Herman was een Vlaams arts. En wat belangrijker is voor deze blog : hij is geboren in Aalst op 26 april 1929.
Herman liep humaniora aan het Sint-Jozefscollege in Aalst, geleid door de paters jezuïeten. In latere interviews keek hij trouwens steeds met waardering en veel respect terug op de intellectuele en culturele vorming die hij aan dit college genoot.
In de jaren vijftig werkte hij als arts in Congo. De bantoestam noemde hem "munganga mandefo": "de tovenaar met zijn baard".
Hij specialiseerde zich in de geriatrie en de gerontologie.
Tijdens de jaren zeventig werd hij vooral bekend om zijn werken en theorieën over ouderdom, en hierbij was het vooral zijn eerste Wet van Le Compte die van belang zou zijn: "De veroudering
gaat sneller naarmate de tekorten groter en talrijker zijn."
In augustus 1970 verklaarde Le Compte dat zijn patiënten door elke dag vitamine C te slikken een hoge leeftijd zouden kunnen bereiken. Hijzelf volgde deze kuur ook en deed toen de beroemde uitspraak: "Misschien word ik wel duizend jaar!" Deze zin deed in Vlaanderen heel wat stof opwaaien. Omdat zijn therapie erin bestond om zijn patiënten te genezen door het toedienen van grote dosissen vitaminen werd hij ook wel eens de vitaminedokter genoemd.
Het ging ver, heel ver. In 1972 werd hij vanwege zijn controversiële theorieën en uitspraken zelfs geschorst door de Orde van geneesheren, die hij altijd 'de horde' noemde.
De Orde schorste hem levenslang wegens ongeoorloofde publiciteit en smaad. De levenslange schorsing werd pas op 26 december 1975 van kracht, maar Le Compte negeerde dit en bleef zijn beroep verder zetten. Hierom werd hij op 16 februari 1976 gearresteerd.
Gedurende vele jaren schreef de dokter ook medische artikels in het huis-aan-huis-weekblad de Streekkrant onder de titel "Gezond en gelukkig".
Le Compte bleef decennialang rechtszaken aanspannen tegen de Orde der Geneesheren.
Pas twintig jaar later werd hij (deels) in het gelijk gesteld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg en kon hij zijn beroep weer legaal uitoefenen.
Omwille van zijn vaak tegenstrijdige theorieën en zijn vaak ludieke optreden op de tv werd hij weleens beschouwd als de "John Massis van de geneeskunde".
Le Compte heeft vele boeken geschreven, waaronder De toekomst van het ouder worden (samen met Cyril Northcote Parkinson).
De dokter was gehuwd met kunstenares Begga D'Haese (ook een 'Oilsjtenes'), zus van beeldhouwer Roel D'Haese uit Geraardsbergen. Waarschijnlijk was het deze connectie die de steeds zieker wordende Louis Paul Boon tegen het eind van zijn leven ter behandeling bij Herman Le Compte bracht.
Le Compte had tien kinderen, waaronder één Congolees adoptiekind.
In 1999 ging hij na een zware malariaaanval definitief met pensioen.
Op 3 januari 2008 stierf dr. Le Compte in Knokke op 78-jarige leeftijd aan een hartkwaal ... de duizend jaar zou hij dus niet halen.
Chris Van den Durpel maakte een typetje van hem in het televisieprogramma 'De drie wijzen'. Dit typetje werd met de nodige hilariteit ontvangen, en toen Le Compte te gast was in 'Schalkse Ruiters' was zijn stopwoord 'A jàààààà' een tijd lang een catchphrase. De uitzending werd zo memorabel dat hij een week later zelfs mocht terugkeren als gast.
Hierbij een filmpje waarbij de imitatie Herman de echte ontmoet tijdens een interview met Margriet (populair praatprogramma begin jaren '90). Voor alle duidelijkheid, de eerst geïnterviewde is Chris ...
Bronnen :
Herman Le Compte, dokter zonder vrees (Gopher.nl)
Interview met dr Le Compte, Humo 12/8/2003
Interview met Adriaan Le Compte, zoon van, Humo 18-24 april 2008
HLN
Wikipedia
Filmpje : Margriet VRT 1991 (via YouTube)
Filmpje met foto's van de dokter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten