Op 24/11/1989 werden de inschrijvingen voor prins carnaval 1990 officieel open gezet.
De uiteindelijke verkiezing zal plaats vinden op 27 januari.
1990 zou opnieuw een jaar van vernieuwing worden en het werd een verkiezingsstrijd op hoog niveau.
Er boden zich opnieuw vier kandidaten aan voor deze verkiezingen en er werd ook onmiddellijk weer gewag gemaakt van een preselectie. Dit keer echter niet om kandidaten te elimineren maar om ze tips teg even.
De jury die samengesteld was uit specialisten uit de toneel- en carnavalswereld zouden de kandidaten meer ondersteuning geven op gebied van podium- en spraakvaardigheid.
Hoewel het dus eigenlijk niet de bedoeling was om met ‘afvallers’ te zitten werd dit op de avond zelf nog aangepast.
Adolf Ottoey en Pascal Wiggy werden veel te licht bevonden en ‘mochten beschikken’.
De Prinsenverkiezing zou dus gehouden worden tussen Kris en Michel, beiden van de rechteroever, maar het bleek dat het Kris zou zijn die toch het meeste steun zou krijgen van ‘den Orend’
Het verliep niet allemaal even sportief, en er ontstond al gauw wat ‘riezje en krakkiel’ tussen de twee. Op de avond van de verkiezing zelf kon men nog kaarten aanschaffen, maar dat werd bijna onmogelijk gemaakt door de aanhangers van de kandidaten, die een eerlijke verkoop trachtten te blokkeren.
Binnen zelf was er opnieuw wat vernieuwing te merken.
Bij binnenkomst kreeg men de stembulletins, echter diegenen die pas na 21u00 binnenkwamen kregen niets meer.
Om de toeschouwers achteraan in de zaal nauwer bij het gebeuren op het podium te kunnen betrekken, werd voor het eerst een videoscherm gebruikt, waarop close-up opnames van de optredens rechtstreeks werden geprojecteerd.
De opnames en de regie van deze projectie was in handen van Videomanie.
De kandidaten werden voorgesteld aan het publiek door middel van een videoclip, die werd opgenomen tijdens de generale repetitie van vorige woensdag.
Daarenboven heeft Videomanie van de volledige show een montage op videocassette gemaakt. Deze kon men later aankopen.
Om veiligheidsredenen werd beslist om slechts 2300 toegangskaarten te verdelen. In voorverkoop werden er reeds 1850 aan de man gebracht.
Per persoon kon men maar 4 kaarten krijgen.
Als vaste opdracht moesten de kandidaten hun supporters toespreken, in de veronderstelling dat ze beiden evenveel punten zouden gekregen hebben aan het einde van de Prinsenverkiezing en er dus twee Prinsen zouden zijn dat jaar.
Zo moesten ze samen de groepen toespreken op de prijsuitreiking.
De twee kandidaten kwamen hand in hand op het podium om samen deze proef af te werken.
Een mooi gebaar kijkende naar het tumult dat werd veroorzaakt door de supportersclans.
Natuurlijk stond hun toespraak vol van cliché-uitspraken. Ook waren ze te geconcentreerd op hun shows. Michel kreeg na de vaste proef het meeste applaus, terwijl er bij Kris hier en daar onsportief awoert-geroep te horen was.
De shows dan.
Het décor van Kris stelde een enorme circustent voor die omringd was door lichtjes.
Kris zong ‘nor boiten’ waarin hij beschreef wat er in Aalst zoal allemaal te beleven was tijdens de carnavalsdagen. Hij werd bijgestaan door Guy Walgraef en Bart De Nys.
Ook had hij enkele videocassettes meegebracht met daarop de favoriete programma’s van enkele politieke figuren.
Gracienne van Nieuwenborgh en Francine De Bolle werden bedacht door ‘Golden Girls’,
Anny De Maght kreeg ‘The power and the passion’ voorgeschoteld.
Willy Michiels mocht kijken naar ‘het rad van fortuin’ en De Naeyer kreeg ‘Meester hij begint weer’.
Voor zichzelf had de kandidaat prins trouwens de ‘nu of nooit show’ meegenomen.
‘Op zwier’ en zijn slotnummer ‘Groeten van Kris’, op de tonen van Jacques Brel ‘La Chanson de Jacky’ bleken beide topnummers te zijn.
Michel Heck zocht het zuiders en ging de Griekse toer op.
Het décor stond vol Helleense zuilen, en de Aalsterse politie werd voorgesteld als Griekse goden. Terwijl hij de standbeelden opblonk ging hij in dialoog met de Goden die ze moisten voorstellen.
Anny De Maght stond voor de oppergod Zeus en Gracienne Van Nieuwenborgh werd de godin van de liefde.
Hij bracht met ‘noeit ginnen ambras’ een herwerkte versie van ‘een vriend’ van Margriet Hermans en eindigde met het opzwepende new-beatnummer ‘Michelleken’.
Twee goede shows en het werd duidelijk dat het een moeilijke keuze zou worden.
Bij de punten van de jury had Kris een voorsprong van 6 punten maar doordat ook nog de vaste opdracht en de proef achter gesloten deuren daar moisten bijgeteld worden, en via een aantal afrondingen naar onder en naar boven, kregen ze beide 1048 punten.
De zaal gaf de voorkeur aan Kris met 1085 punten.
Via de herrekeningen betekende dat dat hij het pleit won met 79 stemmen meer.
Michelleken werd een sportief verliezen en beloofde zijn aanhang om terug te komen.
Op de carnavalsraadzitting kreeg de nieuwe prins de stadssleutel van burgemeester De Maght in een doos van Tupperware, de werkgever van Kris.
Tijdens de raadzitting zinspeelde hij op de drankenstand die op de Grote Markt drankjes voor 25 frank zou verkopen, maar er uiteindelijk niet zou komen. Hij zong samen met de aanwezigen het lied De Groeite Mert Zonder Bier, wat meteen een soort protestsong werd.
Kris was erg actief tijdens zijn prinsenjaar en was bijna elk weekend op verschillende carnavalsactiviteiten terug te vinden. Johny Cooman noemde hem op de Prinsendag van de Prinsencaemere 'een prins die kon drinken zonder te waggelen'. Als Prins trad hij vaak op dat jaar, waaronder op de Aalsterse Avond '90 en het Driekoningenfeest '91.
Kris (°18/09/1968) werd dus ‘prinsj van ‘t stad ‘90’ nadat hij in ’88 ook al prins van den Orend was.
Hij richtte in 1985 de groep Vriet op. Hijzelf werd seretaris en zijn broer Yvan werd voorzitter.
Ze braken door in 1991 en vanaf dan zouden ze niet meer weg te denken zijn uit de top 5 bij de kleine groepen, en daarna bij de Middelgrote.
Kris was niet enkel secretaries maar was zeker één van de drijvende krachten achter de groep.
Hij kreeg daar heel wat hulp van Guy Walgraef (dingdong Guy’ken), Luc Vermeiren (Paroi), Dirk Van De Velde (de Foef) en Christophe Troch (de Floeren).
In 2008 beslisten hij en Luc om er mee op te houden en dat werd meteen ook het einde van Vriet.
Een aantal leden, waaronder zijzelf, gingen daarna verder als Konterverkiert.
Op de traditionele vraag of hij lid zou worden van de Prinsencaemere of de Prinsengarde, sprak hij zijn voorkeur nog niet onmiddellijk uit.
Uiteindelijk zou hij kiezen voor De Prinsencaemere, waarbij hij officieel als lid opgenomen werd op Prinsendag 1991.
Kris werd met zijn 21 jaar door velen eigenlijk als ‘te jong’ beschouwd, maar in zijn prinsenjaar kon hij de Aalstenaars van het tegendeel overtuigen.
Kris zorgde meteen voor jong bloed en frisse ideeën in De Prinsencaemere en hij toonde zich meteen actief als nieuw lid.
In 1991 deed hij mee aan de prinsenrevue en op hun cd Superformidaubel stonden twee liedjes van hem
Op Prinsendag 1992 brachten Kris en Pascal Solemé een lied voor een geëmotioneerde Simon D'hondt, die besloten had om de Prinsencaemere te verlaten en de leiding over te laten aan zijn jongere collega's ex-Prinsen.
Kris bleef actief meewerken aan de prinsenrevues en cd's maar dat veranderde vanaf 2007. Hij bleef wel lid van de Prinsencaemere, maar zou niet langer meewerken aan de shows en de cd's.
In 2009 zong hij wel nog een liedje met De Prinsencaemere, maar dat zou meteen het laatste optreden bij de vereniging worden.
Vanaf 2014 werkte Kris mee aan de carré-shows van De Prinsengarde en in 2017 werd hij daar officieel lid.
Op Prinsendag 2017 ontving hij uit handen van zijn dochters zijn hoed van de Prinsengarde. Kris zong hierna het lied De koegel es deer de keirk, tes doorom dak na de Garde versteirk.
In de periode van Vrièt zong Kris heel wat liedjes met Dirk Van De Velde, zoals Polidor, 'k Em Gezoepen, Ons Maria, Mexicoon, Frisco's Zonder Notjes, Dikke Goele en Ik Spring In Moine String. Met Bart Van den Neste scoorde hij in 2005 dan weer met het nummer 't Was Men Madam, dat ze in 2020 nog eens samen op de prinsenverkiezing zongen. Een andere gekende hit van Kris is As Marie-Claire komt uit 2008.
Kris schreef zelf ook heel wat liedjes voor zijn groepen Vrièt en Konterverkièrt, zoals Prinsjkesdag, De Slurvendans, De Verdwoiningstrik, Wa Goot Ilse Na Doeng, Frank VDB en Fuk Joe. Voor De Prinsengarde schreef hij dan weer Ik Ben Ne Verzaumeleir en De Garde Es Van Eer.
Opnieuw een muzikaal talent dus in de Aalsterse carnavalswereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten