Honderden enthousiaste Oilsjteneers hebben de heel barre weersomstandigheden van het begin van 1963 getrotseerd om in een goed verwarmde Feesthal getuige te kunnen zijn van de verkiezing van Prins Carnaval en de Aalsterse Bloemenfee.
Voor Kamiel begon het eigenlijk allemaal al in 1962.
Hij stelde zich kandidaat maar sprak hierbij, tegen de reglementen in, een beetje te veel in het Aalsterse dialect.
Dat was tegen het reglement dat er in 1960 kwam naar aanleiding van de komst van prins Alexander (halfbroer van Koning Boudewijn) waarbij de hoogheid door enkele carnavalisten werd aangesproken in het Oilsjters.
Dat was iets dat niet kon en men bracht een reglement uit dat het de kandidaten vanaf 1961 verbood om nog in het dialect te spreken. Men zocht dan ook deelnemers in de toneelwereld, want 'dat waren toch mensen die deftig konden spreken'.
Kamiel wilde hiertegen revolteren en stelde zich kandidaat in 1962 ... met het gekende gevolg.
In 1963 zou hij het anders aanpakken en hij beloofde het publiek dat, als ze voor hem zouden kiezen, hij Aalst op zijn kop zou zetten en volledig vernieuwen.
Op de avond van de waarheid brachten het orkest van René Carlier en de verschillende radio- en TV vedetten er onmiddellijk de stemming in bij de aanwezigen.
Schepen Gilbert Claus, als voorzitter van het stedelijk Feestcomité, voerde het welkomstwoord voor een dolenthousiast publiek, waaronder zich ook de vroegere prinsen en andere hoogwaardigheidsbekleders bevonden.
De schepen vroeg de ruim duizend aanwezigen om een prins te kiezen die de tradities van de Aalsterse Carnavalsfeesten hoog zou weten te houden.
Onmiddellijk daarop werden de drie kandidaten voor de titel van de Aalsterse Bloemenfee voorgesteld.
Dat waren Anny Moon, Rozen-meisje en Jenny Monarde.
Na deze voorstelling verschenen de drie kandidaten die zouden dingen naar de titel van Prins Carnaval 1963.
Dat waren Don Camillo (die een ode bracht aan de ajuin), Don Juan (die op symbolische wijze schepen Claus decoreerde), en Don Marcus (die zijn visie meedeelde van hoe Carnaval – volgens hem - zou moeten gevierd worden).
Tijdens het tweede gedeelte van het ontspanningsprogramma bracht het publiek zijn stemmen uit. Dit gebeurde terwijl weerman Armand Pien inmiddels de lachspieren van de aanwezigen in werking had gebracht met zijn stand up comedy avant la lettre.
Het was TV speakerin Denise Maes die de uiteindelijke uitslag meedeelde.
Anny Moon werd verkozen tot bloemenfee, terwijl Don Camillo de nieuwe prins carnaval werd.
En van Don Camillo zouden we later nog (heel veel) horen, want dat bleek de schuilnaam te zijn van Kamiel Sergant, de latere Keizer en een echte autoriteit op carnavalsgebied.
Prins Don Camillo, bloemenfee Anny Moon, en schepen Claus
Anny Moon was de schuilnaam van Anny De Vylder, een blonde bureelbediende uit de Jan De Windtstraat 25.
Zij werd in de bloemen (en de kussen) gezet door de feestbestuurder Van Herreweghe en schepen Claus.
Don Camillo (toen 28 jaar oud) kreeg op plechtige wijze de traditionele scepter uit de handen van de vorige prins, Prins Karel I. Hij gaf met veel spot en humor een uiteenzetting van hoe de Ajuinen dit jaar hun carnaval zouden vieren.
Burgemeester Blanckaert bracht hulde aan het werk van het stedelijk Feestcomité, en bracht op zijn beurt ook de gelukwensen over aan de nieuwe bloemenfee en de prins.
Hij deelde tevens mee dat voor de actie ‘Wie doet wat’ tot nog toe 163 848 frank, plus kolen, dekens en schoenen werden ingezameld.
Nadat ook bloemen werden overhandigd aan presentatrice Denise Maes bracht schepen Claus nog een slotwoordje, dat werd gevolgd door een danspartijtje dat duurde tot in de late (vroege ?) uurtjes.
Na de carnavalsperiode verscheen over de prins, Camillo I, nog volgende artikeltje in de Gazette Van Aelst van 28/02/1963.
‘Terwijl Camillo I, prins van Aalst, zijn scepter in de lade legde, hebben wij met hem nog even gesproken over de heerser, die weldra wee zijn rijk zal aanpakken, koning voetbal.
De Aalsterse prins was tevreden over alles wat de Ajuinen hebben getoond. Hij heeft werkelijk genoten van het spektakel. Alhoewel het nu de eerste keer was sinds vele jaren dat Eendracht niet door één of andere vereniging werd uitgebeeld.
Ik hoop vast dat men dit volgende jaar zal kunnen, en dat men dan de plannen onder de armen zal dragen om Eendracht te vieren. Nu ik zelf gevoeld heb hoe bitter koud het was, heb ik heel wat sympathie gevoeld voor de spelers van welke sporttak dan ook, die in de sneeuw hebben moeten stoeien om de conditie op peil te houden. Ik kan dan ook mijn wensenalbum niet dichtslaan zonder een woord van waardering aan alle sportbeoefenaars, die – hoop ik – in de toekomst hiervan de vruchten zullen plukken’.
Uiteraard link ik dit enthousiasme over het voetbal meteen aan de talrijke voetballiedjes die de latere Keizer op zijn palmares staan heeft.
Kamiel 'erfde' het prinsenkostuum van Karel De Nayer en mocht dit in 1964 dan ook verder doorgeven aan zijn opvolger.
Door het nieuwe reglement dat was ingevoerd mocht hij zich immers het volgende jaar niet meer kandidaat stellen.
De prins kon immers niet gedurende twee opeenvolgende jaren zijn functie uitoefenen.
--- Een overzicht van alle prinsen die onze stad kende tot hiertoe is HIER te vinden ---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten