Nieuws uit Aalst

--------- Profiesjat Prinsj Karel 'Sjalen' Van de Winkel !!! ------- 't Principoilsjte vandaug es da ge ni te veil complementen mokt en genietj van 't leiven ! - - - - - - - Covid-19 : Blijf aub toch voorzichtig en denk aan uw medemens !! - - - - - - - Deel enkel berichten van officiële bronnen om fake news te vermijden !!! - - - - - - - -
Posts tonen met het label personen/mediafiguren. Alle posts tonen
Posts tonen met het label personen/mediafiguren. Alle posts tonen

maandag 1 mei 2023

Luc Vermeiren - De Paroi (13/03/1968 - 30/04/2023)

Ey Paroi, kenje den 12 ins oepen doeng astamblief’, en een paar uur later ‘Sech Paroi, weir zen voesj zenne, ge meegt kommen sloiten’ …    Het waren korte telefoongesprekjes die we reeds een tijdje niet meer hoorden in de carnavalshallen, maar die we nu helemaal definitief moeten opbergen … 

‘Paroi is immers niet meer’ … 


Een blik in ‘Den Oilsjtersen Diksjoneir’ leert ons dat het woord ‘paroi’ gelijk staat met ‘prei’, Prei (oftewel Allium porrum) is een plant uit de lookfamilie (Alliaceae). De soort is verwant aan ui, bieslook en knoflook en wordt als groente gegeten.

Een blik op zijn cv leert ons dat deze man ( °Aalst 13/03/1968 - †Aalst 30/04/2023) heel veel betekende voor het Aalsterse carnaval. 

Hij was 

- lid van Vriet (1986-2008)
- lid van KonterVeRkIErT (2009-2020), 
- toezichter van de carnavalswerkhallen (1995-2018)
- decorverantwoordelijke van diverse kandidaten prins carnaval (1988-1998)
- medewerker DAK (jaren 90 – 2023)
- medewerker Ajoin Music (2012-2015)
- medewerker Oilsjt Music (2015-2023)
- penningmeester bij Carnavalist Tot In De Kist
- verwoed verzamelaar van alles wat nog maar met Carnaval te maken heeft

Laten we het overzicht beginnen met het verklaren van de bijnaam ‘de Paroi’. 

Luc sloot in 1986 aan bij de groep ‘Vriet’. Op dat ogenblik studeerde hij aan de hotelschool en viel op door zijn lange en magere gestalte. Ook zijn ‘piekskeshaar’ was een voorzetje naar de naam ‘Paroi’ die hem door de toenmalige voorzitter werd gegeven. 
Die naam zou blijven voortleven, zelfs in die mate dat ook in het telefoonboek ‘Paroi’ werd toegevoegd aan zijn officiële naam.  ‘Vermeiren De Paroi Luc’ dus … 

Via deze naamsverklaring zitten we dus meteen ook bij zijn eerste groep, Vriet
Zoals al vernoemd vervoegde hij deze vereniging in 1986, toen de tweede stoet gelopen werd. 


Een jonge vereniging trouwens, want op dat ogenblik hadden ze nog maar één stoet achter de rug. 
Luc werd er, samen met onder anderen Kris De Poorter, één van de drijvende krachten en toen hij in 1991 ook uitgeroepen werd tot ‘De Vrietste van Vriet’ werd hij ook opgenomen in het bestuur. 

Uitreiking 'De Vrietste van Vriet'

Uiteindelijk zou hij ook nog 11 jaar de functie van voorzitter waarnemen. 

Van 1988 tot 1998 werkte hij trouwens ook nog als ‘chef decor’ mee aan de decors van verschillende kandidaten prins carnaval en arendprins. 
Ook voor de stad Aalst werkte hij natuurlijk mee aan het basisdecor van de prinsenverkiezingen. 

Dat Luc een muzikaal oor had, mocht ook blijken uit het feit dat hij instond voor de samenstelling van de cd’s die de groep op jaarlijkse basis uitbracht. 
Vriet behaalde tijdens hun bestaan 9 prijzen bij de middelgrote groepen. 

Na 22 jaar (voor Luc dus 21) jaar besloot de groep om er mee te stoppen. Kris en Luc vonden het welletjes en in 2008 werd de stekker eruit getrokken. Luc was op dat ogenblik voorzitter en gezien er zich geen opvolging aanbood, was de keuze eigenlijk snel gemaakt. Luc werd wel nog ‘erevoorzitter voor het leven’ benoemd.

Dat het beestje bleef kriebelen mocht al gauw na de stopzetting blijken, want enkele ex-leden van de groep besloten om toch verder te gaan als ‘losse’. 
Ook Luc sloot zich aan bij de groep die de letters ‘vriet’ zou meedragen als eerbetoon aan de ter ziele gegane AKV Vriet.  Kijk maar eens naar de hoofdletters in hun naam : konterVeRkIErT … 
Inderdaad … 

Hier een fotootje van Luc met de groep tijdens de stoet van 2020 ... 


Daar zorgde hij onder andere voor de muzieksamenstelling van de cd's, gezien dat toch altijd één van zijn stokpaardjes is geweest. 

konterVeRkIErT 2016

Met de muziek zijn we trouwens aanbeland bij Ajoin Music. 

In 2012 haalde deze zender Luc binnen. Er was veel kritiek gekomen op het feit dat het altijd dezelfde liedjes waren die aan bod kwamen, en Luc werd aangesproken als ‘specialist’ om daar verandering in te brengen. Met zijn enorme muziekkennis bracht hij meer variatie in de playlists en hij hielp de zender om hun voorraad muziek aan te vullen. 

Drie jaar later, en heel wat discussies verder (onder andere om de radiofrequentie), besloot de Paroi om in 2015 de overstap te maken naar Oilsjt Mjoezik. 

Luc bleef tot 2020 bij konterVeRkIErT en sloot toen ook dat hoofdstuk af.   Hij ging eventjes door een diep dal maar leek de draad weer op te pikken. 

Hij werd lid van 'De Aalsterse Gilles en het was de bedoeling dat hij tijdens de stoet van 2023 zou ingezet worden als chauffeur. 
Dat werd echter een ‘nope’ wegens gezondheidsredenen, en zijn latere overlijden dat jaar zou maken dat zijn lidmaatschap maar van heel korte duur was. 

Dat meelopen in de stoet was een echte hobby geworden, maar Luc, een rasechte carnavalist pur sang, werkte sedert 1995 daarenboven ook als toezichter van de carnavalshallen aan ‘d’Hoeige Vesten’. Hij kon er dus zijn hobby - carnaval - perfect combineren met zijn werk en het deed hem dan ook steeds duidelijk zichtbaar heel veel plezier zich het hele jaar door in het carnavalsmilieu te kunnen doorbrengen. 


Hij begon eraan samen met Etienne Grillaert (‘Paken’) die ermee stopte in 2013, en de fakkel werd overgenomen door Guy Walgraef (‘Ding Dong Guyken’) die het zou volhouden tot 2022.

Sedert 2003 brachten Luc en Etienne een pin uit van ‘de toezichters’. Deze werd vervaardigd door Freddy De Schrijver, U allen welbekend van ‘Fred’s stripwinkel’. Het succes bleef niet uit en er volgden nog enkele mooie exemplaren. 

De toezichters  brengen uiteraard heel veel tijd door met de carnavalisten. Ze openen en sluiten de hallen, staan in voor het onderhoud en de veiligheid in en rond de werkhallen en ze zorgen voor rondleidingen voor toeristen en scholengroepen. Dat laatste werd trouwens één van de specialiteiten van Luc. Hij stak enorm veel moeite in zijn rondleidingen en de groepen die onder zijn leiding de hallen bezochten kregen steeds een overdosis aan informatie mee. 

Eén minpuntje was uiteraard dat de toezichters zelf de stoet niet kunnen bewonderen, want tegen dat iedereen is buitengelaten, zijn de eersten al bijna terug … en die moeten natuurlijk ook veilig en vlot terug de hallen in kunnen rijden. 

Eén donkere bladzijde uit de toezichterscarrière van Luc zal ongetwijfeld de hevige brand zijn die op 27 april 2016 maar liefst 500 vierkante meter carnavalsplezier verwoestte. 
Paroi was die avond ook aanwezig en hij deed zelfs nog een eerste bluspoging, maar het was allemaal tevergeefs. Lijdzaam moest hij, samen met nog enkele tientallen aanwezigen, toezien hoe het vuur alles verteerde. 
Het jaar daarop kreeg hij een klein eerbetoon voor zijn optreden tijdens de brand en zette Krejeis hem in de bloemetjes.


Twee jaar later, op 4 juni 2018 viel de geliefde toezichter van het dak van de werkhallen, terwijl hij bezig was met onderhoudswerken aan de dakgoot. Zijn val werd gebroken door een voertuig dat in de buurt stond. 
Luc brak hierdoor drie ruggenwervels en zijn pols, en onderging een dag later reeds een spoedoperatie. Dit zorgde er voor dat hij niet meer zou terugkeren als toezichter van de werkhallen. Hij zou tot aan zijn pensioen in ziekteverlof worden gesteld.

Het werk in de hallen viel dus volledig weg. Het meegaan in de stoet bleef hij echter nog doen. 
En ook zijn verzamelwoede kende geen einde. 

Zijn ondertussen indrukwekkende carnavalsverzameling begon ‘paroi’ toen hij nog een ‘paroike’ was. Op 16-jarige leeftijd begon hij met het verzamelen van carnavalsmuziek. Tientallen dozen vol cassettes, singles, lp’s en ondertussen natuurlijk ook cd’s werden aangevuld met affiches en vlaggen, wimpels, stickers, brochures, bierkaartjes, programmaboekjes en … natuurlijk … Nominetjes.


De carnavalsaffiche uit 1934, het programmaboekje uit 1938, de carnavalsvlag van een jaartje later en het allereerste Nominetje van Frans De Boitselier (‘Mister Dancy’) uit 1954 … het kreeg allemaal een ereplaats bij Luc. 

Hij was echter niet egoïstisch en zo kwam het dat ook het Stedelijk museum wel eens een keer een beroep deed op de collectie van Luc. Hij leende zijn vlaggen van 1937 en 1957 uit voor een expo rond ’80 jaar stoeten’ in 2007 en ook bij de tentoonstelling ‘Schatten op zolder’ van Tom Huybrechts in 2014 waren enkele eigendommen van Luc te bewonderen. 

Zijn verzameling leidde tot een reportage op TV-Oost. In de reeks ‘Carnaval ontmaskerd’ werd hij daar geïnterviewd als één van de gezichten van ‘De Geniepige Drauken’, een verzamelclub rond Tom Huybrechts, Kevin Redant, Chris Van Goethem en dus ook onze Paroi. 


Niet enkel de kasten en rekken bij Luc ademden carnaval, neen, ook zijn lichaam was stilaan een ode aan Aalst carnaval geworden. 
In het Eén-programma ‘iedereen beroemd’ mocht hij in 2016 zijn tattoos showen en hij haalde daarmee naast een tv-optreden ook verschillende nationale kranten.


Allemaal stelden ze één van de passies voor die Luc had. 

Op zijn borst stond de slogan ‘’k Aaf van Oilsjt’ … Die liet hij in 2001 samen met toenmalig kandidaat prins Carnaval Ivo De Troyer zetten, als teken van verbondenheid met Carnaval en de prinsen.  Als decorbouwer krijg je immers ook de andere kant te zien ... het hard labeur om er 'te staan' op dé belangrijke dag.

Op zijn buik stonden de letters ‘Aalst’, naar het ontwerp van één van de pins van het DAK (Documentatiecentrum Aalst Karnaval), waar hij ook lid van was. 
Hij keek er in zijn functie van technisch medewerker na of de namen van de carnavalsgroepen wel correct werden gebruikt en corrigeerde waar nodig. 
Ook zijn enorme kennis van carnaval kwam meer dan eens van pas natuurlijk. 
In die hoedanigheid kreeg hij, naast de andere leden, ook een eigen uitbeelding in de stoet van 2019. De Zwiejtzoelen waren toen verantwoordelijk voor dat moment.

Op zijn been vonden we een afbeelding terug van een prei (tja, de ‘paroi’ nietwaar). 


Ook een tattoo van zijn groep ‘Vriet’ sierde natuurlijk zijn lichaam en tot slot liet hij in 2023 bij Mariska Van Lissum nog een afbeelding van ‘Oilsjt Mjoezik’ op zijn hand graveren. ‘Oilsjt Mjoezik’ die ook al een belangrijk deel uitmaakte van zijn leven. 


Het verhaal al zou hij in 2022 uit een diepe coma ontwaakt zijn toen Oilsjt Mjoezik werd opgezet, werd bevestigd door hemzelf, en was meteen ook de directe aanleiding tot de tattoo. 

Een heel druk bezet man dus die bezeten was van carnaval maar ook, en vooral, een goed mens die altijd het beste wou voor iedereen. 


Zo organiseerde hij, samen met collega Etienne, in 2007 een benefiet voor een lid van ‘Noeit Ni Genoeg’ dat zwaar verbrand geraakt was. 
In 2012 volgde een benefiet van Etienne, Paroi en de Tettemoesjen voor de familie Beckers die werd getroffen door een woningbrand
En hij stond altijd paraat om te helpen waar hij kon, soms met woorden, soms met daden. 

Hij bleef het allemaal graag en met hart en ziel doen, maar er bleef die pijn ... Hevige pijn, zware medicatie en geen uitzicht op verbetering ... Het zou de arme man uiteindelijk fataal worden ... 

Dat hij heel geliefd was in Aalst mocht al blijken tijdens een herdenkingsmoment dat gehouden werd op 3 mei. De organisatie lag in handen van collega Guy Walgraef en honderden carnavalisten namen de moeite om toch een laatste eer te komen bewijzen aan hun geliefde toezichter … de Paroi. 

Enkele honderden vrienden van Luc kwamen niet alleen kaarsjes aansteken, maar schreven ook - vaak emotionele - boodschappen in een rouwregister. 

Huidig Prins Yordi sprak de woorden “Je was een van de weinige mensen die 24 uur op 24 naar carnavalsmuziek luisterde. Dat op zich verdient al een medaille”. 

Ook burgemeester D’Haese en huidig opzichter Guy Walgraef waren op deze bijeenkomst aanwezig en er werd beloofd dat ook Luc een plaatsje zal krijgen op de muren van de werkhallen, net als dat in het verleden al gebeurde voor Ilse Uyttersprot, Cyriel Troch en Kamiel Sergant.

De uitvaartplechtigheid ging door op woensdag 10 mei om 11.00 uur in het crematorium op de Siesegemlaan

Luc was carnaval en carnaval was Luc …’ verklaarde Guy Walgraef nog tijdens een reactie op de dood van zijn ex collega.


Nog op 10 mei 2023 werd begonnen aan een blijvend eerbetoon aan Luc ... een grafitti-afbeelding op 'zijn' geliefde hallen. 
Paroi is voor altijd te zien  aan de gevel van de carnavalswerkhallen.


Waf Alosta en Gunny von Cazn hebben weer prachtig werk geleverd.


Bronnen

Het Nieuwsblad 05/06/2018 – 25/01/2001 – 02/02/2016
HLN 09/12/2000
CarnavalAalstKoentje
TV Oost 01/05/2023
Persregiodender.be 01/05/2023 – 04/05/2023
Foto Konterverkiert Geert De Rycke @ HLN 23/02/2020
De Aalsterse Gilles - instagram
FB-pagina Luc Vermeiren
De Standaard 07/04/2008
Delcampe plak 2e joor akv Vriet
Reportages ‘Carnaval Ontmaskerd’ – TV Oost

dinsdag 19 oktober 2021

Oscar Van Malder - Alkuone

Oscar Van Malder (°1927 - +27/10/2023) is één van de ereburgers van de stad sinds 27 november 2007. 
Maar wie was deze brave man eigenlijk? 


In 1957 startte Oscar Van Malder, leraar lichamelijke opvoeding en danser aan de dansschool van Elza Darciel, met een groep vendeliers (jongens) in de Aalsterse ‘vakschool’, het VTI. 
Vanaf 1969 werden ook meisjes toegelaten en werd ook het dansen iets belangrijker.

