Het carnaval van Aalst kent een sterke
traditie en Kamiel was meervoudig Prins Carnaval.
Omwille van zijn vele
inspanningen op cultureel vlak kreeg hij in 1969 ook de eretitel "Keizer carnaval", een titel die hij zou blijven behouden tot zijn overlijden.
Bij zijn optredens in binnen- en buitenland werd hij steevast vergezeld door dansgroep "de Kamillekes".
Over de dansgroep 'De
Kamillekes' is HIER meer terug te vinden.
In de schoot van die
groep ontstond voetbalploeg De Kamillekes.
In die tijd organiseerde de
Belgische Voetbalbond nog geen vrouwenvoetbal, en De Kamillekes startte in 1970 dan ook in een liefhebberscompetitie.
Vanaf 1971 organiseerde de KBVB dan wel officiële
competities in het damesvoetbal en vanaf 1976 werden ook zelfstandige damesclub
toegelaten.
In 1977 sloot Kamillekes Aalst zich aan bij de Belgische
Voetbalbond en kreeg er stamnummer 8511 toegekend.
De ploeg ging van start in
de Oost-Vlaamse provinciale reeksen.
In 1981 promoveerde ploeg
naar de nationale reeksen, meer bepaald naar de dat jaar ingevoerde Tweede Klasse.
Kamillekes was er meteen bij de beteren en na een tweede plaats in 1983 stootte
de club dat jaar zelfs door naar Eerste Klasse.
Kamiel zorgde voor de gelegenheid voor een oranje-blauwe spelersbus, waarin hij de speelsters naar elke verplaatsing voerde.
Zo moesten ze ooit eens naar Borgloon tegen Sint-Truiden op verplaatsing. Een verre tocht en het weer zat tegen. Ze waren er maar net op tijd om 15 uur geraakt maar de scheidsrechter gelaste de wedstrijd af. Iedereen dus weer de bus in en over de slechte wegen terug naar huis. Ze waren om 21 uur thuis, een hele dag onderweg voor niks maar iedereen had zich wel geamuseerd", zegt Brenda (ex-speelster).
De voetbalbond richtte ook
jeugdcompetities in het damesvoetbal op en Aalst was één van de eerste clubs
die startte met een jeugdelftal.
In 1984 startte men ook met een tweede ploeg
in de provinciale reeksen.
Kamillekes bleef twee seizoenen op het hoogste
niveau.
Na een laatste plaats in 1985 echter zakte Kamillekes echter weer naar Tweede
Klasse. De ploeg zou de volgende jaren een paar keer op en neer gaan: in 1987
slaagde Aalst er opnieuw in te promoveren naar Eerste Klasse, maar na een
seizoen volgde weer de degradatie.
Nog een jaar later werd men kampioen in
Tweede Klasse, en zo promoveerde de club in 1989 nogmaals naar de hoogste
afdeling. Ditmaal kon men zich er wel handhaven.
Na enkele jaren in de
middenmoot liep het vanaf 1992 echter moeizamer, en Kamillekes eindigde
steevast in de staart van de rangschikking.
Bovendien besloot Kamiel Sergant
omwille van zijn drukke bezigheden zijn voetbalactiviteiten te stoppen.
Een
nieuwe vzw werd opgericht en die nam in 1994/95 de ploeg over. In 1995 werd de
club uiteindelijk opgenomen in KSC Eendracht Aalst.
Eendracht Aalst - de mannenploeg - was
opgericht in 1919, bij de Belgische Voetbalbond aangesloten met stamnummer 90,
en speelde al decennialang in de hoogste nationale afdelingen van het
herenvoetbal.
En voortaan speelden dus ook de vrouwenploegen verder als KSC Eendracht
Aalst onder datzelfde stamnummer 90.
Stamnummer 8511 van Kamillekes Aalst verdween.
Er werden verscheidene
topspeelsters aangetrokken, en met veel succes.
Eendracht Aalst werd al gauw een topploeg in het
Belgisch damesvoetbal en zou de volgende jaren domineren.
In 1996 slaagde de
ploeg er als Eendracht Aalst voor het eerst in de landstitel te behalen, en ook de volgende twee seizoenen waren heel succesvol.
Toen strandde Aalst telkens op een tweede plaats, na RSC
Anderlecht.
In 1998 bereikte men ook voor het eerst de finale van Beker van
België, maar ook daar bleek Anderlecht te sterk voor de Oilsjteneskes.
In 1999 werd KSC
Eendracht Aalst uiteindelijk opnieuw landskampioen, nadat het met evenveel
punten was geëindigd als KFC Rapide Wezemaal.
De club bleef de top in België en
behaalde ook de volgende drie seizoen de landstitel. Eendracht Aalst was zo de
eerst club die er slaagde vier maal op rij landskampioen te worden in het
damesvoetbal.
Ook in 2000 en 2002 speelde men opnieuw de finale van de Beker
van België, en deze twee keer werd die wel gewonnen.
Vanaf 2001 werd ook voor
het eerst Europees gespeeld en op die manier was Eendracht Aalst als
landskampioen de eerste Belgische deelnemer aan de UEFA Women's Cup. Zowel in
2001/02 als in 2002/03 raakte men echter niet verder dan de eerste
groepsfase.
KSC Eendracht Aalst kende
echter financiële problemen en kondigde in 2002 het faillissement aan.
Niet
alleen het mannenelftal kende dus sportieve problemen door 'het geld', ook voor de vrouwenploeg
betekende dit een einde van de grote successen.
Uiteindelijk kon de club gered
worden van de ondergang en kon er in Aalst verder gevoetbald worden. De naam
van de club werd gewijzigd in VC Eendracht Aalst 2002.
Onder die naam bereikte
Aalst in 2003 opnieuw de bekerfinale, maar die werd kansloos verloren.
In de
competitie viel Aalst terug tot een middenmotor, net niet goed genoeg dus.
Een aantal supporters richtte
begin 2003 de actiegroep Dames Eendracht Aalst op, om weer een bredere financiële
basis te vinden voor de damesploegen.
De ploegen maakten zich los van VC
Eendracht Aalst 2002 en gingen zelfstandig verder in een nieuwe club.
Die
nieuwe club sloot zich in juni 2003 als VC Dames Eendracht Aalst aan bij
de Belgische Voetbalbond en kreeg er stamnummer 9447 toegekend.
De club bleef de volgende
jaren in de middenmoot spelen in Eerste Klasse.
In 2008 stopte de club echter
haar activiteiten op het hoogste niveau, en ging van start in de Provinciale
reeksen.
In 2010 werd Aalst er provinciaal kampioen en won de eindronde, waardoor de club promoveerde naar de nationale Derde klasse.
Bij de terugkeer in de nationale reeksen bleef Aalst het goed doen: in 2012 werd de club kampioen in Derde Klasse A en zo promoveerde naar Tweede Klasse.
Al bij de eerste poging werd Aalst tweede, na het B-elftal van Standard, en mocht het barragewedstrijden spelen tegen de voorlaatste uit Eerste Klasse,
Lommel United WS, en wist die te winnen.
Zo stootte de club in 2013 opnieuw verder door
naar Eerste Klasse, al was Eerste Klasse sinds de invoering van de Women's BeNe
League ondertussen niet langer het allerhoogste Belgische niveau, maar wel het tweede.
In
2013 wilde het bestuur van Eendracht Aalst opnieuw een damesploeg in competitie
brengen onder het originele stamnummer 90.
In eerste instantie werd gedacht aan het
autonome VC Dames Eendracht Aalst, dat vroeger reeds met dit stamnummer speelde, maar die gingen niet in op de vraag van het bestuur van Eendracht
Aalst.
Uiteindelijk werd voor het seizoen 2014-2015 een samenwerking aangegaan
met DIVAS, de damesvoetbalploeg van KVK Ninove. Deze damesvoetbalploeg ruilde
het stamnummer van KVK Ninove in voor dat van Eendracht Aalst en de Club ging voortaan dan ook verder onder de naam DIVAS Eendracht Aalst.
De wedstrijden en
trainingen werden afgewerkt op Den Deysel in Denderhoutem.
Deze club raakte echter nooit uit de provinciale reeksen, wat Eendracht Aalst ertoe bracht om toch opnieuw een fusie te zoeken tussen de oude en de nieuwe damesafdeling. Ditmaal met succes...
In december 2016 werd dan ook fier en ambitieus aangekondigd dat vanaf het seizoen 2017/18 de club onder de naam Eendracht Aalst Ladies in eerste klasse zal spelen.
Dankzij de derde plaats die Aalst behaalde in het seizoen 2016/17 kreeg de fusieclub de kans om te starten in de Super League, maar (net als de andere eersteklassers) weigerde de club in te gaan op dat aanbod.
In het seizoen 2019/2020 werd Aalst kampioen in eerste nationale. Tevens behaalden ze hun licentie voor de Super League, waardoor ze na 12 jaar afwezigheid terug op het hoogste niveau spelen.
Na 3 jaar meegedraaid te hebben in de Super League, eindigde de club echter afgetekend laatste in seizoen 2022/23, met degradatie naar Eerste klasse tot gevolg.
Met ups en downs werd de verdere competitie afgewerkt maar opnieuw staken financiële problemen de kop op.
Net zoals bij de mannenploeg leek het niet te lukken met de nieuwe - Turkse - eigenaars van de club.
Leningen werden niet afbetaald en de speelsters zagen zich een heel seizoen lang zonder loon.. De bom barstte aan het eind van seizoen 2023-2024 toen bleek dat de Turkse eigenaars zelfs geen licentie meer aangevraagd hadden voor het volgende seizoen.
De laatste match, op 5 mei 2024, werd gewonnen met 5-1 tegen Brugge.
De club eindigde hiermee op een mooie tweede plaats maar ja... De supporters zagen dat het kalf ondertussen volledig verdronken was en het werd dus eerder een begrafenissfeer dan een overwinningsfeest.
Wat eens een trendsetter was in het Belgische vrouwenvoetbal was niet meer...
De burgemeester verklaarde verontwaardigd te zijn over de gang der zaken, maar of hij hier toch nog enige verandering in zou kunnen brengen, valt heel sterk te betwijfelen.
'The end'?
of toch
'To be continued'?
Als slot nog even het mooie palmares dat de dames bij mekaar gesjot hebben :
Belgisch landskampioen
winnaar : 1995/96, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2001/02
tweede : 1996/97, 1997/98
Beker van België
winnaar : 2000, 2002
finalist : 1998, 2003
Dubbel (Beker en Kampioenschap) : 2000, 2002
Topschutter 1e nationale : Annelies Van den Steen (2017)
De officiële website is HIER te vinden.
Bronnen :
ladies.eendracht-aalst.be
HLN 05/05/2024
Goeiedag radio
Fb Oilsjteenwereldstad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten