Ondertussen zijn we veranderd van millenium en de eerste prinsenverkiezing kenmerkte zich meteen door de opkomst van maar liefst vijf kandidaten.
Het was misschien het speciale jaar dat aantrok, wie zal het zeggen, maar één ding is zeker : het werd Bart van De Neste die het pleit zou winnen.
Steven Van Wesemael was lid van De Lodderoeigen en werd bij het schrijven van zijn show geholpen door Guy Walgraef.
Op zijn affiche werd hij afgebeeld op een bankbiljet van 2000 frank. Zijn campagnelied was Ni Gepeldj Of Gedroid
De tweede kandidaat, Wim Delclef, was lid van Schiefgoddeweg en gooide met zijn campagneliedjes ‘Onze Grammaire’ en ‘Zie Naa Ne Kier Nor Moine Kop’ hoge ogen . Wim omringde zich niet door de minsten en in zijn campagneploeg kon hij rekenen op Guy Cornand, Johan Viette, Michel Heck, Frank Van Rymenant, Peter Vereecken en Johan Delclef.
Tijdens zijn campagne bewees hij in het goede Oilsjterse hout gemaakt te zijn en hij deed dat via een stunt in Dendermonde. Verkleed als pastoor trok hij met zijn team naar ‘ginderachter’ om er de Ros Beiaardroute in te zegenen. Na zijn rondgang werd hij zelfs ontvangen op het stadhuis van Dendermonde, waar hij onder meer de zangeres Vanessa Chinitor mocht ontmoeten
Voor Yvan De Boitselier was de Prinsenverkiezing niet nieuw, want hij had reeds meegedaan in 1991, toen hij verloor van Michel Heck.
Yvan was geen lid van een carnavalsgroep, maar wel erg gekend in carnavalsmiddens. Zijn vader Jean-Paul en grootvader Frans werden immers meermaals Prins Carnaval, Frans zelfs keizer, waardoor Yvan ‘carnavalvieren’ met de paplepel werd ingegeven.
Nummertje vier, Bart Van den Neste, was met zijn 18 jaar de jongste van de kandidaten. Mocht hij Prins Carnaval worden, dan zou hij meteen uitgeroepen worden tot de jongste Prins allertijden.
Met zijn campagneliedjes Ik Ben Bart Van Op De Mert en De Kleinsjten Van 'n Oeip ontpopte hij zich tot een niet te onderschatten kandidaat.
De vijfde kandidaat werd Mil Arijs. Emiel (Mil) Arijs van De Poipeplekkers bleek een populaire kandidaat te zijn bij de Aalstenaars en hij liet zich voor het schrijven van zijn show bijstaan door Werner Kinoo en Tom Vermeir.
De zangstem van Mil was echter niet heel sterk, waardoor hij in zijn show niet enkel liedjes zou brengen, maar ook voor meer verbale humor zou zorgen.
De campagnes verliepen in een sportieve sfeer. De vijf kandidaten zongen zelfs samen het lied ‘De Voif Ver 2000’.
In de laatste weken voor de Prinsenverkiezing leek de sfeer echter serieus om te slaan.
Men sprak over intimidatie en bedreigingen onder de kandidatenteams, en het liep zo hard uit de hand dat burgemeester Anny De Maght zelfs moest tussenkomen.
Er kwam een officiële waarschuwing dat, als er gevochten zou worden voor de bekendmaking van de uitslag op de Prinsenverkiezing, er geen nieuwe Prins gekozen zou worden en het ambtstermijn van Prins Tony automatisch zou verlengd worden. Ook dat zou een primeur voor het carnaval zijn, al zou dit zeker niet voor positieve persverslagen zorgen. Ook het imago van Aalst zou (nog?) slechter in beeld gebracht worden en de term ‘marginaalst’ zou dan misschien toch ergens gerechtvaardigd worden.
Zo ver kwam het echter niet.
De avond werd opnieuw gepresenteerd door de geliefde Keizer Kamiel.
Elke kandidaat beschikte toen over 20 minuten show.
Wim Delclef mocht als eerste de bühne op en pakte de Aalstenaar al van bij de eerste noot bij de keel. Hij ging de emotionele toer op met Adieu Men Stad en had het over de attributen van de Voil Jeanet in zijn lied Den Teleshop.
‘Adieu men stad’ zou in de loop der jaren uitgroeien tot één van de meest emotionele liederen over onze stad, en kan ondertussen meegezongen worden door enkele duizenden stadsgenoten.
In Oilsjterse Toestanden bezong Wim de Aalsterse stadswacht, de gemeenteraadsverkiezingen en de plannen voor de Keizershallen. Als slot bracht Wim 't Groeit Conseir, terwijl hij op zijn voetstuk naar boven steeg. Wim bewees zijn talent als zanger en bracht een show met veel glitter en speciale effecten. Het Groeit Conseir zou zelfs elk jaar opnieuw nog gespeeld worden tijdens de verbranding op dinsdagavond. Het emotionele, trage stuk dat afgewisseld wordt met snellere stukken heeft de carnavalist duidelijk aangesproken.
Tweede in het rijtje werd Mil. Hij was zoals reeds eerder was gebleken niet de meest begenadigde zanger en hij was zich hier bewust van. Op het podium liet hij zich dan ook vocaal bijstaan door Werner Kinoo en hij zette in op lokale politieke thema's. Mil had wat last van de naweeën van griep en dat was duidelijk te zien en te horen tijdens zijn optreden.
Hij bezong zijn liefde voor Aalst met Oilsjt Mèn Stad. En hij voerde in de gedaante van verschillende schepenen een telefoongesprek met burgemeester Anny De Maght.
Anny werd trouwens gespeeld door … Werner. In Millenium Carnaval had Mil het over het carnaval in het jaar 2000 en afsluiten deed hij met Dansen In De Stroten.
Yvan deed voor de tweede keer mee en hij opende met ‘Super Yvan’, een lied waarin hij bezingt hoe hij als acteur terug keert uit de VS.
De rode draad door de show van Yvan was dan ook de filmwereld, wat ook nog in de verf gezet werd door zijn liedjes Cinema Paté en De Vastelauved Movie.
Daartussen verscheen Yvan ook nog als Maryvan Monroe op het podium, waarbij hij als kuisvrouw van het stadhuis zong van Ik Schier Al Joren Lank en zo de geheimen van de stadsbestuurders blootlegde.
Ik schier al joren lank … Wie kan het niet meezingen, werd ook al een hit om nooit meer te vergeten.
De show van Yvan zat vol typisch Aalsterse humor, maar dat werd jammer genoeg niet altijd goed begrepen door het jongere publiek.
Hoewel er dus vijf kandidaten waren, was er dit jaar geen preselectie en mochten ze allemaal meedoen Nummer vier werd zo Steven.
Hij viel tijdens zijn show vooral op met het lied De Peiremeiles, waarmee hij voor een emotioneel moment zorgde en met Om Te Fiesten Zemmen 'n Iesten maakte hij meteen aan het publiek duidelijk waar de Aalstenaars zo gekend voor zijn.
Steven bracht op het einde van zijn show een lied op de tonen van Thriller van Michael Jackson, maar hij liet jammer genoeg wat steken vallen. De danspassen waren alles behalve perfect en ook de zang was niet van topniveau meer.
Geef vier zonder vijf dit jaar en ook Bart mocht het beste van zich geven en zijn kans wagen op de prinsentitel.
In Weir Zoeken Nor Den Bart begroette hij de zaal en daarna zong hij vol lof over de Aalsterse stoet. Hij beschreef daarenboven hoe een echte Aalstenaar eigenlijk in mekaar zit in Ik Ben Zoei Bloi op de tonen van een K3-liedje.
De techniek liet het even afweten, maar Bart bleef ongestoord verder doen met zijn optreden. Met een scooter reed hij op het podium om er als een echte Ciske De Rat het lied Ver Nen Oilsjt'neer te brengen, terwijl vuurwerk afgestoken werd.
Ondertussen werden op de achtergrond ook beelden getoond van het werk in de carnavalshallen, de stoet en de popverbranding. Tijdens de show was ook Patrick De Coninck van The Groovies als danser op het podium te zien, wat de professionele aanpak zelfs een professioneel tintje gaf.
Vijf prachtige shows dus, de ene al wat meer dan de ander, en het moment supreme was aangebroken. Het afscheid van Prinsj Tony die zijn prinsenpak ruilde voor een pak met witte muts en oortjes werd natuurlijk opnieuw een emotioneel moment, maar het was zeker : van Tony zouden we zeker nog horen.
Terwijl de kiezing zich had aangekondigd als ‘gevaarlijk’ was het toch de hele avond rustig gebleven.
De kandidaten en de supporters gedroegen zich heel sportief tegenover mekaar en er was geen sprake van enig incident.
Daar kwam een beetje verandering in toen een jurylid maar 4,5/10 gaf aan Steven.
Het waren trouwens niet enkel de aanhangers van Steven die begonnen te discuteren, neen, de hele zaal begon te pruttelen. Zij vonden dat geen enkele kandidaat ‘een buis’ verdiende voor zijn show.
Het is wat het is, en het veranderde niet.
Voor de jury haalde Bart het met 543 punten.
Yvan werd tweede met 534 punten
Wim kreeg de derde plaats toegewezen met 525 punten
Steven en Mil sloten het rijtje af met respectievelijk 453 en 438 punten.
Het publiek had hetzelfde idee voor de winnaar en zette Bart op de eerste plaats met 1047 punten.
Voor hen was het wel Wim die tweede mocht zijn (517 stemmen) en de derde plaats was voor Mil (476). Een veel betere positie dus voor Mil die daarmee zowel Yvan als Steven achter zich liet (respectievelijk met 273 en 178 stemmen achter hun naam).
De rekenmachientjes werden bovengehaald en men kwam tot volgende einduitslag.
Bart Van den Neste haalde het met 1547 punten.
Tweede werd Wim Delclef met 1042 punten.
Derde plaats was voor Mil Arijs met 914 punten.
Vierde werd Yvan De Boitselier met 807 punten.
Vijfde en hekkensluiter was Steven Van Wesemael met 631 .
Mil vroeg zich openlijk af of er geen geval van fraude was. Hij vroeg zich af waar al zijn stemmen naartoe waren en had het over bedrog op grote schaal.
Zijn uitspraken haalden de nationale pers en werden uitgezonden in het programma ‘het leven zoals het is – de prinsenverkiezing’ op ‘Eén’.
Deed een beetje denken trouwens aan de uitspraken van ene Donald Trump die dezelfde twijfels had over zijn stemmen tijdens de presidentsverkiezingen in 2020.
Bart haalde het dus, en ssssst Bart werd geboren in … eiremonne op 07/07/1981. Hij werd meteen de jongste prins carnaval ooit.
De carnavalsdroom van Bart begon al heel vroeg. Hij groeide op in het hartje van Aalst en trad er als kind al op in het café van zijn ouders. Dat café kennen de meeste Aalstenaars ook wel, we spreken hier namelijk over het ‘Paviljoen’, opengehouden door Carlos Van den Neste en Nicole Bosseman.
Dat hij kon entertainen was geen geheim en hij mocht dan ook vaak een optredentje ten beste geven bij de wedstrijden van Okapi Aalst in het Forum.
Bart was in 2000 net 18 geworden en hij studeerde aan de hotelschool Spermalie in Brugge.
Zijn studie moest hij dus combineren met het campagnevoeren maar dat nam hij er graag bij.
Door zijn jonge leeftijd kreeg Bart natuurlijk ook aandacht van de nationale pers. Zo was hij te zien in het Hart van Vlaanderen op VTM en verscheen hij in TV-Expres.
Op de carnavalsraadzitting speelde Bart handig en ludiek in op zijn jonge leeftijd.
Hij had voor deze speciale gelegenheid cadeautjes meegebracht voor de gemeenteraadsleden.
Cadeautjes die hij gaan halen was bij Prémaman.
Keizer Kamiel kreeg een doos naalden, om steken te kunnen geven.
Burgemeester De Maght kreeg een roze babydoll cadeau.
De zaal trakteerde hij op snoep onder de vorm van tutten
De stadssleutel was dit jaar gemaakt in de vorm van een brandweerslang. Het was immers dit jaar dat de pompiers opnieuw toegelaten werden op de Grote Markt.
Bij de popverbranding vertrouwde hij de aanwezigen toe dat hij die avond toestemming gekregen had van zijn vader om nog zo laat op te mogen blijven.
In april, op paaszaterdag, was Prins Bart aanwezig bij de verkiezing van Mister en Misses Vrièt die doorging in café 't Plasken. Hij had tijdens deze feestavond zijn prinsenscepter ‘veilig’ weggestopt achter de discobar, maar in de late uurtjes moest hij vaststellen dat zijn scepter ‘gaan vliegen’ was. Bart zat diep in de put en niemand wist wie de scepter meegenomen had.
Enkele dagen later kreeg hij uiteindelijk toch zijn scepter terug, maar de daders bleven onbekend.
Tijdens zijn afscheidsbal in De Burcht zongen zijn tegenkandidaten Mil, Wim en Steven een verrassingslied voor hem en van zijn groep kreeg hij een kopie van de prinsenscepter, omdat hij toch nog een aandenken zou hebben nu hij de originele moest overhandigen aan de nieuwe prins.
De afscheidnemende Prins beloofde trouwens om er bij de stad voor te ijveren ook een zesde pompier toe te laten op de Grote Mark. Het afscheid werd een groot feest, de politie is toen maar een keer of drie-vier komen vragen om het wat stiller aan te doen.
Na zijn prinsenjaar koos Bart ervoor om toe te treden tot de Prinsencaemere
Eigenlijk een logische en te verwachten keuze, want zijn team in 2000 bestond al voornamelijk uit leden van De Prinsencaemere. Ook had hij al deelgenomen aan de revue Studio Miljaar eind 2000.
Bij zijn toetreding in de Prinsencaemere werd hij op de korrel genomen over het feit dat hij in zijn prinsenjaar gebuisd was voor zijn studies aan de hotelschool.
De ex-Prinsen gaven hem daarom een herkansing en lieten hem koken.
De juryleden waren Johny Cooman en Karel De Naeyer en binnen de tijdslimiet van1000 seconden moest Bart een koud gerecht maken
Hij liet zich hierbij assisteren door Pascal Solemé wat natuurlijk hilarische taferelen opleverde.
De proevers durfden Bart niet opnieuw te buizen, want anders zou hij 't Paviljoen niet meer binnen mogen..
Bart werkte jaarlijks mee aan de activiteiten van de Caemere. Zo trok hij in 2003 op prinsendag het kostuum van Robert Waterschoot uit 1958 aan, om deze te eren voor zijn 50 jaar Prins.
Het kostuum van Robert had hij trouwens al eens aangedaan in 2000 tijdens de prinsenrevue Studio Miljaar.
Bart was verder nog te zien in vele sketches in de Prinsenrevues en op het Oilsjters Zangpalois in 2017 en 2019. In 2017 zorgde hij er met Ver Nen Oilsjt'neer voor een pakkend moment, door het lied op te dragen voor zijn vader, die begin dat jaar overleden was.
Ook Bart heeft al heel wat carnavalsklassiekers op zijn repertoire staan. Een groot deel is terug te vinden op de cd’s van de Prinsencaemere.
In 2011 stapte hij even in een speciaal project met Chris Boone, Bart Neirinckx en Toon 't Kint. Samen vormden ze de groep ‘De Beaters’ en brachten twee full cd’s uit.
Zijn meest gekende liedjes zullen ongetwijfeld ‘ver nen Oilsjt’neer’ en ‘’t was men madam’ zijn, beide ondertussen tot de status ‘klassiekers’ en nog vaak te horen tijdens de carnavalsdagen.
Bart waagde zich naast de carnaval ook aan de politiek en voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 mocht hij op de lijst van de Aalsterse VLD staan.
Hij raakte echter niet verkozen in de gemeenteraad, maar bleef zich wel ijverig inzetten voor de partij.
Zo werd hij in 2007 in het bestuur van de Aalsterse Jong VLD verkozen van waaruit hij pleitte voor het huren van de Flora voor de prinsenverkiezing van 2008 en een toename van het aantal kermisattracties op het Vredeplein.
Daarnaast diende hij in 2009 een voorstel in tot herziening van de voorschotten die plaatselijke verenigingen moesten betalen bij de huur van een zaal in De Werf.
Hij verenigde dus zowel politiek als carnaval en probeerde beide wat meer te laten samenwerken.
Zijn inspanningen werden opgemerkt en in 2010 werd hij verkozen tot nieuwe voorzitter van Jong VLD Aalst. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 kreeg hij de 10de plaats op de lijst. Ditmaal behaalde hij 1116 voorkeursstemmen en raakte hij verkozen als gemeenteraadslid. Binnen de gemeenteraad pleitte hij voor meer recreatiemogelijkheden in het stedelijk zwembad van Aalst. Bart was ondertussen ook voorzitter geworden van Open VLD Aalst Centrum.
In 2013 liet Bart zich opmerken tijdens de gemeenteraad, door een foto van het koningspaar op zijn tafel te zetten. De N-VA had het portret van het koningspaar immers uit de raadszaal laten verwijderen en met zijn actie wou Bart op een ludieke manier aantonen dat hij het niet eens was met de beslissing van de N-VA. De politieke activiteiten van Bart werden in het nationaal bestuur van zijn partij opgemerkt en bij de federale verkiezingen van 2014 kreeg Bart de 10e plaats op de federale lijst.
Binnen de Aalsterse gemeenteraad bleef hij ook erg actief. Zo volgde hij mee het dossier voor een nieuwe tribune voor Eendracht Aalst op, stelde hij voor om Aalstenaars in hun eigen dialect te laten trouwen en lag hij aan de basis van sms-parkeren in de stad. Ook bij het dossier van het nieuw te bouwen zwembad had hij enige inbreng.
In 2018 kreeg Bart de 4de plaats op de gemeenteraadslijst, waarbij hij 1191 voorkeurstemmen binnenhaalde. Samen met N-VA en CD&V werd een akkoord bereikt om een coalitie te vormen, waarbij Open VLD recht had op één schepenmandaat. De partij moest kiezen tussen Jean-Jacques De Gucht en Bart Van den Neste. Uiteindelijk werd De Gucht schepen, terwijl Bart voorzitter werd van intercommunale Ilva. Daarnaast bleef hij ook gemeenteraadslid van Aalst.
In de politiek is het Bart natuurlijk, maar in carnavalsmiddens spreekt men eerder van ‘Beireken’.
Beireken uitte trouwens kritiek op de prinsenverkiezingen in 2018 omdat er geen sprake meer was van ex-prinsen.
Dat werd ruimschoots rechtgezet in de verkiezingen van 2019 en 2020 waar heel wat ex-prinsen een nummer mochten brengen in afwachting van de bekendmaking van de stemmen.
Bart content, iedereen content … Het was trouwens maar logisch dat we ook de ex-prinsen wat in de spotlights houden. Het is dank zij hen dat er vele initiatieven gelanceerd werden en het is dus ook dank zij hen dat we tegenwoordig nog carnaval kunnen vieren zoals het nu is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten