aanwezig konden zijn hun stem uitbrengen. 

Meer nog, eigenlijk heel TV kijkend Vlaanderen kon zo een stem uitbrengen op zijn of haar favoriet.

Omdat carnaval en de Prinsenverkiezing dit jaar zo vroeg vielen, werd uiteraard ook niet gewacht op het driekoningenfeest om de volgorde van optredens van de kandidaten te bepalen.

Gezien het driekoningenfeest verschuiven nogal absurd zou zijn, werd deze beslissing dan maar bekend gemaakt op een nieuw evenement; 'Op zen Oilsjters'.

Dat was een soort van publiekskaraoke met verschillende opdrachten die dienden uitgevoerd te worden de kandidaat-prinsen. Het evenement vond plaats voor de carnavalsbeurs in een grote tent op de parking van het Hoveniersplein, net naast de carnavalshallen. 

De voorziene feesttent werd op het laatste nippertje vervangen door een soort circustent, waarvoor men wel gaten in het asfalt moest maken om de tent op te zetten. 

‘Stad van pitten en boeltjen’ … Enkele gaatjes meer konden dus zeker geen kwaad.

"Welkom in onze vernieuwde Keizershallen", sprak Prins Klaus het volk op een ietwat ironische toon toe, waarna het spektakel kon beginnen.

Verschillende ex-prinsen en carnavalisten traden op, en tekstboekjes werden aan het publiek uitgedeeld, zodat ze naar hartelust konden meezingen. Het talrijk opgekomen publiek keek echter vooral uit naar de voorstelling van de kandidaten en het bepalen van de volgorde van optreden.

Van de aangekondigde proeven kwam echter niet veel van in huis. 

Een paar stoelen en een doos met een nummer zouden uiteindelijk beslissen over het lot van de kandidaten. Na een stoelendans mochten de kandidaten immers allemaal een nummertje trekken uit deze doos. Kenny trok het nummertje 3, de meest gegeerde plaats, gezien het laatste optreden meestal het beste in het geheugen van de jury bewaard blijft. David kreeg nummer 1 en Bonares nummer 2. 

De drie kandidaten mochten natuurlijk ook enkele liedjes ten gehore brengen. 

Kenny bracht de liedjes Staupelzot op de tonen van Maak me gek van Gerard Joling en Taufels oon de kant (Gooi die remmen los van Rob Van Daal). 

François Bonnaerens haalde de tweede plaats en zong van Bonares, oh-oh, op het bekende Volare van Al Martino. Ook zijn nieuwe liedje over Aalst op muziek van Verdammt ich liebe dich van Matthias Reim, bleek zeker in de smaak te vallen bij het publiek. 

David tenslotte zong zijn campagneliedjes Ik ben David, (Nu of Nooit van de Kreuners) en moin valies (naar een Hollands après-skiliedje) dat ook een goeie meezinger bleek te zijn en voor heel wat sfeer zorgde.

De verkiezingsavond zelf dan.

David startte met een visueel sterk standje. Verschillende videobeelden werden op een groot scherm geprojecteerd. 

Het verhaal ging over twee kinderen die aan hun vader vroegen om een sprookje voor te lezen. Daarop begon de vader het sproeksken van de poit te vertellen. 

Het ging over een Antwerpse kikker die graag prins carnaval zou worden en hiervoor te rade kwam bij David, die hem de kneepjes van het vak moest leren. 

Het decor van David bestond uit drie delen die op ingenieuze manier omgebouwd werden van het stadspark tot het stadhuis. Helaas was David in het begin van zijn set niet erg stemvast, al had hij met Zetj ne lach op eir toet wel een heel tof nummer te pakken, dat zeker aansloeg in de zaal. 

De kikker verscheen dan 'live', onder de vorm van een pop, op het podium en David zong samen met hem een liedje over Aalst. David hekelde daarbij natuurlijk ook de Aalsterse politiek en de hectisch verlopen kaartenverkoop voor de prinsenverkiezing. 

Vervolgens ging David de kikker een les geven in het 'Oilsjters' dialect. David scoorde geweldig met Moin dialect op de tonen van het lied Felicita, een lied dat vele jaren later nog steeds gespeeld wordt 

Tenslotte bracht hij het nummer Ajoin, ditmaal verkleed als Voil Jeanet. De kikker had het uiteindelijk al tot op de Grote Markt geschopt. Hij kreeg echter geen kus, en werd dus geen prins zoals in het sprookje, maar bleef dansen op het balkon van het stadhuis. 

De show van Bonares was ook al een visueel knappe prestatie. Zijn decorstukken bestonden uit borstbeelden van enkele BO's (Bekende Oilsjteneers) zoals daar zijn : de Ajuinboer Albert Verbestelt en Kamiel Sergant.  Zelf verscheen hij uit een ajuin en zette zijn show in met een liedje op de tonen van ‘Chiquitita’ van ABBA. 

De stem van François bleek, hoewel hij wel toonvast was, jammer genoeg niet krachtig genoeg te zijn en was bij momenten heel moeilijk verstaanbaar bij het publiek. Hier en daar was dan ook boe-geroep te horen. 

Als tweede liedje kwam As voil jeannet op de tonen van Ich bin wie du van Marianne Rosenberg. 

Het derde nummer werd een parodie op de Antwerpse stadscampagne 't Stad is van A en hij verklaarde dan ook zijn liefde voor Aalst via het aanstekelijke  Steikezot van a. Hij gooide alle remmen los. Met een keyboard in de hand eindigde hij met Da's nen oilsjteneer op de tonen van The Final Countdown van Europe met vuurwerk en confettikanonnen. 

Een behoorlijk hilarische versie van de rockklassieker, maar toch niet genoeg voor de overwinning zo zou later blijken.

Kenny bracht een show met een boodschap en humor. 

Hij hield het decor eerder sober in vergelijking met zijn voorgangers. Een decor dat bestond uit een grote muur met graffiti, verwijzend naar de werkhallen en een grote garagepoort waar bij elke nieuwe act een nieuwe verrassing kwam uitgerold. 

Hij scoorde uitstekende punten met enkele flinke steken onder water naar politici en medekandidaten. 

Bij aanvang van de show was ook de stem van toezichter Etienne Grillaert ('paken') te horen, die de carnavalisten in het Gijzegems aanmaande om 'een slagsken deur te geven'. Kenny kwam door de poorten van zijn decor gereden met een half afgewerkte carnavalswagen en zette hierop zijn lied Nor d'hallen' in, terwijl hij geflankeerd werd door twee dansers die Etienne en Paroi moesten voorstellen.

Etienne was nogmaals te horen toen hij, in naam van de Paroi, de kandidaat die 800 toegangstickets voor de Prinsenverkiezing in de container met isomo gesmeten had, bedankte. 

Hierbij werd natuurlijk 'fijtjes' (alhoewel) verwezen naar de 800 door zijn medekandidaat Bonares opgekochte tickets.

Bij het tweede nummer ging het eventjes mis. De troon waarmee Kenny het podium werd opgereden, ging iets te vroeg door de poort van de mini-werkhallen, waardoor het achterstuk afbrak. 

Kenny keek echter niet achterom, was allerminst uit zijn lood geslagen, en bracht Carnaval es e foit waarbij hij op het podium veranderde van kostuum. 

Hij had het verder over de politici die veel beloofden, zoals een crematorium en een ondergrondse parking, maar weinig waarmaakten, en hij riep dan ook  burgemeester Ilse Uyttersprot op om haar tanden te laten zien. 

De stem van Etienne weerklonk opnieuw door de luidsprekers en dit keer had hij een boodschap voor de burgemeester. "Schepen Stylemans werd gesignaleerd terwijl hij stond te konkelfoezen met een vrouw met Meldertse tongval". Kenny bracht hierop zijn nummer 'Heila Ilse', waarbij hij dan nogmaals van de gelegenheid gebruik maakte en opriep om haar tanden te laten zien. 

Dat nummer werd ook één van die grote klassiekers, en toen Ilse in 2020 vermoord werd door haar partner werd dit heel vaak opgehaald in herinneringsfilmpjes. Kenny zelf zag dat niet zitten. 

‘Heila Ilse’ opnieuw brengen zou zeker nog niet voor direct zijn, en als hij het toch opnieuw zal aankunnen, zal het met een wrang gevoel zijn.

Zijn slotnummer was 'Oilsjt Geriejd vèr carnaval', wat veel succes had bij het publiek. Kenny kwam, dit keer op een wel volledig afgewerkte praalwagen, nog eens door de poorten van zijn decor gereden om zijn supporters te begroeten. 

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan, en die tijd van gaan was nu aangekomen voor de vorige prins, Prins Klaus. 

Er werd 'happy birthday' gezongen door de zaal ter gelegenheid van de verjaardag van Klaus, en ondertussen kwam zijn team op het podium met een gigantische taart. Deze taart zou uitgedeeld worden aan iedereen die een stukje wou. 'Ik zien eir toch zu geiren", sprak Klaus daarop duidelijk geëmotioneerd het publiek toe. 

Na dit kleine verrassingsfeestje volgde dan zijn afscheidsliedje 'Doeidgewoejn de Klaus', en daarna kwamen Ilse Uyttersprot en Nicole Ringoir het podium op om hem zijn afscheidscadeaus te overhandigen. Hij kreeg een staande ovatie van het publiek en kreeg van zijn entourage een heuse verjaardagskroon opgezet. Burgemeester Uyttersprot overhandigde hem zijn oorkonde en Nicole kwam met een knipselboek, met daarin alle artikels die verschenen waren tijdens zijn carnavalsjaar. 

Yvan De Boitselier nam tot slot nog eens het woord in naam van het team van Klaus, dat trouwens ook nog een champagneweekend gekocht had voor hun prins.

Het slot van de avond was aangebroken, en de puntentelling was een feit : 

Bij de bekendmaking van de uitslag verraste Kenny al meteen door de hoogste punten te halen op de theoretische proef e, voor zijn show kreeg hij van van maar liefst twintig van de vijfentwintig juryleden de meeste punten toegekend ... 

De publieksstemmen dan. In totaal werden maar liefst 6 926 sms'jes uitgebracht. 

34 percent van de stemmen ging naar Kenny, David haalde 41 procent, Bonares 25. 

Het sms'ende publiek gaf dus wel de voorkeur aan David, maar Kenny won toch het pleit met een mooie 97 punten voorsprong. 

Kandiaat Kennis Jury Publiek Totaal 

Kenny 372 821 333 1526 

David 364 648 417 1429 

Bonares 264 531 250 1045 

Na de prijsuitreiking was Bonares diep teleurgesteld. Hij werd derde en laatste. "Ik kap ermee. Ze zien mij in dit carnavalsmilieu niet meer terug. Dit is een regelrechte afstraffing", zei hij boos. 

'Mijn rug doet zeer... van alle messen die erin geplant zijn', 

Ook David was teleurgesteld, vooral omdat hij volgens het publiek de beste show gebracht had. 

Kenny werd lid van de prinsencaemere.

Kenny bleef een heel aktieve bij in het carnavalswereldje en maakte ook naam als zaakvoerder van de ‘Aalst Taxi Company’.

Bij de uitoefening van zijn job op 22 maart  2016 heeft hij letterlijk 5 minuten ‘chance’ gehad en hij mag blij zijn dat hij alles nog kan navertellen. 

Hij was ‘s morgens vroeg naar Zaventem vertrokken om er een klant op te pikken in de luchthaven. 22 maart inderdaad, de dag van de aanslagen …

Toen hij arriveerde, waren de ontploffingen net gebeurd. 

Niet echt wetende wat er juist aan de hand was, besloot hij om op de vijfde verdieping van de parking te wachten. Van daaruit zag hij de chaos aan het vertrekpunt: brandweer en ambulances reden af en aan en het gebouw werd geëvacueerd. Ter hoogte van de lift zag hij dat alle vensters gesneuveld waren en hier en daar lag een gewonde op de grond of werden er weggedragen op een brancard. Het vliegtuig van de klant die hij moest ophalen, was nog niet geland en vloog door naar Amsterdam.

Slecht nieuws in 2020-2021 voor Aalst carnaval.

Hoewel de stoet in 2020 in Aalst nog kon doorgaan, werd de volgende periode ééntje met een zwarte kleur. De Aalsterse carnavalsgroepen kregen het net zoals hun collega’s uit andere steden, de horeca, de evenementensector, de Vlaamse jeugdverenigingen en heel veel beroepscategorieën heel zwaar te verduren wat het verloop van hun evenementen betreft. 

Geen eetfestijnen, geen quiz, geen taarten- wafels- of pannekoekenslag. Geen initiatieven whatsoever, kortom … Droevig, heel droevig. 

Kenny, de voorzitter van AKV De Melkmoilen was het daar volmondig mee eens en vertelde in de pers : “Buitenstoeten zijn niet kunnen doorgaan afgelopen jaar. We doen meestal met ongeveer vijf buitenstoeten mee dus die zijn allemaal weggevallen.” Daarnaast liet hij ook weten dat hun eetfestijn en de jaarlijkse barbecue niet konden plaatsgrijpen, wat financieel voor een grote kater heeft gezorgd. Al was hij wel dankbaar voor de verschillende initiatieven die zijn carnavalsgroep voor elkaar heeft kunnen krijgen: “We hebben rijsttaarten aan huis verkocht en hebben een corona-editie georganiseerd van ons jaarlijks eetfestijn; dus we hebben toch nog iets op touw kunnen zetten.”

De sympathieke prins moest het ondergaan zoals iedereen, maar via zijn facebookberichtjes trachtte hij toch op ludieke wijze af te tellen naar hét hoogtepunt van het jaar : de stoet. 

Zo vertelde hij onder meer over de liedjes die nog niet afwaren, het kostuum waar nog ‘kweeniewat’ aan moest gebeuren. Hij vroeg en kreeg tips voor zijn ‘lasogen’ en hij ging ‘in de clinch’ met de ‘sjampetter’ (voorzitter van het feestcomité) toen de laatste niet werd uitgenodigd op het doopfeestje. 

Allemaal heel ludiek, en met heel wat toffe commentaren, maar toch werd het nu ook voor iedereen duidelijk wat voor een werk er allemaal kruipt in de taak van de voorzitter, en bij uitbreiding van alle groepsleden.