Prinsjen van Oilsjt : 2007 : Klaus Gabrio

Klaus Gabrio (De Klaus), een 42-jarige garagist vanop de Dendermondse  Steenweg, is verkozen tot de nieuwe prins Carnaval. Hij volgt hiermee Michel Picqueur op. Chris Boone (Den Boein) werd eervol tweede en Kevin Meert (De Meert) kreeg het brons. 
Klaus had de meeste supporters in de Florahallen en kreeg ook van 23 van de 25 juryleden de eerste plaats. Hij bracht dan ook een ijzersterke show, al pakte Den Boein ook bijzonder knap uit.

De prinsenkiezing in 2007 werd gekenmerkt door het nieuwe systeem van kaartenverdeling vooraf.

Klaus Gabrio zat een week voor de kiezing eigenlijk al met de handen in het haar. Hij en zijn team, net als de andere kandidaten, zouden de volgende dagen 450 ingangskaarten voor de prinsenverkiezing moeten verdelen en niemand wist eigenlijk hoe ze daar zouden moeten aan beginnen. "

Klaus vertelde in belg.be :

“We hebben veel en veel te veel aanvragen voor het aantal kaarten dat we kunnen verdelen. We kunnen er geen exact cijfer op plakken, maar we kunnen onze 450 kaarten zonder veel problemen toch drie keer verkopen". De vraag overstijgt, met andere woorden, ruimschoots het aanbod”.

“Dit jaar heeft de dienst organisatie van de Stad Aalst, de organisatoren van de prinsenverkiezing, gekozen voor een nieuw systeem om de kaarten te verdelen omdat de vorige jaren problemen waren bij de voorverkoop van de felbegeerde entreekaarten. Om die klip te omzeilen werd geopteerd voor een alternatief systeem, vooral omdat resoluut geweigerd werd een publieke verkoop te houden. In eerste instantie werd gedacht aan een verkoop langs het internet, maar dat vonden de kandidaten geen goed idee. Daarom kregen zij de hete aardappel doorgeschoven en verkopen zij nu elk één derde van de 2550 kaarten”.

“Op algemeen verzoek van de ingeschreven carnavalgroepen verdeelden de drie kandidaten samen begin deze week al elk 400 kaarten aan die groepen. Dat laat hen nog 450 kaarten om zélf te verkopen. "De telefoon heeft niet stilgestaan en mijn deur is helemaal platgelopen. Mijn campagneteam weet niet meer van welk hout pijlen maken. 

Het staat buiten kijf dat onze kaarten binnen Aalst blijven. Maar waar moeten we beginnen om ze te verdelen? Reservaties zijn langs verschillende kanten binnen gekomen. Bij mij in de garage, bij mijn campagnemedewerkers, via e-mail. Het is dus in elk geval al onbegonnen werk om de "eerste 450" een kaart te bezorgen want dat valt niet te controleren. Moeten we dan gewoon een lottrekking houden en alle namen in een pot steken om er 450 uit te trekken? Dan moet ik zo veel mensen uitsluiten die veel voor mij gedaan hebben. Of mijn familie thuis laten. Dat kan ik toch ook niet maken?"

"Ik wil me daarom nu al excuseren voor dit niet te overziene probleem. We moeten zo veel mensen uitsluiten, dat ik mezelf deze week nog bij veel mensen onpopulair moet maken. Als ik zie wie hier allemaal kaarten kwam vragen, maar nu uit de boot zou kunnen vallen, dan schaam ik me. Maar we kunnen gewoon niet aan de vraag voldoen. Daarom een boodschap aan de mensen die we deze week moeten ontgoochelen: ik hoop dat jullie langs gelijk welke weg toch nog in de flora binnen geraken zaterdag, maar hoop vooral dat niemand mij dit kwalijk neemt. Wij, de kandidaten hebben dit systeem in de handen geschoven gekregen en we moeten er het beste van maken. Maar dat is verdomd moeilijk", aldus Klaus.

De kaarten raakten uiteindelijk toch verdeeld, en de show vond plaats.

Klaus verklaarde onomwonden dat hij enkel meedeed om te winnen en dat hij daar dan ook zijn uiterste best zou voor doen.

De 42-jarige garagist deed het met flair, duidelijk ontspannen, met zin voor een kwikslag en vooral met een enorme dosis gezonde humor. Op die manier veroverde hij moeiteloos de harten van de jury en de  ruim 3000 aanwezige carnavalisten.

Zijn thema luidde: “Klauskes-Kermis”. Als een volleerd cirkusspeaker bewoog hij zich in een flikkerend kermisdecor. Langzaam, luid, goed verstaanbaar en met veel maturiteit richtte hij zijn verbaal geschut vooral naar de lokale politici, en verroverde zo vlotjes de harten van de meeste Aalstenaars.

In de einduitslag bleek De Klaus overheersend te zijn op alle vlakken :

                            Kennis van Aalst                    Jury     Publiek                        TOTAAL

1. De Klaus                  351                                820      452                               1.623

2. Den Boein                360                                640      311                               1.311

3. De Meert                 289                                 540      237                               1.066

Voor Klaus was deze prinsverkiezing en het daaropvolgende prinsenjaar een feest waarin hij zich ten volle kon uitleven. Als burgemeester voor drie dagen – en meer moest dat voor hem écht niet zijn – animeerde hij de doortocht van de stoet op de Grote Markt. Hij wandelde ongevraagd als een heuse regisseur en gewapend met een draadloze microfoon langsheen de tribunes en tussen de carnavalsgroepen. De goedlachse garagist zong, danste en bewoog zich, grappend en genietend van zijn succes.

Prins Klaus zal echter de geschiedenis ingaan als de prins met de kortste ambtstermijn ooit. 

Omdat Carnaval 2008 reeds op 3 februari valt, beslisten de organisatoren om de prinsverkiezing 2008 reeds op 15 december 2007 te laten plaats grijpen. De Aalsterse prinsenrevue en zijn afscheidsfeest waren voor Prins Klaus dan ook een koppel valabele afsluiters van een succesvolle, plezante en vooral onvergetelijke ervaring.

Uit een interview komende uit Het Nieuwsblad (11/2/2007), komen we volgende dingen te weten over Klaus.

Hij stelde zich jaren terug al eens kandidaat, maar greep toen naast de titel. Gelukkig maar, vindt hij zelf ,,Ik besef nu pas ten volle welke taak ik heb gekregen en wil die dan ook naar behoren uitvoeren."

Klaus was de man die (letterlijk) wel wat gewicht in de schaal kon werpen, al ging hij de voorbije maanden wel van 124 naar 108 kilo. ,,Pure stress'', verklaarde hij. ,,Ik heb de voorbije tijd mijn gezondheid wat verwaarloosd en daar voel ik nog altijd de weerslag van. Op de verjaardagsfeestjes van mijn vrouw en dochters viel ik gewoon in slaap. Ik was doodop. Gelukkig is de stress nu voorbij en kan ik weer genieten, al heb ik de combinatie van werken (Klaus baat een garage uit) en de verplichtingen die bij een prinsentitel horen, wel wat onderschat.''

Klaus heeft in de Nuits Saint-Georges van Yvan De Boitselier (de zoon van carnavalslegende Jean-Paul) en zijn vrouw, een vast tafeltje. Dat hoort nu eenmaal bij een prinsenstatus.

Alcohol komt er echter niet op tafel. Klaus is in 2001 gestopt met drinken. Hij zegt uiteraard niets tegen mensen die alcohol gebruiken te hebben, maar zelf is hij een mens van extremen.  Hij weet dat hij zijn grenzen niet kent, en niet ‘gewoon’ kan stoppen na 1 glas.

Pas toen zijn dochtertje hem zei, pa, je was alweer eens zat , is het beginnen dagen. Hij had toen ook al een ongeval gehad, en is toen in therapie geweest.

Dat hij echter een echte doorzetter is, zou blijken tijdens zijn deelnames aan de verkiezing. Er werd gefluisterd dat hij niet zou kunnen zingen of dansen, wat op de prinsenverkiezing werd weerlegd.

Met veel dank aan zijn team, want hij heeft uiteindelijk maar uitgevoerd wat hem was opgedragen. Hij vertelt dat hij maar het topje van de ijsberg was, en dat meer dan honderd mensen zich hebben ingezet, opdat hij de titel van prins zou kunnen halen.

Luisteren zou compleet tegen zijn natuur ingaan. Hij verklaart zelfs dat hij al moeite heeft om naar zijn vrouw te luisteren.

Hij heeft zich wel een heel jaar aan de afspraken gehouden. Clark van Mere heeft hem leren zingen en hij heeft ook leren bewegen.

Klaus is een ander mens geworden, al vindt hij eerder dat hij geëvolueerd is. ,,Ik ben in se nog altijd dezelfde Klaus. In 1994 was ik 29, maar bijlange niet rijp om de stad te vertegenwoordigen. Tijdens mijn show gooide ik kippen in het publiek en dat soort dingen. Ik dacht nooit na bij de dingen die ik deed. Ik dacht dat de wereld van mij was. Ik stak toeren uit.

Ik reed bijvoorbeeld met mijn zatte botten met mijn snorfiets over de Grote Markt en als de politie me tegenhield en zei dat ik dat je op die plaats niet met een snorfiets mag rijden, antwoordde ik: Jullie mogen dat met de combi ook niet en ik reed gewoon weer weg. Maar ik ben wijzer geworden. Ik ben hier niet op de wereld gezet om vijanden te maken, maar om te genieten.''

Voor vele Aalstenaars is carnavalsprins worden een kinderdroom. Dat was het voor Klaus ... niet.

,,Ik ben al jaren bij De Sjatrellen en prins worden, is een verlengstuk van die carnavalscarrière. Op de vraag wat de eigenschappen zijn van een goeie carnavalsprins, krijg je vaak als antwoord: goed kunnen zingen en dansen .

Maar je mag dat nog zo goed kunnen, als je niet presentabel bent, als je het aan flair en charisma ontbreekt, kun je nooit je stad op een goeie manier vertegenwoordigen. Om tot dat besef te komen, heb je een zekere rijpheid nodig.

Ik besef nu pas ook ten volle welke taak ik heb gekregen en wil die dan ook naar behoren uitvoeren. Onlangs ben ik gaan zingen voor de kinderen van de lagere school van het Sint-Maarteninstituut. Die gastjes konden mijn teksten vaak beter dan ikzelf van A tot Z meebrullen. Er was er zelfs eentje bij die me corrigeerde. Ik was nog zó groot. Dinsdag trek ik naar het lyceum voor de opnames van de Kids Top 20 op VTM. Ik zal daar mijn stad opnieuw met verve vertegenwoordigen.''

Klaus kon ook heel erg genieten van de respons van niet-alledaagse carnavalisten. Een man en een vrouw die hem feliciteren tijdens het winkelen. Of kindjes die elkaar aanstoten, waarna ... ‘ja, ’t is hij wel’ ... volgt.

Ook hield hij erg van de optredens in de bejaardentehuizen. Die meneren en mevrouwen hebben vroeger ook carnaval gevierd, maar moeten nu fysiek wat gas terug nemen. “Zij hebben het carnaval mee groot gemaakt en daar kan je alleen respect voor opbrengen. Dat mogen we niet vergeten. Carnaval moet naar buiten toe de uitstraling krijgen die het verdient.''

,,Volgende zondag wordt voor mij allicht het meest relaxte moment als prins. Dan word ik rondgereden in de stoet. Ik heb in totaal 150 kilo chocolaatjes om naar het publiek te gooien, plus nog een massa snoepjes.''

Yvan en zijn vrouw vreesden echter dat Klaus halfweg de stoet al zonder voorraad zou zitten. ,,Heb je zijn handen gezien?'', zegt Yvan. ,,Och, ik heb al een bordje gemaakt voor wanneer de voorraad is uitgeput. Je moet dat wel allemaal zelf betalen, hé'', zegt Klaus. De prins zal worden geflankeerd door zijn twee zussen. ,,Mijn vrouw en de helft van de tweeling vertrekken met carnaval op reis. De andere dochter heeft de carnavalsmicrobe wel flink te pakken en viert wel mee.

De ex-prins zorgde voor een primeur in het carnavalsmilieu door zijn prinsenkostuur te veilen. Dit heeft geen enkele prins hem ooit voorgedaan. De opbrengst van de veiling gaat naar de Carnavalsgroep ‘Geloeif me Goed’, de groep die geteisterd werd door brand, en nu enorme sommen geld moet ophoesten om verzekeringsmaatschappijen en dergelijke te kunnen uitbetalen.

Hij laat zich op deze manier natuurlijk van zijn minst materialistische kant zijn.

In tegenstelling tot vele andere prinsen heeft hij maar één kostuum. Het kostuum dat geveild word, is dus 100 procent uniek en origineel.
Hijzelf  hecht er weinig emotionele waarde aan, en verklaart dat ‘het niet het kostuum is die de prins maakt’.

Zoals alle prinsen liet Klaus Gabrio een kostuum op maat maken.

Hij deed dit echter enkel omdat het een jarenlange traditie is, niet omdat hij het belangrijk vond om in een prinsenkostuum door de stad te rijden.
Sedert zijn verkiezing hangt het in zijn kast, en hangt het daar eigenlijk niks te doen.

Als hem gevraagd wordt, wat hij zal doen als het nageslacht vraagt aan opa om zijn prinsenkostuum eens boven te halen, verklaart hij dat hij dan het verhaal zal vertellen van opa die zijn prinsenkostuum weggeschonken heeft aan het goede doel, om de mensen van Geloeif Mè Goed te helpen. Wat natuurlijk ook mooi is als je dat aan je kleinkinderen kan vertellen.