Prinsjen van Oilsjt : 1996 : Kristiaan Van Vaerenbergh

Het zou Kristiaan (Kris) Van Vaerenbergh (°Aalst 29/05/1970) worden, die de titel Prins Carnaval 1996, met zich mee zou kunnen nemen naar huis.

Kris werd voor zijn twee kandidaturen – hij deed zowel in 1995 als in 1996 een gooi naar het prinsschap - gesteund door zijn groep De Lodderoeigen en prinsj Frank Van Rymenant, die het schrijven van de show van Kris voor zijn rekening zou nemen. 

De kwaliteiten van Frank kennende, zou het dus zeker een kwaliteitsvol stukje amusement zijn. 

Kris had vele fans, waaronder ook de priester van het Heilig Hart, die tijdens de mis zelfs heel enthousiast aankondigde dat hij Kris zou steunen.

Met of zonder de hulp van God, de eerste campagne werd gestart in november 1994, het jaar dat Kris ook verkozen werd als 'Miss Voil Janet' tijdens de eerste verkiezing met de gelijkaardige naam, die werd georganiseerd door de Stopnoillekes en de Prinsengarde.

Tegenkandidaat in 1995 werd Christophe Troch, iets waar Kris het af en toe wel eens moeilijk mee had.

Op een bepaald ogenblik had het kamp van Christophe (met de ‘Vlaamsere’ kandidatennaam ‘Kristof’) het gerucht de wereld ingestuurd als zouden De Lodderoeigen hun vrienden uit Parijs naar Aalst zouden halen, om voor Kris te stemmen. 

Tijdens een druk bijgewoonde persconferentie riep Kris dan ook op om het sportief te houden en roddels achterwege te laten. 

Hij had immers het gevoel gekregen dat de aanhangers van Kristof eigenlijk te veel bezig waren met campagne te voeren tegen Kris, in plaats van campagne voeren voor hun eigen kandidaat. Een fenomeen dat we jammer genoeg (zelfs toen ook al) kenden in het voetbal.

Nadat Juryvoorzitter Enrico bekend maakte dat er maar 80 punten verschil zat tussen de eerste en de tweede bleek dat Kris een 40-tal meer zaalstemmen dan Kristof gekregen had, maar dat deze kleine achterstand tenietgedaan werd door de jurypunten. Kristof kreeg daar een 90-tal stemmen meer en werd zo Prins van 1995.

Tegenslag voor Kristiaan dus, maar hij zou zich het jaar erop - in 1996 - herpakken.

Tijdens het Driekoningenfeest van dat jaar bleek dat ze met drie kandidaten naar de verkiezing zouden trekken, want naast Kris waren ook Yves Van den Bremt en Jurgen Cooman kandidaat. 

Tijdens zijn voorstelling verklaarde Kris dat hij bij een overwinning te voet naar Scherpenheuvel zou stappen (toch een redelijk eindje vanuit Aalst).

Dat het geen rustige campagneperiode zou worden, mocht al gauw blijken toen een pompier van De Toerenbiejoekes, waarmee kandidaat Jurgen promotie maakte, vernield werd door vandalen. 

In eerste instantie werd (logischerwijs?) aan één van de rivaliserende supportersclans gedacht, maar uiteindelijk bleken het 'gewone' vandalen geweest te zijn.

Toen beide kandidaten gehoord hadden van deze vernieling, wilden ze meteen meezoeken naar de daders. De Toerenbijoekes hadden een beloning van 100 000 frank beloofd voor de ultieme tip, en Kris voegde hier zelfs nog 10 000 frank aan toe.

Na het mindere succes van vorig jaar omringde Kristiaan zich met een andere ploeg. Daar zaten onder meer Michel Heck, Patrick De Neve en Dirk Van De Velde in. Hans Backaert, ex-lid van De Brikaljongs, verzorgde de PR van Kris en ze lieten maar liefst 4000 affiches drukken om te verspreiden in de stad. 

Net zoals bij zijn vorige campagne kon Kris ook dit jaar uiteraard opnieuw rekenen op de steun van De Lodderoeigen. Het campagnelied van Kris werd 'Vastelauved', een meezinger op de melodie van 'Dans Toch De Hele Nacht Met Mij'. Voor de prinsenverkiezing zelf zou hij opnieuw bussen inleggen, om zijn supporters vanuit 'De Kring' in de de Dr. De Moorstraat naar de Keizershallen te brengen.

De verkiezingen zelf dan.

De drie kandidaten gingen van start gaan met een vaste opdracht, waarmee hun taalvaardigheid, podiumvastheid en hun capaciteiten als animator aan bod kwamen. Ook hun kennis over Aalst en carnaval werden uitgebreid getest. 

Na deze eerste proef (op 10 punten) brachten de kandidaten elk een vrij optreden (eveneens op 10 punten).  

Tijdens de kennistest over Aalst en carnaval stelde Kamiel Sergant zeven vragen aan de kandidaten, waarna deze hun antwoorden op papier dienden te schrijven. 

De vragen ? Onder andere moesten ze kunnen zeggen welke nieuwe naam gegeven was aan Aalst Kermis, wanneer Kamiel Sergant van het podium getotterd was.
Uit een tekening van Frans Wauters moesten ze trachten om een spreekwoord terug te vinden 

Na de kennisproef kwam er een gedeelte 'improvisatie' en tijdens een toespraak dienden de kandidaten duiding te geven bij een specifieke situatie. 

Kris kreeg als opdracht om, in de functie van Prins Carnaval, een afscheidswoordje te 'plaçeren' bij de sluiting van de Couverture. Daarbij zong hij een stukje uit zijn lied 'De Weggevoerdestroot', een lied dat hij in 1995 bracht tijdens zijn show. 

De drie kandidaten brachten een mooie show, waarbij het publiek meermaals uit de bol kon gaan. 

Het werd een afwisseling van ambiance en emotie. 

Kris mocht als laatste zijn show opvoeren en hij opende met het prachtige 'Nen Oilsjteneer'.
Hier bezong hij verschillende 'bekende Aalstenaars', waaronder Odilon Mortier, Frans Wauters en Nicole Ringoir. 

Tijdens het lied toonden zijn assistenten foto's van de betrokken personen.

Kris onderscheidde zich van de andere kandidaten doordat hij geen echte kostuums droeg. Hij hield immers grote kartonnen borden in de vorm van een kostuum voor zich, waardoor hij natuurlijk bijna de hele tijd op het podium blijven staan. 

Hij zorgde tijdens zijn show voor een aangename mengeling van liedjes, waarin het onder andere ging over 'Moine Fong', (de man van Anny De Maght), 'Geift Ons Oilsjt Een Monument' (de 'saga' rond het carnavalsmonument), de openbare toiletten aan het Esplanadeplein en Odilon Mortier en zijn vrouw die altijd op de achtergrond bleef. 

Tijdens zijn finale droeg Kris geen kartonnen kostuum meer en hij sloot op grootse wijze af met het ambiancenummer 'Weir Zen Fiere Oilsjteneers'.

Het zou een mooie strijd worden, want de drie kandidaten hadden opnieuw het beste van zichzelf gegeven.

Bij de bekendmaking van de punten bleek dat het vooral tussen Kris en Jurgen zou gaan, waarbij de jury een lichte voorsprong gegeven had aan Kris.

Dé winnaar zou dus bepaald worden door de stemmen van het publiek. 

Jurgen kreeg hierbij 677 stemmen (1290 punten)

Kris kreeg 737 stemmen (1385 punten).

De nieuwe prins was bekend en de eerste - emotionele - reactie op de pas verworven prinsentitel, leverde hem die avond de bijnaam 'Schriemoil' op. 

Zijn krullekop had hem trouwens ook al voor de naam 'blomkoeil' gezorgd.

Kris pakte het na de verkiezing wat anders aan dan de meeste van zijn voorgangers. 

Hij koos bijvoorbeeld voor een vernieuwend prinsenpak zonder fazantenpluimen en typische prinsenhoed. 

In de plaats daarvan werd gekozen voor een barret met struisvogelveren en een pofbroek, waardoor de nieuwbakken prins een beetje deed denken aan de prins op de verpakking van de koeken van Prince.
Een nieuwe bijnaam was een feit ... de Chocoprins ...

Naast 'Schriemoil', 'Blomkoeil' en 'Chocoprins' was er trouwens ook nog 'de Garnaalprins', en dat kwam dan doordat hij een bus supporters uit Oostende had laten afkomen om voor hem te stemmen.

Veel bijnamen dus, maar wie was onze nieuwe prins nu eigenlijk? 

Kris groeide als kind op aan het Heilig Hart, waar zijn ouders de Heilig Hartkring (nog steeds de thuisbasis van de Lodderoeigen tijdens hun jaarlijks eetfestijn) uitbaatten. Hij ging naar de kleuterschool aan Park De Blieck, en het lager volgde hij in het Sint-Maartensinstituut. Daarna koos Kris voor een opleiding automechanica aan het VTI, iets wat natuurlijk altijd handig is bij een groep. 

Kris was toen echter nog niet echt bezig met carnaval.

Al zijn vrije tijd ging toen vooral naar zijn voetbalcarrière. Als doelman begon hij bij de jeugdreeksen van Eendracht Aalst en daarna trok hij nog naar SK Aalst, Sporting Lebbeke, FC Mere en Erpe-Erondegem. 

In 1993 raakte hij jammer genoeg geblesseerd, maar hij slaagde er met zaalvoetbalclub Juventus Aalst nog in om een wereldrecord te vestigen door maar liefst 59 uur zaalvoetbal te spelen. 

Bij Juventus kon hij trouwens ook Patrick De Neve (Prins Carnaval 1986) en Dirk Verleysen (huidig voorzitter van het Feestcomité) tot zijn ploegmakkers rekenen.

Het was eigenlijk pas op zijn zestiende dat Kris uiteindelijk toch de carnavalsmicrobe te pakken kreeg. Hij sloot aan bij 'De Onderkroipers'. 

Via de Toerenbiejoekes kwam hij in 1989 tercht bij De Lodderoeigen, de groep waar hij later ook nog ondervoorzitter zou worden, wat hij tegenwoordig trouwens nog steeds is.

Hij maakt er elk jaar een erezaak van om het stoetliedje zelf te zingen tijdens de stoet, want zingen kàn hij. 
Zijn bekendste nummers zijn ongetwijfeld 'Nen Oilsjteneer', 'Weir zen fiere Oilsjteneers' en 'De Weggevoerdenstroot', maar dat zijn zeker niet de enige. Zijn ondertussen indrukwekkend repertoire is grotendeels terug te vinden op de cd's van de Prinsencaemere. 

Kris kon in eerste instantie maar moeilijk kiezen tussen de Prinsencaemere en de Prinsengarde, de keuze waar elke nieuwe prins voorstaat na zijn/haar verkiezing. 

Het werd - na wat wikken en wegen - de prinsengarde, maar hij verklaarde meteen dat hij door zijn keuze geen vrienden wou verliezen. Hij vreesde hier echt voor en daarom vertelde hij ook dat hij steeds bereid was om met 'de anderen' te blijven samenwerken, indien hem dit zou gevraagd worden. 

Het lidmaatschap van de garde was echter maar van korte duur. Kris vond er niet wat hij zocht en op Prinsjkesdag in 1998 vroeg hij dan ook om te mogen overstappen naar de Caemere. 

Daar werd hij wel met open armen ontvangen, maar toch kreeg hij nog niet het officiële kostuum. Daar moest hij nog een jaartje 'stage' voor lopen wat tijdens de prinsendag van 1998 leidde tot de hilarische situatie dat hij dus zijn opwachting maakte in het kostuum van de 'garde', maar wel met een stoffen jas erover. Na zijn stagejaar werd hij dan officieel opgenomen bij de Caemere. We schrijven 1999 en Kris kreeg, samen met 'Den Bremt' zijn kostuum aangemeten. 

Vanaf 2000 werd zijn inbreng bij de Prinsencaemere groter en hij zorgde samen met 'den Bremt' en 'Bart' (Van den Neste) voor het nodige vertier door tijdens de pauze in de foyer een stuk van een act uit de show verder te zetten.

Omdat hij het heel druk heeft met de zaak en met zijn politieke carrière slaat hij de laatste jaren wel eens een show over, maar hij blijft toch een heel graag geziene gast, ook tijdlens 'Het Oilsjters Zangpalois' edities 2017 en 2019.

Prins Kris toonde zich - zowel tijdens zijn prinsenjaar als daarna - een waardig ambassadeur van Aalst tijdens manifestaties in binnen- en buitenland. Hij bezocht ook kinderen met terminale kanker in het ziekenhuis. Toen Kris te gast was in het VTM-programma Kriebels, noemde iedereen hem bij een bezoek aan Dendermonde 'mijnheer Kriebel'. Zijn prinsschap zou hem ook een aantal gastrolletjes opleveren in de VTM-soap Familie. In totaal spendeerde Kris een half miljoen frank aan zijn campagne- en prinsenjaar.

Achteraf zei Kris dat hij tevreden was met één prinsentitel en zich nooit nog eens zou kandidaat stellen. Hij betreurde de houding van een aantal carnavalisten tijdens zijn prinsenjaar, die Kris sinds zijn deelname in 1995 bleven viseren. 

Ook de informatiedoorstroom van de stad Aalst zat niet altijd goed. Zo moest Kris kinderen animeren tijdens de intrede van Sint-Maarten, maar de stad had 'vergeten' hem hiervan op de hoogte te brengen. Gelukkig was er Kamiel Sergant die deze info doorspeelde aan Kris.

Op zijn afscheidsbal liet hij het decor van tijdens de prinsenverkiezing opnieuw opbouwen en voorzag hij 'als extraatje' een pin voor de eerste 500 bezoekers. 

Zijn afscheidsliedje hield hij geheim voor de prinsenverkiezing van 1997, toen hij de prinsenscepter doorgaf aan Dirk Van De Velde. 

Kris werkte eerst bij een likeurstokerij, maar hij verkoos toch de 'stiel' als zelfstandige. 

In en rond Aalst werd hij bekend door met zijn 'Kaffeklasjmobiel' markten, opendeurdagen en feesten op te fleuren en te zorgen voor het serveren van koffie in zijn koffiebus. In oktober 2012 openden Kris en zijn vrouw Eva Schelfaut (dochter van 'de generool') een pop-upwinkel, de 'Marzipan'. Dat werd een winkel in de Esplanadestraat waar allerlei kleurrijke figuren in marsepein en chocolade, én natuurlijk ook koffie verkocht werden.  Bij de opening waren natuurlijk ook alle 'Lodderoeigen' uitgenodigd en het werd een heel aangename namiddag met koffie ... en ... iets straffers.

In 2012 had Kris ook politieke ambities en stond hij op de verkiezingslijst van de NVA. 

Hij stond op de 32ste plaats en behaalde 876 voorkeurstemmen, niet genoeg voor een plaatsje in de gemeenteraad.

Later zou hij hier toch in slagen, in 2013 als ad interim voor Wouter Van Der Veken die voor zijn studies 3 maanden naar de universiteit in Hamburg trok. Later besliste Wouter om volledig uit de politiek te stappen en Kris mocht op 31 maart 2015 zijn eed afleggen als nieuw gemeenteraadslid. 

Iets later, we schrijven 2016 opende het koppel een eigen koffiezaak aan het Colinetplein.

Deze kreeg de klinkende naam 'De Prins Drinkt Koffie'  ('DPDK') en groeide ondertussen uit tot een heel populaire zaak die graag bezocht wordt door zowel carnavalisten als niet-carnavalisten. 

De koffiebar won tijdens het eerste jaar trouwens al meteen de Pieter van Aelst-prijs, de prijs die gegeven wordt aan een zaak met een mooie, originele, kleurrijke Nederlandse of historische naam.

Maar ... De Prins krijgt niet enkel prijzen, neen, hij deelt er ook uit ... Zo bijvoorbeeld in 2019 toen ze een prijs uitreikten voor de origineelste hoed tijdens de vooroptocht van de Aalsterse Gilles. 

In 2018 ging het op politiek vlak bergop en behaalde hij vanop plaats 16 1262 stemmen, wat dit keer wel genoeg was om zijn plaats in de gemeenteraad meteen veilig te stellen. 

2020 betekende voor Kris zijn 30 jarig lidmaatschap bij 'De Lodderoeigen'; De groep liet door Bram De Baere een prachtige karikatuur maken, dewelke hem plechtig overhandigd werd door de groep.

Binnen de gemeenteraad pleitte hij dat jaar voor een nieuw carnavalsdecor en zorgde hij ervoor dat de stad werk maakte van een code voor pop-upbars. 

Toen in 2021 een nieuw - sterk besproken - circulatieplan goedgekeurd werd, zorgde hij er al snel voor dat dit deftig geëvalueerd werd, en dat dit dan ook passend werd bijgesteld waar nodig bleek. 

Kris pleitte in 2021 - midden in de coronacrisis - ook voor de toelating van winterterrassen, wat uiteindelijk gevolgd werd door de meerderheid en toegepast werd in de stad.