Clown Jaspie (+ 2024)

Jasper D'Haese (° 23 maart 1991 - † 24 december 2024) was een geliefde naam in Aalst en ruime omgeving.

Hij verwierf vooral bekendheid als 'Clown Jaspie', de speelse figuur waarmee hij vele (kinder-) feestjes animeerde. Of het nu ging om een verjaardag, een Sint-Maartenfeest, een halloweenparty, of nog iets anders ...  Jaspie was just one call away ...

Hij was alleen of samen met zijn companen van bookingskantoor/theatergroep 'Amuzanto' te boeken voor privé- of bedrijfsevenementen, en verwierf op vrij korte tijd enige bekendheid ...

Toch blijft de wijsheid dat clowns vaak een moeilijk en eenzaam leven leiden, ook hier rechtop staan.

Neen, het is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest ...

Jasper had het vaak moeilijk in zijn jonge leven, dat mag onder andere blijken uit de berichten op Facebook die hem als een een gevoelsmens lieten zien. 

In 2023 postte hij aan de vooravond van kerstmis nog de boodschap 'Fuck Christmas' en af en toe verscheen er wel eens een zwarte foto,  zonder verdere commentaar.  

Natuurlijk was het ook niet allemáál kommer en kwel. Er waren natuurlijk ook leuke en opgewekte posts te leren. 

Die gingen dan over vrolijke kinderen en hun ouders na een geslaagde voorstelling, het enthousiaste publiek bij een optreden of presentatie of 'gewoon Jaspie' (die een lach trachten te toveren op ieders gezicht).

Jasper was al een tijdje ziek (hij kreeg oa palliatieve verzorging), maar toch kwam zijn overlijden vrij onverwacht.

Getuige hiervan zijn de vaak heel verbaasde reacties op sociale media van velen die hun medeleven uiten ...

In maart 2017 kon kijkend Vlaanderen kennismaken met Jasper/Jaspie.

Voor het programma 'Komen Eten' (VIER/Play 4) toverde hij zijn kunstjes en tegelijkertijd lekker eten op tafel.

Naast het goochelen en entertainen, had hij ook nog een andere job: zijn frituur - frituur 'De Bargie' aan de Bargiebrug in Gent - uitbaten. Voor het programma echter werden geen frituursnacks voorzien.

Zijn menukaart zag er - letterlijk - uit als een toverstaf, en ook tijdens het etentje haalde hij geregeld zijn goocheltrucs boven. 

De gasten kregen die avond trouwens enkel bier te drinken, bij élk gerecht.

Tijdens het programma 'Iedereen Beroemd' (VRT) ging hij regelmatig met diverse (Vlaamse) artiesten op stap om tijdens hun shows letterlijk 'de clown uit te hangen'.

Jasper omschrijf je, op zijn minst gezegd, als een persoonlijkheid waar je niet naast kon kijken.

In maart 2018 konden we Jasper ook bewonderen in 'De Buurtpolitie', de série waar ook die andere Aalstenaar, Andy Peleman, een niet onbrlangrijke rol vervulde.

Eén van zijn beste maatjes, Eddy Temmerman, is een manusje-van-alles die een hele tijd lang fungeerde als technieker en fotograaf van onze artiest.

Eddy en Jasper luisterden vaak kermissen en Natourcriteriums op als de 'Antieke Velokes'.

Sinds 2013 was de taak van technieker weggelegd voor Noredin.

Tijdens de coronaperiode was Jasper trouwens ook één van de 'gendarmes' die de orde kwamen handhaven in de stad.  

Op ludieke wijze werden de reglementen van afstand houden en in de elleboog niezen, herhaald naar iedereen die het horen wou.

Jasper liet ook zijn eigen Nominetten maken, omdat ook de carnavalswereld hem steunde en zodat hij ook verder ontdekt kon worden uiteraard.

Ook was hij een tijdlang actief als lid van de stedelijke Adviesraad Feestcomité.

In 2023 werd hij er vervangen.

Verder bracht hij ook wel eens een liedje uit, zoals bijvoorbeeld 'Weir Gon Nog Ni Nor Hois' (terug te vinden op de 4e cd van  Zjiever).

Daarnaast werd hij zelf ook bezongen in 'Eila Jaspie' van De Foef.

Hij was lid van 'De Vrienden van de Blaa biskoppen' en was ex voorzitter van 'Het Reuzencomité' in Hofstade.

Een bezig bij dus, en dat is wat veel mensen ook apprecieerden in hem... zijn enthousiasme, zijn gedrevenheid, zijn loyaliteit, ...

Het was op kerstavond 2024 dat het nieuws van zijn overlijden bekend raakte.

Velen postten nog een mooie herinnering, een mooi eerbetoon of een oprechte blijk van medeleven in de diverse Aalsterse groepen waar het bericht geplaatst werd.

Jasper D'Haese werd slechts 33 jaar, maar toch liet en laat hij in en rond Aalst, maar ook vér daarbuiten, een pak mooie herinneringen na.

Zo ook de spreuk 'Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd', die zijn facebookpagina sierde. 

Tears of a Clown ...

Vaarwel Jasper/Jaspie!

Bronnen :

Grote dank aan Carnavalaalstkoentje Episodecalendar.com

FB Amuzanto

FB Jasper D'Haese

FB Jasper DH

Kevin Soulliart (foto 'Velokes')

In memoriam foto François Vermeiren

'X' Amuzanto

Tupperware

De producten van het merk Tupperware maakten hun debuut in 1946, aan het begin van een revolutionaire periode in de naoorlogse geschiedenis. 

Ook België, en meer bepaald ons eigen 'Oilsjt' werd een belangrijke schakel in dit bedrijf. 
Jarenlang produceerde men hier immers de gekende 'potjes' ... 

In 2024 kwam er slecht nieuws voor de firma, en ook de Belgische tak van de firma.

Het was scheikundige Earl Tupper die een vonk van inspiratie kreeg toen hij gietvormen aan het maken was in een kunststoffenfabriek. 

Hij ging aan de slag met het idee dat, indien hij een hermetische afsluiting kon ontwerpen voor plastic opslagverpakkingen, zoals die in van een verfpot, hij de door de oorlog getroffen gezinnen misschien wel eens zou kunnen helpen om geld te besparen op kostbare voedselverspilling. 

Het idee, dat uiteindelijk leidde tot de huidige karakteristieke verpakking, heeft doorheen de jaren inderdaad bijgedragen tot het ontstaan van de huidige, kwaliteitsvolle, bewaardozen en heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop voedsel wordt bewaard, geserveerd en bereid.

De afgelopen 60 jaar hebben de producten van het merk Tupperware de veranderende trends op de voet steeds gevolgd. 

Van de voorstadsbeweging tot de feministische revolutie van de jaren 1960 tot de “cocooning” van de jaren 1990, Tupperware voegde voortdurend een unieke organisatorische touch toe aan het leven en de keuken van iedereen.

Of het nu de revolutie van het koken in de microgolfoven is, die gezinnen met tijdgebrek helpt om gezonde maaltijden sneller en gemakkelijker te bereiden, of het telen van groenten in de ruimte met NASA, alles wat we doen wordt gedreven door de wens om tijd, geld, ruimte, voedsel en energie te helpen besparen. Tot op de dag van vandaag blijft Tupperware dan ook innoveren voor het welzijn van mensen en onze planeet.

Tupperware Brands Corporation is nog steeds één van de grootste distributeurs wereldwijd van innovatieve producten onder meerdere merken. De producten omvatten designgerichte bereidings-, opslag- en dienstenoplossingen voor de keuken en thuis.

Naast het merk Tupperware, en dit is in onze contreien misschien minder bekend, biedt Tupperware Brands Corporation ook schoonheids- en verzorgingsproducten aan met de merken Avroy Shlain, Fuller Cosmetics, NaturCare, Nutrimetics en Nuvo.

De scheikundige Earl Tupper was dé pionier in het gebruik van polyethyleen voor huishoudelijke toepassingen, en amper vier jaar na de oprichting (1944) van zijn Tupperwarebedrijf werd de eerste – voor iedereen wel bekende - home party gelanceerd. 

Het eigenlijke huis-aan-huis verkoopsysteem werd in 1951 ontwikkeld door Brownie Wise, een voormalige verkoopsagente van Tupperware. Zij werd in 1958 ontslagen vanwege een meningsverschil met Earl Tupper over de bedrijfsactiviteiten. 

Misschien heb je wel al eens een workshop of demonstratie van Tupperware bijgewoond of zelf georganiseerd. Vergeet de statische vergaderingen in de saaie vergaderzalen, en verhuis de hele boel naar de huiselijke sfeer!

Dat concept werd zo'n groot succes dat de producten op den duur eigenlijk enkel nog verkocht werden op deze thuis-demonstraties.

Niet enkel het bedrijf zelf, maar ook het bedrijfslogo heeft in de loop der jaren een evolutie meegemaakt. Van bij de oprichting in 1944 tot in 1951 werd een eerste simpele versie losgelaten op de mensen.

Deze eerste variant bevatte enkel de naam van het merk, gemaakt in zwarte handgeschreven letters op een witte achtergrond. Van de letters besteedde de auteur speciale aandacht aan de “T” en “W.” 

Hoewel alle letters in de naam met een hoofdletter waren geschreven, is het enkel de “T” groter geschreven werd. Tegelijkertijd werd de horizontale lijn in beide richtingen aanzienlijk vergroot. De “W” ziet eruit alsof het geen op zichzelf staande letter is, maar wel bestaat uit twee “V’s” die over elkaar heen zijn geplaatst.

Van 1951 tot 1958 veranderde het logo. 

Deze variant was vrijwel volledig identiek aan de originele versie, maar men gebruikte 'dubbele' letters.

Naast de hoofdinscriptie heeft de auteur ook de slogan van de organisatie toegevoegd, "Een luchtdichte zaak voor versheid." 

Bovendien werd toen ook het copyrightmerk ® aan het logo toegevoegd, wat duidt op handelsmerkregistratie.

Tussen 1958 en 1974 keerde men eigenlijk terug naar het basisontwerp. 

Het bedrijfslogo werd teruggezet naar de originele versie, op enkele uitzonderingen na. Alle lijnen en contouren in de symbolen bleven wel behouden, maar de auteur probeerde ze helderder en krachtiger te maken, zodat de afbeelding een gevoel van macht en vertrouwen bij de klanten zou overbrengen. Alle aanvullende elementen werden verwijderd. Het gaat hierbij niet alleen om het ®-teken, maar ook om de slogan.

Het was ook in die periode, meer bepaald op 31 mei 1961, dat Rexall Manufacturing of Belgium zich in de voormalige katoenspinnerij en -weverij, waarvan hierboven sprake was, vestigde. 

Waarom het bedrijf voor Aalst koos? 

Wel, Aalst beschikt over snelle en regelmatige treinverbindingen met de hoofdstad, wordt doorkruist door een belangrijke autoweg en bevindt zich niet zo ver van de luchthaven van Zaventem. Interessant dus voor het vervoer van passagiers en goederen. 
Daarenboven beschikte onze streek over een belangrijke reserve aan arbeidskrachten. 

Bij de inhuldiging van het nieuwe industriepark (te Erembodegem) werden volgende gevleugelde woorden uitgesproken door de heer L. Moyersoen (voorzitter van het aktiecomité). 

"...    Hier te Erembodegem werden twee belangrijke fabrieken, waarvan de activiteit praktisch stilgevallen was, in bedrijf genomen door nieuwe ondernemingen. Op enkele honderden meter van hier rijst de hoge schouw van de voormalige 'Eolienne', waarop de woorden 'Tupperware' verkondigen dat voortaan aldaar op Europese schaal plastieke huishoudartiekelen worden vervaardigd, op inititatief van de machtige Amerikaanse Rexall Manufacturing of Belgium';

Op dit ogenblik zijn aldaar reeds 255 werknemers te werk gesteld, waarvan 103 in Erembodegem wonen ..."

Tupperware Aalst was geboren, en het werd daarmee ook de eerste fabriek buiten de Verenigde Staten. 
Deze vestiging in Aalst speelde sindsdien trouwens een heel prominente rol binnen de groep. Zo werden naast Orlando (Florida) enkel in ons eigen 'Oilsjt' nog nieuwe producten ontwikkeld.

Hier een fotootje van de allereerste, goed bewaarde, Tupperware-machine in Erembodegem. 

In 1963 veranderde de naam naar 'Tupperware Europe NV', maar amper een jaartje later werd dat 'Rexall Belgium NV"

Bij Tupperware Aalst werkten in die periode ruim 500 werknemers, meer bepaald om en bij de 350 arbeiders en 170 bedienden. 

De site in Aalst was onder meer verantwoordelijk voor het onderhoud van alle Europese matrijzen en zou dat ook na de verhuis in 2007 blijven doen. Ook de R&D activiteit blijft. 

Er werd niet alleen geproduceerd,  er was eveneens een cel "development and testing" om de goede kwaliteit te blijven garanderen waaraan Tupperware zijn naam te danken heeft.

Wie spreekt van een fabriek denkt natuurlijk ook aan de onlosmakelijk verbonden 'logistiek' die daar mee gepaard gaat. Van hieruit vertrokken immers materialen naar de Belgische Verdelers, maar ook naar de overige Europese landen.

Op de site Aalst waren er eveneens verscheidene administratieve diensten ondergebracht.

In 1965 was er echter ook sprake van 'nervositeit' binnen het bedrijf. 

In 'Voor allen' van 10 juli dat jaar lezen we : 

"In de (Amerikaanse) scheikundige bedrijven Tupperware en Gates Europe te Erembodegem broeit er wat. 
Het eerste wat opvalt wanneer men een arbeider van deze bedrijven spreekt, is zijn nervositeit om niet te spreken van gejaagdheid. 

... Dit verwondert ons geenszins als men weet aan welk tempo in deze fabrieken moet gewerkt worden. 

Het is wel waar dat in om het even welk bedrijf tegenwoordig aan tempo gewerkt wordt, maar de fabrieken van Erembodegem spannen hierin zeker de kroon. Daarbij komt dan nog de voortdurende opjaging waaraan de werkers blootgesteld worden. Voegt men hierbij het uiterst lage minimumloon van 36,15 frank per uur, dan baart het zeker geen verwondering te vernemen dat reeds tal van arbeiders er de brui aan gaven en naar andere werkgelegenheden vertrokken. 
Zoals te verwachten was, zijn de werknemers tegen dergelijke toestanden in verzet gekomen. Van zodra hiervan iets merkbaar werd, heeft de directie onmiddellijk ingegrepen met het organiseren van verschillende personeelsvergaderingen".   

Uit die eerste vergaderingen werd bekomen : een verhoging van de lonen met 4%, een aanpassing van de ploegenpremie, verlenging tot 28 gewaarborgd weekloon bij een werkongeval, en een verhoging van 1% op de eindejaarspremie.

't Is iets natuurlijk, maar als je weet dat het bedrijf haar winst van 42 miljoen meer dan verdriedubbeld heeft, is dit uiteraard maar een kleine toegeving. 

Men bleef echter wantoestanden aanklagen vanuit de vakbonden. Gezien men maar niet tot akkoorden kon komen werd het conflict in Juni 1967 voor het verzoeningsbureau van het Nationaal Paritair Comité gebracht. 

Geruchten als zou het bedrijf verhuizen naar Nederland werden tegengesproken en er werd zelfs ter overweging gebracht om de verspreide Tupperwarediensten te centraliseren in Aalst. 

De gebouwen werden gemoderniseerd en de productie kon worden gestart in maart 1966. 

We spreken hier nu over 'Dart Industries Belgium'

Bij de inhuldiging werd een gedenkplaat opgehangen met de tekst : "Samenhorigheid, geestdrift en bezieling hebben op dit oude gebouw onze vernieuwende stempel gedrukt; In vreugde en voorspoed, door arbeid, bouwen wij verder aan ons bestaan". 

Op 11 juni 1968 werd het eisenprogramma besproken met de directie en bekwam men enkele opmerkelijke resultaten : 

de basislonen werden verhoogd met 3%, de ploegpremie van de nacht wordt verhoogd met 0,25 frank, de arbeidsduur gaat van 44 naar 43 uur per week (voor de dagdienst), en van 45 naar 44 uur (voor de verpakkingsdienst). Er kwam ook een regeling in verband met het betaald verlof en met het pensioen. Een afscheidspremie van 500 frank per dienstjaar werd voorzien vanaf 1969. 

Het bleef trouwens goed gaan met de cijfers, en een uitbreiding drong zich op. 

Gezien hiervoor in Erembodegem niet meteen middelen en gronden ter beschikking stonden, besloot men om uit te wijken naar Aalst. 

We spreken over een dubbel zo grote fabrieksoppervlakte, en dat kon men verkrijgen in de oude gebouwen van Roos-Geerinckx-De Nayer aan de Dender . Met een totale oppervlakte van 35000m2 bood zij 25000 m2 aan gebouwen, ruimschoots voldoende dus om aan de vraag te voldoen.

Het was anno 1895 toen Emmanuel De Coen-Moyersoen zijn ijzerhandel aan de stoom-katoenspinnerij en weverij Geerinckx-De Naeyer verkocht. 

De nieuwe fabrieksgebouwen werden in 1909 opnieuw in gebruik genomen maar de bombardementen bij de aanvang van de oorlog in mei 1940 verwoestten het hele complex. 

Men bleef echter niet bij de pakken zitten en eind 1949 draaiden er opnieuw de getouwen... tot de volgende tegenslag, de textielcrisis, hard toesloeg. Alle activiteiten dienden te worden stopgezet in 1962.

Enkele multinationals (waaronder ook bijvoorbeeld Honda, dat zich vestigde op het nieuwe industrieterrein Wijngaardveld in september 1968) ontdekten de gunstige ligging van Aalst en besloten er te komen investeren in hun toekomst.

En zo dus ook de Tupperware Plastics Company. 

In 1970 wordt staatshulp verleend aan een investeringsprogramma van de firma. Zij willen hun activiteiten in Erembodegem en Aalst opnieuw uitbreiden, ditmaal met een nieuwe afdeling voor kosmetische artikelen. Hierdoor werden 80 nieuwe arbeidsplaatsen geschapen. De nieuwe afdeling kreeg de naam 'Vanda Beauty Conselors'

Dart Industries Belgium werd de verzamelnaam voor 

- Tupperware : fabricatie en verkoop van huishoudartikelen en speelgoed in plastic in Aalst. 

- Action Plastic & Rubber company : fabricatie en verkoop van buisjes in plastic en dichtingen in rubber, speciaal voor de pen- en aerololindustrie . 

Deze tak werd opgericht in 1968 en vestigde zich in Erembodegem.

- Vanda Beauty Counselors : fabricatie en verkoop van kosmetische producten en parfumerie in Erembodegem. 

In totaal werkten er meer dan 500 personen en ook in Brussel op het hoofdkwartier kon men nog eens rekenen op een 80-tal personen. De productie voerde meer dan 95% van de productie uit.

Tupperware had op dat ogenblik 4 fabrieken in Europa : België, Engeland, Griekenland, Spanje. Verder was er ook nog één in Zuid-Afrika, en ook in Australië, Canada, Japan en Maxico waren er vestigingen van dit bedrijf. In Amerika zelf waren er drie. 

In het Belgische bedrijfsleven nam het bedrijf een belangrijke positie in. 

We spreken hier over de 102e plaats naar verkoop, de 45ste plaats naar export, de 17e plaats naar winst, en de tweede plaats naar export en winst op provinciaal vlak.

Om een kwaliteitsvol product af te kunnen leveren moet uiteraard hard gewerkt worden. 

Vooraleer een product de werkhal verlaat is er in de eerste plaats uiteraard een grondige kwaliteitscontrole. 

De kuisploegen draaien overuren want de plastic trekt natuurlijk ook veel stof aan. En men heeft natuurlijk ook te maken met strenge regels in verband met verpakkingsmaterialen voor voedingsstoffen.

Alles wordt nauwkeurig gecontroleerd alvorens het 'buiten mag', en ook bij de export moet men ten allen tijde voorzichtig omspringen met de 'fragiele' producten. 

Tupperware, gevestigd tussen de Pierre Corneliskaai, de Verbrandhofstraat en de Nieuwbrugstraat zorgde dus voor een belangrijke tewerkstelling, maar de aan- en afvoer van grondstoffen en afgewerkte producten had ook een negatieve invloed op de wijk. 

Vooral op gebied van geluidsoverlast was het er dagelijks 'prijs’, en de ontevredenheid van de bewoners steeg.

In het logo dat gehanteerd werd tussen 1974 en 2007 werden er belangrijke wijzigingen aangebracht in de vorige versie. 

De contouren in de letters waren niet effen meer, maar de auteur gebruikte witte contouren met afgeronde lijnen en vloeiende vormen. 

Bij het bekijken van het logo creëerden de zwarte contouren en de witte vulling een labyrintisch gevoel.

Net zoals je de weekendpuzzel uit sommige dagbladen zou moeten invullen. 

Deze versie ging wel ruim 30 jaar mee en werd pas aan het begin van de 21e eeuw vervangen. Ook het ®-teken keerde terug, waarmee het auteursrecht van het bedrijf werd bevestigd om dit logo te gebruiken.

In juni 1976 bereikte de burenontevredenheid een hoogtepunt.

In een brief van 28 juni formuleerden 17 omwonenden hun klachten aan de Bestendige Deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen. 

Zij bevestigden dat bij besluit van deze Bestendige Deputatie op 20 augustus 1965 de toelating gegeven werd om een werkplaats op te richten voor de productie van voorwerpen in plastiek en een werkplaats metaal en hout aan de P. Corneliskaai. 

Maar ... ze wezen erop dat de firma intussen ook een productiehal bouwde in de onmiddellijke omgeving van de huizen van de Verbrandhofstraat ... vlak in een woonzone. 
Bovendien werden koeltorens geplaatst op het dak op ongeveer 5 meter van de persceelsgrenzen. 
Naast het lawaai dat werd voortgebracht door de productie, is het nu ook zo dat deze koeltorens ook heel veel lawaai maken. 

Er was een 'klein bedrijf' voorzien, maar tegenwoordig stelt men er 550 mensen te werk, het machinepark is gegroeid en er is een continu lawaai van 120 uur per week. 

Op de foto hieronder is de omvang van het bedrijf na de uitbreidingen in 1973 goed te zien. 

Ze vroegen het bedrijf om de klacht niet naast zich neer te leggen, en dit alles grondig te willen bekijken, evalueren en aanpassen waar nodig. 

Hier nog een fotootje van Tupperware in 1977. 

Men onderzocht en ...  De NV Tupperware, gelegen P. Corneliskaai 35 kreeg bij besluit van de Provinciale overheid van 16 juni 1978 de toelating tot ... uitbreiding van haar fabriek in kunststoffen. 

Niet meteen het beoogde resultaat van de klacht uiteraard, maar uitbreiding staat vaak ook garant voor 'betere' (lees : geluidsarmere) machines en duidelijkere reglementeringen.

Nog maar pas was dit probleem 'van de baan' of er drong zich een nieuw issue op. 

In 1986 waren er klachten over zware vrachtwagens die parkeren in de Verbrandhof- en Nieuwbrugstraat, waardoor automobilisten verplicht waren om over de volle witte lijn te rijden. 

Er werd gevraagd om een meer geschikte laad- en loskade aan te leggen. 

Er was immers wel al een grote opslagruimte gehuurd op de Tragel, waar 80 % van de laad- en losactiviteiten plaatsvonden, de chauffeurs moesten zich echter wel nog steeds aanmelden in de gebouwen langs de Nieuwbrugstraat en zorgden daar voor wel wat verkeersproblemen. 

Ook hier volgde een evaluatie en - naast specifieke politiecontroles - beloofde het bedrijf zo veel mogelijk mee te werken en allerhande informatie over laad- en lostijden over te maken aan hun leveranciers en klanten. 
Ook werd naar een passende wachtplaats gezocht, zodat de vrachtwagens niet meer 'in dubbele file' zouden staan of files voor het overige verkeer zouden veroorzaken.

Nog in datzelfde jaar werd ook de 25ste verjaardag van de firma in Aalst gevierd. 

Dart Industries Inc werd omstreeks 1900 opgericht. In september 1980 besloten deze groep en de groep Kraft Inc te fusioneren en onder de naam Dart & Kraft Inc een nieuwe maatschappij te vormen.  

In Aalst waren 2 fabrieken gehuisvest onder de naam, namelijk Tupperware en Action Technology (tegenwoordig Tekni-Plex Europe). 

Aan deze 6 jaar durende fusie kwam in november 1986 een eind. 

De groep splitste op en ging verder als enerzijds Kraft Inc, en anderzijds Premark International Inc, samengesteld uit Tupperware, Hobart, Wilsonart en West Bend. 

De cijfers van Tupperware logen er niet om. Met meer dan 47 injectiemachines en meer dan 1000 matrijzen produceerde de fabriek in Aalst meer dan 1 miljoen kartons huishoudartikelen en speelgoed in kunststof. 

De jaarlijkse omzet bedroeg zowat 2,4 miljard frank voor zowat 90% door uitvoer naar hoofdzakelijk de Noord en Centraal gelegen Europese landen. 

De fabriek bevoorraadde de Belgische, Nederlandse, Zwitserse, Oostenrijkse, Scandinavische, Duitse en Britse markten. 

In België zelf werd de economische activiteit van 16 zelfstandige verdelers met samen meerdere honderden zelfstandige presentatrices heel belangrijk. 

Over de hele wereld werden elke minuut (!) maar liefst 24 Tupperware-Party-clans georganiseerd.

In september 2007 kondigde het bedrijf aan de site aan de Pierre Corneliskaai te verlaten voor het Wijngaardveld, nadat eerder al in 1996 het Europese distributiecentrum op dit industrieterrein opgetrokken werd.

Wereldwijd werd in datzelfde jaar ook het logo nog maar eens veranderd. 

Deze huidige - en voorlopig ook laatste - versie van het Tupperware-logo is een interessante omdat hier ineens twee kleurenpaletten actueel zijn. 

De merknaam, die vroeger enkel in het zwart afgebeeld werd, kan tegenwoordig worden weergegeven in zwart of roze (de tint is fuchsia). 

In beide varianten wordt de naam afgebeeld op een witte achtergrond. Soms wordt links ervan een embleem toegevoegd. Afhankelijk van het geval kan ook dat roze of zwart zijn. 

Het is een abstract beeld met lijnen die uit het midden komen. Op elke lijn staan ​​cirkels. Visueel lijkt het embleem een beetje op een paardenbloem. 

Op het eerste zicht moet het logo een gevoel van kracht en vertrouwen oproepen. Het handelsmerkregistratiemerk bleef op het logo behouden.

Terug nu naar Aalst.

De verhuizing naar het Wijngaardveld datzelfde jaar was een zegen voor de meeste wijkbewoners, behalve misschien voor de frituur 'Topperfriet' aan de Nieuwbrugstraat. Het etablissement dat zich omwille van het succes van de 'Tupperware'-buren in een euforisch moment tooide met het uithangbord 'Tupperfriet' zag een aantal klanten (en ook personeelsleden) verdwijnen. 

Tegenwoordig heeft de verkoop zich natuurlijk opnieuw gestabiliseerd, maar het 'Tupperware'-volk is natuurlijk uitgevlogen naar andere oorden (en andere frituren).

,,Het feit dat men investeert in een nieuwe fabriek, vlak naast het Europese distributiecentrum, is positief'', reageerde secretaris Theo De Rijck van de christelijke vakbond ACV in 'De Standaard’ van 22/08/2005. 

,,De laatste tijd deden immers geruchten de ronde dat de bestaande fabriek aan de Corneliskaai zou sluiten en de productie naar het buitenland zou verhuizen.'' 

Het nieuwe gebouw verving op termijn wel degelijk de oude productieafdeling, maar de firma bleef in de stad en er verdwenen geen of weinig banen bij die overschakeling. Van een vlotte verhuis gesproken!  

Volgens Gino De Brouwer, Plant Manager in Aalst, heeft het topmanagement in de VS toen ook de nieuwe investering goedgekeurd. De nieuwe fabriek kostte 16 miljoen euro en verving de bestaande, die eigenlijk een omgebouwde textielfabriek was en niet meer voldeed aan de moderne noden. De investering was dus zeker terecht. De textielfabriek renoveren zou heel wat meer centjes gekost hebben, en de werkloosheid (al was het dan misschien maar tijdelijk geweest) zou toch nefaste gevolgen gehad hebben voor sommige gezinnen.  

Hoewel het zeker niet de bedoeling was om extra jobs te creëren, werden er ook geen afdelingen gesloten. Het vaste personeel kreeg tijdens een bijzondere ondernemingsraad ook de waterdichte garantie dat ze opnieuw aan de slag konden gaan na de geplande opening van de nieuwe fabriek.

De verlaten ‘oude’ Tupperwarefabriek aan de Pierre Corneliskaai ging uiteindelijk fasegewijs tegen de vlakte. Hier enkele fotootjes van tijdens de afbraak (2014-2016)

De site die reeds een hele geschiedenis torste, bleef een tijdje onaangeroerd, maar verrees na amper een tiental jaar als een nieuwe Aalsterse wijk met zowel rijwoningen als veel appartementen, alles omgeven door groen en pleinen.  Dat allemaal dank zij de firma's 'Re-Vive' en 'Wilma'.

We schrijven 2011. 'De oude gebouwen van Tupperware stonden al geruime tijd leeg. 

Er was een historische verontreiniging, veroorzaakt door de voormalige textielactiviteit, en de gronden moesten worden gesaneerd', zei Mieke Vanhuyse van Re-Vive in Het Nieuwsblad van 27 augustus 2011. 

'Uiteraard zijn die extra kosten een doorn in het oog van eventuele kopers, want zij zien zich direct genoodzaakt tot grote kosten, enkel en alleen al om de boel er wat 'op te kuisen'. 

Re-Vive en Wilma bereikten een akkoord met Tupperware over de overname van de gebouwen, inclusief de saneringsverplichtingen en er werd een ontwerpstudiewedstrijd georganiseerd.

Ze gingen over tot de aankoop in samenwerking met Wilma. Na de sanering werd op het terrein van 37.000m² langs de Dender een gemengde ontwikkeling gepland, met appartementen, woningen en ondersteunende functies.'

De bouwheren van het nieuwe grootschalige wooncomplex riepen eenieders hulp in om de toekomstige woonwijk van een mooie naam te voorzien. Het werd uiteindelijk ‘Pier Kornel – durf anders wonen’. 

Urban villa's : Een eerste fase omvatte 49 appartementen (1, 2 of 3 slaapkamers) rond een groene binnentuin en met ruime terrassen. Door de open indeling van het gebied heb je een groot ruimtegevoel. Alle urban villa's zijn bijzonder energiezuinig en sommige zijn zelfs bijna volledig energieneutraal (BEN) uitgevoerd.

Woningen : De eerste fase omvatte met 27 woningen met tuin en private parking. Alle woningen zijn bijzonder energiezuinig door een goede isolatie, de juiste oriëntatie en een doordacht ruimtegebruik.  

Naast Pier Cornel vond tijdelijk ook ‘Fabriek Plastiek’ - 'Café Plastiek' een plaatsje op de oude Tupperware-site. 

Op 13 april 2013 werden de poorten opengegooid voor een officiële opening. 

Een aantal Aalsterse organisaties bundelden de krachten om het buurtleven van Rechteroever te laten opleven, en zo ontstond Fabriek Plastiek. Een naam die uiteraard geen verdere uitleg hoeft, gezien we ondertussen allemaal de geschiedenis van de gebouwen een beetje kennen.

Met Fabriek Plastiek ontstond er een nieuwe 'polyvalente' ruimte die extra aandacht bood aan jongeren uit de buurt, met allerlei sport- en cultuuractiviteiten. 

Zo kon je in Fabriek Plastiek al terecht voor een Bar Lola-feestje of een kunstexpo. Maar er stond  natuurlijk nog veel meer te gebeuren. 

Lokaal (en ondertussen ook internationaal) talent Intergalactic Lovers vond trouwens ook al de weg naar de voormalige 'plastiekfabriek'. 

Hoewel het niet echt duidelijk in beeld gebracht is, werd de site gebruikt voor de opname van een videoclip voor de single 'Delay'. 

Intergalactic Lovers tourt de hele wereld rond, zo stonden ze al op de planken in New York, Berlijn, en tal van andere grote steden, maar vergeet duidelijk de 'Oilsjterse roots' niet. 

Voor de muziekliefhebbers, hier het clipje.

Zo, de oude 'Tupperware'-site kon dus herleven, en ook het geheel aan het Wijngaardveld leek goed te draaien ...

... 'Leek' ... want ... 

Begin september 2024 kwam er slecht nieuws over de firma overgewaaid uit Amerika.

Bij het bedrijf Tupperware in Aalst kwam er tijdelijke economische werkloosheid voor arbeiders en bedienden. Er was trouwens al een tijdje grote bezorgdheid over het voortbestaan van de firma. 

Het financiële persbureau Bloomberg liet weten dat de multinational in Amerika bij de rechtbank bescherming heeft gevraagd tegen schuldeisers.

Het bedrijf en de vakbonden beslisten daarop samen om tijdelijke werkloosheid in te voeren. Het bedrijf bekeek wekelijks hoeveel werknemers het nodig heeft om de voorraden verder af te werken, tot er meer duidelijkheid was. 

Ook in Aalst was de ongerustheid groot. Hier werkten volgens de socialistische vakbond ABVV een 260-tal personeelsleden.

"Er doen inderdaad geruchten de ronde over een faillissement", bevestigt Jan Holtyzer van ABVV, iets wat even later ook bevestigd werd door de top in Amerika.  "Tupperware zit al langer in slechte papieren, er is een schuldenberg van 700 miljoen dollar."

Volgens de vakbondsman had het verlies te maken met een veranderde consumentenmarkt: "Mensen kopen liever om de 5 jaar een nieuw plastic potje uit een goedkope winkel, dan iets dat levenslang meegaat."  

Het personeel bij Tupperware in Aalst reageerde gelaten op de geruchten in de internationale pers over een faillissementsaanvraag van de multinational. "Mensen voelen het al heel lang aankomen. Zeker zij die hier al gans hun leven werken. Ze zien dat de volumes die ze produceren nog maar een fractie zijn van hetgeen ze tien of twintig jaar geleden draaiden."

Bij een werkbezoek in de maand september 2024 zou trouwens duidelijk geworden zijn dat niet enkel de Aalsterse fabriek op een laag pitje draaide.

"Zo hebben alle vestigingen wereldwijd hun productie nagenoeg volledig stilgelegd", vertelde Holtyzer. "Enkel producten die niet op stock waren voor grote retailklanten worden gemaakt. De vakbond is pessimistisch over de toekomst van het bedrijf".

18 september 2024 : In de fabriek in Aalst staat een deel van de 240 werknemers sinds vorige week op tijdelijke werkloosheid. Vanmiddag hebben de vakbonden en directie er samengezeten, en kreeg het personeel meer uitleg.

De fabriek in Aalst blijft draaien, klinkt het bij de vakbonden. Er zijn momenteel nog ongeveer 40 werknemers aan de slag. De rest zit thuis door de tijdelijke werkloosheid. Het is nu vooral de bedoeling om de voorraad in het magazijn te verkopen. Voorlopig is er geen sprake om de productie weer op te starten. 

De lonen zullen ook nog altijd betaald worden. Er is een overbruggingskrediet toegekend, zodat er een zekere garantie is voor de uitbetaling van de lonen. Het bedrijf is in Amerika ook de komende 120 dagen beschermd tegen schuldeisers.

Op 23 oktober 2024 volgde licht positief nieuws voor de werknemers in Aalst. 

De wereldberoemde producent van plastic potjes, werd immers verkocht aan een groep kredietverstrekkers met het oog op een doorstart. Dat wordt gemeld door persagentschap Reuters. 

Geïnteresseerde schuldeisers kregen de mogelijkheid om een deel van de schulden kwijt te schelden, in ruil voor de intellectuele eigendomsrechten die nodig zijn om het merk te herlanceren. 

Concreet gaat het over een verkoopsprijs van 23,5 miljoen dollar cash en 63 miljoen dollar aan schuldverlichting. 

Bij Tupperware in Aalst werken zo'n 240 mensen. 

Bij Tupperware General Services, waar aan onderzoek en ontwikkeling wordt gedaan, gaat het om nog eens 44 medewerkers. 

Voorlopig blijven ze nog aan de slag, zij het dan ook met behulp van deeltijdse werkloosheid, maar tot zolang de productievraag niet ineens de hoogte zou ingaan, is er natuurlijk niet echt veel hoop ...

Wat de precieze gevolgen voor deze mensen zullen zijn, is op dit ogenblik nog niet geweten.

De verkoop in België gaat in elk geval gewoon door. Er werd ook voorzien in enkele nieuwe concepten.

Dit in tegenstelling tot Tupperware Nederland bijvoorbeeld, die in 2021 een kruis maakte over zijn consulentes en verder probeert via webshop. 

Er zijn de Tupperware verkooppunten, die verkoop gemakkelijk moeten maken.

 
De huisverkoop werd interessanter gemaakt door het inrichten van 'Tupperware Party's'

Een Tupperware Party is een soort kookles – fysiek of digitaal – waarbij een Tupperware Consulent met de hulp van gasten, snelle en eenvoudige recepten maakt met Tupperware producten. De Consulent deelt dan verschillende receptideeën en tips om tijd te besparen en toch te genieten. 

Iedereen doet mee, een ontspannen en leuke sfeer gegarandeerd! De Tupperware Party is een gezellig moment om samen te komen waarbij je de nieuwste Tupperware innovaties ontdekt, en waarbij de gastvrouw- of heer uiteraard door de firma zelf ook nog eens in de bloemetjes gezet wordt. 

Hoe het dus zal aflopen met de firma is koffiedik kijken ... maar hopelijk vindt men toch een oplossing voor de werknemers die hun job jarenlang met hart en ziel hebben uitgeoefend. 

19 december 2024 : het is nu definitief... De licenties om te mogen produceren lopen af op 8 januari 2025 en worden niet verlengd.

De internationale hoofdzetel van Tupperware is niet van plan om na 8 januari nog de nodige licenties te voorzien, waardoor het werk niet verder gezet kan worden. Dat heeft het personeel vandaag te horen gekregen op een bijzondere ondernemingsraad. 

8 Januari 2025 wordt dus de laatste werkdag voor de werknemers.  Er wordt definitief een kruis gemaakt over Tupperware Europa. Alle vestigingen (dus ook in Aalst) sluiten dan de deuren. 

"De verslagenheid onder het personeel van de Tupperware-fabriek in Aalst is heel groot", zegt Jan Holtyzer van ABVV. 

"Iedereen voelde het aankomen. Mensen weten nu waar ze aan toe zijn. Het is al jaren dat men deze donderslag verwacht." 

Na de aankondiging mocht het personeel naar huis. Het is niet duidelijk of het werk de komende dagen nog hervat zal worden. 

De internationale potjesfabrikant zat al jaren in moeilijke papieren. Eerder dit jaar werd het moederbedrijf al overgenomen door enkele kredietverstrekkers. Die wil echter maar met 8 van de 67 markten wereldwijd verder gaan. Wat er met de andere moet gebeuren, bleef onduidelijk.

Volgens de vakbonden moest een faillissement echter nog door de Amerikaanse hoofdzetel worden aangevraagd. Dat is lange tijd niet gebeurd. De lokale directie heeft daarvoor een advocatenkantoor ingeschakeld. Het niet-uitspreken van een faillissement is immers geen detail voor het personeel, want dat feit heeft belangrijke gevolgen voor de afwikkeling en de uitbetaling van hun loon of eventuele uittredingsvergoedingen.

Bovendien konden kandidaat-overnemers of geïnteresseerden in de inboedel niet komen aankloppen zolang er geen curator was aangesteld. 

De socialistische vakbond liet eerder wel weten dat het personeel wel loongaranties heeft gekregen van de lokale directie, wat midden januari 2025 ook bevestigd werd.

4 maart 2025 : De curatoren van Tupperware zijn gestopt met hun pogingen om een overname te realiseren. Twee weken geleden waren er nog drie geïnteresseerden, maar dat plan gaat dus niet meer door.

Het personeel krijgt later deze week de officiële ontslagdocumenten die ze nodig hebben om de arbeidsmarkt opnieuw te betreden. Ook vijftig werknemers van Tupperware General Services - waar ondermeer productontwikkeling gebeurde - zijn werkloos. Ze krijgen een eerste vergoeding via het Fonds Sluitingen Ondernemingen (FSO), maar de gemiddelde anciënniteit bedraagt 22 jaar. 

De uiteindelijke ontslagvergoeding zal moeten komen uit de verkoop van de inboedel.

De curatoren zeggen dat er - zeker wat betreft de arbeiders en bedienden van de fabriek - voldoende activa aanwezig zijn om de werknemers te vergoeden, aangezien er geen openstaande bankschulden zijn. 

Ze lijken ook optimistisch dat het pand ten noorden van Aalst vlot verkoopbaar is. “Er hebben zich al redelijk wat gegadigden gemeld. Maar we gaan die pas in een volgende fase van de liquidatie aanschrijven om dat concreet op te pakken.”

Bronnen :

Tupperware.be

De Gazet van Aalst 25/05/1963 - 17/06/1967 - 18 december 1971

Voor Allen 22/06/1968 - 27/06/1970

De Voorpost 14/09/1973 - 16/07/1976 - 31/10/1986 - 05/12/1986

Foto 1977 via Mediabank MadeinAalst

Foto afbraak 2014 : HLN - Rutger Lievens 18/02/2016

TV Oost 23/10/24

Foto Pier Cornel : immoweb.be

Common-ground.eu

HLN 19/12/2024

Belga 04/03/2025

foto Aalst : made-in.be/

VRT nws 17/09/24

Prinsjen van Oilsjt : 2025 : Sjalen

Dit jaar 2024 zijn er in de Verenigde Staten presidentsverkiezingen, en hier in België hadden we ondertussen al onze federale, Europese, Vlaamse en gemeenteraadsverkiezingen. 

Allemaal belangrijk natuurlijk, maar in Oilsjt gaat de grootste belangstelling toch wel uit naar de Prinsjenkiezink die in het najaar werd georganiseerd.  

Datum : 19 oktober 

Place to be : Grote Markt Aalst

Gezien deze verkiezingen sedert de covid-periode in oktober plaatsvinden, maken ook de kandidaten logischerwijs hun kandidaturen vroeger bekend.

Vrijdagavond 1 maart in café Chopin stelde kandidaat prins carnaval 2025 Peter zich voor.

Hij was daarmee de eerste die zijn deelname aan de prinsenverkiezing '25 bevestigde.

6 maart : een tweede kandidaat laat officieel weten mee te willen dingen naar de prinselijke scepter. 

Ook hij is trouwens iemand die we al eens tegen zijn gekomen.  We spreken over 'de Sjalen'

23 maart : een derde Oilsjteneer, Seppe Baeten, stelt zich officieel kandidaat.  Ook deze naam rinkelt een belletje.

Er was nog één aangemelde kandidaat die nog niets officieels gedaan had, en dat was 'Droeven Badmoesj'. Hij 'kwam uit zijn kot' op 1 april maar ondanks de speciale dag, bleek de aankondiging toch serieus genomen te worden. 

Op 15 april werden deze officiële deelnames bevestigd ...

Het stadsbestuur keurde de vier bovengenoemde kandidaten hun kandidatuur goed. 

Op maandag 27 mei kregen zij hun lint overhandigd en werd ook de volgorde bepaald waarop de vier kandidaten zullen optreden tijdens de Prinsverkiezing op 19 oktober op de Grote Markt.

De aanloop naar deze verkiezingen verliep zoals het bijna altijd verloopt in Aalst ... met enorm veel commentaar. 
We weten het intussen al : 

- ja, er is nog altijd geen zaal

- neen, dat is niet de burgemeester of schepencollege hun fout

- ja, het zal, omwille van nog altijd corona, weeral buiten in open lucht plaatsvinden

- neen, er zal niemand onderkoeld geraken, ... we zijn eind oktober ... en wat doen die koukleumen dan tijdens de échte driedaagse ? Thuis achter de stoof zitten? 

- ja, ze werken weer met herbruikbare bekers

- neen, glas is nog altijd niet toegestaan ... net zoals megakarren of andere hinderende voorwerpen trouwens

- neen, het is geen klein armtierig podium waar de artiesten hun ding moeten doen ... Het is een mastodont waar zelfs een harmonie kan op plaatsnemen ...

- ja, er zal weer discussie zijn over het aantal stemmen en de manier waarop kon gestemd worden

- neen, het systeem kan nooit waterdicht zijn, kijk maar naar de federale verkiezingen. Maar er worden kosten noch moeite gespaard om het allemaal zo eerlijk mogelijk te houden. Jammer dus dat enkele minuten 'overtime' of vijf centimeter te veel naar links of naar rechts een invloed hebben op het resultaat. 

En bekijk het zo : sinds het evenement buiten plaatsvindt, is er ook geen inkom meer te betalen ... en zijn er dus centjes genoeg om de lokale horeca wat te steunen!

🟥⬜️🟨

Opnieuw konden we spreken van een volgelopen Grote Markt. De stad had het er heel gezellig gemaakt met grote tenten en zogenaamde 'sfeervakken' waar iedereen naar hartenlust zijn of haar favoriete kandidaat kon aanmoedigen.

De verkiezingsavond startte om 20 uur en het waren opnieuw Christophe Troch en Tom Vermeir die de presentatie op zich namen. 

Zij zouden ons de hele avond meeloodsen door de optredens, de uitreikingen en de speeches. 

Eerst mocht uittredend prins Vincent nog één keer knallen op het podium en dan was het de beurt aan de kandidaten om te bewijzen dat ze een waardig opvolger zouden kunnen zijn. 

Een eerste reactie bij de kandidaten leverde volgende quotes op :

Droeven Badmoesj: "Omdat mijn vrouw niet wou dat ik in de politiek ging om iets voor Aalst te betekenen, werd het dan maar de Verkiezing van Prins Carnaval."

Peter Van Keer: "Ik deed al de eerste keer mee in 2018 en toen lukte het niet. Al die jaren leefde ik naar deze verkiezing toe, ik ga er alles voor geven!"

De Sjalen: "Ik ga mij amuseren vanavond zoals ik dat al het hele jaar deed, met deze avond als kezze op de taurt."

Seppe Baeten: "Ik ben opgegroeid tussen de prinsenpluimen en zou hier normaal gezien met Karel De Nayer gestaan hebben. Ik doe dit voor hem!"

Een jaar van voorbereiden en aftellen ... en nu staan ze hier alle vier paraat. Een kennisproef werd reeds eerder deze week gehouden, en daar zullen we straks ook de uitslag van vernemen. 

Een welbespraaktheidsproef wordt dit jaar niet gehouden, waardoor alles afhangt van de show van de kandidaten... en van de 25 koppen tellende jury uiteraard.

 

Nadat prinsj Vincent de markt nog eens laten ontploffen heeft is het dan 'le moment suprême' voor de vier.

🟥⬜️🟨

Als eerste werd 'Droeve badmoesj' voor de leeuwen gegooid. 

Johan Pessemier (13/04/1973) is lid van de AKV De Droeve Apostelen (vandaar de 'Droeve' natuurlijk). De 'badmoesj' verwijst naar zijn kale hoofd. 

Hoe moeilijk het soms toch kan zijn om een 'artiestennaam' te kiezen hé :-) 

Johan is gehuwd en vader van een dochter. Hij is hulpverlener en sociaal werker bij het Neutraal Ziekenfonds Vlaanderen. 

Voor 'De Droeve' had hij al heel wat ervaring opgedaan bij AKV 't Es Na Of Noeit, AKV Noig G'ambeteird en Vriejt Gezjeneird, als losse carnavalist tussen 2007 en 1019, bij AKV De Saazers in 2020 en vanaf 2022 dus bij 'De Droeve Apostelen' van waaruit hij zal trachten om ook deze groep een prins te bezorgen. 

Gezien hij van '73 is, draaide ook de campagne  een beetje rond dat cijfer . Het campagneteam verkocht 73 blauwe badmoesjen, met een genummerde button. 

Geen zotte verkopen voor hem, en ook geen grootschalige evenementen. 

Er werd wel een aloude TD georganiseer, en er waren steunkaarten te koop waarbij er een kans was om in Andalusië te gaan logeren. 

Er volgden nog enkele kleinschalige dingetjes, maar zijn campagne was zeker geen vuurwerkfestival.

Een Grote Badmoesj-show met een beperkt budget had Johan, de ouderdomsdeken van vanavond,  beloofd. En dat heeft hij ook waargemaakt. 

Badmoesj stond duidelijk met heel veel plezier op het podium. 

De show was er eentje die recht uit de teletijdmachine leek te komen, een echte ode aan oude carnavalstradities. 

Bij het nummer 'Zot zen doe gien zjier' speelde op de achtergrond een filmpje van de tijd toen ons volksfeest nog in zwart-wit werd gevierd. 

Johan bewees hier zeker dat minder poespas daarom niet minder plezier betekent, en tijdens zijn volgende nummer bracht hij de sfeer uit de carnavalshallen recht naar de Grote Markt : 'Oilsjt es de stad van men droeimen, want ik vier carnaval me aa' klonk het enthousiast.

Als laatste stunt bracht Badmoesj een aanpassing aan de 10 geboden, die er ineens 11 bleken te zijn. 'Oilsjteneers zen boos in oigen stee'. 

Een duidelijk genietende deelnemer liet de vonk overslaan op het massaal aanwezige publiek, dat ook zichtbaar de show kon smaken. 

 

🟥⬜️🟨

 

Nummertje twee in de rij werd Peter. 

Peter Van Keer (21/08/1975), een zelfstandig schrijnwerker en een gezin vormend met Evelien (zijn vrouw) en kinderen Julie, Lieze en Liano, was ooit terug te vinden bij Drasj, was voorzitter bij AKV Schiefregt'oever, en tegenwoordig is hij terug te vinden bij 'Bjien Swanjee'.

Peter had al eerder eens deelgenomen, in 2018, maar het mocht toen niet zijn. Het was toen prinsj Alex die met de eer ging lopen. 

Dit jaar waagt Peter dus opnieuw zijn kans. 

Er was een vrij gedurfd kledinglijn : een roze polo en grijze trui. Ook stickers (groot en klein) waren te bekomen bij het campagneteam.

Uiteraard volgde er ook nog een - driedaags - eetfestijn en een campagnebal, waarbij hij - als medewerker en decorbouwer - heel wat hulp kreeg 'uit het milieu'.

Ook Peter bracht een serieuze vleug nostalgie op de planken. Planken die trouwens heel netjes in mekaar gestoken waren, net als de show ... Een vakman blijft een vakman en in zijn eerste nummer, 'Van alle merten thois', berduidelijkte hij dat ook drukker Dirk Martens het anno 2024 zeker niet slecht zou doen als carnavalist ... 't Was immers ook nen carnavalist, nen artist, tot in de kist'. 

De Moorselse schrijnwerker toonde zijn vakmanschap tijdens de hele show. Alle facetten en ambachten van de carnavalsacademie passeerden, aangestuurd door een legioen supporters, de revue. 

De carnavalsambachten vormden dus de rode draad in zijn liedjes maar ook op het podium: Peter bracht prachtige decors en kostuums mee en gebruikte deze optimaal in zijn verhaal.

En tussendoor bewees hij ook nog eens een  geweldig goede danser te zijn. “Met ons hart en onze ziel, Vastelauved is in Oilsjt een stiel” 

De finale van Peter vat zowel zijn show als zijn passie perfect samen, ...  'Nen Oilsjteneer es ne krak in ze vak'

 

🟥⬜️🟨

Geen twee zonder drie, en dat werd meteen de gedoodverfde favoriet en winnaar van de 'prékiezink' in de Kat vorige week. Het gaat hier natuurlijk over 'de Sjalen'.

We schrijven 2022 ... Het land is volledig in de ban van de covid-pandemie en overal werden evenementen geschrapt. 

Zo ook in Aalst, waar de officiële stoeten, ajuinworp, bezemdans, voil janettenstoet, popverbranding, ... jammer genoeg niet zouden doorgaan. 

Eén opmerkelijk figuur zette zich recht : het was Karel Van De Winkel (26), alias Sjalen.

Hij werd één van de spilfiguren van het 'cafékescarnaval', een evenement dat in het leven geroepen werd door enkele carnavalisten om, geheel buiten het officiële om, toch nog wat te kunnen vieren. 

De officieuze Prins Carnaval kweet zich feilloos van zijn taak en werd in zowat elk geopend café gevraagd om een bezoekje te brengen, wat hij met plezier deed. Hij deed vele dingen trouwens samen met regerend prins Yvan, die omwille van Corona dus nog geen opvolger had.

Echt heel officieel stelde hij zich voor op 2 april in sportcentrum De Schreef.  Zijn troef? Ongetwijfeld zijn 'trompetjen' waar hij tijdens de campagne heel de stad mee in rep en roer zette. 

Nadat hij zich backstage nog als een 'would-be'-Rocky klaarmaakte, roze kamerjas incluis, greep hij al tijdens de eerste seconden van zijn show het publiek bij de keel. 

Vanuit een gezellige huiskamer, zijn familieleden waren uitgerust met merkwaardige en hilarische koppen, kwamen tot leven en het geheel leidde eigenlijk naar een musical. 

Een musical waarvan alle liedjes trouwens van zijn eigen hand komen ... er zit dus zeker talent in als songwriter ook!

Mochten niet ontbreken : dansende kiezen en een opgerold tapijt en jawel, een live trompetsolo die letterlijk een draaischijf met dansers in beweging zette.

Als individuele carnavalist speelt Sjalen vooral zijn liefde voor het feestvieren uit, geholpen door een bomvol podium, een krachtige stem en zijn onafscheidelijk geworden  trompetje

Hij had het beloofd, hij zou nooit eerder geziene dingen ten tonele brengen, en hij hield woord. 

We zagen een prachtige show, heel familiaal gebracht, die zeker tot de betere van de laatste jaren behoorde. 

Met de woorden “vriendschap en genegenheid is waar carnaval over gaat” eindigde Karel zijn show. 

'Iene kier in't joor komt den Ajoin zen droeimen oit', zong hij als afsluiter ... misschien zal dat voor hem vandaag dan zijn? 

  

🟥⬜️🟨

Geen twee zonder drie, maar ook geen drie zonder vier dit jaar. En deze nummer 4, ene zekere Seppe, werd ook hoog getipt.

Het gaat over Seppe Baeten (20/4/2006). Hij is laatstejaarsstudent secundair, met vooruitzichten op studies aan de hogeschool richting elektromechanica. 

Seppe is lid van AKV Bjein Swanjee, en dat al sedert hun oprichting in 2016. Eerder had hij al een carnavalsachtergrond bij AKV De Loizemaanen en wie denkt de naam 'Baeten' van ergens te kennen ... dat kan want vader Baeten was prins in 2003. 

Hem kennen we beter onder de naam 'Den Baal'. 

Ook bij Seppe stonden een succesvol campagnebal en een eetfestijn op het programma. 

Op het podium vanavond startte hij als levend standbeeld en eindigde als levende citymarketing.

Hij was heel vastberaden het podium opgeklommen en met een afgemeten show en een letterlijk hoogtepunt van twee spuitgasten die het publiek vanop een hoge ladder aanvuurden, bracht hij een ode aan de Aalstenaar die dag in dag uit in de weer is voor het jaarlijkse volksfeest. 

Inderdaad : 'Vastelauved stoot vedrom veer de deer' ... en iedereen weet wat hij daarmee wil zeggen.

Intussen maakte hij een wandeling door Aalst: van het toeristisch infokantoor tot de werkhallen. 

In zijn spoor: prachtige kostuums, indrukwekkende decors en een Prins-papa die fier een oogje in het zeil hield vanop het grote led-scherm. 

Een show volgens het boekje van deze piepjonge kandidaat die zeker bewees met 'de groten' te kunnen meedoen.

Hij sloot af met het mooie 'As onze prinsj de scepter zwoit' .. een ode aan ... de prins natuurlijk!

Deze show besloot meteen het officiële gedeelte voor wat betreft de kandidaten. Zij kunnen nu niets meer veranderen, verbeteren of weglaten. Wat gezegd is, is gezegd. Wat gezongen werd, werd gezongen. 

De vier kandidaten, hun dansers, decorbouwers, sleppendraugers in spé, ... ze konden allemaal eventjes uitrusten vooraleer het verdict zou vallen dat hun toekomst zou kunnen bepalen. 

🟥⬜️🟨

Wat volgde was de uitreiking van de Oorkondes voor de Winnaars van de stoet 2024 

Zo werden AKV Eirg, AKV Bedesterd en AKV De Schoitkitten in de bloemetjes gezet en mochten ze hun dans nog eens uitvoeren. 

🟥⬜️🟨

Zo rond 1u30 kwam dans eindelijk het verdict. We kregen de punten van de theoretische proeven te zien, en de doorslag werd uiteindelijk ook gegeven door de punten van de jury voor de show. 

Hierbij de cijfertjes : 

Theorie

Johan : 43/50

Peter  : 38/50

Sjalen : 47/50

Seppe : 39/50 

Sjalen aan de leiding dus, maar de show kon natuurlijk nog altijd de doorslag geven 

Punten van de jury voor de show : 

Johan : 167

Peter  : 208

Sjalen : 224

Seppe : 215

Het was bij de afroeping meteen duidelijk dat de nieuwe prins er een met klasse was, en de meeste punten binnenhaalde op beide categorieën. 

Voor de volledigheid de volledige einduitslag : 

Johan : 716 punten

Peter : 814 punten

Sjalen : 907 punten

Seppe : 839 punten

Karel 'Sjalen' Van de Winkel werd de nieuwe Prins Carnaval van Aalst. 

Hij haalde de verbluffende score van 907 op 1000. 

De 18-jarige Seppe Baeten werd tweede, Peter haalde de derde plaats en Johan mocht als vierde het lijstje afsluiten. 

Prins Vincent gaf aan zijn nieuwbakken opvolger alvast nog een goeie raad mee: "je bent Prins, voor de vaste en voor de losse groepen. Je bent Prins van iedereen, Prins Carnaval van Aalst."  

Hij overhandigde 'Sjalen' de scepter en zo is Karel officieel de nieuwe Prins Carnaval van Aalst.

Zowel in de periode voor als na carnaval bleef Sjalen heel actief. 

Bij elk feestje was hij aanwezig en ook op sociale media kon je er niet naast kijken. 

Zijn hilarische filmpjes zorgden meermaals voor een lach op het gezicht van de Aalstenaars. 

En hij schuwt ook 'het goede doel' niet. Hij zal immers ook als peter fungeren voor 'Levensloop 2025', een 24 uur durend evenement waarbij de kankerpatiënten centraal staan ...

'Ne prinsj me klas' dus, gelek as dammen zeggen ...

🟥⬜️🟨      🟥⬜️🟨       🟥⬜️🟨

Oilsjt ... Aalst ... of ... Aalzzt ?

4 September 2024 .... op diverse social media kanalen wordt heel druk gespeculeerd over foto's van een bord 'bebouwde kom' op verschillende plaatsen in Aalst. 

Op deze borden staat immers 'Aalzzt' en dat geeft aanleiding tot heel wat commentaren.

Soms gemeend vragende commentaren, maar - Aalst zou Aalst niet zijn - ook heel wat belachelijke hersenspinsels die dingen zagen waar ze er - uiteraard - niet waren... links leggen met het gemeentebestuur, met nationale politiek, met de hersencapaciteit van de gemiddelde Aalstenaar,  en ga zo maar door ...

De opmerking over onze gemiddelde hersencapaciteit werd al snel teniet gedaan door de ontdekking van dergelijke platen in Oozztende en nog enkele andere gemeenten. 

- Ne🤣nieve 😂Belsj zen exomes afgeleit🙃

- Mijn naam is haas (D'Haese) en ik weet van niks, haha!

- Misschien wordt het ludiek als alle geflitste boetes in hun bus vallen ...

- Ajist Aalst oilsjt aalzzt....das ale 4 tzelvede ma het eene is nugter en tander is onder invloed 😂🤣

- ...

Alle schrijf- en denkfouten in bovenstaande commentaren tonen vooral het ... euh ... intellect van de commentators, en dus niet de schrijfkunsten van ondergetekende 😎

De actie werd de afgelopen dagen dus gretig opgepikt en gedeeld door opmerkzame burgers in verschillende steden en lokte al heel wat leuke, dwaze en verbaasde reacties op.

Een beetje later werd alles duidelijk. 

Blijkbaar zat er helemaal geen politieke boodschap in verstopt,  en ging het ook niet over een nieuwe flitsstrategie ...

De rare gemeenteborden werden geplaatst door Manush Barvar, Lowie Vercraeye en Ruben Renaer, de oprichters van “BRAUZZ”. 

BRAUZZ is een Belgisch merk van ecologische schoonmaakproducten en heeft onlangs de indrukwekkende kaap van 1.000.000 vermeden plastic flessen overschreden! 

Als pioniers in duurzame schoonmaakproducten vierden ze deze prestatie met een ludieke actie in negen steden in Nederland en Vlaanderen, waaronder dus ook ons eigen  'Oilsjt'. 

Tijdens de onderzoeksfase botste het drietal op het feit dat de schoonmaakindustrie ironisch genoeg niet heel erg ‘schoon’ is. 

Dit komt vooral omdat schoonmaakproducten voornamelijk bestaan uit water, we spreken hier over tot wel 90%, en daarom ook verpakt worden in wegwerp plastic flessen. 

Ook de ingrediënten bevatten vaak heel erg agressieve, chemische componenten die vaak leiden tot allergische reacties. 

Verder bleek uit het onderzoek ook dat er weinig sprake is van innovatie binnen deze enorm grote industrietak. 

Tijdens de studies evolueerde het studentenproject van een fictief verhaal naar een businesscase die steeds realistischer werd om uit te voeren. 

Nog voor het afstuderen werd een samenwerking aangegaan met een ontwikkelingspartner voor de ontwikkeling van de eerste reeks producten, een pakket van 3 hervulbare oppervlakte reinigers. 

Sindsdien is het allemaal heel snel gegaan voor het merk en biedt het ondertussen een reeks innovatieve, effectieve en milieuvriendelijke, ultrageconcentreerde huishoudproducten aan, die wegwerpplastic, watertransport en schadelijke ingrediënten overbodig maken. .

De missie van BRAUZZ. is om duurzame consumptie voor iedereen mogelijk te maken door innovatieve producten te ontwikkelen en te verkopen die geen compromissen sluiten op het gebied van gemak, prijs en kwaliteit, de voornaamste voorwaarden die in acht genomen wordt door de doorsnee consument tijdens het aankopen.

Zoals gezegd dus geen politieke complotten maar wel een reclameboodschap, u kiest zelf of U ze goed vond of niet...

Wat zeker is ... het kwam in het nieuws en in de aandacht ... en da's het doel van reklame natuurlijk...

Wat nog zeker is ... we spreken hier dus over Oilsjt, iets minder over Aalst en al helemaal niet over Aalzzt...

Bronnen :

Brauzz.com

Oilsjt een weireldstad Facebook

Oilsjt een weireldstad Foto

Oostende Facebook 

Aalst! Facebook

Adolf De Buck (in memoriam)

31 augustus 2024: 40ste overlijdensverjaardag van deze populaire oud-Rode Duivel (8 caps) 

Adolf Emilius “Dolf” De Buck werd in Aalst geboren op 1 december 1920, sloot zich rond 1930 als jeugdspeler aan bij Eendracht Aalst en doorliep er alle jeugdcategorieën. 

Begin 1936 debuteerde de verdediger in het eerste elftal, toen de club in Derde Klasse speelde.                

In zijn eerste seizoen maakte De Buck deel uit van de ploeg die kampioen werd en naar Tweede Klasse promoveerde. 

In 1939 werden “den Iendracht” wederom kampioen en konden ze voor het eerst in hun bestaan stijgen naar de hoogste voetbalklasse.

De Belgische competitie lag toen - logischerwijs -voor een groot deel stil door de Tweede Wereldoorlog, maar in de zogenaamde  'noodkampioenschappen' kon Aalst zich toch steeds redden in de Eerste Klasse.                                                             

In 1947 zakten de ajuinen weliswaar terug naar de Tweede Klasse, vier jaar later in 1951 degradeerde wit-zwart zelfs naar Derde. 

Tussen 1945 en 1948 werd “Dolf” 16 keer geselecteerd voor de nationale ploeg (zelfs toen Eendracht Aalst in de Tweede Klasse uitkwam), en speelde uiteindelijk 8 interlands. 

Zijn debuutmatch was op 23 februari 1946 tegen Luxemburg. Deze vriendschappelijke match werd gewonnen met maar liefst 7-0.

Hierbij een afbeelding van 'Dolf' tijdens de ploegvoorstelling.

Zijn laatste 'cap' haalde hij op 6 juni 1948, toen België Frankrijk versloeg met 4-2.

Op 24 december 1951 werd Adolf gehuldigd voor zijn 500ste wedstrijd in hogere afdeling. Dit gebeurde voor de wedstrijd van Aalst tegen Oostende. 
De Buck kreeg er gezelschap van Willy De Neef die toen net kampioen van België geworden was in de atletiek. 

Het was niet altijd even gemakkelijk, maar toch bleef De Buck bij “den Iendracht”.

Tot in het seizoen 1955-1956 wanneer de Aalstenaar een punt zette achter zijn mooie voetballoopbaan. 

Hij speelde ruim 600 wedstrijden voor zijn club, waarvan 185 matchen in Eerste Klasse.

Hij scoorde, als verdediger, 23 doelpunten, een puike prestatie dus. 

In de latere jaren 50 zette hij zijn carrière verder als cafébaas. Zijn 'café sportlokaal' was terug te vinden op de Grote Markt in Aalst.  Tegenwoordig vinden we daar de McDonald's terug. 

Op 31 augustus 1984 overleed Adolf De Buck in “zijn” Aalst op amper 63-jarige leeftijd.

Bronnen : 

eu-football.info

belgiumsoccershistory.com

Adolf ploegopstelling 1946 via MadeInAalst

Reklame Sportlokaal 1950 via MadeInAalst

Huldiging 1951 via MadeInAalst