Koffiekoeken op aswoensdag

De échte karnavalisten kennen het zeker wel : het gebruik om tijdens de aller-, allerlaatste uren van karnaval nog een koffiekoek te gaan eten bij de burgemeester.

Wat ooit begon als een grapje, groeide uit tot een ware traditie.

We schrijven eind jaren negentig.
Een groepje karnavalisten dat de driedaagse op een toffe manier wou afsluiten, besloot om de burgemeester te verrassen met een bezoekje op de eerste werkdag na de karnavalsdrukte.

De karnavalisten : Piet De Koninck, Zwette Zjang, Yves Luypaert, Den Dizzen, en nog enkelen ...
De burgemeester : Anny De Maght.

Het groepje nodigde zichzelf dus eigenlijk uit bij de burgemeester, maar voorzag zelf wel in koffiekoeken. Aangekomen op het stadhuis vroegen ze een tas koffie om te bekomen van de zware dagen die eraan voorafgingen ... en die kregen ze ook ...
Bij een koffie en een koek werden de afgelopen dagen uitvoerig besproken. Anny belde zelfs naar de vrouwen van de aanwezigen, om hun te zeggen dat alles okay was, en dat ze zich niet ongerust moessten maken als hun wederhelft wat langer als voorzien zou wegblijven.

Zoals gezegd, het is begonnen met een éénmalig feit, maar door de media-aandacht die deze 'kaffeklasj' kreeg, kwamen er steeds maar meer en meer karnavalisten opdagen om hun koffie te claimen.

In 2000 waren er maar liefst een 100 tal gegadigden, en ze konden niet allemaal meer binnen. De burgemeester ontving de gemotiveerden dan maar in de trouwzaal. Dat jaar was er echter enkel sprake van koffie. De koeken hadden de karnavalisten zelf niet meegebracht ...

In 2001 ontstond een klein relletje. Anny was afwezig door een open hartoperatie, en het was haar vervangster, Gracienne Van Nieuwenborgh, die de honneurs waarnam. Het liep allemaal wat uit de hand ... 

Men hoopte dan ook op een snelle comeback van de geliefde Anny De Maght en men liet dat dan toen ook heel duidelijk blijken.

In 2002 was ze opnieuw aanwezig, en als dank trakteerde ze de karnavalisten niet enkel op koffie, maar ook op de koeken.  Nabespreken zat er niet meer in, daarvoor was de groep te groot geworden, maar de traktatie werd sedertdien wel een traditie.

Ook de opvolgers van de toenmalige burgemeester bleven deze traditie eren, en tot op vandaag worden de karnavalisten jaarlijks getrakteerd op koffiekoeken. Tegenwoordig gebeurt dit op de binnenkoer van het oude stadhuis, want ook in de trouwzaal zouden alle liefhebbers niet meer binnenpassen.
'Karnaval is niet àf, als je niet in een koffiekoek gebeten hebt'.

In 2017 werden maar liefst 1500 koeken uitgedeeld in amper 20 minuten.

Medewerkers van de stad lieten toen horen dat de traditie van de bedeling jammer genoeg eigenlijk volledig aan het verloren gaan was. 

Immers, terwijl het net de bedoeling is om als laatste 'overlevenden' weggelokt te worden van de Grote Markt, zodat de kuisploegen aan hun werk kunnen beginnen, zijn er nu heel veel mensen die naar huis gaan, en 's morgens speciaal terug komen om hun koek.
Het jaar later waren de toen 1000 koeken ook in een mum van tijd verdeeld.

Prinsj Raf '17 miste de koekenbedeling wegens 'volledig op'.

Prinsj Joe '15 had hem dat eigenlijk gedeeltelijk al voorgedaan. Hij verscheen wel, maar was wat laat op de afspraak in zijn prinsenjaar en stond voor een gesloten deur. Hij ging dan maar zelf naar de dichtstbijzijnde bakkerij om 300 koffiekoeken, die hij uitdeelde in de cafés aan het station.

Daar waar het officiële 'koffiekoekenuitdeelmoment' steeds rond 8 u plaatsvindt (woensdagmorgen), besloten enkele carnavalisten in 2020 dat dat 'veel te laat' is. Zij lanceerden dat jaar het idee om om 7 uur al 250 koeken uit te delen, en dit onder het motto 'a ontboit, ons zergen!'.
Hiervoor deelden ze tijdens de drie carnavalsdagen polsbandjes uit. Met dergelijk bandje had je dan recht op een koek.

 
Hun veelbelovende leuze : 'onder 't oeig van de zwette maan, zejje ons zing stoon, me ons kaffekoeken. Eite goensjtdag geren me ons mei ? Passeirt ten isj ver annen oigen voucher!'.

Hoewel het een heel ambitieus plan was, bleef het maar bij één jaar ... 

De traditie van de burgemeester blijft wel bestaan ...


Bronnen:

HLN - foto
HLN 15/2/2018
TV Oost 2017
Facebookpagina 'a ontboit, ons zergen' van Shauni Van Impe

Juliaan Boelens - de ajuinworp

Op zondag 17/1/2016 werd Aalst overschaduwd door de dood van de "uitvinder" van de Ajoinworp en de Gouden ajoin.
Juliaan "Jul(es)" Boelens overleed op 91-jarige leeftijd. 

Alweer een carnavalist in hart en nieren die het feestje vanaf nu ‘hierboven’ zal verder vieren.

Gezien de Maandagstoet ‘in de Jaren stillekes’ te weinig volk aantrok, wilde Juliaan daar iets aan veranderen.

Hij zat toen in het Feestcomité, en de leden merkten toen op dat de mensen op maandag niet meer naar de stoet kwamen kijken. Deuren bleven gesloten, en men nam de moeite gewoon niet meer om nog buiten te komen voor de festiviteiten.

Hij bedacht in 1958 dus de Ajuinworp om terug meer volk te lokken naar de stoet op carnavalsmaandag, en zijn ideetje groeide uiteindelijk uit tot een onvervalste traditie.

Hij zorgde er namelijk voor dat er weer ‘ iets te doen was’, zodat de mensen ook nog bleven staan om te kijken naar de stoet die passeerde.

Het eerste jaar (1958), toen de worp voor de eerste keer werd georganiseerd, stonden er een 100 mensen op de Grote Markt.

Het jaar daarop waren dat er al tussen de 200 en de 300, en als je tegenwoordig naar de ajuinworp wil gaan, en je nog een plaatsje kan bemachtigen, mag je je gelukkig prijzen.

De ajuinworp, met de gouden ajuin als hoofdprijs, brengt tegenwoordig immers een heuse volkstoeloop teweeg, en zowel jong als oud doen er hun uiterste best om met de hoofdprijs te gaan lopen, hoewel natuurlijk niemand weet wie de ‘winnende ajuin’ het publiek in zal gooien, en waar deze uiteindelijk zal terecht komen. 

Juliaan volgde ‘zijn’ ajuinworp de laatste jaren in alle stilte en sereniteit vanop de achtergrond.

Hij werd nauwelijks nog opgemerkt, maar uiteraard keek hij heel trots vanuit de feestzaal van het stadhuis nog steeds toe, hoe de prins en de burgemeester de ajuintjes het publiek in gooiden, luid ‘Ajoin! Ajoin!’ brullend.

Karnaval zonder de ajuinworp is ondertussen zoals een Jeannet zonder hare haring, of zoals een kermis zonder Delforge, maar wie weet nog wie of wat er aan de oorsprong lag van dit evenement.

In 2013 bestond de ajuinworp exact 55 jaar en AKV De Zwiejtzoel'n besloot om de ‘uitvinder’ toen een onvergetelijke carnaval met een praalwagen en beeltenis van hem te bezorgen. 

Die dag zorgde de AKV ervoor dat de – toen twee - ajuinboeren en de uitvinder van de Ajuinworp in de kijker gezet werden, en ze gooiden maar liefst 15.000 ajuintjes in het publiek. 

De zussen Isabelle en Caroline Claessens van de gelijknamige juwelierszaak schonken toen een juweel ter waarde van 500 EUR aan de ‘vinder’ van de winnende ajuin.

Op de doop van de wagen was Juliaan trouwens heel emotioneel. Het deed hem natuurlijk iets. ‘Ze’ waren hem niet vergeten.

De ajuinboeren liepen toen het hele parcours mee, Juliaan kwam er echter pas bij op de Grote Markt, want hij was tamelijk slecht te been. 

Hier een filmpje van de bewuste stoet, 

gemaakt door CarnavalAalstKoentje : 

Er was afgesproken dat Juliaan net voor de Grote Markt op één van de wagens zou klimmen en dan de apotheose van de stoet vanop de wagen zou kunnen meemaken, maar hij geraakte niet op het trapje van de wagen, want dat bleek nét iets te hoog te zijn. Hij probeerde en probeerde, en werd er serieus nerveus van, want hij wou dit dolgraag meemaken, maar het lukte écht niet. 

Uiteindelijk is hij met een van de medewerkers van de Zwietzoel’n aan de arm te voet over de Grote Markt gestapt, voor de carnavalswagens uit.

Het publiek stond wat verdwaasd te kijken, ... Wie is die man die daar voor de groep loopt, maar al gauw bleek dat de man, die ondertussen ook bekend was van tal van bijeenkomsten van de Aalsterse oud-strijders, de Ajuinworp te hebben bedacht, ... iets wat velen vergeten waren of zelfs niet wisten. Uiteraard moest hij daarna nog tal van interviews geven.

Tijdens de worp van 2015 was ook premier Michel aanwezig tijdens de worp. Hij waagde zich toen zelfs aan een paar woordjes Oilsjters, en maakte naar hartelust selfies met de aanwezige carnavalisten. 

In 2016 werd het dus een hele speciale ajuinworp , ... voor de eerste maal in de geschiedenis zonder een glunderende Juliaan.

Juliaan was ook actief als lid van de sportraad en actief bestuurslid van de Aalsterse Vaderlandslievende Verenigingen.

Hij was nog goed bij de pinken voor zijn leeftijd en was ook volledig mee met de sociale media. Een groot carnavalist die regelmatig nog iets poste op zijn Facebookpagina, waardoor we allemaal weer 'bij' waren.

Bronnen : 

Facebook Juliaan Boelens

HLN 

De Streekkrant 

Eigen info