dinsdag 21 mei 2019

Jef Vermassen

Jef Vermassen (Aalst, 22 april 1947) is een Belgisch advocaat, strafpleiter en auteur.


Hij studeerde in het Sint-Lievenscollege te Gent. Vermassen verwierf bekendheid in Vlaanderen door de verdediging van verdachten en slachtoffers in grote moordzaken. Een van zijn eerste zaken was de verdediging van Freddy Horion waar hij sterk pleitte tegen de doodstraf. Hij bekwam over heel zijn carrière zo'n 15 vrijspraken van beschuldigden bij het hof van assisen, wat eerder zeldzaam is. Naar eigen zeggen verdedigt hij enkel beklaagden van wiens onschuld hij overtuigd is of die hun misdaad hebben bekend. Hij stopte een tijd met assisenzaken toen hij er niet in slaagde een cliënte vrij te pleiten in de Oostkampse beerputmoord. Hij trad nadien vooral op als raadsman van burgerlijke partijen.

In het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw verdedigde hij onder meer de rechten van de Belgische natuurlijke vader van Baby D., de belangen van de ouders van Luna Drowart bij de Moord op Oulematou Niangadou en Luna Drowart, de belangen van de familie Demoor bij de doodslag op Guido Demoor. Hij pleitte voor de familie van Els Van Doren, burgerlijke partij in de assisenzaak van de parachutemoord. Hij verdedigt de familie van Annick Van Uytsel in de Zaak-Janssen, alsook de ouders van twee vermoorde baby's bij de steekpartij in Sint-Gillis-bij-Dendermonde.

Hij staat bekend voor zijn erudiete stijl en vermogen om ingewikkelde juridische zaken eenvoudig uit te leggen. Om die reden is hij een vaak gevraagde commentator in de Vlaamse pers en op de Vlaamse en Nederlandse televisie.

Hij verrichtte onderzoek naar moord in Vlaanderen en Brussel en onderzocht hiervoor 1200 zaken. Op basis hiervan verzamelde hij heel wat statistisch studiemateriaal. In oktober 2004 bracht hij het boek Moordenaars en hun motieven uit, waarin hij onderzoek deed naar de hedendaagse motieven voor moord. Het boek werd een bestseller.

In het proces tegen Els Clottemans vertegenwoordigde hij de burgerlijke partijen. Door zijn aanpak oogstte hij tegenkanting maar hielp hij ook de openbare aanklager met het overtuigen van de jury. Zijn tegenstrever was advocaat Vic Van Aelst.
Meer dan 100.000 keer ging het boek ‘Moordenaars en hun motieven’ (2004) van Jef Vermassen over de toonbank. Het was lang wachten op een opvolger, maar die mag er dan ook zijn. Vlaanderens bekendste strafpleiter schreef deze keer een meeslepend en imposant werk over slachtoffers. Vermassen wil de stem zijn van al wie rouwt en wie lijdt.

Van misbruikte kinderen en verminkte slachtoffers, tot de families van vermoorde en verongelukte mensen. Hoe verwerken zij hun trauma? Hoe verloopt een rouwproces? Welke ijkpunten kunnen rouw minder of meer rauw maken? Wat met woede en wrok? En hoe schud je de dader van een misdrijf uit je nek?

In elke mens schuilt helaas een potentiële moordenaar. Levensdelicten worden als beestachtig ervaren, maar doorgaans doden dieren geen soortgenoten. Alleen mensen en sommige mensapen zijn ertoe in staat.

In Moordenaars en hun motieven. Monsters of mensen? vertelt strafpleiter Jef Vermassen het onthutsende verhaal van de menselijke wreedheid in al haar facetten.

Moordenaars zijn en blijven mensen, hoe monsterachtig hun daden ook lijken. Ze komen uit alle rangen en standen. Jef Vermassen toont de vele gezichten van moord, van partnerdoding tot genocide. Hij ontleedt zo nauwkeurig mogelijk de motieven van moordenaars. Voortdurend stelt hij zich de vraag naar het waarom van hun soms zo onbegrijpelijke daden.

Jef Vermassen schrijft zoals hij pleit: met gedrevenheid. Die eigenschap vormt de kern van zijn engagement als strafpleiter-criminoloog en maakt van Moordenaars en hun motieven een even ontluisterd, moedig als belangrijk boek. Moordenaars en hun motieven zal niemand onbewogen laten.

Jef Vermassen is Vlaanderens bekendste advocaat, die door de media het meest wordt geconsulteerd. Meer dan 30 jaar lang werd hij beroepshalve geconfronteerd met zowel moordenaars als hun slachtoffers. Hij verdedigde hen in een 80-tal assisenzaken. Jarenlang heeft hij aan dit boek gewerkt.

De opbrengst van dit boek gaat naar sociale projecten in binnen- en buitenland

Bijna vijftig jaar ervaring … en meer dan honderd assisenzaken. Dat is het lijstje dat Jef tot hiertoe kan voorleggen.
Hij kent álle trukken van de foor. En hij speelt ze dan ook meesterlijk uit.”

Zijn inlevingsvermogen is fenomenaal. Vermassen verstaat de kunst om zich te verplaatsen in de schoenen van de jury én om die juryleden zo te bewerken dat ze zich moeiteloos kunnen voorstellen wat zijn cliënte heeft gedreven om te doen wat ze gedaan heeft.
Zo creëer je begrip. En dat is cruciaal in assisen, waar alles om emoties draait. Jef Vermassen is de meester van de emotie en hoe die te bespelen.
Voeg daar zijn welbespraaktheid nog aan toe en je hebt de perfecte formule. Hij speelt perfect de rol van eenvoudige jongen uit Aalst, gebruikt bijna nooit moeilijke of technische woorden, en brengt het geheel altijd zo overtuigend dat de juryleden hem wel moéten geloven.

Vermassen is er van overtuigd dat, in de zaak 'de bende van Nijvel' die hij maar niet kan loslaten, waarschijnlijk geen positieve resultaten meer geboekt zullen worden. Volgens Jef zijn de kopstukken van de bewuste bende ondertussen reeds lang geliquideerd door andere criminelen.

De strafpleiter was samen met David Van de Steen, één van de slachtoffers van de bende, op de Nederlandse tv. Van de Steen overleefde de aanslag in Aalst en heeft er nu een tweede boek over geschreven: “Overlever van de Bende van Nijvel”. Hij werkte ook mee aan de film “Niet schieten”, van Stijn Coninx die op 10 oktober 2018 in première ging.
David Van de Steen was 9 jaar toen zijn ouders en zus werden vermoord in de Delhaize van Aalst.
Zelf, zo vertelt hij, werd hij gered door een politieman die hem zwaargewond tussen de rekken vond. “Ik zag zou grauw als de doden. Maar ineens hoorde hij me toch kreunen. Ik heb hem jaren later pas teruggezien”, vertelt hij in het boek.
Meer dan dertig jaar later heeft hij de hoop dat de daders nog worden opgepakt opgegeven. Vorig jaar had hij weer hoop toen de naam van een overleden rijkswachter viel. Die had op zijn sterfbed zelf verklaard dat hij ooit deel uitmaakte van de bende. Maar de speurders hebben dat intussen ontkend... en dus dat spoor liep uiteindelijk dood.
Op 9 november 2018 trok er een stille witte mars doorheen Aalst om de falende justitie 'wakker te maken'. Het werd een ingetogen mars in aanwezigheid van verschillende slachtoffers en familieleden van slachtoffers.


Bronnen


Moordenaars en hun motieven, Meulenhoff|Manteau, 2004, ISBN 9789059900226
Website jefvermassen.be

Geen opmerkingen:

Een reactie posten