De eerste vlucht - Robert den beenhouwer

Robert de beenhouwer vond dat hij, buiten zijn dagelijkse bestellingen leveren en zich ‘en passant’ een pint kopen, nog tijd over had voor een hobby.

Een hobby : dat was een 'nieuw' woord dat hier na de oorlog blijven hangen was, en dat eigenlijk betekende dat je je vrije tijd kon doorbrengen met iets anders dan werken, kaarten en pinten pakken.

Robert koos voor de duivensport, omdat hij dan nog altijd contact had met de beoefenaars van zijn andere, reeds vernoemde, hobby en toch het idee had iets nuttigs te doen.

Op zijn koer had hij zich dus een groot duivenkot laten maken door Frans de schrijnwerker-coiffeur van om de hoek in de Meuleschettestraat.

Het was zo het moment dat men de jonge duiven voor het eerst in de buurt uitliet.

Om hierbij te helpen had hij afgesproken met Frère de limonademarchant, ook een duivenliefhebber die een goede tweehonderd meter verder ook in de Meuleschettestraat woonde.

Robert had altijd al van zijn ‘heel speciaal voer’ gesproken, en het was dus nu het moment om hiervan wat resultaten te laten zien. Er was een uur afgesproken dat Frère de duiven ging lossen en Robert stond al enige tijd in de lucht naar de komst van zijn toekomstige kampioenen te speuren.

Het afgesproken uur was al enkele minuten voorbij, maar buiten een mooie heldere hemel was er helemaal niets te zien…..tot ineens een algemeen gelach opstak van de buiten staande geburen… de duiven waren in aantocht… maar wel te voet, ... en rustig pikkend tussen de kasseistenen op weg naar huis.

’t Bleek dat afgekookte spekbrokjes toch niet het ideaal voeder waren om toekomstige kampioenen te kunnen kweken …

Bronnen 

Willy Kiekens, ik kan niet stil zitten" over het leven van zin moeder Suzanne Lanckman