Oorspronkelijk was  de naam van de groep ‘Wolfsangel’ maar gezien er toen ook een militantenorganisatie was met dezelfde naam, en om misverstanden te vermijden, veranderde men wijselijk de naam naar ‘Alkuone’. 

De Alkuone is in de Griekse mythologie ‘de ijsvogel’, met zijn schitterende kleuren, sociaal, recht op zijn doel af, hoog en vrij in de wijde hemel. 
Het idee achter de keuze van deze vogel als naam was, dat men hoopte dat deze de groep een mooie en wereldwijde toekomst zou brengen.

Vandaag is Kunstgroep Alkuone vzw een artistieke groep met meer dan 150 leden, medewerkers en bestuursleden. 
De jongens en meisjes van Alkuone volgen dans-, trommel- en vlaggenles bij een dynamisch team van lesgevers en choreografen en de groep wordt ondersteund door een Raad van Bestuur en een Dagelijks Bestuur.

Hier een filmpje om de sfeer wat te kunnen scheppen.


Uit Alkuone ontstond in 1980 de groep Vredon die ook gelijkaardige dans- en vlaggenoptredens geeft en die zeker in een ander artikel aan bod komt.

De vereniging is ondertussen een echte ambassadeur geworden voor onze stad. 
In die hoedanigheid verzorgden zij al verschillende optredens in vrijwel alle hoeken van de wereld. Eén van de hoogtepunten was zeker de openingsceremonie van de Olympische Winterspelen in het Franse Albertville, in 1992. 

Maar is het enkel maar ‘wat’ met een vlag staan zwaaien en een dansje ‘plaçeren’?

Neen, natuurlijk niet!

Alkuone heeft tot doel om jonge mensen hun potentieel aan talenten en capaciteiten te helpen ontdekken, het hoofddoel dat de stichter ooit had en het doel dat men nog steeds voor ogen heeft. 
Zo kunnen ze een eigen persoonlijkheid ontwikkelen in een artistieke en vriendschappelijke omgeving. Alkuone doet dat door het aanbieden van dans, vlaggendans, vendelen en percussie.

Enneuh … ‘maar wat met een vlag zwaaien' wordt heel onderschat als je weet dat zo’n ding toch al gauw een viertal kilo weegt en je daar dus mee staat te jongleren in weer en wind (vooral de wind speelt natuurlijk veel parten).

Vendelen, ook bekend als vaandelzwaaien of vendelzwaaien, is een heuse sport waarbij behendigheid en lenigheid centraal staan. Vaandrig is de naam voor de vendelier, diegene die met de vlag zwaait.

De kledij zelf is ook traditioneel en hangt ook af van de groep of vereniging.

Vroeger werd er gewoon volkskledij gedragen. Een wit hemd , een grijze broek en voor de volwassenen een overhemd en een riem. 

Hier de groep tijdens een optreden op de pikkelingfeesten in Moorsel. 


Over het ontstaan van de sport bestaan grote discussies.
Sommige folkloristen beweren dat er al in de tijden vóór Christus gevendeld werd, anderen zeggen dat het gebruik pas rond de 15e eeuw is ontstaan. 
Ook de plaats waar het ontstaan is, is niet meteen bekend. Feit is dat de vaandel in Europa terechtgekomen is door de kruistochten naar het Heilige Land.

Bij vendelen heeft sierlijkheid de bovenhand in de bewegingen; de figuren vloeien als het ware in elkaar over en het lijkt allemaal zo gemakkelijk … Maar ... kan iedereen met eender welke stok zo’n toeren uithalen? 

Neen, natuurlijk niet. Behendigheid moet er zijn en moet verder uitgebouwd worden!

En er bestaan ook speciale werpstokken die specifiek ontworpen zijn om hoog te kunnen werpen. De vlag maakt dan een mooie draai in de lucht en komt terug beneden op een manier dat die gemakkelijker op te vangen is.

Het verschil met een gewone vendelstok is dat die werpstokken ongeveer de helft lichter zijn.
Ongeveer 2kg ipv 4-5kg. Ook het zwaartepunt ligt meer naar het midden van de stok zodat deze niet als een pijl naar beneden zou ‘schieten’.

Doordat een werpstok sneller valt, dient die uiteraard ook beter bestand te zijn tegen een stootje. De stok is daarom steeds in één stuk en volledig cilindrisch (niet conisch dus). Bij een eventuele breuk kan de houten stok gemakkelijk en relatief goedkoop vervangen worden. 

In de discipline hoogwerpen heeft Alkuone Aalst trouwens een wereldkampioen in zijn rangen. 
Het is Louis François die de wereldtitel binnenhaalde in Namen. Ook in de dames- en jongerencategorie werden er medailles binnengehaald.

Het WK Hoogwerpen werd in mei 2019 georganiseerd door de ‘Alfers Namurois’ en de 'Hoogwerpers van Aalst'. 

Het doel is om via verfijnde techniek en de kracht van de vendelier de vlag zo hoog mogelijk te krijgen. Ook het ontwerp en de stok van de vendel is een heel belangrijke factor. 
Er bestaan 4 categorieën : heren , dames, beloften meisjes en jongens met starthoogtes van 6 tot 8 meter”, aldus Alkuone.

Van uit Aalst trekken trouwens jaarlijks vendeliers van zowel Kunstgroep Alkuone en van Vredon naar deze competitie samen met de Hoogwerpers, waar ook delegaties uit Duitsland, Italië en Zwitserland zijn.

Louis François gooide maar liefst 13,8 meter en verlengde zo meteen zijn titel van wereldkampioen.


Femke Wouters won bij de dames met 9,5 meter opgevolgd door Barbara de Beer met 9,1 meter. Liese Gabriel haalde een mooie eerste plaats bij de beloften met 9,5 meter gevolgd door Lara Schockaert. Piet Callebaut van Hoogwerpers haalde een mooie 2e plaats bij de heren met 12,6 meter.

Tot zover het hoogwerpen, maar kan je met een werpstok ook ‘gewoon’ sierlijk vendelen? 

Ja hoor, maar het vraagt wel wat gewenning omdat je de stok moet vasthouden met één hand  tussen de eerste en tweede lus van de vlag. Bij sommige groepen die veel werpen nemen ze dit er graag bij. En doordat de stok veel lichter is is de drempel om met grote vlaggen te zwaaien ook kleiner.

Het vendelen wordt vaak gezien als een uiting van het gebed tussen goed en kwaad. 
Elke regio/vereniging heeft zo zijn eigen vendelgebed. 


Kunstgroep Alkuone brengt dans- en vlaggenspektakels op podia en pleinen in België over heel de wereld. Alkuone heeft voor het 50-jarig bestaan de titel 'Koninklijke Kunstgroep Alkuone' gekregen van Koning Albert II. 
Bovendien werd stichter Oscar Van Malder in 2007 'Ereburger van de Stad Aalst'
 
In 2010 is het werkjaar gestart met een reeks optredens op de World Expo in Shanghai te China waar ze samen met de Brusselse Ommegang een echt Belgisch spektakel brachten. 
Midden september trok een delegatie van Kunstgroep Alkuone naar de Wereldtentoonstelling in Shanghai. Samen met de edellieden van de Brusselse Ommegang, de dansers en muzikanten van Rondinella en de steltenlopers van Merchtem waren de Aalsterse vlaggenzwaaiers van Alkuone te gast voor de Brusselse dagen in het Belgisch paviljoen.

De 44 deelnemers brachten op het plein voor het paviljoen drie keer per dag een fragment van de bekende Brusselse Ommegang. 

Jaarlijks voeren meer dan 1400 figuranten op de Grote Markt van Brussel zo een historisch spektakel op dat teruggaat naar 1549 met het blijde intrede van Keizer Karel in de hoofdstad.

Voor de jongens en meisjes van Alkuone was het bezoek aan Shanghai een unieke ervaring. Niet alleen de prachtige, soms gedurfde paviljoenen op de Wereldtentoonstelling spraken tot de verbeelding, maar ook de kleurrijke drukte van de grootstad Shanghai kon hen bekoren.

Momenteel is Oscar Van Malder erevoorzitter van de kunstgroep.

In 2017 bestond de groep 60 jaar en Oscar Van Malder werd 90 !

Wie Aalst een beetje kent, kan het al raden : hoog tijd voor een nieuw bier, 'Den Oscar', genoemd naar de stichter van Alkuone (en dus niet naar de trainer van FC De Kampioenen).
 
Het Oscar-bier werd een lekker voorsmaakje op de festiviteiten. 
Het werd een zacht blond bier met een frisse, hoppige toets. Ideaal als aperitief, dessert, tussendoortje, ontbijt of slaapmutsje".

Tijdens de carnavalstoet van 2017 zagen we de vendeliers dat jaar trouwens ook al in actie. 
Niet als aparte groep maar als gasten bij ‘Lekken en Plekken’. 
De reden van dit gezamenlijk feestje was het 15 jarig bestaan van de carnavalsgroep, én ook het 60 jarig bestaan van de vendeliers, én de 90ste verjaardag van Oscar.
 

 "15 jaar LEP en 60 jaar Alkuone. We vieren feest met vlaggen en wimpels, dansen en zingen met veel gerommel op onze trommel" werd het thema en natuurlijk lieten ze hun kunsten ook daar zien alsof het niets was.

Het was trouwens zeker niet het eerste (noch het laatste) optreden van de groep tijdens carnaval. 
In 1978 mochten ze het publiek opwarmen ter gelegenheid van de 50ste stoet en in vroegere jaren was het zo dat zij steeds de stoet mochten openen met hun eigen act.


Op 3 december 2017 bezorgde de groep de stichter en erevoorzitter dé verrassing van zijn leven door met 90 vendeliers en trommelaars te verschijnen op het feest voor zijn 90ste verjaardag. 
Oscar beloofde toen om voor zijn 100e verjaardag zijn feest op de Heizel te geven zodat er genoeg plaats zou zijn voor 100 vendeliers!!

In september 2021 kwam er dan goed nieuws voor de vereniging. 
De droom van KSA Sint-Jozef Aalst en de Koninklijke Kunstgroep Alkuone werd realiteit want aan de Churchillsteenweg werden de nieuwe gezamenlijke lokalen geopend met ‘Churchill Fest’. Beide Aalsterse jeugdverenigingen waren reeds een tijdje op zoek naar een vaste stek, en aan die zoektocht kwam toen eindelijk een einde.


Burgemeester Christoph D’Haese kwam het gebouw plechtig openen. “Het is formidabel. Bijna dag op dag twee jaar geleden was ik hier ook te gast en werden de plannen voorgesteld. We hebben ons toe samen geschaard achter een bouwproject dat toen nog een verre droom was. Hier aan de Churchillsteenweg werd besloten dat een gezamenlijk gebouw voor de KSA en Alkuone de beste oplossing was”, zei de burgemeester. “Visie en goede wil kan bergen verzetten, dat is bij deze bewezen. Dit lokaal is veel meer dan beton en stenen. Het is een symbool voor de toekomst waar jullie samen de schouders zullen onder zetten.”

Alkuone telt momenteel 175 actieve leden, bezocht reeds 34 verschillende landen en bezit zo’n 1185 vlaggen. 

Op 27 oktober 2023 kwam het droevige nieuws : 'Aalst neemt afscheid van ereburger Oscar Van Malder

Met Oscar Van Malder verliest de stad haar laatste nog levende ereburger”, zegt burgemeester Christoph D’Haese . “Het was een man die Aalst op de internationale kaart plaatste met een unieke en historische kunstdiscipline. Onze gedachten gaan naar de familie en naasten van Oscar Van Malder en naar alle (oud-)leden van Alkuone. Ik ben er zeker van dat Oscars passie nog jaren zal verder leven in hun prachtige spektakels.




Bronnen

hoogwerpers.be
HLN 12/09/2021 – 14/09/2016 – 29/01/2017
foto Oscar bier : Rutger Lievens (HLN)
Goeiedagradio.be
Het Nieuwsblad 08/10/2010
alkuone.be (info en filmpje)
filmpjes via Youtube 

donderdag 31 oktober 2019

Dokter Herman Le Compte

Herman Le Compte... wie kent de flamboyante arts niet ... de arts die iedereen ging overleven en nogal voor wat commotie zorgde door zijn uitspraken.

Herman was een Vlaams arts. En wat belangrijker is voor deze blog : hij is geboren in Aalst op 26 april 1929.


Herman liep humaniora aan het Sint-Jozefscollege in Aalst, geleid door de paters jezuïeten. In latere interviews keek hij trouwens steeds met waardering en veel respect terug op de intellectuele en culturele vorming die hij aan dit college genoot.


In de jaren vijftig werkte hij als arts in Congo. De bantoestam noemde hem "munganga mandefo": "de tovenaar met zijn baard".

Hij specialiseerde zich in de geriatrie en de gerontologie.

Tijdens de jaren zeventig werd hij vooral bekend om zijn werken en theorieën over ouderdom, en hierbij was het vooral zijn eerste Wet van Le Compte die van belang zou zijn: "De veroudering gaat sneller naarmate de tekorten groter en talrijker zijn."


In augustus 1970 verklaarde Le Compte dat zijn patiënten door elke dag vitamine C te slikken een hoge leeftijd zouden kunnen bereiken. Hijzelf volgde deze kuur ook en deed toen de beroemde uitspraak: "Misschien word ik wel duizend jaar!" Deze zin deed in Vlaanderen heel wat stof opwaaien. Omdat zijn therapie erin bestond om zijn patiënten te genezen door het toedienen van grote dosissen vitaminen werd hij ook wel eens de vitaminedokter genoemd.   

Het ging ver, heel ver. In 1972 werd hij vanwege zijn controversiële theorieën en uitspraken zelfs geschorst door de Orde van geneesheren, die hij altijd 'de horde' noemde.


De Orde schorste hem levenslang wegens ongeoorloofde publiciteit en smaad. De levenslange schorsing werd pas op 26 december 1975 van kracht, maar Le Compte negeerde dit en bleef zijn beroep verder zetten. Hierom werd hij op 16 februari 1976 gearresteerd. 


Gedurende vele jaren schreef de dokter ook medische artikels in het huis-aan-huis-weekblad de Streekkrant onder de titel "Gezond en gelukkig". 
Le Compte bleef decennialang rechtszaken aanspannen tegen de Orde der Geneesheren. 

Pas twintig jaar later werd hij (deels) in het gelijk gesteld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg en kon hij zijn beroep weer legaal uitoefenen. 


Omwille van zijn vaak tegenstrijdige theorieën en zijn vaak ludieke optreden op de tv werd hij weleens beschouwd als de "John Massis van de geneeskunde". 

Le Compte heeft vele boeken geschreven, waaronder De toekomst van het ouder worden (samen met Cyril Northcote Parkinson).


De dokter was gehuwd met kunstenares Begga D'Haese (ook een 'Oilsjtenes'), zus van beeldhouwer Roel D'Haese uit Geraardsbergen. Waarschijnlijk was het deze connectie die de steeds zieker wordende Louis Paul Boon tegen het eind van zijn leven ter behandeling bij Herman Le Compte bracht. 

Le Compte had tien kinderen, waaronder één Congolees adoptiekind.
In 1999 ging hij na een zware malariaaanval definitief met pensioen.

Op 3 januari 2008 stierf dr. Le Compte in Knokke op 78-jarige leeftijd aan een hartkwaal ... de duizend jaar zou hij dus niet halen.

Chris Van den Durpel maakte een typetje van hem in het televisieprogramma 'De drie wijzen'. Dit typetje werd met de nodige hilariteit ontvangen, en toen Le Compte te gast was in 'Schalkse Ruiters' was zijn stopwoord 'A jàààààà' een tijd lang een catchphrase. De uitzending werd zo memorabel dat hij een week later zelfs mocht terugkeren als gast.


Hierbij een filmpje waarbij de imitatie Herman de echte ontmoet tijdens een interview met Margriet (populair praatprogramma begin jaren '90). Voor alle duidelijkheid, de eerst geïnterviewde is Chris ...

Bronnen

Herman Le Compte, dokter zonder vrees (Gopher.nl)
Interview met dr Le Compte, Humo 12/8/2003
Interview met Adriaan Le Compte, zoon van, Humo 18-24 april 2008
HLN
Wikipedia
Filmpje : Margriet VRT 1991 (via YouTube)
Filmpje met foto's van de dokter