Isopoda

Isopoda wil evenveel zeggen als ‘Pissebed’. 

De groep zag het levenslicht in 1974 en groeide voort uit groepen als Tarantula en Orchid. 

Hun nummers deden sterk denken aan onder andere Genesis, Yes en Pink Floyd.

De groep werd opgestart door bassist / gitarist / zanger Arnold De Schepper en gitarist Walter De Berlanger uit Aalst. 

Ze begonnen als coverband, maar al snel vonden ze de inspiratie om eigen materiaal op te nemen, met een gedurfd en progressief geluid.

In 1977 sluit Arnold's broer Dirk zich aan bij de band als zanger, kort erna gevolgd door toetsenist Geert Amant. 

Met ‘Acrostichon’ (1977) en ‘Taking Root’ (1981) verschenen twee uitstekende studioplaten, zeker het beluisteren waard. Maar het was vooral door de theatrale showelementen dat Isopoda het label "Vlaamse Genesis" opgespeld kreeg.

Luister en geniet van het album 'Acrostichon'

Hoewel het aantal optredens tegenwoordig beperkt is, blijft Dirk De Schepper (zang) een verhalenverteller die het publiek direct weet aan te spreken. En ofschoon zijn stemregister misschien ietwat lager uitvalt dan vroeger, is hij nog steeds een prima zanger.  

Voor de rest oogt Isopoda ondertussen een flink pak jonger. Arnold De Schepper heeft zijn naam alle eer aangedaan, want zijn drie zonen Maarten, Arne en Wouter bewijzen zich als al even begeesterde muzikanten. De enige die niet tot de familie behoort, is hun schoolmakker Pieter De Groeve, die moeiteloos de klankweelde van de studioalbums over kan brengen op een podium. 

Op zanger Dirk na is dit overigens dezelfde line-up als de groep Fossil Evolution, een offshoot van Isopoda die op ‘World In Motion’ (FREIA Records, 2014) een fraaie kruising bracht tussen classic prog en neoprog.

Op het podium in Ninove, één van hun laatste optredens, werden enkel Isopoda-songs gespeeld. 

En neen hoor, niks geen mottenballen, het materiaal heeft de tand des tijds meer dan uitstekend doorstaan. Na de drumintro van Arne De Schepper – zo moet je dus een publiek bij de les brengen – liet het titelnummer uit ‘Acrostichon’ meteen een goed op elkaar ingespeelde band horen; misschien is dat het voordeel van een familie ?

Bovendien werd niet voor de gemakkelijke weg gekozen, want de epische progrockstructuren kunnen een publiek dat breder is dan de diehardfans (inclusief jeugdbewegers en goede-doelvrijwilligers) op de proef stellen. 

Zo was er in 2017 een heel gesmaakt optreden op 'Levensloop Aalst'. Isopoda slaagde met vlag en wimpel en hoewel dit een niet alledaags optreden was (laat ons zeggen dat het publiek nogal beweeglijk was), waren heel wat duimpjes omhoog en goedkeurende blikken te bespeuren … Fantastische gasten die naast gouden stemmen en instrumenten ook nog bleken te beschikken over een gouden hart.

Endless Streets, The Usual Start en de titelsong van ‘Taking Root’ klonken tijdens de laatste optredens met hun directe ritme toegankelijker. Watch The Daylight Shine kreeg ons op de punt van de stoel toen Wouter De Schepper sierlijke arpeggio’s plukte op de double neck. 

Deze vintage Shergold is een combinatie van bas en 12-string, zoals Mike Rutherford bespeelde in de gloriejaren van Genesis. Het is de "bitch" van vader Arnold, wist nonkel Dirk. 

Ook Considering, opnieuw een stukje hoogstaande epiek uit ‘Acrostichon’ kreeg een nieuwe bewerking op het recente Fossil Evolution-album. 

Het grootse bandgeluid ruimde even baan voor een zingende troubadour: Arnold De Schepper brengt op klassieke gitaar de ballad The Muse, die hij veertig jaar geleden schreef voor zijn lief. Het liedje miste zijn uitwerking blijkbaar niet, want zijn toenmalige muse is nog steeds zijn vrouw.

Isopoda is tegenwoordig dus een begeesterende band met twee mannen met een eeuwige jeugd en vier jonge, hongerige wolven. Isopoda brengt zonder blozen muziek van internationaal niveau. 

Een optreden bijwonen van deze groep is een must … en wat meer is … het is allemaal van Aalsterse bodem, en daar moeten we fier op zijn !

Bronnen:' 

DaMusic.be

YouTube voor het album Acrostichon’

Eigen info ivm 'Levensloop Aalst