Na zijn nederlaag een paar maanden eerder maakte Paul Kinoo (°19/01/1939), alias Popol, tijdens de dekenij van de Koolstraat in April 1986, bekend dat hij volgende jaar opnieuw zou meedingen voor de titel van Prins Carnaval.
Dat het voor hem ‘Tweede keer, goede keer’ zou worden, zou later blijken.
Paul, geboren op 19 januari 1939, en in 1963 gehuwd met Ghislaine Uyttersprot, was in de buurt gekend om zijn altijd even grote optimisme.
Hij hield er op de hoek St Annalaan – Verastenstraat een winkel in woonversiering open, met de leuze ‘Een zaak voor mensen met smaak’.
Hij was aannemer van behangwerken, vloerbekleding en schilderwerken, en zorgde voor maatwerk van gordijnen, draperieën en tafeltapijten.
Paul was heel gedreven en had lidkaarten van verschillende verenigingen.
Hij was bestuurslid van de Syndicale kamer van Behangers-Garnierders, was bestuurslid bij de Bowling Club Aalst en was werkend lid bij de Aloude Rederijkerskamer der Catharinisten.
Verder was hij ook nog schatbewaarder van VVKS Sint Joris en was hij heel actief binnen de Dekenij Koolstraat, waar hij in de jaren ’70 feestleider werd.
In 1981 werd hij er voorzitter en onder zijn leiding kwam er bijvoorbeeld een bloembakaktie in de straten en werd de hele maand december uitgeroepen tot feestmaand.
Dat Paul een 'laatbloeier’ was op het gebied van de stoeten, mag blijken uit het feit dat hij pas op 45 jarige leeftijd zijn eerste stoet meeliep.
Paul ging er toen samen met zijn vrienden Karel Van Heddeghem en Hugo Cardon de stoet in met een eigen Star Sisters Act.
Het optreden in deze stoet, we spreken over 1984, was echt memorabel te noemen. Nadat ze een eerste keer de markt over gegaan waren, begonnen ze aan een tweede toer doorheen de stad.
In 1986 had Paul zich ook al kandidaat gesteld, maar zijn optreden verbleekte toen tegenover dat van Patrick De Neve, die toen ook prins werd.
Hij zou het dit jaar dus anders aanpakken, en omringde zich al snel met de ‘anciens’ Antoine Van der Heyden en Karel De Nayer.
Hij stuurde een brief naar alle carnavalsverenigingen om zichzelf voor te stellen en vond ook steun bij de Schoimers.
Hij ging naar alle vfeestjes en evenementen en pakte ook uit met een hele resem aan promomateriaal. Balpennen, t-shirts, affiches en brochures, reclameborden, lucifers, je kon het zo gek niet bedenken of het werd verdeeld.
Ook organiseerde hij tijdens zijn campagne een ‘Popoll by night’-bal waar heel wat sympatisanten aanwezig waren.
Het mocht dus duidelijk zijn ... Popoll was er klaar voor.
Een tweede kandidaat, Jean Van De Toieers (Jan Brouwer), kwam al vrij snel opdraven met zijn kandidatuur, waardoor er in juni 1986 reeds twee kandidaten waren voor het prinsschap van het jaar daarop.
Op de officiële bekendmaking van de kandidaten bleek echter dat Jan nooit een kandidatuur zou ingediend hebben, waardoor Popoll het dus enkel tegen een ondertussen wel ingeschreven ‘Benny’ zou moeten opnemen. Deze derde kandidaat zou echter als grap zijn kandidatuur ingediend hebben, maar ingediend is ingediend, en hij ‘moest’ dus wel deelnemen.
De verkiezing vond plaats in de Keizershallen, en dit op zaterdag 7 februari. De inkom bedroeg 60 Belgische Frankskes.
De grootste tegenstander van Popoll zou toch Jan Brouwer worden, protegé van de vorige prins Patrick maar ook Benny Roggeman werd een te geduchten tegenstander, ondanks het feit dat het een beetje ‘van moetens’ was.
Tijdens de vaste proef verschenen 9 domino's op het podium. De beide kandidaten moesten hieruit 2 carnavalisten herkennen. Ze mochten hiervoor 5 vragen stellen. Benny bleek hierin de beste kandidaat te zijn.
Popoll pakte tijdens ziin show uit met een groots decor. Hiermee zou hij ook meteen de trend zetten voor latere verkiezingen, waarbij alles 'groter' en 'spectaculairder' moet zijn.
De show draaide volledig rond het Eurovisie Songfestival, waarbij Aalst als gaststad zou fungeren.
Paul verwisselde tijdens zijn show dikwijls van kostuum en ook decorstukken werden af- en aangereden alsof het een lieve lust was.
Eén van de stukken was de 'Smoitbarak', een soort winkeltje waarin verschillende T-shirts werden verkocht. Alle T-shirts droegen de tekst 'AKV', maar niet alle AKV's hadden blijkbaar dezelfde betekenis … 'Alles Kaan Veranderen', 'Ai Kornang Verdomme', 'Annie Kaukelt Verder', … waren er enkele van.
Zijn show duurde maar liefst 28 minuten en de juryvoorzitter diende zelfs even na te vragen of dit wel reglementair was. Gezien er echter geen tijdslimiet vooropgesteld was, was dit dus volledig reglementair, en kreeg Popoll dan ook geen strafpunten aangesmeerd.
Aan het einde van de avond bleek dat de jury de voorkeur gaf aan Popoll, maar die bleef er vrij nuchter onder omdat hij zich nog herinnerde van vorig jaar hoe belangrijk uiteindelijk de zaalstemmen zouden zijn voor de definitieve uitslag.
Het publiek koos echter ook voor Popoll.
Benny kreeg 454 zaalstemmen, en Popoll werd de nieuwe prins met maar liefst 1249 stemmen.
Tijdens de overhandiging van de stadssleutel op de carnavalraadzitting verwees Annie De Maght naar zijn bijnaam 'koning van de playback' door de aanstelling ook zelf niet live, maar geplaybackt te doen …
Tijdens de drie dolle dagen kreeg Popoll een nar mee … Het was Karel De Nayer die meegewerkt had aan de show die deze eer toebedeeld kreeg. Een voorbode dus eigenlijk van de 'sleppendraugers' van de prins, die heden ten dage 'hun' prins helpen tijdens de carnavalsdagen.
Prins Popol vertelde iedereen die het maar wilde horen hoe bijzonder gelukkig hij wel geweest was tijdens het prinsenjaar. Voor hem was 1987 een unieke belevenis.
Als prins van Aalst werd hij overal hartelijk ontvangen, en hij heeft dan ook zelf steeds gepoogd om Aalst op een waardige wijze te vertegenwoordigen.
Een tweede maal prins worden, vond hij, zelfs wanneer die mogelijkheid zich zou aangboden hebben, wel wat van het goede te veel.
De eisen die aan een prins gesteld worden, waren volgens hem dermate hoog en talrijk, dat het hem moeilijk zou vallen om dit voor een tweede maal te ‘doorstaan’.
Popol was volgens de Aalstenaars een prins zoals ze er nog niet veel hadden gehad, en zoals men er nog wel zou willen hebben. Zijn spontaneiteit was teken van een echte ‘ajoin’, en dat werd natuurlijk gesmaakt door het volk.
Naast de ‘Oilsjterse Starsisters’ die in de Jaren ’80 heel wat applaus kreeg, richtte hij ook de groep ‘De Popollekes’ op naar zijn naam.
Hij was na zijn verlies in 1986 opnieuw de baan opgegaan met zijn kompanen en samen vormden ze toen de losse groep ‘Popolitie’. Hieruit volgde zijn hit ‘Eilaba Voil Janet’.
1987 werd dan uiteraard het jaar waar hij in de stoet ging en waar hij geflankeerd werd door de ‘Graalekke Hostessen’, een losse groep die later AKV De Schoimers zou vormen.
Omdat hij ook na zijn prinsenjaar de stoet nog wou blijven lopen, stichtte hij dus ‘De Popollekes’.
In 1988 nog een losse groep, maar het jaar daarop namen ze al deel als ‘kleine groep’.
Paul werd voorzitter, en zoon Gunther secretaries.
Nog later zou de tweede zoon Werner het voorzitterschap overnemen, waardoor de groep vanaf dan dus twee ex-prinsen in de rangen had. Werner werd immers in 1994 ook verkozen als prinsj van Oilsjt.
Paul sloot, zoals de traditie het wou, aan bij de Prinsencaemere, en deed in 1988 meteen mee aan hun travestieshow.
Twee jaar later echter ging het mis. Popoll werd verbaal aangevallen door een college uit de caemere. Volgens deze laatste was er een vermoeden dat Paul het spelletje niet eerlijk speelde end at hij een openlijk één van beide kandidaten tijdens de kiezing steunde.
Later gebeurde dit nog eens en Paul wou uit de vereniging stappen, wat in 1992 dan ook gebeurde.
Toen zoon Werner in 1994 prins werd en aansloot bij de Prinsjengarde, besloot hij om in de voetsporen van zijn zoon te stappen (‘t moet niet altijd omgekeerd zijn nietwaar) en de garde te vervoegen.
Vanaf 1998 werden de Popollekes ingeschreven als ‘middelgrote groep’ en dank zij Werner bleef zo ook na zijn dood in 2010 de naam ‘Kinoo’ nog verder leven in de carnavalsstoet.
Werner is ondertussen al twee maal prins geweest, verloor een derde poging in 2020, en stelt zich opnieuw kandidaat in 2024.
Gunther komt regelmatig in het nieuws als ‘model voil janet’. Hij ijvert voor een ‘correcte’ Janet, en geen travestie.
De ‘Kinoos’ zijn trouwens de enige Aalsterse familie waar twee prinsen gehuisvest waren. Popol verklaarde soms wel eens dat ‘Oilsjt chance gehad heeft’ dat hij Gunther nog kunnen tegenhouden heeft van deelname, want dat het er anders wel eens drie zouden kunnen geweest zijn.
Op 18 maart 2010 kwam dan het droevige nieuws dat Prins Popol overleden was. Hij werd enkele maanden daarvoor reeds geopereerd aan kanker, en had sedert 2 februari het ziekenhuis niet meer verlaten.
Paul zou de geschiedenis ingaan als één van de sympathiekste prinsen die er ooit geweest is.
En ook als oudste carnavalist in de werkhallen, want hij bleef tot zijn 70 jaar meewerken aan de praalwagens van de Popollekes.
Hij bleef tot het laatst lid van de Prinsjengarde.
Ik herinner me persoonlijk vooral zijn grote humor. Bij de carnavalsbeurzen bijvooreeld, 'showde' hij zelf de onderdeeltjes van de kostuums die hij zo 'aan de man' probeerde te brengen, en hij deed dat met heel veel enthousiasme (bijna op z’n Eddy Wallys) wat hem dat nog lukte ook ...
In de deelnemingsberichten verschenen vooral herinneringen omwille van zijn sterkte als bemiddelaar, zijn optimisme en zijn hulpvaardigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten