De velodroom

Zoals vele andere steden kreeg ook Aalst in 1911 zijn zomervelodroom. 

Het bestuur had zich kosten noch moeite gespaard om de eerste koersen zo aantrekkelijk mogelijk te maken en de wielersport in Aalst en omstreken even populair te laten worden als bijvoorbeeld in West-Vlaanderen en Frankrijk. 

Op Paaszondag (16 april 1911) werd de velodroom, na zes maanden zware arbeid, geopend met een uitgebreid programma. Er was niet minder dan 2.000 frank prijzengeld, en er was heel wat aandacht vanuit de pers voor dit gebeuren.

Deze velodroom was gelegen aan de Gentse Steenweg ter hoogte van de Welvaartstraat, tussen de huidige Korte Lindenstraat en de Volksverheffingstraat, en stond dus evenwijdig met de huidige Gentsesteenweg. 

De talud langs de steenweg (waar het kaarthuisje staat), geeft trouwens nog steeds de helling van de velodroom weer.

Het programma van de koersen zag er groots en gevarieerd uit. Naast koersen voor beginnelingen en onafhankelijken was er een achtervolgingskoers voor renners van Aalst en omstreken.

Maar liefst 55 renners schreven zich in. Voor een tribuneplaats betaalde men 2 frank, voor een plaats op de helling 1 frank en de volksplaatsen gingen voor een 0,5 frank van de hand. 

Op de meeting van 8 mei 1911 werd veel aandacht geschonken aan de komst van ‘de neger’ Spain, winnaar in Genève en in heel Europa bekend. Hij werd door onze Flandriens echter volledig in de vernieling gereden en werd na een paar ronden reeds gedubbeld. De rest van de wedstrijd werd hij door het publiek uitgejouwd.

Dat de bestuurders er alles aan deden om de velodroom zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen, blijkt uit het feit dat zij er in slaagden om de openingsrit van de Ronde van België (op 21 mei 1911) te laten aankomen in de Aalsterse velodroom.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog hadden de meeste mensen natuurlijk andere kopzorgen en vielen de baanactiviteiten stil. Wanneer het in de winter van 1915-‘16 dan ook nog eens extra koud werd, startte de afbraak van onze velodroom omdat het hout beter nuttig kon gebruikt worden. Het hout werd per kilogram verkocht en opgestookt.

En dus was onze velodroom, waar vele bekende renners kwamen koersen, slechts een kort leven beschoren, en verdween hij volledig.

De technische gegevens van de velodroom : 250 meter lang / uit hout / 4,5 meter hoge bochten

Ook blijkt er zelfs een kleine ‘wintervelodroom’ te hebben bestaan in Aalst, namelijk in het gebouw ‘Boerenbond’ op de Grote Markt.

Het fenomeen bestond reeds voor WOI. De wintervelodroom was een houten constructie met licht verhoogde bochten. De totale lengte was vaak niet eens 50 meter. Er werden op die korte binnenpistes kleine kampen gehouden tussen 2 of 3 renners. Eigenlijk was het meer acrobatie dan koers. De renners reden soms ook tegen rolschaatsers, die vaak in hetzelfde avondvullend programma ook nog eens optraden tegen elkaar.

Vergelijk het een beetje met koers op rollen, wat in de periode na WO I erg in trek kwam. Men nodige op de mini-pistes vaak in hoofdzaak streekrenners uit om hun rondjes te rijden, en vooral ook om de kassa’s te doen rinkelen.

Een ander wielerhoogtepunt in Aalst is uiteraard 'het natourcriterium'. Daarover kunnen jullie HIER meer lezen.

Bronnen :

- ‘Van Wielerbaan tot velodroom = de geschiedenis van het baanwielrennen in Belgie van 1890 tot 2003’, Scriptie voorgelegd aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte door Bert Moeyaert.

- ethesis.net/wielerbaan/wielerbaan_inhoud.htm

- Aalst Historiek (aalstwaarisdetijd.forumup.be)

- De Erfgoedkrant September 2013

- wielerarchieven.be