De verkiezingen van dit jaar gingen opnieuw door in de Keizershallen en het zou prins Bob worden die het verdict zou winnen.
In het begin van dat jaar deden de wildste geruchten de ronde in het carnavalswereldje over het aantal kandidaten prins carnaval, er waren er maar liefst vier.
Men vroeg om een preselectie omdat anders de show wel eens heel lang (veel te lang) zou kunnen duren zoals in het verleden al bewezen was.
Een zeskoppige jury moest dus een beslissing nemen.
‘Bob in’t groen’ (Robert Van Den Berghe) bracht een geslaagde Aalsterse parodie op de ‘Wetstraat-schlager’ en benoemde burgemeester De Bisschop tot ‘doctor humoris causa in de groene orde’.
Bob koos de kleur groen, omdat dat de kleur van de hoop is.
‘Danny’(Danny Meert) sloeg zich door de verrassingsvraagjes met een leuke spiritualiteit, en met een heel vlotte babbel hield hij de zaal stil met zijn verhaaltjes over zijn belevenissen als ‘aquadoor’.
‘Francois’ (Francois Van Oost), de kandidaat van de Koolstraat, wist de pech met zijn bandmontage vlot op te vangen, en bracht een uitstekende Aalsterse versie op het romantische ‘Et les cloches, cloches, sonnent’.
Het wat oubollige behangerscirkusnummertje van kandidaat Rudy (Rudy Scheerlinck) sloeg jammer genoeg niet aan.
Het was dus al vrij snel duidelijk dat het de eerste drie kandidaten zouden worden, die zouden doorstoten naar de eigenlijke prinsenverkiezing op 24 januari.
En ja, een carnavalist is niet gemaakt om op een stoeltje te blijven zitten. Hij heeft een boodschap en moet die kunnen uitdansen en –zingen.
Tussenin werd dus ook nog ‘even’ prins Oost-Vlaanderen gekozen. Deze eer viel te beurt aan onze ‘eigen’ prins Antoine, die met de bloemen ging lopen.
De carnavalsgroep ‘De Leut-kneuters’ uit Kaatsheuvel (Nederland) was ook aanwezig tijdens de verkiezing, en de burgemeester werd dan ook, samen met gevolg, uitgenodigd op het carnavalsfeest aldaar.
De Aalsterse delegatie bestond uit burgemeester De Bisschop, prins Simon D’Hondt (voorzitter van de prinsencaemere), prins Robert Waterschoot (lid van de prinsencaemere) en Gustaaf De Bruecker (lid van AKV de Flieramoizen)
Ze werden er feestelijk ontvangen.
Na dit extraatje, we konden toch maar een eigen ‘prins Oost Vlaanderen’ in onze rangen rekenen, was het dan de beurt aan de eigenlijke verkiezing, die zoals doorging op 24 februari in de Keizershallen.
Wie zou de beste worden ?
Voor de Koolstraat en omgeving geen twijfel mogelijk : natuurlijk François !
Voor de mannen van de fanfare en de bezoekers uit Lokeren en Sint Niklaas was dat natuurlijk Bob !
En voor de hippe en lieve meisjes telde enkel Danny !
Voor de neutrale Aalstenaar : liefst ne goeie !
Op de Eerste vraag : ‘Waarom doen jullie dit eigenlijk ?’ komen de volgende antwoorden :
- Bob : ‘Omda’k het doeidgeiren zol zen, mor ten levendig’
- Danny : ‘ Uit liefde voor mijn stad’
- Francois ‘Er zijn twee tegenkandidaten, laten we de handschoen opnemen’.
Bob mocht ook ‘zijn eigen show’ beginnen.
De in Gentbrugge-Noord geboren Aalstenaar zag het levenslicht letterlijk tussen de treinen. Hij werd immers geboren in het station van Gentbrugge in 1921.
Hij was een postzegelveramelaar en lid van de landsbond der Belgische postzegelkringen. Maar ook het carnavalsbeestje bleef maar roepen en zo kwam het dat hij zich ook voor deze verkiezing kandidaat stelde.
Hij begon zijn campagne op 6/12/74. Gezien hij traiteur was kon hij rekenen op de medewerking van het Middenstandsverbond en de Aalsterse horeca.
Hij had kosten nog moeite gespaard en maakte zijn entree onder begeleiding van een majoretten- en fanfarekorps.
Onder het oog van zijn vele supporters, velen kwam ook uit Lokeren, Wetteren en Sint-Niklaas, bracht een eigen versie van de welgekende ‘Barbier van Sevilla’, met een pareltje van een tekst, en hij bracht het ook heel overtuigend. Leuke woordmopjes rond fusies en andere plaatselijke toestanden passeerden de revue, en daarbij bleek de letter ‘B’ heel belangrijke te zijn.
Danny bombardeerde zichzelf tot de grootste sukkel van de omgeving.
Hij tapte een reeks geintjes met zijn naam voortdurend in de belangstelling. Dat kon misschien helpen bij de ‘zwalpers’ maar op den duur had iedereen het wel gehoord, en zweemden zijn nummers naar het reeds gekende. Zijn liedje ‘Mijn liefde voor Aalst’ kwam dan wel weer duidelijk uit het hart, hij gebruikte hiervoor trouwens een klein orgeltje als achtergrondmuziek.
Het monumentale ‘jaar van de vrouw’ was voor de derde kandidaat, Francois, de aanloop naar een song die ‘Bel ami’ als muzikale grondtoon kreeg voor ‘Mijn stadje van Oilsjt’.
De telg uit de Koolstraat bracht daarenboven ook nog een Voiljanettenliedje ten beste, wat ten zeerste werd gesmaakt door publiek en jury.
Het was dan ook Francois die het luidruchtigste applaus kreeg van de aanwezigen.
Bob kreeg van de jury 42 punten (op 60), Danny kreeg er 35 en Francois, net zoals Bob, ook 43. Het beloofde dus een ‘leuke’ uitslag te worden, temeer het publiek nu letterlijk de beslissing in handen had voor de verkiezing van ‘hun’ prins.
Toen de voorzitter van het Feestcomité kwam aandraven met ‘hét’ papiertje, begon de zaal te kolken.
Danny werd laatste en kon zich daar zeker bij neerleggen. ‘De tegenstand was gewoon te groot en te goed’ gaf hij eerlijk toe.
Francois echter werd tweede, 'Bob' werd verkozen als prins carnaval '75, en dat was zeker niet naar de zin van een groot gedeelte van de zaal.
Onmiddellijk begonnen zich nu duidelijk twee kampen op te tekenen, en in dat geroezemoes werd uiteindelijk de nieuwe prins dan ‘gelauterd’ en mocht hij enkele prijzen in ontvangst nemen.
Doordat hij in zijn show een parodie bracht op de ‘barbier van Sevilla’ horde daar ook een jaar lang gratis scheerbeurten bij.
Het Aalsters publiek reageerde furieus. Bob werd dan ook onder luid awoe-geroep uitgeroepen tot nieuwe Prins.
De verliezende kampen hadden vooral kritiek op het feit dat Bob gewonnen had met een volledig geplaybackte show, met stemmen vanuit Lokeren en Sint-Niklaas.
Uittredend prins Antoine kweet zich van deze taak met de gevleugelde woorden “Met of tegen de goesting, we moeten onze nieuwe prins kronen. Hier de scepter, en mag ik hem morgen nog eens gebruiken ?’.
‘Dankewel, merci’ zei prins Bob, en verdeelde zijn prijzen meteen onder de gehandicapten van de stad.
Enkele (kleine) incidentjes sloten de avond af.
Een cartoon in De Voorpost kroonde Bob hierdoor zelfs tot Prins Ambras I.
Prins Robert werd de oudste verkozen prins van Aalst. Met zijn 54 jaar was hij de oudste, na prins Kakelaki, die nog ouder was, maar niet verkozen was maar aangesteld.
Robert wou bewijzen dat er op plezier maken geen leeftijd stond, en verkondigde dat er ook geen maximum leeftijdsgrens bestond om burgemeester te worden.
Voila, alle tegenargumenten waren meteen van de tafel geveegd en uitkijken naar zijn verkiezingsjaar.
Dat begon met een bezoek aan de mindervaliden en ouderen van Aalst, samen met de Prinsencaemere. Hij zou maar lierfst 206 bezoeken afleggen in ‘zijn’ jaar en hierdoor kreeg hij toch wat sympathie, ook bij de tegenstanders;.
Hij had ook beloofd zijn prijzengeld te schenken aan de mindervaliden en wou dit doen via een tombola.
Deze ging echter niet door omdat de prins met het gouden hart zich ondertussen ook al geëngageerd had voor andere goede doelen zoals ‘Sos Watersnood’, ‘Beter leven geven’ en ’11.11.11’.
Ook de daaropvolgende jaren bleef hij actief goede doelen steunen in in 1976 zette hij zelf ‘Lachend geven’ op poten, een initiatief dat de oprichting van het centrum ‘Levensvreugde’ zou steunen.
Het werd een groot succes en in november 1976 kon hij reeds 1 611 004 frank schenken aan de instelling.
Bij de overhandiging van het bedrag haalde Bob zelfs Sint Maarten per helicopter naar Levensveugde. Ook in 1977 en 1979 werd het initiatief herhaald.
Terug naar 1975, zijn verkiezingsjaar.
Dit jaar was er opnieuw een Aalsterse avond voorzien in het jaarbeursprogramma. Het vorige jaar was er wat consternatie geweest omdat toen de ‘Oilsjtersen Avond’ niet voorzien was, en werd vervangen door een openlucht-showavond op de Hopmarkt.
Het matige succes van de showavond deed de leden van het Feestcomité echter even nadenken en dus kwam de Aalsterse avond terug in het programmaboekje terecht.
Heel wat grote Oilsjterse namen op het podium : de Aalsterse Gillis, Dolf Van Den Berghe, Piet Moereels, Keizer Kamiel, Harry Pinky, Willy De Swaef, Prins Bob, Herman Daelman (met ‘Ketje’), bloemenfee Annick en haar ex-collega’s, verschillende toneelgroepen, de Ajuinboer, prins Antoine (met onder andere ‘Kalinka’), prins Michel, de dekenij Koolstraat, Luc De Mot, Corum Alostum Imperiale en de Prinsencaemere, en nog vele anderen. Ook het dochtertje van Prins Louis Van Pottelbergh (Mary Rose) bracht een optreden in de vorm van een balletnummertje.
Het is op deze avond duidelijk geworden dat Aalst over heel wat eigen animatie-talent beschikt en het zeker niet ‘op een ander’ moet gaan zoeken.
Velen konden zich uiten als geknipte presenatoren, zangers en/ of animatoren, en dat zouden ze ook later keer op keer blijven bewijzen.
Bob bleef zich dus inzetten voor het goede doel, en bij zijn afscheid in 1976 schonk hij zijn kostuum aan de stad voor een mogelijk toekomstig carnavalsmuseum.
Volledig tegen de gewoonte in werd Prinsj Bob nooit lid van een vereniging van ex-prinsen.
Toen De Prinsencaemere in 1975 voor de tweede keer een circus organiseerde in samenwerking met Circus Jhony, was het de bedoeling dat Prins ook een act zou hebben.
Tijdens de voorbereidingen was hij het echter helemaal niet eens met het feit dat de Bloemenfee 1974 (Myriam) ook mocht optreden.
Hij vond immers dat men de nieuw verkozen Bloemenfee 1975 (Annick) in the picture moest zetten.
De Prinsencaemere wou dit echter niet veranderen en Robert besliste daarop om niet langer meer mee te werken bij activiteiten van De Prinsencaemere.
Hij sprak zich ook duidelijk uit tegen de werking van de vereniging.
De Prinsenvereniging zou zich enkel maar mogen ‘moeien’ met de begeleiding van prins carnaval. Alle andere activiteiten waren voor hem uit den boze.
Gezien hij niet wou meewerken, besloot men hem ook geen kostuum te laten maken.
Simon D’Hondt stuurde toch nog een uitnodiging voor Prinsjkesdag ’76, maar Bob ging er niet op in. Later zou hij beweren nooit gevraagd geweest te zijn om bij de caemere te komen.
Prins Bob overleed in 2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten