We schrijven 9/2/1968. Voor de derde maal werd Kamiel Sergant prins carnaval, en werd hij als dusdanig ook verheven tot Keizer.
Na de betreurde Fransky kreeg de ajuinenstad er in dit jaar dus ook een nieuwe Keizer bij.
Kamiel, die eerder al twee maal de scepter mocht zwaaien, en nu weer het vertrouwen kreeg van de uitgelaten massa kreeg deze eer toebedeeld, en zou deze titel ‘met verve’ dragen.
In 2014 besloot de Keizer jammer genoeg om er een punt achter te zetten. Zijn zwakke gezondheid lag aan de basis van die zware beslissing, die hij meedeelde tijdens de popverbranding van dat jaar.
Hij zou dus minder tot niet meer te zien zijn tijdens carnavalsactiviteiten, maar hij bleef wel ‘Keizer’, net zoals een prins ook nooit zijn titel verliest. Prins voor het leven en dus ook Keizer voor het leven.
Het kondigde zich allemaal aan zoals de vorige verkiezingen. De kandidaten werden geronseld via de pers en er boden zich meteen vier exemplaren aan.
- Edmond De Smet
- Lucien Peirlinck (van wie we later zeker nog zullen horen)
- Rudolf Maes
- Kamiel Sergant (reeds prins in 1963 en 1966).
9 Februari 1968. Het is onbegonnen werk om de sfeer te kunnen schetsen bij deze verkiezing. De feesthal in de Schoolstraat was tot de nok toe gevuld. Vele mensen konden zelfs geen plaatsje meer bemachtigen, en op een bepaald moment werd zelfs gevreesd dat de hal het zou begeven onder het gejoel en lawaai van ratels en toeters.
Nadat het orkest van Octaaf Boone de stemming op kookpunt had gebracht, was het dan eindelijk zover.
Nadat de vier kandidaten door de bloemenfee Marleentje Van Der Stockt op het podium waren geloodsd, opende Edmond I (Edmond De Smet) de reeks en trachtte de massa te overtuigen met een aantal gesmaakte steken onder water.
Rudolf I (Rudolf Maes) was de volgende en hij probeerde het met een stukje poëzie.
Ook Luc I (Luc Peerlinck) hield een ziedende toespraak, doch dit alles verwaterde toen Kamiel I (Kamiel Sergant) op het podium verscheen en er onmiddellijk op een oorverdovend applaus werd onthaald.
Dit toonde op dat ogenblik reeds aan dat hij de absolute opperkandidaat was, waar weinig tegenstand tegen opgewassen was.
Kamiel had het één en het ander te zeggen over het stadsbestuur en liet het gemeentebestuur en het feestcomité een marathon lopen dwars door Mijlbeek. Aankomst lag aan de nieuwe stadsschouwburg die zou terecht komen in de Molenstraat, maar waarvan de eerste steen nog moest gelegd worden.
Zijn lied ‘Was’ek berremiester’ sloot daar perfect op aan en hij bracht ook nog een goed gesmaakt ‘Poepentheoter’.
Het was schepen Claus die later op de avond het verdikt van publiek en jury bracht.
Rudolf werd vierde, Luc derde, Edmond tweede en Kamiel I werd aangekondigd als primus van de klas. Hij kreeg van zowel de jury als van de toeschouwers de hoogste score.
Meteen wist Aalst dat men een Keizer rijker was, en het werd een heuse bestorming met honderden supporters die bloemen en gelukwensen wouden overbrengen aan de nieuwe ‘heerser’.
De verkiezing werd wel nog ontsierd door het feit dat kandidaat Rudolf later dat jaar nog diende te verschijnen voor de Rechtbank van Dendermonde (of all places, yeah), en dit wegens de inbreuk van artikel I van het Burgerlijk Wetboek 29-12-45.
Wat deze kandidaat op zijn kerfstof heeft, was eenvoudig het resultaat van zijn prijzenswaardige ambitie om de scepter te kunnen zwaaien.
Rudof heeft zich in de dagen die vooraf gingen aan de verkiezingen, verkeerdelijk dezelfde rechten toegeëigend als diegene die voorbehouden zijn voor propagandaploegen tijdens de ‘grote verkiezingen’.
Hierin maakte hij een foutje. Verkiezingen van prins carnaval zijn niet onwettelijk, maar zij behoren daarentegen ook niet tot de grondwettelijke voorschriften.
Maar wat was er nu eigenlijk gebeurd ?
Op die bewuste dagen wou Rudolf stunten door op verschillende plaatsen in de stad met borstel en witkalk slogans “Stemt Rudolf” aan te brengen. Verkeerd gedacht, want dat is een inbreuk op voorgenoemd artikel. Alle Belgen, die gelijk zijn voor de wet, zijn verondersteld deze te kennen.
Enkele uren voor de verkiezing werd hij dus verzocht om zich te gaan verantwoorden op het politiecommissariaat.
Toen Kamiel dan uiteindelijk verkozen was, vroeg hij in zijn dankwoord de volledige kwijtschelding van de zonden voor Rudolf. Verschillende gemeentelijke politici knikten welwillend, maar de goedbedoelde knikken waren zeker niet de voorbodes van goed nieuws. Enkele maanden later mocht Rudolf Maes het toch allemaal nog eens gaan uitleggen toen hij gedagvaard werd in Dendermonde, en dit wegens inbreuk op voorgenoemde reglementen.
Rudolf had zich reeds opnieuw kandidaat gesteld voor de verkiezingen van 1969, maar uiteindelijk heeft hij dan toch vaarwel gezegd aan het carnaval.
De verbaliserende agenten mochten even in de pers komen, maar de ‘carrière’ van Rudolf was ondertussen wel gekraakt.
Uiteraard was dit de start van een heel 'Kamiel'-tijdperk. Heel wat carnavalisten zijn opgegroeid met deze icoon van de carnavalswereld. Wat Kamiel allemaal voor carnaval gedaan heeft, het blijft onbeschrijflijk.
En toch kreeg hij zijn keizerstitel niet op een blaadje aangeboden. Het reglement zegde immers dat drie verkiezingen niet automatisch gelijk stonden met de aanstelling als keizer.
Het was pas in 1969, een jaar na zijn overwinning dus, dat hij die titel kreeg. Volgens het feestcomité niet omdat hij drie keer had gewonnen, maar wel omwille van zijn verdiensten in verband met Aalst Carnaval.
2014 Werd zijn laatste écht carnaval. Hij kon het na ziekte en ongevallen niet meer aan om nog 3 dagen 'voesj te doeng'. Nog een paar jaar later verscheen Kamiel ook niet meer op de prinsenverkiezingen.
Wel werd, na de oproepen van een Faceboekgroep', zijn kreet 'doe-oe-oe-oe-oe-oe meeeeeeeeen voe-oe-oe-oesj' nog afgespeeld tijdens de popverbranding … Een heel emotioneel moment voor velen … en een teken van dankbaarheid aan de 'opperprins', 'de keizer' van het Aalsterse carnaval.
Ondertussen gaan trouwens al enkele jaren stemmen op om een standbeeld voor Kamiel op te richten.
--- Een overzicht van alle prinsen die onze stad kende tot hiertoe is HIER te vinden ---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten