Prinsjen van Oilsjt : 1982 : Jean-Pierre Timmerman 'Jempi'

Voor de verkiezing van 1982 hadden zich verschillende kandidaten aangemeld.

Jozef Cooman (kortweg ‘Jef’) is stadsmedewerker en kreeg de zorgen over de sportterreinen toegewezen. Hij is gehuwd en heeft twee zoons. Hij heeft eigenlijk maar twee hobby’s : wielertoerisme en carnaval.  Hij is al 14 jaar lid van de Kornissesloipers, waar hij tevens ook schatbewaarder is. Als hij wordt uitgekozen, zal hij samen met zijn groep het hele land doorkruisen, om Aalst nog meer in de verf te zetten, en om overal een brok authentiek Aalsters carnaval te brengen”

Jean-Pierre Timmerman (Jempi voor de vrienden) is een staatsbediende en trotse bezitter van een krijgshaftige snor.

Hij is door zijn huwelijk in Aalst komen wonen, maar is intussen al sterk ingeburgerd, en vergroeid met de stad.
Hij is lid van de Matotten, en was voor een eerste keer te zien op de Aalsterse avond vorig jaar.
Ook hij is zinnens om de Aalsterse carnavalsmentaliteit overal uit te dragen.

De derde kandidaat Eddy Van Der Steen, ontbrak wel op het appel tijdens het driekoningenfeest, maar zou toch meedingen naar ‘de scepter’. Hij was meubelmaker van beroep, gehuwd en vader van een dochtertje. Hij heeft heel wat carnavalswijsheid opgestoken bij Keizer Kamiel, gezien hij al negen jaar aangesloten was bij de Kamillekes.

Hij debuteerde voor het Aalsterse publiek in 1981 tijdens de Aalsterse avond.

Zijn slogan ‘Oilsjt boeven’ is zijn slogan en deze wordt kracht bijgezet door de sterke steun van John Massis, in wiens armen hij op de affiche rust.

Eddy heeft de intentie om de naam en faam van Aalst als carnavalsstad tot ver buiten de grenzen uit te dragen.

Een oorspronkelijk vierde kandidaat, Stant Van Impe, kwam tijdens het driekoningenfeest op het podium uitleggen dat hij toch maar geen kandidaat zou zijn. “Ik mag van men vraa nie meidoeng’, zei hij, en voegt er eerlijk aan toe ‘doboi, ik wist da’k toch gien kans oi”

Op de avond van het verdict zat de keizershallen opnieuw stampesvol. Kamiel begon met de voorstelling van de kandidaten, waaruit al onmiddellijk bleek dat Jempi heel goed scoorde op de applausmeter, en dat vooraleer er nog maar één noot gezongen was, of een sketch was gespeeld.

Na het traditionele dansje van de Gilles, neemt presentator Kamiel weer het woord.
De kandidaten moeten een carnavalsaffiche samen stellen.
Jef was vooruitziend en maakte meteen al de affiche voor volgende jaar klaar.
Jempi zette Aalst zuinig op zijn kop en vertrouwde Michel het snoeiwerk toe, terwijl Eddy alles driedubbel zag.

Na een tombola, waarbij Kamiel de winnende nummers mocht afroepen, begon ‘het spel’ dan definitief.

Op het podium verscheen eerst Jef Cooman als wijze uit het Oosten, die op zoek was naar de grootste carnavalsstad van Europa. Op de tonen van Benny Neyman’s ‘Vrijgezel’ zingt hij ‘’n voil janet kaan goed verwoiten’, en schepen De Maght wordt bedacht met ‘Anny, haft na me zaksken ne kier vast’.

Ook Michel, Nicole, het Corum en Enrico komen aan bod in zijn voortreffelijke show die duidelijk werd geleid door Michel Cleemput.  Het geheel blijkt echter vrij langdradig te zijn, en dat schaadt natuurlijk de totaalindruk bij het publiek.

Als Jempi zijn opwachting maakt op het podium, barst het publiek los.

Als Pierrot kondigt hij een ‘hoesjepot’ aan van Aalsterse liedjes, en met veel schwung ondergaat hij ook enkele gedaanteverwisselingen.

Tenslotte zingt hij ook live ‘’t es in Oilsjt carnaval’ en meteen wordt het voor velen duidelijk dat de derde kandidaat heel sterk voor de dag zou moeten komen om dit nog te kunnen overtreffen.

Die derde kandidaat, Eddy, komt op het podium in het bijzijn van Johm Massis, de sterkste man ter wereld.
Eddy tracht zich met hem te meten in verschillende disciplines.

Eddy mist duidelijk de plankvastheid van zijn beide voorgangers, en hij eindigt jammer genoeg op een weinig overtuigende wijze.

Eigenlijk mist het hem enkel nog aan wat meer zelfvertrouwen, de klasse die heeft hij wel degelijk.

De supporters beginnen tegen elkaar op te schreeuwen.

Kamiel zingt ‘Oilsjt viert carnaval’, en in de zaal heerst een onbeschrijflijke ambiance.

Mark De Cock en zijn F.C. Band blazen er onvermoeibaar de stemming in.

De jury komt op de proppen met hun punten :

Jempi scoort enorm hoog (78 punten), tegen Jef met 58 en Eddy met 55.

Na nog optredens van Lotjonslos (‘Ons lieken’), Antoine en Michel, Stefaan, Mark De Cock en Kamiel blijkt dat de jury ineens verdwenen is van de aardbol.

Na een ‘doeme voesj’ van Kamiel, met bevestigend antwoord vanuit de zaal was het de beurt aan het jonge geweld om zich uit te leven op de dansvloer.

Onder goedkeurend oog van waarnemend burgemeester Gaston Van Den Eede is het dan eindelijk de beurt aan de uitslag.

Eddy krijgt 244 stemmen, en komt dus op een totaal van 646.

Jef krijgt er 273 bij en komt zo op 675.
Jempi krijgt uit de zaal maar liefst 905 stemmen, en verplettert dus zijn rivalen met een totaal van 1503 punten.

Hij zal de geschiedenis ingaan als de ‘prins met de opmerkelijke snor’.

Naast de snor had hij echter ook twee ‘speciale’ hobby's.

Een eerste was het kweken van bonsaiboompjes.

Samen met Agnes Luycks was hij zelfs vertegenwoordiger in het nationale bestuur van de bonzaiclub.

Een tweede hobby was het maken van soldaatjes in tin of plastiek. Hij kocht de onderdelen hiervoor aan en assembleerde het geheel volgens de regels van de kunst. 

Hiermee behaalde hij wat mooie prijzen. Ook zijn vrouw, Linda De Waegeneer had de verzamelwoede goed te pakken. Zij verzamelde antieke poppen. Een heel kostbare collectie poppen met veelal koppen in porselein.