Stephanie had toen jammer genoeg ook wel de twijfelachtige eer opnieuw enige kandidaat te zijn, na de terugtrekking van tegenkandidaat Kevin Meert (psychische
problemen), waardoor het natuurlijk niet echt spannend meer was. Maar net als bij Kristof vorig jaar : ze kreeg de
titel niet zomaar cadeau en moest nog steeds wel bewijzen dat ze het aan
zou kunnen om een jaar lang ‘prins van Aalst’ te zijn.
De 25 jarige Stephanie was na de verkiezing meteen ook
de eerste vrouwelijke kandidaat die de eer kreeg om het Ajuinenland te
vertegenwoordigen tijdens de carnavalsdagen.
Officieel moest dus er nog een show en een stemming
komen, maar gezien er geen tegenkandidaten waren, lag de weg natuurlijk open om
de eerste "Prinses Carnaval van Aalst" te worden.
Aangezien de titel "Prinses Carnaval" echter
niet bestaat in Aalst, kreeg ze dus alsnog de titel "Prins Carnaval van
Aalst".
Stephanie werd zondagmorgen vroeg dus probleemloos tot
Prins gekroond, als allereerste vrouw ooit. Ze behaalde een recordscore van 46
op 50 voor de theoretische proef en 88 procent op haar show.
Het was al het tweede jaar op rij dat er geen echte prinsenverkiezing
was in Aalst omdat er telkens maar 1 kandidaat was. Aalst vierde dat jaar carnaval
op 19, 20 en 21 februari.
De carnavalisten moesten zaterdagavond in de Florahallen
lang wachten op de show van Stephanie Daeleman. Net voor ze het podium op
moest, was er een elektriciteitspanne, die 10 ongeveer minuten duurde. De
25-jarige Stephanie Daeleman liet het echter allemaal niet aan haar hart komen,
en met vooral een sterk finalenummer maakte ze duidelijk dat zij en zij alleen
het komende carnavalsjaar zou regeren over de stad.
Drieëntwintig jaar nadat Christianne De Strooper als
eerste vrouw al eens de scepter probeerde te winnen, slaagt Stephanie er
uiteindelijk toch in om een vrouw aan de macht te krijgen.
Achter haar stond alweer een creatief team van
decorbouwers en marketingspecialisten. Al de hele campagne was roze de kleur
van Stephanie, en die zaterdag kleurden de zaal en de stad dan ook helemaal
roze.
‘Het is de kleur die extra benadrukt dat ze een vrouw
is, we wilden dat zo uitspelen en zijn geslaagd', aldus (toenmalige) vriend en
ex-prins Tom Vermeir. Hij stond ook in voor het schrijven van haar nummers. De
twee waren beiden lid van De Poipeplekkers, de enige carnavalsgroep die al twee
leden tot prins verkozen zag. Een jaar later zou er zich nog een derde lid –
Den Board - in het ‘prinsenkringetje’
van de groep voegen.
De 50 vragen werden één voor een heel deskundig afgewerkt.
Naar eigen zeggen had ze zich zelf heel goed
voorbereid op deze proef. In een kranteninterview beschrijft ze hoe haar moeder
alle mogelijke vragen op kaartjes noteerde. "Af en toe nam ik er een uit
en probeerde dan die vraag te beantwoorden," klonk het.
Ook de ruim twintig minuten durende show werd vlotjes
afgewerkt. Het eerste nummer trok zich ietwat traag en moeilijk op gang. ‘Dat
zing ik niet zo graag, het is geen gemakkelijk nummer’, verklaarde Stephanie,
‘maar het liedje over Nicole is wel ambiance'. Dat dat nummer inderdaad ‘ambiance’
bracht bleek uit de geëmotioneerde reacties, niet het minste van ‘ons
Nicolleken’ zelf.
Met de Aalsterse versie van Narcotic van Liquido (teretete)
heeft Aalst ongetwijfeld de carnavalshit van 2012 te pakken. De stem van Stefanie is niet echt 'vast' te noemen, maar een ambiancenummerke kan er steeds wel door.
De Grote Markt zou
op 19 februari opnieuw echt kunnen dansen. En trouwens niet enkel in 2012. Het
liedje is intussen al grijsgedraaid tijdens de volgende edities ook, en
iedereen brult, huppelt en danst er graag op mee.
‘Dit is voor mij de mooiste dag uit mijn leven,
iedereen heeft mij zo gesteund', reageerde Stephanie.
De nieuwe Prins Carnaval kreeg opvallend veel
sympathiebetuigingen van keizer Kamiel Sergant.
Hij kreeg in juli een hersenbloeding en brak tijdens
zijn revalidatie in het najaar daarenboven ook nog een heup toen hij uit zijn bed
viel. Keizer Kamiel kwam, natuurlijk onder heel luid applaus, zelfs even op het
podium. Zijn klassieke vraag ‘doemen voesj' werd met plezier (en vooral
positief) beantwoord door de zaal.
Stephanie heeft in elk geval geschiedenis
geschreven. Over haar kostuum, al dan niet met een rok, wou ze nog niets kwijt.
‘Jullie zullen het wel zien', lachte ze tot net voor de verkiezing. De
Aalstenaars leefden dus lang in onzekerheid. Een rok ? Een kostuum ? Een kleedje
? Wat zou het worden ?
Uiteindelijk werd het geen rok, maar wel een prachtig prinsenkostuum, in de
lijn van de vorige edities …
Even was even nog een klein opstootje tijdens het
overhandigen van de scepter, toen Prins Kristof van 2011, die een heel goed
rapport kreeg voor zijn regeringsjaar, in eerste instantie de scepter niet wou doorgeven.
Hij was heel geëmotioneerd en kon écht geen afscheid
nemen van het kleinood. Uiteindelijk haalde zijn sympathie voor Stephanie het
toch, en kreeg ze uiteindelijk toch de scepter overhandigd. De groep van Kristof, Beschomt, gaf hem dan maar een
namaakscepter cadeau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten